Πόσοι τελικά από εμάς έχουν εμβολιαστεί

Φαντάζομαι ότι αυτό που εννοεί η @estelwen και είναι και ο λόγος για τον οποίο κι εγώ αλλά και πολλοί άλλοι είμαστε επιφυλακτικοί με την υποχρεωτικότητα είναι ότι το "υποχρεωτικά εμβολιασμός" μπορεί δυνητικά να οδηγήσει στο "υποχρεωτική δίαιτα αν είσαι υπέρβαρος", όχι γιατί είναι το ίδιο πράγμα αλλά γιατί το ένα είναι στην αρχή και το άλλο στο τέλος ενός very slippery slope και η ιστορία έχει δείξει ότι τα έχουμε πολύ εύκολα τα γλυστρήματα.

 

Στην Ελλάδα δεν ενισχύθηκε το Ε.Σ.Υ όπως θα έπρεπε -πόσο μάλλον να αλλάξει- όχι επειδή έχουμε εγκλεισμό και εμβόλια για να γιανουμε αλλά επειδή ακολουθουνται συγκεκριμένες πολιτικές γραμμές οι οποίες προεκλογικά εξαγγέλθηκαν και η κάλπη έδειξε οτι αυτό θέλουμε και άρα αυτό μας αξίζει.
Και πριν 8 μήνες που δεν είχαμε εμβόλια καμία ενίσχυση δεν υπήρξε και μια χαρά διαλυμένο ήταν το σύστημα υγείας μας.

Νομίζω το οτι οι φαρμακοβιομηχανίες ντιλάρουν δισεκατομμύρια το χρόνο είναι γνωστό, δεν το ανακαλύψαμε τώρα με το εμβόλιο.
Το πως λειτουργεί το οικονομικό σύστημα αποτελεί ξεχωριστό πρόβλημα από το πόσο ο καθενας προσωπικά εμπιστεύεται την επιστήμη. Αυτή η λογική είναι προβληματική γιατί οδηγεί στο πάω να ζήσω στην καλύβα που έφτιαξα μόνος μου και να τρωω το φαγητό που παράγω μόνος μου και να γιατρευομαι μόνος μου γιατί δεν έχω καμια εμπιστοσύνη στο σύστημα εν γενει. Και αν κάποιος το μπορεί μαγκιά του εμένα δεν με αφορά.

Τι πράγμα; Άσκησαν βια σε κάποιον για να κάνει το εμβολιο;

 

Οκ λοιπόν αφού μου το ζητάτε, βγαίνω έξω ! Α μην ξεχάσω, είμαι και άσχημος! Ευχαριστώ .  

 

Οι λόγοι που εσύ και πολύ άλλοι, αλλά όχι απαραίτητα η @estelwen είστε επιφυλακτικοί με την υποχρεωτικότητα, που δεν έχουμε υποχρεωτικότητα με τα 100 €, επιλογή μεταξύ δύο δυσάρεστων ενδεχόμενων έχουμε, είναι α. αντανακλαστικά με αφετηρία αυτοματοποιημένες προσεγγίσεις γιατί τα περί φασισμού και παχύσαρκων τα ξέρουμε όλοι και β. ραθυμία να αναζητήσετε, να εξετάσετε και να διασταυρώσετε ποιο είναι το πρόβλημα. Που δεν είναι η ολίσθηση στον φασισμό και θα έλεγα ότι αυτήν την βλέπουν συνέχεια μπροστά τους ορισμένοι και επειδή την κουβαλάνε μέσα τους - χωρίς βέβαια να συμβαίνει σε όλους αυτό.

Αλλά αυτό που αγγίζει τα όρια του συγκινητικού πραγματικά είναι η βεβαιότητά σας ότι αν βρεθεί σε ΜΕΘ ή σε ΜΑΦ ένας παχύσαρκος θα του φερθούν με το γάντι, δεν θα του πουν τα πιο απίστευτα πράγματα την ώρα που μετριέται για την ζωή του, δεν θα τραυματίσουν διόλου την αξιοπρέπειά του, αλλά θα βάλουν τα δυνατά τους για να τον βοηθήσουν στον αγώνα του.

Το καλοδεχτήκατε κιόλας, τόσο καλά! Η "ανατρεπτικότητά" σας βολεύεται με έναν Agamben θαυμάσια, σωστά διότι ο Φουκώ κουράζει και είναι και λίγο απρόβλεπτος αν και μακαρίτης, ο Φαυεράμπεντ ακόμα πιο ολισθηρό το έδαφος, ο Καγκιλέμ πού να ψάχνουμε τώρα, πράγματι, μακριά από σας η όποια πίστη, η ελευθεριακότητα άλλωστε δεν είναι πίστη και σε καμία περίπτωση δεν είναι μορφή κομφορμισμού ή ναρκισσισμού.

 

Στην Αμερική κατά κάποιον τρόπο ισχύει ήδη αυτό.
Οι ασφαλιστικές σε "υποχρεώνουν" να διατηρείς υγιές βάρος σε περίπτωση που είσαι προδιαβητικος ή έχεις αυξημένη χοληστερίνη κτλ
Σε άλλη περίπτωση αυξάνονται κατά πολύ οι ασφαλιστικές εισφορές για την υγεία γιατί μελλοντικά θα στοιχίσει πολύ ο υποψήφιος ασθενής.

 

Οι παχύσαρκοι είναι απλό παράδειγμα και η επιφυλακτικότητα, τουλάχιστον όσον αφορά εμένα, υπάρχει για ένα και μόνο λόγο: το σιγανό βράσιμο του βατράχου είναι έργο που έχουμε δει να επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά και ξανά σε όλη την διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας, ή τουλάχιστον της γνωστής και καταγεγραμμένης.

Η ολίσθηση στην ολισθηρή πλαγιά δεν είναι η έκπληξη που φοβόμαστε απλά ότι θα συμβεί, για την ακρίβεια έκπληξη θα είναι να μη συμβεί.

Ουγκανοι υπάρχουν παντού αλλά αυτό δε σημαίνει ότι είναι η πλειοψηφία.

Οι ΗΠΑ μόνο ως παράδειγμα προς αποφυγή μπορούν να χρησιμοποιηθούν στα θέματα κοινωνικού κράτους και αυτό που αναφέρετε είναι ένας από αυτούς τους λόγους.

 

η αυταναφορικότητα θολώνει την κρίση. στον αληθινό κόσμο κανένας δεν νοιάζεται για τα κιλά κανενός, αν δεν εχει άφθονο ελεύθερο χρόνο και δημόσια ομολογούμενη ανοησία.
όπως με τα εμβόλια.

καλή ανάρρωση στα τραύματά σας.

 

Μπορώ να καταλάβω συναισθηματικά την επιφυλακτικότητα.

Αυτό που ζούμε καθημερινά είναι ότι βγαίνουμε έξω από τα σπίτια μας, όσο και όπως, και χωρίς καμία εξήγηση κάτι ακόμα δεν είναι όπως το ξέραμε χθες, είναι αλλιώτικο και πρέπει να καταβάλουμε κόπο για να το οικειοποιηθούμε. Αυτό ευαισθητοποιεί γιατί πράγματι φέρνει αταβιστικές μνήμες ολοκληρωτικών καταστάσεων και πράγματι κανείς μπορεί να σκεφτεί "χθες δεν μίλησα και να τι συμβαίνει σήμερα, αν δεν μιλήσω και σήμερα τι θα έχει αλλάξει ανεπαισθήτως αύριο;" Spurious causation.

Αυτό που συμβαίνει στην πραγματικότητα είναι συστημική κρίση πλανητικής κλίμακας, όπως θα είναι εφεξής, λόγω διασύνδεσης. Η επόμενη - πλανητική - σφαλιάρα δεν θα είναι στους παχύσαρκους ή στους καπνιστές και μπορεί να μην είναι καν υγειονομική, μπορεί να είναι από τα αποθέματα νερού, όσο υπάρχουν ακόμα, με δελτίο στο νερό, μπορεί να είναι στον ηλεκτρισμό, στο διαδίκτυο, σε πολλά!

Παρτάκηδες είναι που θεωρούν ότι όλα πρέπει να είναι στα μέτρα τους και όλα είναι προς κατανάλωσή τους και αυτός που έτυχε στη βάρδια τους πρέπει να είναι όπως τον θέλουν αυτοί, αλλιώς βραχυκυκλώνουν. Άλλωστε ένα τέτοιο μούτρο αρκεί για να μπει κάποιος στο χειρουργείο διαλυμένος και ένα ακόμα ούγκανο τέτοιου τύπου στο χειρουργείο και δεν ξαναβγαίνει από εκεί, απλά. Και μετά βγαίνουν και διαπομπεύουν σε δίκτυα και παντού "μα είχε υποκείμενο νόσημα, τι να κάναμε εμείς!"

 

Ξεκαθαρίζει τα πράγματα όμως η εμπειρία. Διότι και το να παραβλέπουμε το προφανές με επί του θεωρητικού λειψές φανφάρες... Ευχαριστώ, πάνε χρόνια από τότε, απλά γνωρίζω, είχα την εμπειρία.

 

το οτι δυσκόλεψα τον τραυματιοφορέα και διαμαρτυρήθηκε, δεν με έκανε να μισώ τους ανθρώπους. δυσκολεύτηκε.

καλή ανάρρωση.

 

Αυτά τα έγραψα στο ποστ που ...έκανα λογικά άλματα.

Έχει καμία σχέση η επιστήμη με το σύστημα;
Χρειάζεται εμπιστοσύνη το σύστημα μην και καταρρεύσει και δεν έχουμε κωλοχαρτο να αγοράσουμε;

Μπα... κανείς ποτέ!