Πόσο ζυγίζει η μοναξιά?

Το να μπορείς να αντέχεις τη μοναξιά και, επιπλέον,
να την απολαμβάνεις, είναι μεγάλο προσόν.

Τζωρτζ Μπέρναρντ Σω
1856-1950, Ιρλανδός συγγραφέας, Νόμπελ 1925

 

ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ

Σπασμένες μέσα μου εἰκόνες ἀνταπόκρισης,
ρήμαγμα μέσα σὲ ξένες ἀγκαλιές,
ἀπελπισμένο κρέμασμα ἀπὸ λαγόνια ξένα.
Πέσιμο ἐκεῖ ποὺ μοναχὰ ἡ μοναξιὰ ὁδηγεῖ:
νὰ ὑποτάξω ἀκόμη καὶ τὸ πνεῦμα μου,
νὰ τὸ προσφέρω σὰν τὴν ἔσχατη ὑποταγή.

Ντίνος Χριστιανόπουλος

 

Πού θα πάμε, ψυχή, μ’ όλη τούτη
την εξορία που μέσα μας φέρνουμε;
Μαζί μας κανένας κι η μοναξιά
έγινε τόσο παράξενη, που είναι ίδια
με τη συντροφιά των πολλών ανθρώπων.
Μιλάς και σωπαίνεις και τα πράγματα
μένουν αδιάλλαχτα, σα να μην υπάρχει
θέληση καμιά, να τα κυβερνήσει.
Αστειότερες, οι θλιβερές προσπάθειες,
γιατί τόση απαισιοδοξία;… Σαν το τίποτα
να μεγάλωσε, να φούσκωσε αλλόκοτα,
δείχνει ένα πρόσωπο παράφορο δίχως μορφή,
έτοιμο να σκάσει, να βγάλει απ’ το νου,
όλα τα πλήθη που το κρατούν
και τώρα διασπώνται, σαν το τίποτα
να γίνετ’ ένα μυρμήγκιασμα.

Α, τι αθλιότητα περιέχουν
τα μάτια τής μοναξιάς!
Φύγετε τόσο μακριά,
που ποτέ να μη συναντήσετε πια
την μονάχην εικόνα σας,
καθώς φαίνεται, σήμερα, ολόκληρη.


Ζωή Καρέλλη..

 

Όσο περισσότερο γνωρίζεις τον εαυτό σου, τόσο λιγότερο ζυγίζει.

 

Από πού είναι το αποσπασμα;;

 

Η μοναξιά, είναι σαν μια βροχή.
Από την θάλασσα προς τα βράδια ανεβαίνει,
Από κάμπους που μακρινοί ‘ναι και χαμένοι
Πάει προς τον ουρανό, όπου κατοικεί πάντα.
Κι από τον ουρανό, στην πόλη σα βροχή πέφτει.
Μες στις αβέβαιες ώρες, προς το πρωί
Τα σοκάκια όλα γυρίζουν ,
Κι όταν τα σώματα, που δε βρήκανε τίποτα τίποτα ,
Χωρίζουν θλιμμένα κι απογοητευμένα κι ακόμη,
όταν οι άνθρωποι, που ο ένας τον άλλο μισούνε,
πρέπει, στο ίδιο κρεββάτι, κ’ οι δυό , να κοιμηθούνε:
πάει, τότε η μοναξιά, όπου πάν κ’ οι ποταμοί…

Rainer Maria Rilke

 

Ὅταν τὶς νύχτες τριγυρνῶ στὴ μοναξιά μου,
ψάχνω μέσ᾿ σὲ χιλιάδες πρόσωπα νὰ βρῶ
ἐκεῖνο τὸ τρεμούλιασμα στὴν ἄκρη τοῦ ματιοῦ σου.
Ἂν ἔστω κι ἕνας μόνο ἀπηχοῦσε
κάτι ἀπ᾿ τὴ δική σου ὀμορφιά,
θὰ τοῦ ῾λεγα: -«Λοιπόν, τί περιμένεις;
μὲ τὰ καρφιὰ τῶν παπουτσιῶν σου κάρφωσέ με».
καὶ δὲ θὰ καρτεροῦσα πιὰ γλυκὸ φιλὶ
οὔτε μία τρυφερὴ περίπτυξη.

Χριστιανόπουλος

 

Η ερημιά έχει 7 πετσια...

 

Υπερτονους

 

Η μοναξιά ζυγίζει όσο ένα πούπουλο όταν μόνος σου θαρρείς πως ευημερείς κι έναν τόνο όταν λαχταράς μιαν ανθρώπινη παρουσία.
Ενίοτε σε εναλλαγή.
Πάντα εσύ διαλέγεις πόσο ζυγίζει...

 

Όταν η μοναξιά είναι συνειδητή επιλογή, συχνά προσδίδει στον άνθρωπο ηρεμία, γαλήνη και ξεκούραση. Και σε κάθε περίπτωση είναι πολύ καλύτερα και ευκολότερα διαχειρίσιμη, όταν δεν είναι συμβιβασμός ή κατάντια.

Προσωπικά θεωρώ μακράν ό,τι χειρότερο για κάποιον να ζήσει και να "φύγει" μόνος. Η λέξη "μοναξιά, μόνος" κατά βάση προσδίδει αρνητική χροιά κατ'εμέ και υποστηρίζω φανατικά και σθεναρά κάθε μορφή παρέας και συνύπαρξης-συντροφικότητας, όπως αυτή μπορεί να καλύψει και να κάνει λίγο πιο χαρούμενη και ευτυχισμένη μία ψυχή. Τη δική μας ψυχή.