Πόσο ζυγίζει η μοναξιά?

Μονος/η ειναι το ατομο, που δεν μπορει να τα βρει με τον εαυτο του. Αν τα βρει ο καθενας με τον καλυτερο φιλο και μεγιστο εχθρο του που ειναι το "Εγω" -με Ε κεφαλαιο-, τοτε αργα ή γρηγορα η μοναξια θα ειναι συναισθημα που ανηκει στο παρελθον!

 

Η μοναξιά είναι η φτώχεια του εαυτού μας..
Η απομόνωση είναι ο πλούτος του εαυτού μας..

 

Υπάρχει;
Γιατί τι άλλο είναι η μοναξιά παρά συντροφικότητα που βασανίζεται από την πείνα και την δίψα της;

 

"Η μοναξια δεν εχει να κανει τοσο με το ποσοι ειναι στο δωματιο, αλλα κυριως με το ποιοι δεν ειναι"

 

Θεωρώ οτι αυτός που ειναι καλα με άλλους, μπορεί πρωτίστως να ειναι καλα και μόνος του.

 

... ελαφριά, όταν είναι πραγματικά επιλογή μας (πχ εκλογίκευση)
... βαριά, όταν είναι πραγματικά επιλογή τους
... δυσθεώρητη, όταν λέμε ότι είναι επιλογή μας (πχ υπεραναπλήρωση)

 

Η μοναξιά [αυτή που ζω εγώ] είναι κάτι βαρύ. Με επηρεάζει στην καθημερινότητα μου σε τεράστιο βαθμό. Είμαι 7 χρόνια χωρίς σχέση και γενικότερα χωρίς καμία συναναστροφή με παρτενερ. Εν μέρη επιλογή μου αλλά έχω βυθιστεί τόσο πολύ σε αυτό που πλέον δεν ξέρω πως να βγω από τον λάκκο. Το ακόμα πιο τραγικό είναι ότι μιλάω για κάποιον που είναι 25 και απο τα 18 είναι χωρίς σύντροφο , χωρίς στήριγμα. Είναι δύσκολη η μοναξιά έτσι όπως τη βιώνω εγώ. Το χειρότερο είναι ότι στα μόνα άτομα που μπορείς να εξομολογηθείς κάτι τέτοιο είναι άτομα σαν τους περισσότερους εδώ. Άτομα που δεν θα σε κατακρίνουν και θα σε καταλάβουν. Σας ευχαριστώ που με ακούσατε.

 

Ζυγίζει τόσο όσο χρειάζεται ώστε να ξεχνάμε την μοναξιά των άλλων. Και όσο πιο καλά ξέρεις τον εαυτό σου, τόσο πιο δύσκολο γίνεται να ξεχνάς τον πόνο του άλλου - και η μοναξιά βαραίνει.

 

Εξαρτάται από το αν την αποζητάς ή αν προσπαθείς να απαλλαγείς από δαύτη.

 

Όταν την επιβάλλεις ζυγίζει λίγο. Όταν στην επιβαλλουν ....πολυ