Πόσο σκλάβοι είμαστε;

Το ερώτημα πάντως παραμένει: "Πόσο σκλάβοι είμαστε;" Ας επανέλθουμε σε αυτό.

Αυτό το ερώτημα μας οδηγεί σε ένα άλλο: "Είμαστε έτοιμοι να αφεθούμε, ψυχή και σώμα, σε έναν Κυρίαρχο;" και αν ναι πως; Υπάρχουν ακόμα δύο παράμετροι: η φύση του σκλάβου και οι περιστάσεις στις οποίες ζει μια δεδομένη στιγμή. Για να απαντήσουμε, λοιπόν, στο πρώτο ερώτημα θα πρέπει να έχουμε απαντήσει σε μια σειρά από άλλα με τα οποία θα ξεδυαλύνουμε τις συνθήκες στις οποίες ένας σκλάβος ζει, τα χαρακτηριστικά του χαρακτήρα του κ.λπ. Γίνεται λοιπόν φανερό ότι δεν μπορεί να υπάρχουν κανόνες και στάνταρτς διότι ο χαρακτήρας του ανθρώπου δεν μπαίνει σε ένα καλούπι. Μόνο γενικές κανόνες μπορούν να υπάρχουν.

Σε αυτό το ποστ μου θα αναφερθώ μόνο στη σχέση Κυρίαρχου προς σκλάβο, σε άλλο ποστ θα αναφερθώ στο αντίστροφο, λόγω του ότι δεν έχω το χώρο για να μπορεί να διαβαστεί αυτό το ποστ.

Ο Κυρίαρχος κανονίζει τη ζωή του σκλάβου, άρα έχει το πάνω χέρι, ξέρει τι κάνει, χαίρει εμπιστοσύνης από το σκλάβο Του. Για να γίνουν όμως αυτά θα πρέπει να έχει το στάτους του Κυρίαρχου και στοιχεία από αυτό να δίνει στο σκλάβο του για να συμπληρώσει ο τελευταίος το είναι του. Αν δεν έχει αυτό το στάτους ή αν δεν μπορεί, απλά δεν είναι Κυρίαρχος. Οι παράμετροι αυτού του στάτους είναι η κοινωνική του στάση και κατάσταση, η ψυχολογική του κατάσταση και δύναμη, η οικονομική του κατάσταση. Όλη η ύπαρξή του. Ένας Κυρίαρχος δεν πρέπει μόνο να είναι, πρέπει και να φαίνεται.

Πάνω σε αυτό έχουμε το πρώτο, κατά την ταπεινή μου γνώμη, στοιχείο που είναι η προβολή του χαρακτήρα του σκλάβου σε αυτόν του Κυρίαρχου. Το "κρέμεται από τα χείλη Του" ή "έχει αφεθεί πάνω Του", εδώ κυριολεκτούμε. Αυτό όμως δεν σημαίνει φόρτωμα"¨, δηλαδή ανυπόφορο βάρος για τον Κυρίαρχο. Άρα ο σκλάβος πρέπει να ξέρει μέχρι ποιο σημείο θα εξαρτάται και που είναι το "χαλαρό" (ένα χαλαρό που εμμέσως πλην σαφώς ελέγχεται πλήρως).

Έτσι έχουμε το πρώτο στοιχείο που χαρακτηρίζει ένα σκλάβο. Ας τελειώσω το πρώτο μέρος με αυτό και να συνεχίσω αργότερα με το άλλο, για να μπορεί κανείς να τα διαβάσει. (Δεν περιμένω αναγκαστικά απαντήσεις επειδή κόβω το λόγο μου σε κομμάτια, αν με αυτό σας δημιουργώ πρόβλημα, τότε με συγχωρείται.)

 

Αν διαβάσω αυτά που εγώ έγραψα και ψάξω με αυτό το γνώμονα τον εαυτό μου, τότε μπορώ να κάνω κάποιες παρατηρήσεις. (Ο αναγνώστης αυτού του ποστ μπορεί να πάει στη σύστασή μου στο συγκεκριμένο thread για να δει το "βιογραφικό" μου.)

Πρώτη διαπίστωση: δεν είμαι σκλάβος, έχω, νομίζω κατακτήσει το ρόλο του υποτακτικού.

Δεύτερη παρατήρηση: Δεν είμαι γιατί δεν έχω δοκιμαστεί με μια Κυρία σε μακρύ χρονικό διάστημα, με πολλά τεστ, δεν έχω ζήσει με μια Κυρία τόσο ώστε να μπορώ να φτάσω στο σημείο να μπορώ να δίνομαι τυφλά.

Τρίτη παρατήρηση: Πρέπει να βρω μια ανάλογη σχέση για να δω πως θα εκφρασθεί η φύση του σκλάβου που λέω ότι κρύβεται μέσα μου. Η θεωρία συμβαδίζει με την πράξη; Αναμένουμε!!

Δεν θέλω να εκφρασθώ για άλλους διότι ο καθένας κουβαλά το φορτίο του, πρέπει πρώτα αυτό να δει και μετά αυτό των άλλων.

Μια τέταρτη παρατήρηση, αν μου επιτρέπετε: Ας αφήσουμε τις μεγαλοστομίες και ας είμαστε ταπεινοί όχι μόνο σαν σκλάβοι, αλλά και σαν "κανονικά" άτομα για να έχουμε την αυτοπεπίγνωση που ιδίως ένας σκλάβος πρέπει πρωτίστως να έχει.

 

Δεν ξέρω αν σας φάνηκε "βαρύ" το θέμα, δεν ήταν αυτό στην πρόθεσή μου. Να προτείνω να το κάνουμε πιο ανάλαφρο; Να προσθέσουμε λίγο χιούμορ; τι λέτε;

 

Δεν νομιζω οτι υπαρχει κανενας σκλαβος στην κυριολεξια
Απλα πιστευω ειναι η μονη λεξη πιο κοντα σε αυτο που θελουμε να ζουμε
Και για να προσθεσουμε και λιγο χιουμορ ας μας πει οποιος νομιζει οτι ειναι πραγματικος σκλαβος, αν η αφεντρα του ηθελε να τον πουλησει για παντα, σε μια χοντρη και ασχημη γυναικα ανω των 75 ετων θα πηγαινε?
Μαλλον οχι
Αν ομως ηταν πραγματικος σκλαβος καποιας αλλης εποχης δεν θα ειχε αλλη επιλογη
Και για να μιλησουμε και πιο σοβαρα πιστευω οτι ολοι σκλαβοι και σκλαβες απο τις 200 ας πουμε δραστηριοτητες του χωρου θα εχουμε 5-10 που δεν τις κανουμε με τιποτα
Απο τις υπολοιπες δραστηριοτητες καποιες θα γουσταρουμε πολυ αλλες λιγοτερο και αλλες δεν θα μας αρεσουν καθολου αλλα δεν θα εχουμε και προβλημα να τις κανουμε πραξη με την καταληλη αφεντρα
Γι αυτο πιστευω οτι δεν υπαρχει ιδανικος σκλαβος γενικα αλλα μονο ειδικα και ιδανικος σκλαβος για καθε αφεντρα ειναι αυτος που καλυπτει ολες τις αναγκες της
Ας πουμε οτι εγω θεωρω τον εαυτο μου ιδανικο σκλαβο γιατι σε μια λιστα με 200 δραστηριοτητες εγω τσεκαρω οτι μου αρεσουν 195
Αν η αφεντρα μου στην ιδια λιστα με σειρα προτιμησης εχει πρωτες τις αλλες 5 δραστηριοτητες τοτε για αυτην δεν ειμαι ιδανικος

 

Τα λες πολύ καλά nikos 35 και συμφωνώ 100%. Αν πιστέψει κανείς αυτά που γράφονται εδώ ή και αλλού (και δεν ζει στην Ελλάδα) τότε θα νομίσει ότι ήρθε στον παράδεισο του bdsm!!! Έλα όμως που είναι αλλιώς τα πράγματα.

 

Βέβαια, ξέχασα να πω ότι το ποστ του nikos 35 έχει την αντίστροφη έννοια: πόσο Κυρίαρχοι είναι μερικοί; Δηλαδή, κατά ποσο μπορούν να εκπληρώσουν αυτή τη σχέση; Αλλά αυτό είναι το θέμα για ένα άλλο thread που θα λειτυοργούσε εντελώς διαφορετικά. (Ας μην μου μπαίνουν όμως ιδέες!!)

 

Συγχωρέστε με γι΄ αυτό, αλλά πραγματικά δεν καταλαβαίνω...

Δεν καταλαβαίνω πως είναι δυνατό να μετρήσει κάποιος πόσο σκλάβος είναι, χωρίς να είναι καθαρά υποκειμενική αυτή του η μέτρηση.

Δεν καταλαβαίνω από που γεννιούνται όλα αυτά τα "οφείλει", "πρέπει", "είναι σαφέστατο" κ.ο.κ. όταν μιλάμε για ανθρώπους, τον ένα διαφορετικό απ΄ τον άλλο.

Δεν καταλαβαίνω την προσκόλληση στα "πρέπει" «μεγέθη» και "κανόνες" (από ποιόν-για ποιόν άραγε?), δεν καταλαβαίνω την εμμονή στο πως ΄"πρέπει" να συμπεριφέρεται έτσι κι αλλιώς μια σκλάβα και όποια μη γένοιτο "τολμά" να ακολουθεί κάποιο άλλο μονοπάτι στο οποίο την Καθοδηγεί Ο Κύριος της, είναι "προσαρμοσμένη σκλάβα" και πραγματικές σκλάβες μπορούν να είναι μόνο όσες διαβάζουν και ακολουθούν κατά γράμμα ότι έγραψε κάποιος, ότι αναμασούλησε κάποιος άλλος, που όσο καλό κι αν είναι δεν παύει από το να είναι η προσωπική άποψη κάποιου, μέσα από τις προσωπικές εμπειρίες και βασισμένες στη κοσμοθεωρία και αντιλήψεις του.

Δεν καταλαβαίνω γιατί κάποιοι θεωρούν πως μόνο η τυφλή προσκόλληση σε κάποια πρωτόκολλα και θεωρίες και επίπεδα που έθεσαν και πάλι κάποιοι άλλοι, βασισμένοι στα δικά τους και γενικεύοντας τα μέσα από το χώρο δημιουργώντας θεωρίες, που βασίζονται στα βιώματα, στα άτομα με τα οποία σχετίζονται, στη χώρα στην οποία ζούνε είναι εκείνα τα ευαγγέλια και οι νόμοι που οφείλουν όλοι χωρίς αμφισβήτηση να ασπάζονται αν θέλουν να τους θεωρούν σκλάβους.(λες και η άποψη και γνώμη τους έχει την οποιαδήποτε βαρύτητα ή σημασία, στη ζωή και τις επιλογές άλλων ατόμων, λες και αν η τάδε η ο τάδε με θεωρεί ή όχι σκλάβο ή με θεωρεί πολύ ή λίγο σκλάβο έχει οποιαδήποτε σχέση με το τι είμαι στην πραγματικότητα).

Δεν καταλαβαίνω γιατί προσπαθούν κάποια άτομα να τα πασάρουν μετά σε όλους, σαν μοναδικές απόλυτες αλήθειες που όποιος δεν τις εφαρμόζει δεν μπορεί να είναι αληθινά σκλάβος, θεωρώντας με κάποιο περίεργη αλαζονεία πως αυτά που πρεσβεύουν -περισσότερο θεωρητικά συνήθως- είναι πράγματα που θα έπρεπε να είναι σαφέστατες θέσεις! που όλοι θα έπρεπε να ακολουθούν σαν ευαγγέλιο.

Εκείνο που καταλαβαίνω είναι πως κάποια άτομα τα οποία στερούνται σιγουριάς για το ποιοι είναι, έχουν απελπισμένη ανάγκη από Κανόνες, μέτρα και καλούπια που θα καθορίζουν γι΄ αυτούς το κάθε βήμα μέχρι και την ίδια τους την υπόσταση, λόγω έλλειψης εμβάθυνσης και πραγματικής αντίληψης του ποια είναι στην τελική η ουσία, και -μέσα στο μυαλό τους- τους προσφέρει τη σιγουριά πως είναι αυτό που φαντάζονται ακριβώς επειδή το λέει κάποιος σε κάποιο άρθρο, ή επειδή απάντησαν σε κάποιο τεστ και εκεί με μεγάλα γράμματα γράφει υποτακτικός ή σκλάβος.

Όταν δεν υπάρχει η σιγουριά, η εσωτερική πεποίθηση τότε χάνουμε την ουσία κολλώντας στην θεωρία που επιβεβαιώνει σε μας πως είμαστε αυτό που ποθούμε, ελπίζουμε ή δηλώνουμε πως είμαστε.

Η προσωπική μου άποψη είναι πως δεν υπάρχει σκλαβόμετρο, και λυπάμαι γι΄ αυτό. Θα ήταν σίγουρα ευκολότερο για όλους μας αν υπήρχε...αλλά ούτε τα 9 επίπεδα υποταγής δεν είναι ευαγγέλιο, ούτε τα 18 ούτε τα 27.

Υπάρχουν γενικότητες και θεωρίες και παρατηρήσεις κάποιων και πραγματικά νιώθω ευγνωμοσύνη που υπάρχουν και προσφέρουν σε όσους ψάχνουν κάποια κατεύθυνση και γενικές γνώσεις.
Αλλά μόνο αυτό κάνουν. Δίνουν κατεύθυνση και όχι ξεκάθαρα χαραγμένο δρόμο που αν -μη γένοιτο- δεν ακολουθήσει κάποιος διαγράφεται από το BDSM σαν αιρετικός, ούτε είναι αυτά που καθορίζουν πόσο σκλάβος είναι κάποιος, στριμώχνοντας τον σε καλούπια που στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν, όχι τουλάχιστο στη μορφή που προσπαθούν κάποιοι να μας επιβάλουν.

Όταν φτάσεις να ζεις αυτό που ποθείς και να γίνεσαι αυτό που Επιθυμεί, ποιος είναι ο άλλος, ο οποιοσδήποτε άλλος που έχει το δικαίωμα να σε αμφισβητήσει, επειδή απλά διαφωνεί και έχει άλλη κοσμοθεωρία και με πείσμα και ισχυρογνωμοσύνη να προσπαθεί να σε μετρήσει με τα δικά του μέτρα ή/και να σε αποκλείσει επειδή θεωρεί πως πέρα από τα δικά του μέτρα δεν μπορεί να υπάρξει τίποτα αλλιώτικο που να είναι αληθινό?

Είμαι όσο σκλάβα είμαι και γίνομαι όσο καλύτερη μπορώ, βασισμένη στην αληθινή μου φύση και τις Επιθυμίες Του Κυρίου μου, και όχι σε σύγκριση με οποιονδήποτε άλλο, ή αυτά που ακολουθεί ο οποιαδήποτε άλλος, ούτε βασισμένη στα πρότυπα που έχει ο κάθε άλλος στο μυαλό του..

Είμαι μοναδική, όπως είναι ο καθένας από μας μοναδικός, και το μόνο που θεωρώ σωστό να συγκρίνω είναι τον χτεσινό μου εαυτό με τον σημερινό, ελπίζοντας πως είναι σήμερα καλύτερος από χτες και αύριο θα είναι ακόμη καλύτερος.

Από κει και πέρα, όσο Ο Κύριος μου Είναι Ευχαριστημένος με το ποια είναι η σκλάβα Του και την εξέλιξη της, όσο εγώ γνωρίζω πως προσπαθώ να είμαι αυθεντική και ειλικρινής με τον εαυτό μου και τις ανάγκες μου και δουλεύω συνεχώς με την καθοδήγηση και τη βοήθεια Του, στοχεύοντας την καλυτέρευση μου, τι με νοιάζει τι θεωρεί και τι σκέφτεται για μένα οποιοσδήποτε άλλος και πως με μετρά, κι αν θεωρεί πως είναι μετρήσιμη η ποσότητα αυτού που δεν έχει και δεν μπορεί να έχει ποσότητα, αλλά ποιότητα?

 

Διαβάζοντας όλο αυτό το κείμενο της Λαρας το πρώτο που ένιωσα ήταν κατήφεια . Μετά το διάβασα ξανά άλλη μια φορά , και τέλος μέτρησα πόσα ‘’δεν καταλαβαίνω ’’ έχει γράψει και εκεί ποια αναρωτήθηκα :
Πόσο μακριά είμαστε οι ανθρώποι μεταξύ μας ? πόσο δύσκολο είναι πλέον στην εποχή μας να καταλάβουμε ο ένας τον άλλο και πόσο ακόμα ποιο δύσκολο είναι να δεχτούμε πως είμαστε διαφορετικοί μεταξύ μας και έτσι έχουμε και άλλες απόψεις που και είναι εξίσου σωστές όπως και οι δικές μας !
Ένα σχόλιο , πως η διαπίστωση αυτή για άλλη μια φορά είναι πολύ λυπηρή για μενα !

Ολοκληρωμένη και εξίσου σοφή άποψη μέρος της τελευταία της παραγράφου και διδακτική εξίσου για πολλούς από εμάς Κυρίαρχους και μη , ‘’ όσο Ο Κύριος μου Είναι Ευχαριστημένος με το ποια είναι η σκλάβα Του και την εξέλιξη της, όσο εγώ γνωρίζω πως προσπαθώ να είμαι αυθεντική και ειλικρινής με τον εαυτό μου και τις ανάγκες μου και δουλεύω συνεχώς με την καθοδήγηση και τη βοήθεια Του, στοχεύοντας την καλυτέρευση μου ‘’

 

Μόνο που η τελευταία φράση της lara αντιφάσκειπλήρως -πνεύμα και γράμμα- με το υπόλοιπο κείμενό της. Αλλά αυτό είναι το καλό: το διαφορετικό όσο και μπερδεμένο και αν είναι είναι αυτό που στολίζει τη ζωή μας και την ομορφαίνει, δεν παύει όμως να υπάρχει η ανάγκη του επαναπροσδιορισμού. Θα το πούμε ξεκάθαρα: στον κάθε σκλάβο (και όχι υποτακτικό) αναφορά είναι ο Κυρίαρχος και εκεί αναφέρεται όλο το είναι του. Βλέπε για παράδειγμα το post της anasia στο thread για το φετίχ και θα καταλάβεις. Πάντως εμείς σε εγαπάμε για αυτό που είσαι, μια καλή υποτακτική.

 

Για να είμαι ειλικρινής, βρίσκω ότι το κείμενο της lara[E-p] είναι μιά χαρά, και βιωματικό και με συνοχή και χωρίς αντιφάσεις.

Αν το κείμενο απευθυνόταν σε εισαγγελέα που είχε ως ρόλο να καθορίσει το αν η lara[E-p] είναι σκλάβα, ή υποτακτική, ή χορτοφάγος, ή φετιχίστρια, ή Ντόμα εν πάσει περιπτώσει, ή αστροναύτης, είμαι βέβαιη ότι θα ήταν αλλιώς γραμμένο, ώστε να ικανοποιηθεί ο εισαγγελέας και να εκδώσει απαλλακτικό βούλευμα  

Φ/φίλοι, πάρτε το απόφαση...

Σκλαβόμετρα, υποτακτικόμετρα, φετιχόμετρα, σαδιστόμετρα (που θα με ενδιέφεραν πολύ) κ.λ.π., δεν υπάρχουν.

Υπάρχει λόγος που το λέω αυτό...

[μελετήστε λίγο την έννοια της συναισθηματικής νοημοσύνης και θα με καταλάβετε]