Πόσο φυσικά σας βγήκε η υποτακτικότητα σας;

Πολύ ωραία και ομαλά μέσα από μια σχέση όπου σιγά σιγά με έκανε απόλυτο σκλάβο της

 

@Greeksubmissive τι διαφορά έχει για σένα ο σκλάβος από τον |σκλάβο|;

 

Σημαίνει να έχει τον απόλυτο έλεγχο μυαλό και σωμα

 

Αν είσαι απλός σκλάβος ο έλεγχος είναι σχετικός;

 

Χμμμ... Μετά από πολλά χρόνια πάλης (εσωτερικής και εξωτερικής), μπορώ να πω πώς αυτό το 'κλικ' που αναφέρεις είναι απλώς για να "πας" προς κάπου/Κάποιον.
Η ελεύθερη και απαλλαγμένη αμυνών και αντιστάσεων υποταγή δεν έρχεται ποτέ (κατά την εμπειρία μου, μην είμαι όμως απόλυτη) άμεσα, ούτε καν γρήγορα και σε καμία περίπτωση αμαχητί.
Παίρνει καιρό, αναστοχασμούς επί αναστοχασμών και πολλή περισυλλογή. Η μάχη από "έξω" μεταφέρεται μέσα, μαίνεται για καιρό και μετά καταλαγιάζει.
Κι έτσι η διαπίστωση και εν τέλει αποδοχή ότι Κάποιος έχει πάντα καλύτερη γνώση, γνώμη, θέση, απόφαση από την δική σου σταματά να σου προκαλεί αγωνία, φόβο και θυμό και φέρνει χαρά, γαλήνη, ευδαιμονία  
Υγ Ελπίζω να μην σε απογοήτευσα  

 

Αντιθέτως  
Αν είναι έτσι, υπάρχουν ελπίδες να ξέρω τι μου γίνεται.

 

Για πολλά χρόνια έκρυβα την υποτακτικότητα μου κάτω από το χαλί. Είχα δυναμική προσωπικότητα και μου ήταν αδύνατο να συμφιλιώσω αυτούς τους δύο κόσμους μέσα μου.
Έτσι έχτισα έναν ωραιότατο τοίχο και έκανα σχέσεις με τους όρους μου.
Βαθιά μέσα μου όμως ήξερα και με έτρωγε... Και για πολλά χρόνια όλο εδώ γύρω βρισκόμουν, να κάνω την επισκέπτρια και να διαβάζω λαίμαργα τα διάφορα νήματα του φόρουμ.

Επί του πρακτέου στο σήμερα...
Μου βγαίνει φυσικά η υποτακτικότητα μου αλλα όχι εύκολα. Δεν είναι εύκολο να γκρεμίζεις έναν τοίχο που έχεις χτίσει εδώ και χρόνια. Η υποτακτικότητα μου δεν κυλάει πάντα αβίαστα σαν τρεχούμενο νερό -δεν ξέρω αν και πότε μπορεί να συμβεί αυτο. Είναι φορές που μπορώ για τον Κύριο μου να γίνω το πιο υπάκουο πλάσμα και άλλες που επαναστατώ. Αφελώς και μάταια βέβαια γιατί Εκείνος πάντα με τιμωρεί για αυτό μου το πισωγύρισμα και πάντα με επαναφέρει. Και εγώ μαθαίνω και συνεχίζω. Η διαδρομή είναι μεγάλη, έχω πολύ γκρέμισμα ακόμα μπροστά μου. Όμως πρέπει να ομολογήσω οτι χωρίς Εκείνον δεν θα είχα καταφέρει να ρίξω ούτε ένα τούβλο ακόμα.

 

Συμφωνώ και λειτουργώ πια παρόμοια με @eva_inChains & @margarita_nikolayevna .

Έως τον νυν Κ, ήμουνα μόνο bottom, αν και έλαβα εκπαίδευση υ, όταν πρωτοεξερευνουσα το χώρο, η οποία αποδείχτηκε πολύ χρήσιμη αν και δεν ήταν μεγάλη σε διάρκεια . Ακόμα μέσα μου ευχαριστώ τον συγκεκριμένο Κύριο , για την υπομονή του, την προσαρμοστικότητα του, και την τελειομανία του, και φυσικά τις απαντησεις που μου έχει δώσει στις αμέτρητες ερωτήσεις μου.

Στη τωρινή μου κατάσταση με τον νυν Κ η υποταγή ήρθε πιο δύσκολα σε αντίθεση με την υπακοή η οποία ήταν εκεί από την πρώτη μέρα.. Και η υποταγή ήρθε δύσκολα γιατί έχω κατάθλιψη. Δε το λέω σα δικαιολογία, απλά δηλώνω το γεγονός ότι δε μπορούσα να πάρω ορθές αποφάσεις για τον εαυτό μου. Πάντα ισορροπούσα ανάμεσα σε δύο περιπτώσεις: στο "θέλω να υποταχτω/υπηρετήσω/ ευχαριστησω" και στο "μήπως το θέλω για να νιώσω εγω καλύτερα;"

Δεν υποτάχτηκα κατευθείαν γιατί δεν ήμουν σίγουρη αν ήταν πραγματικά δικιά μου επιλογή η του σπασμένου μου μυαλού. Δεν ήταν δουλειά κανενός Κ να με γιατρέψει, ο Κ αξίζει ένα υ που του αφοσιώνεται, να τον υπηρετεί και τον αγαπά, όχι ένα υ που τον χρησιμοποιεί για να νιώσει λίγο καλύτερα. Και ο Κ το είδε αυτό, είδε ότι ήδη έδινα μια μάχη μέσα μου για την ίδια τη ζωή μου κάποιες φορές, και περίμενε. Και είμαι αποφασισμένη να του δείξω με όλο μου το είναι πόσο πολύ τον ευχαριστώ που είναι ακόμα εδώ και με στήριξε στην πιο σκοτεινή ίσως περίοδο της ζωής μου.

Η υποτακτικοτητα πάντα μου βγαίνανε φυσικά, αλλά όχι με όλους τους ανθρώπους, και σίγουρα όχι σε όλες τις φάσεις της ζωή μου.

 

Καθόλου φυσικά. Όταν ξυπνήσει κλωτσάει. Κι όταν κλωτσάει πονάει. Μέσα έξω. Περισσότερο από τη ζώνη , το κροπ, το μαστιγιο, το παντλ, τη βιτσα κι ολα αυτα μαζι. Ποναει γιατί Καποιος με κάποιον τρόπο τραβάει το χαλάκι κάτω από τα πόδια σου και αμφισβητείς όλα όσα είχες "χτίσει" ως τότε .

 

τόσο φυσικά όσο η ανάσα, τόσο αβίαστα όπως το ανοιγόκλειμα των ματιών

 

Μεγάλωσα ως ένα ανεξάρτητο, δυναμικό ον που δεν ήθελε ούτε έλεγχο ουτε αγκαλιές φιλιά κ πολλά πολλά.
Όταν κατάλαβα την υποτακτική μου φυση ενώ στην αρχή την έβαλα κάτω από το χαλακι και επιχείρησα να έχω βανίλια εμπειρίες αυτή βγήκε και μου είπε "κολλητή εδώ είμαι,δεξου με να είσαι ευτυχισμένη".
Στην πρώτη μου σχέση αμφεβαλα συνέχεια.Ειχα μια ανασφάλεια,ένα άγχος αν είμαι καλή , υπάκουη αν αντέχω.
Προσπάθησα πάρα πολύ να αφεθω,να δεχτώ τον έλεγχο κ την φροντίδα.Την πραγματική κυριαρχική φροντίδα.
2014.Ερχεται στη ζωή μου ο Κύριος Δ.Κυριος με το Κ κεφαλαίο.Παλλινδρομιση.Δε κάνω για σ,δε θέλω φροντίδα,δε θέλω έλεγχο,δε θέλω αναφορές πολλές.Δε βοηθούσε και η ηλικία...
Και πάμε στο τώρα.Ξαναηρθε στη ζωή μου ο κύριος Δ.Κ ενώ αμφιβάλω και δε ξέρω αν είμαι καλή σκλάβα και φοβάμαι ότι τον απογοητεύω και ότι τον πιέζω και εχω όλες αυτές τις ανασφάλειες που μου φόρτωσαν ξέρω ότι δε θα μπορούσα να είμαι κάτι άλλο εκτός από υποτακτική .
Πλέον όμως αγκάλιασα την υποτακτικοτητα μου,την ανάγκη μου για να ανήκω,να δίνω αναφορές και στις δύσκολες και ζορικες εντολές απλά να λέω "μάλιστα Κύριε μου."Οχι σαν ρομπότ.
Ένα τασκ , δύσκολο ήταν ότι έπρεπε να ανοίγομαι.Στρειδι με λέει ο Κύριος μου.
Αλλά για τις σχέσεις που μας ενδιαφέρουν έχουμε μια συνεχή αγωνία κ ανάγκη για βελτίωση.
Κ η υποταγή είναι κυρίως να δέχεσαι ότι σε δυσκολεύει,αρκεί να έχεις εμπιστοσύνη.
Όχι τα καλά του Γιάννη θεμε και τον Γιάννη δε τον θεμέ!