Πώς ήταν η πρώτη φορά;

έμοιαζε με ένα ιδιότυπο μωσαϊκό από σπασμένα κομμάτια, που για λίγες ώρες κατάφεραν να κρατηθούν μαζί.
χρόνια πλεγμένα όνειρα με γεύση μπιτερ 70%, μαύρα όπως η νύχτα που τερμάτιζε την κλήση ως το ξημέρωμα. λίγη αγαποζαχαρίτσα να διώχνει την πικρίλα και ένα μεγάλο ρολόι απέναντι στον τοίχο, να μετράει την απόσταση ως το τέρμα.
πόσο διαφορετικός ήταν ο πόνος μακριά απ την φαντασίωση. πόσο διαφορετικός ήταν ο πόνος χωρίς τις αυταπάτες.
"γδύσου"
όρθια, σαν λευκός καμβάς. αυτοσχέδιες, ριπές πολύχρωμες, κι απ το σχοινί στον τοίχο. σαν κάδρο και σαν ολόγιομο ερμάρι. σαν τέχνη και σαν σφαχτάρι. ριπές που ομοιοκαταληκτούν σε -αρι.
δοκιμές. γυάλινος ο φόβος να σπάει με έναν ήχο κλήσης.
"γύρισες;"
φιλιά πλεγμένα χαστούκια. χαστούκια ροδαλά που αναδεικνύουνε της απορίας το βλέμμα. τι να υπάρχει άραγε, πέρα από την καβλα που εμένα δεν μου φτάνει. ποιο να ναι το σύμβολο της επικοινωνίας, για ένα απωθημένο που βγήκε μια βόλτα ως το ξημέρωμα.
άγνωστες υφές όπως κροπ, φλογκερ, χειροπέδες, σφήνες, σχοινιά, κολάρο, χάρακας και βίτσα απέκτησαν σαν συντελεστές μουσικής δωματίου, μια σημασία. άγνωστες παρυφές ενός ερωτικού σχετίζεσθαι, ιχνηλατούν μιαν απορία:
"μοιάζει λες και με θέλεις"
δεν μέτρησα επαναφορές, δεν μέτρησα τα χρόνια. δεν μέτρησα χιλιόμετρα εντός εκτός και επί τα αυτά, απ όσα μας χωρίζουν.