Πώς διαχειρίζονται την ζήλια τους τα υποτακτικά ατομά;

Και ούτε ένα κουρκουμπίνι να πετάει :/

 

19 σελιδες για το θέμα ζήλια. Να τις εκατοστήσουμε    

 

Δεν λέμε αυτό, συζητάμε το ακριβώς αντίθετο. Να είναι δηλαδή ο Κ πολυγαμικός αλλά να υποχωρήσει στα θέλω του επειδή για το υ η μονογαμία του Κ είναι εκ των ων ουκ άνευ.

Αν συμβεί κάτι τέτοιο εγώ δε θα ονόμαζα τη σχέση Κ/υ.

 

Τώρα που το μετέφρασες βγαίνει νόημα.  

 

Τι σου κανει εντυπωση, δεν καταλαβαινω.

 

Η προηγούμενη σύνταξη του μηνύματός σου ήταν αποδιοργανωμένη. Τώρα βγήκε νόημα.

 

Θεμελιώδης πεποίθηση είναι. Κάτι που έχει ριζώσει μέσα σου πριν από τα έξι σου χρόνια, το πιστεύεις πέρα ως πέρα και είναι ο φακός μέσα από τον οποίο βλέπεις τον κόσμο.

Όμως,

πρόσεχε τι σκέπτεσαι. Οι σκέψεις σου γίνονται λόγια. Τα λόγια γίνονται έργα. Τα έργα γίνονται συνήθειες. Οι συνήθειες γίνονται χαρακτήρας. Ο χαρακτήρας γίνεται το πεπρωμένο σου.

και

Το D/s και το M/s εκτός από σχέση, θέση, πάθος, συναίσθημα, άποψη, στάση ζωής είναι και τέχνη. Πώς δεν αλλάζεις σκηνοθέτη για πλάκα αν οι απόψεις σας για την παράσταση που ανεβάζετε ταιριάζουν; Αν δεν καλυφθήκατε δείτε και το σχόλιο στο "όλα ή τίποτα".

Δεν πηγαίνει με το ζύγι ούτε με το κομμάτι το "όλα ή τίποτα" στους έρωτες. Μπορεί να υπάρχουν άλλες δέκα και να τα έχετε όλα γιατί σας γεμίζει ότι είστε ιδιοκτησία Του, μπορεί να μην υπάρχει καμία άλλη και να σας κοιτάζει στα μάτια και να μην κάνει τίποτα αν δεν το έχει συμφωνήσει με την ζουζουνέλα του, εσάς δηλαδή, και να γαμάει υποφερτά και όμως να μην έχετε τίποτα... άμα ο άνθρωπος κάνει ζωή βανίλλα, για παράδειγμα.

Αυτή είναι ακριβώς η ουσία του θέματος "μόδα και BDSM", να το πάτε εκεί και το λέω χωρίς ειρωνεία. Επειδή κανένας BDSMer δεν σκέπτεται έτσι, διότι για να μπορεί να κάνει B και D και S και M κάπως τα έχει σκεφτεί τα πράγματα και ένα από αυτά που έχει σκεφτεί πολύ καλά είναι ποια είναι η αξία του, που λέγατε και πιο πάνω, και ότι η αξία του δεν μπορεί να είναι βάσει κριτηρίων των άλλων, ούτε βάσει επιτευγμάτων από αυτά που αρέσουν στους άλλους, άρα κάτι άλλο θα είναι, για αυτό επικράτησε μια μάλλον κρύα διάθεση για την μόδα, αν το παρατηρήσατε και εσείς.

Επειδή σας έχει επικυριαρχήσει και θέλετε ό,τι θέλει Αυτός να σας δίνει, επειδή η ευχαρίστησή Του μετράει τόσο πάνω από οτιδήποτε άλλο που βάζετε στην άκρη και πολύ βασικότερα πράγματα, επειδή και η πιο κακιά εξέλιξη - δεν είναι να υπάρχουν πολλές σκλάβες αυτή - γίνεται ανεκτή και αποδεκτή γιατί είναι καλή για τον Αφέντη, επειδή θέλετε να "το" ζήσετε και άλλος τρόπος δεν υπάρχει, επειδή, επειδή, επειδή...

Για έναν άντρα... λίγο το 'χετε;;;;

 

Σε αγάπησα λιγάκι παραπάνω <3

 

You nailed it..
Lots of likes.

 

Συνήθος δεν διαχειρίζονται τη ζήλεια τους καλά και για αυτό ο Κ δεν τα κάνει να ζηλεύουν. Και αφού δέν τα κάνει να ζηλεύουν και κάνεις αυτό που θέλουν, πόσο Κ είναι τελικά και ποιός είναι ο Κ σε τέτοιες σχέσεις; Το ίδιο ισχύει και σε άλλες περιπτώσεις που ο Κ τυφλωμένος από το πάθος του καταλήγει να γίνετε υ.

 

Λοιπον. Συμφωνω με αυτα που λες και τα εξηγεις πολυ ωραια, εκτος απο καποια σημεια. Παρολα αυτα αντιεπιχειρηματολογεις σε παραπλησια θεματα και οχι στων λεγομενων μου αυτων καθ εαυτων.

Εμενα δεν με γεμιζει αυτο και με την απορια θα μεινω πως γεμιζει τις υπολοιπες. Γνωριζω σε καποιο ποσοστο την κατασταση αυτη γιατι διερωτηθηκα κατα το παρελθον. Τελος παντων.. αποφασισα οτι δεν θα πολυμιλαω για Μ/σ, γιατι δεν με αφορα και δεν θελω να με αφορα. Ο καθενας στο ειδος του.

Και οσοι πιστευουν οτι μια υποτακτικη δεν εχει το δικαιωμα της επιλογης να διαβασει το παρακατω αποσπασμα οπως πολυ ωραια εξηγει ο MasterJp. Αληθεια οταν το διαβασα ενιωσα τοσο ωραια και τοσο σιγουρη για τον εαυτο μου.


«Μια υποτακτική ανανεώνει την επιλογή της να υποταχθεί κάθε φορά που προκύπτει απαίτηση. Ένας σκλάβος επιλέγει μια φορά να υποταχθεί, κατόπιν, και στη συνέχεια εναπόκειται στον ίδιο να υπακούσει.
......
Στην καρδιά της υποταγής βρίσκεται, για το άτομο, η επιλογή ανάμεσα στο να υποκύψει και την δυνατότητα να πει "όχι". Ο υποτακτικός αποφασίζει πόση εξουσία θα παραχωρήσει στον άλλο, πόσο έλεγχο θα δεχθεί, και ποιες πτυχές της ζωής του θα παραδώσει στην διάθεση του κυρίαρχου. Η ανταλλαγή ισχύος για τον υποτακτικό αφορά την επιλογή: την επιλογή να αποφασίσει πώς αισθάνεται για τη δεδομένη απαίτηση και τι πρόκειται να κάνει γι' αυτή. Σε οποιοδήποτε σημείο που το υποτακτικό μέλος δεν αισθάνεται άνετα με τη δεδομένη ρύθμιση, είναι μέσα τα δικαιώματά του να πει «Όχι, εγώ δεν πρόκειται να το κάνω αυτό», και σηματοδοτεί στο ζευγάρι ότι θα πρέπει να επαναδιαπραγματευτεί κάτι. Δεν εκτροχιάζει πλήρως τη δυναμική εξουσίας μεταξύ τους.

Το υποτακτικό μέλος επιλέγει να υποκύψει και έχει τη δυνατότητα να πει 'όχι', τουλάχιστον σε ένα τομέα της ζωής του.

................(για σκλαβα τωρα)...............
Πρώτον και κύριον, η δουλεία του εξαρτάται από τη δέσμευση για υπακοή. Ο σκλάβος δεν επανεξετάζει θέματα όπως «θα πρέπει να υποκύψω;» ή «Πώς αισθάνομαι γι 'αυτό; Θα πω ναι ή όχι;» Όταν δίδεται μια εντολή από το κυρίαρχο μέλος, αδιάφορα αν ο σκλάβος συμφωνεί με αυτή, υπακούει με τον ίδιο τρόπο όπως ένας στρατιώτης. (Η στρατιωτική αναλογία είναι μία από τις πολλές, νομίζω πως είναι πολύ αντικειμενική για τη δυναμική ισχύος των σχέσεων M/s.)
......
Ο σκλάβος οφείλει να υπακούσει. Ένα 'όχι'* αποτελεί αιτία διάλυσης της σχέσης με τρόπο που δεν υφίσταται στην περίπτωση των υποτακτικών.
......
Νωρίτερα είπα, «Το 'υ' αποφασίζει πόση εξουσία θα παραχωρήσει στο άλλο μέλος, σε πόσο έλεγχο θα υποκύψει, ποιες πτυχές της ζωής του θα παραδώσει στις εντολές του κυρίαρχου." Η δουλεία διαφέρει από αυτή την άποψη: οι αποφάσεις αυτές δεν παίρνονται από το σκλάβο, αλλά από τον Ιδιοκτήτη του σκλάβου, από τη στιγμή που η γενική δέσμευση για υπακοή ενεργοποιηθεί.»


Αφου τωρα τα χωρισαμε, και πρωτιστως εγω στο μυαλο μου, δεν θα ανακατευομαι στα θεματα που δεν με αφορουν. Οκ ειπα την γνωμη μου 1-2 φορες για να ακουστει και αυτη η οπτικη, φτανει τωρα :Ρ

Δεν ξερω.. καποιες φορες ναι. Λιγο το εχω. Ή μαλλον, η λογικη το εχει λιγο και η καρδια πολυ..
..........................
Και κατι ακομα για το θεμα της ζηλειας. Ειναι απλα ενα ακομα συναισθημα.. αφου υπαρχει ειναι φυσιολογικο να το βιωνουμε. Αν προσπαθησεις να το καταπολεμησεις ολο και θα φουντωνει. Οπως ειχα δει απο καπου, πρεπει να το αφησεις απλα να υπαρχει. Θα ερθει στην επιφανεια, ναι θα το βιωσεις και σιγα σιγα θα εξταμιστει.

Οπως ειναι το μονο φυσιολογικο να μην ειμαστε συνεχεια χαρουμενοι και να βιωνουμε καποιες φορες την στεναχωρια, αλλα οχι την καταθλιψη που ειναι η αρρωστη μορφη της στεναχωριας, οπως ειναι φυσιολογικο να νιωθουμε θυμο, αλλα οχι να δρουμε παραλογα που ειναι η αρρωστη εκφραση του θυμου, ετσι ειναι φυσιολογικο και υγιες να βιωνουμε καποιες φορες την ζηλεια αλλα οχι την παραφορη αρρωστη ζηλεια.

Ολα τα συναισθηματα εχουν την ομορφια τους.. αν τα αφησουμε απλα να υπαρχουν σε βαθος χρονου θα νιωσουμε την πληροτητα.

 

Πολύ σωστά