Πώς μπορεί να διαχειριστεί ο υ την αδυναμία του Κ;

Ακούστε κι αυτό ...(με κάπως πιό ευρύ ορίζοντα - όσον αφορά τη σχέση- απο αυτόν που περιγράφουν οι στίχοι )

 

Συγκλονιστικά δυνατό!

 

@Guruni   ευχαριστώ

 

Kοίτα, δεν αναφέρθηκα στις προσωπικές μου και μόνο εμπειρίες, μίλησα λίγο γενικότερα.
Και να σου πω, δεν είναι κακό να βλέπουμε τα πράγματα διαφορετικά, είμαστε σε διαφορετικές ηλικίες και με διαφορετικές κοσμοθεωρίες.
Όμως γύρω μας, βιώνουμε και τις σχέσεις των άλλων, όχι μόνο τις δικές μας, οπότε το ''βιωματικό'' κομμάτι δεν συνίσταται μόνο στην προσωπική μας θεώρηση, αλλά και στον ρεαλισμό που οφείλει να διέπει τις απόψεις μας.

Για μένα κάποια πράγματα δεν αλλάζουν ούτε με εγχείριση στην αμυγδαλή, δηλαδή δεν πιστεύω πως ξεριζώνονται κάποια συναισθήματα από μέσα μας, ποτέ δεν θα πάψουν τα συναισθήματα αυτά που τα προστατεύουμε.
Ωστόσο, τόσο οι άνθρωποι, όσο και οι σχέσεις εξελίσσονται με την πάροδο του χρόνου.

Θα το δεις κι εσύ μεγαλώνοντας, ή και δεν θα το δεις, άμα σου αρέσει τόσο αυτό που βιώνεις, σου εύχομαι να το βιώνεις εις το διηνεκές και η όποια εξέλιξη να είναι ότι καλύτερο για σένα και για τις σχέσεις σου γενικότερα, μέσα στο πλαίσιο που εσύ θα νιώθεις άνετα.

Παρόλ΄αυτά, ο καθένας, έχει τον δικό του δρόμο, δεν διεκδικούμε την ευτυχία και την ικανοποίηση των αναγκών μας όλοι πανομοιότυπα.
Δεν θα ήταν και λογικό κάτι τέτοιο.
Μην αμφισβητείς ούτε την συντροφική διάσταση των σχέσεων, ούτε την ύπαρξη συμπαικτών, εγώ τις έχω δει γύρω μου και τις έχω βιώσει και τις μεν και τις δεν.

Υπάρχουν και λειτουργούν και τέτοιες σχέσεις και ορθώς, αν με ρωτήσει κανείς την γνώμη μου.

Το να έχει περισσότερη σημασία ο άνθρωπος από το είδος τής σχέσης είναι μάλλον κάτι που το μαθαίνεις 'the hard way', όταν οι επιλογές σου είναι να παλεύεις να διεκδικήσεις είτε το ένα, είτε το άλλο, σε περίπτωση που για κάποιον λόγο δεν μπορούν να συνδυαστούν αυτά, καλή ώρα στο θέμα που πραγματεύεται το νήμα με την αδυναμία του Κ.

Για μένα, μεγαλύτερη σημασία έχει ο άνθρωπος με τον οποίο είμαι μαζί και πάντα πολύ μικρότερη σημασία το είδος της σχέσης, με ό,τι συνεπάγεται αυτό, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει ότι στην δυσκολία ή αδυναμία διαχείρισης, ή πάνω σε αλλαγή συνθηκών και επαναδιαπραγμάτευση, θα χαθεί κάτι που απολαμβάνουμε και οι δύο, το σημαντικότερο όλων είναι να μην χάσουμε ο ένας τον άλλον.
Αν υπάρχουν πραγματικά και βαθιά συναισθήματα, τίποτα απ΄αυτά δεν χάνεται, το πιστεύω αυτό ακράδαντα.

Και δεν είμαι πια τόσο απόλυτη όσο ήμουν στο παρελθόν.
Γιατί στην κλίμακα των προτεραιοτήτων μου, πολύ ψηλά είναι η ευτυχία όσων συμμετέχουν σε μία σχέση, εμού και των άλλων εξίσου.
Αν η ευτυχία μας λοιπόν, είναι πληρέστερη σε κάποια μετεξέλιξη, δεν θα το δω ως αρνητικό στοιχείο αυτό, αντίθετα θα το δω σαν σημάδι ωριμότητας.
Έχω τοποθετηθεί και στο παρελθόν για τα προσωποπαγή D/s, εκεί οι ισορροπίες είναι εντελώς μοναδικές, τι νόημα θα είχε να πω εγώ τις λεπτομέρειες του δικού μου D/s και να τις συγκρίνω με αυτές των άλλων?

Δεν θα βρούμε δύο ίδιες σχέσεις, όσο κι αν ψάξουμε, γιατί δεν θα βρούμε αντίστοιχα ίδιους ανθρώπους.

Και το D/s υπάρχει μεταξύ ανθρώπων, παρόλους τους κανόνες και τις ομοιότητες που παρατηρούνται, εκ των πραγμάτων.
Χαίρομαι με τον ενθουσιασμό και την προσήλωσή σου σε αυτό που ζεις, αλλά χαίρομαι και με τις δικές μου επιλογές που διέπονται από άλλα κριτήρια και προτεραιότητες εξίσου.

Και υπάρχει χώρος για πολλά διαφορετικά πράγματα σε κάθε περίπτωση, το σημαντικό είναι οι άνθρωποι να κάνουν αυτό που γουστάρουν και να είναι ικανοποιημένοι με την επιλογή τους, ακόμη κι αν σε κάποιες περιπτώσεις εγώ θα επέλεγα διαφορετικά για τον εαυτό μου, είτε με τα δικά μου, είτε με τα δικά τους κριτήρια.
Ο καθένας θα επιλέξει ακριβώς αυτό που τον εκφράζει, τον γεμίζει πραγματικά και τον κάνει ευτυχισμένο.

Και μια χαρά σκύλα αισθάνομαι, ευδαιμονισμένη και σε αρμονία με τον εαυτό μου και τους ανθρώπους που με ενδιαφέρουν.
Το αυτό επιθυμώ και δι υμάς, άπαντας...  (αν όχι το ''σκύλα'', τα λοιπά, τουλάχιστον)

 

με τη μεθοδο της ελεγχομενης σχιζοφρενειας...

 

Επιμένω στην ερώτηση που τέθηκε από 2 άλλα άτομα για να κατανοήσω το πλαίσιο  
Τι εννοούμε όταν λέμε αδυναμία?

 

@brenda σε όλα όσα λες περι διαφορετικότητας κτλ κτλ δεν εχω να πω κατι. Δεν ειπα ποτε μου οτι δεν δέχομαι την υπαρξη άλλων σχεσεων, είπα οτι δεν μπορώ να με φανταστω σε ένα σενάριο που εσύ, γενικευοντας όπως λες, έθεσες. Οπότε δεν ξέρω γιατί το συζητάμε αυτό.

Απο εκει και πέρα αυτό >>
Για μένα, μεγαλύτερη σημασία έχει ο άνθρωπος με τον οποίο είμαι μαζί και πάντα πολύ μικρότερη σημασία το είδος της σχέσης, με ό,τι συνεπάγεται αυτό, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει ότι στην δυσκολία ή αδυναμία διαχείρισης, ή πάνω σε αλλαγή συνθηκών και επαναδιαπραγμάτευση, θα χαθεί κάτι που απολαμβάνουμε και οι δύο, το σημαντικότερο όλων είναι να μην χάσουμε ο ένας τον άλλον.
Αν υπάρχουν πραγματικά και βαθιά συναισθήματα, τίποτα απ΄αυτά δεν χάνεται, το πιστεύω αυτό ακράδαντα.

Είναι που βλέπουμε διαφορετικά. Εσύ διαχωρίζεις τον "άνθρωπο" απο τον "Κ" ενώ εγώ όχι.
Όταν λες τον " άνθρωπο"; τι εννοεις; το συνολο του δεν εννοεις; το τι ειναι, την ψυχη, τα χουγια, τον χαρακτηρα του; το οτι είναι Κ τι ειναι; ρολος;

Για εμενα, και τον Κ που ξέρω και ζω τελοσπαντων δεν νοιώθω, δεν βλέπω να διαφοροποιείται, να χωρίζεται το ενα απο το άλλο, απλά το 2ο διαχειρίζεται απο τον ίδιο μέσα σε γενικοτερους " κανονες"και " τύπους",αυτό, φυσικά μπορεί να αποφασίσει ο ίδιος αν και πόσο βάση και βάθος θα του δώσει..σε μια δύσκολη φάση σίγουρα δεν θα ασχοληθεί τόσο με τη "διαχείριση" αν θες αυτού και κατ επέκταση της ντι/ες και του υ αλλά δεν "σταματά" το "ρόλο" γιατί δεν είναι ρόλος.

Αυτό δεν πιάνω εγώ. Κατα τα άλλα τα καλύτερα σε όλους, όπως λες, απο την καρδιά μου  

 

Για να το διευκρινίσω λοιπόν, ο Κ, φυσικά και είναι άνθρωπος και όχι ρόλος, πρώτα και πάνω απ΄όλα, αλλά σκέψου, ότι εσύ τώρα είσαι υ και νιώθεις υ και βρίσκεις την ολοκλήρωση μέσα σ΄αυτό που βιώνεις, αν αλλάξει ο τρόπος που αυτοπροσδιορίζεται ένας από τους δυό σας, ή ΚΑΙ οι δυό σας, τότε τι θα έχει μεγαλύτερη σημασία για σένα?
Ο άνθρωπος ή η σχέση?
Για να μην πλατειάζω άσκοπα θα εμμείνω σε ότι είπα.
Δεν είμαι απόλυτη πλέον, αφήνω χώρο στις εξελίξεις και φυλάττω ως κόρην οφθαλμού τις σπάνιες σχέσεις με σπάνιους και Πολύτιμους ανθρώπους, χωρίς να με ενδιαφέρει τόσο η αυστηρότητα του πλαισίου, έμαθα στα 46 μου ότι όλα δύνασαι να τα βρεις σ΄αυτήν την ζωή, αλλά άνθρωπο δεν βρίσκεις εύκολα.
Κι όταν βρίσκεις, δεν τον χάνεις, τουλάχιστον όχι για λόγους πολιτικής ορθότητας... 

 

και καπου εδω ερχεται το μεγαλο ερωτημα... ειναι τελικα το Κ ανθρωπος???

 

Δεν έχει να κάνει με πολιτικαλ κορεκτ τρόπους αλλά με ουσία, δρω ως αυτο που είμαι, δίνω την ψυχη μου στο πως εκφραζομαι.
Τεσπα, αυτο το "βρισκω ανθρωπο" πραγματικά δεν το καταλαβαίνω , η ηλικία που λες; μπορεί μπορεί..εδώ θα μαστε, θα δείξει  

@lizard_ εγώ αυτό υποστηρίζω. Είναι( ή θα έπρεπε να είναι ) μόνο ανθρωπος  

 

Ήταν το απολύτως πρώτο πράγμα που είχα ρωτήσει την ίδια στιγμή που έμαθα ότι υπάρχει BDSM!

Με έναν κάπως αφελή και εξόχως εγωκεντρικό τρόπο, αλλά η ερώτηση ήταν η ίδια γιατί είχα νιώσει και νομίζω ότι το ίδιο νιώθω και τώρα ότι το όλο οικοδόμημα της σχέσης βασίζεται στο δεδομένο ότι το Κ είναι εκεί και παίζει τον ρόλο του.

Η απάντηση που είχα πάρει ήταν πως αν το Κ δεν διαχειριστεί την αδυναμία του τότε δεν είναι Κ.
Γι αυτό και έχει καταγραφεί μέσα μου πως είναι το Κ που διαχειρίζεται την αδυναμία του και το Κ ορίζει πώς θα σταθεί το υ απέναντι σε αυτήν και πώς θα τροποποιηθεί ο ρόλος και ίσως τα καθήκοντα του υ.

"Πώς μπορώ να σας ευχαριστήσω σήμερα / αυτόν τον μήνα / αυτόν τον χρόνο που έχετε αυτό το πρόβλημα, Κύριε;"
"Βγάζοντας στην επιφάνεια τον πιο υποτακτικό εαυτό σου."

Από κει και πέρα, σε μακροχρόνια αδυναμία του Κ είναι το υ, θεωρώ, που παίρνει τη σκυτάλη και δίνει τον τόνο και την προοπτική στη σχέση, ανάλογα με το αν και κατά πόσο αντέχει να "βγάζει στην επιφάνεια τον πιο υποτακτικό εαυτό οτυ" όσο δεν παίρνει από το Κ παρά μόνο, ίσως, το γεγονός ότι το Κ υπάρχει και άρα το υ παραμένει δεσμευμένο και πειθαρχημένο σε αυτό το Κ.

 

Θα μπορούσε να είναι ο,τιδήποτε του προκαλεί σοβαρό αίσθημα αδυναμίας, πλήττει την αυτοπεποίθηση, τις αντοχές του κλπ όπως ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας, ένα οικογενειακό ζήτημα μείζονος σημασίας, ένα σοβαρό επαγγελματικό κώλυμα κλπ

Όχι απαραιτήτως.

@lara[E-p]
Αν δεν έδωσα απάντηση με αυτά, ευχαρίστως να διευκρινίσω περισσότερο