ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ – ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΤΗΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ ΦΥΛΟΥ

Πολιτική, ήθη, έθιμα, marketing, η σχέση με την μαμά τους, τα σχολικά τους χρόνια...όλα θα τον ζωγραφίσουν τον καμβά, δεν θα μείνει κανένα στεναχωρημένο πιστεύω.

 

Δεν διάβασα όλο το κείμενο, όπως είπα πιο πάνω, αύριο που θα έχω χρόνο.
Έμεινα όμως σ' αυτό το κομμάτι που είναι στην αρχή.

Ως διαγνωστική ενότητα, οι σεξουαλικές διαταραχές ή παραφιλίες (παλαιότερα σεξουαλικές διαστροφές ή αποκλίσεις) ορίζονται με πολύ συγκεκριμένο τρόπο στο DSM-IV: είναι επίμονες και επαναλαμβανόμενες σεξουαλικά διεγερτικές φαντασιώσεις, παρορμήσεις ή πράξεις που αφορούν σε ασυνήθιστα ερεθίσματα όπως 1) μη συναινούντα άτομα ή παιδιά, 2) μη ανθρώπινα αντικείμενα ή 3) πόνο ή ταπείνωση.

Αφήνω φυσικά έξω την πρώτη περίπτωση χωρίς πολλά λόγια. Πιο πολύ αναφερόμουν στην τρίτη. Με μια γρήγορη ματιά στα θέματα αυτού του φόρουμ, καταλαβαίνει κανείς πως πολλοί αναζητούν τον πόνο και/ή την ταπείνωση. Αφού λοιπόν ο αριθμός αυτών των ατόμων είναι ολοένα αυξανόμενος, πόσο ισχύει τελικά ότι αποτελεί σεξουαλική διαταραχή και όχι μια συνηθισμένη πρακτική; Και στην τελική, ποιός είναι αυτός που εξ αρχής ορίζει τι είναι φυσιολογικό και τι όχι και γιατί ο μέσος όρος να θεωρείται φυσιολογικός;
Βανιλλοαπορίες.

 

Παραθέτω κάτι που έγραψα ήδη αλλά προφανώς δεν τόνισα αρκετά...
Κύριο κριτήριο ήταν και είναι πως το άτομο μπορεί να κάνει σεξ ΜΟΝΟ έτσι. Το παραφιλικό ερέθισμα είναι απαραίτητο για να υπάρξει διέγερση και οργασμός στο άτομο.
Για αυτό λέγεται διαταραχή. Ελπίζω να είναι ξεκάθαρο καλή μου βανιλοφλάι!

 

Μάλλον είμαι πολύ ανώμαλη και δεν το ήξερα, γιατί και πάλι δεν μου φαίνεται διαταραχή αυτό.   

 

Δεν είναι ανωμαλία, προς Θεού (!) είναι απλώς τρόπος σκέψης!

 

Δεν αμφισβητώ ότι υπάρχουν και κλινικές περιπτώσεις....απλά μου ήρθε στο μυαλό η δική μου αντιμετώπιση, όταν έκανα εγγραφή εδώ (για πολύ συγκεκριμένο λόγο). Θυμάμαι ότι πολλά από αυτά που διάβαζα, τα θεωρούσα τρελά/εξωπραγματικά, απλά επειδή ήταν μη συμβατά με την δική μου πραγματικότητα. Και δεν κρύβω ότι τώρα νοιώθω άσχημα, που κάποιες φορές ίσως και να τα κατέκρινα. Γι' αυτό τώρα που χαλάρωσα και τα βλέπω αλλιώς, ίσως είναι μια καλή ευκαιρία να ζητήσω και συγγνώμη γενικώς και αορίστως. Ίσως κάποιος να θίχτηκε πέρσι από τις εξυπνάδες μου και να μην το κατάλαβα.
Άσχετο, αλλά ήταν μια καλή ευκαιρία να το πω.  

 

Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθο μπαλέτο  

 

ΟΡΙΣΜΟΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ​

Θα δώσω ένα λειτουργικό ορισμό της ψυχικής υγείας ο οποίος βασίζεται στα χαρακτηριστικά που ενθαρρύνεται να αποκτήσει ένα άτομο κατά την διάρκεια της Συνθετικής Ψυχοθεραπείας του. Τα χαρακτηριστικά αυτά δεν είναι θεωρητικά αλλά προϊόν συστηματικών επιστημονικών παρατηρήσεων (evidence-based) όλων των ψυχοθεραπευτών, τουλάχιστο στον δυτικό πολιτισμό, οι οποίοι αποδέχονται τους κοινούς ψυχοθεραπευτικούς παράγοντες σε όλες ανεξαρτήτως τις ψυχοθεραπευτικές προσεγγίσεις (δηλαδή την ψυχαναλυτική, την συμπεριφοριστική, την ανθρωπιστική/υπαρξιστική, την ψυχοθεραπεία Gestalt, την ψυχοθεραπεία κατά Kelly και την συστημική).

Το ψυχικά υγιές άτομο διαθέτει τα ακόλουθα χαρακτηριστικά: Θεωρεί φυσιολογικό και αναμενόμενο ότι, εάν δεν φροντίσει από μόνο του για κάτι να γίνει, πιθανότατα αυτό που θέλει και επιθυμεί απλώς δεν θα γίνει. Το περιβόητο Αμερικάνικο slogan “Thereisnofreelunch” (ελεύθερη μετάφραση «εάν δεν δουλέψεις, δεν τρως», που θυμίζει την Ελληνική παροιμία «ότι σπείρεις θα θερίσεις» ή «πριν πεινάσεις, μαγειρεύεις») σε όλες τις παραλλαγές και εκφάνσεις που τονίζουν την ατομική μας ευθύνη για αυτά που συμβαίνουν στην ζωή μας. Χωρίς να σημαίνει ότι πάντα αυτό ισχύει (δηλαδή δεχόμαστε την πραγματικότητα ότι συχνά για αυτά που μας συμβαίνουν ευθύνονται κάποιοι άλλοι), καλό είναι να αναζητούμε πάντα τι μπορούμε εμείς να κάνουμε για να αντιμετωπισθεί ένα πρόβλημα, παρά να περιοριζόμαστε στην τοποθέτηση της ευθύνης και του ελέγχου της κατάστασης έξω από τον εαυτό μας. Για την αποφυγή του υπερβολικού άγχους που θα μπορούσε να προέρχεται από μία κακώς εννοούμενη τελειομανία (κατάσταση στην οποία το άτομο αγχώνεται υπερβολικά εάν δεν μπορεί να προβλέψει επακριβώς και να ελέγξει τι θα συμβεί στο περιβάλλον του), καλό είναι να θυμόμαστε την πραγματικότητα ότι η ζωή συχνά εξελίσσεται απροσδόκητα και ενάντια στα σχέδια και στις προσπάθειές μας. Αυτό όμως δεν πρέπει να αποτελεί πρόσχημα για να σταματήσουμε τις προσπάθειες, ούτε για να απογοητευτούμε, γιατί, εάν αφήσουμε τα κακά πράγματα να εξελιχθούν από μόνα τους χωρίς δική μας παρέμβαση, τότε «ενός κακού μύρια έπονται». Συνεπώς λειτουργεί καλύτερα τελικά το άτομο που έχει αντιληφθεί ότι «η ζωή είναι ένας διαρκής αγώνας». Είναι όμως ένας αγώνας που μπορεί να κερδισθεί με μεγάλη υπομονή και επιμονή ή τουλάχιστον αξίζει και δίνει νόημα στην ζωή μας να αγωνιστεί κανείς με τον ορθό και ωραίο τρόπο («η Ιθάκη δεν σε γέλασε»… σου χάρισε «τ’ ωραίο ταξείδι»). Βασικό συστατικό του να λειτουργήσει κάποιο άτομο με τον πάρα πάνω τρόπο είναι η διαπίστωση ότι η ποιότητα της ζωής μας δεν επηρεάζεται μόνο από τις ευχάριστες εμπειρίες. Οι δυσάρεστες εμπειρίες σχεδόν πάντοτε μας πλουτίζουν περισσότερο από τις ευχάριστες. Εξ ου και το πασίγνωστο «τα λάθη μου είναι η περιουσία μου». Σαν στάση ζωής στον υπογράφοντα αρέσει και το Κρητικό γνωμικό «Τα βάσανά μου χαίρομαι, τις πίκρες μου γλεντίζω».

Από τα πάρα πάνω προκύπτει ένας ορισμός ψυχικής υγείας που δεν δίνει έμφαση στο πόσο ήρεμο και ευτυχισμένο είναι ένα άτομο, ούτε σε πόσες από τις δυνατότητες και τα ταλέντα του έχει βρει την ευκαιρία να εκφραστεί, ούτε στο πόσο αγαπά και εργάζεται. Η έμφαση δίνεται στην στάση του ατόμου να αρνείται να σταματήσει την μάχη της ζωής, όσο αντίξοες και εάν είναι οι συνθήκες. Ένα τέτοιο άτομο αρνείται να απελπισθεί και να παραιτηθεί. Βρίσκει τρόπους να επιβιώνει και να ισορροπεί εκεί που οι άλλοι το θεωρούν αδύνατο. Πιστεύει στον εαυτό του και στην ανθρώπινη φύση του ότι μπορεί να τα καταφέρει παντού και πάντοτε. Και εάν καταλήξει να αποτύχει, το άτομο αυτό θα πει στον εαυτό του «άξιζε ο ωραίος αγώνας». Το ότι «ειλικρινά κάνει ότι καλύτερο μπορεί» του είναι αρκετό και το γεμίζει, γιατί είναι μυημένο στην παραίνεση: «Για θέματα που μπορείς να παρέμβεις και να τα αλλάξεις, δεν χρειάζεται να ανησυχείς. Όπως δεν χρειάζεται να ανησυχείς για θέματα που δεν μπορείς να αλλάξεις. Εννοείται ότι διαθέτεις την σοφία να ξεχωρίζεις πότε ισχύει η πρώτη περίπτωση και πότε η δεύτερη». Έτσι, δευτερογενώς, κάτω από τις οποιεσδήποτε συνθήκες, το άτομο που διαθέτει τα χαρακτηριστικά του ψυχικά υγιούς ατόμου που περιέγραψα, θα έχει την μέγιστη δυνατή ψυχική ηρεμία και αισιοδοξία, θα βρίσκει συνεχώς δημιουργικούς τρόπους να εκδηλώνει τις δυνατότητες και τα ταλέντα του και θα αγαπά και θα εργάζεται πολύ περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο άτομο στην θέση του.

Εάν σε κάποιον αναγνώστη δημιουργηθεί ο συνειρμός των όσων προανέφερα με το έργο του Ηράκλειτου, αυτό αποδεικνύει για μία ακόμη φορά ότι η σύγχρονη επιστήμη επιβεβαιώνει τις ρύσεις των αρχαίων φιλοσόφων. Μάλιστα, πολλοί σύγχρονοι επιστήμονες, όταν βρίσκονται σε αδιέξοδα στο επιστημονικό γνωστικό τους αντικείμενο (Μαθηματικά, Φυσική, Αστρονομία κλ.π.), καταφεύγουν για ιδέες στους αρχαίους Έλληνες.


Ιωάννης Ν. Νέστορος
Ψυχίατρος, Διδάκτωρ της Νευροφυσιολογίας, Συνθετικός Ψυχοθεραπευτής,
Καθηγητής Κλινικής Ψυχολογίας του Τμήματος Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης.​

 

Όσο και αν ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθο μπαλέτο που είπε και η Mind....Όσο και να μην γνωρίζω τα σκηνικά στα οποία αναφέρεσαι ( αφού την περίοδο στην οποία αναφέρεσαι ούτε που γνώριζα την ύπαρξη αυτού του φόρουμ )...στο δικό μου το "βιβλίο"...για κείνο που μετράει...θέλει καρύδια για να παραδεχθεί κάποιος ότι κάπου έσφαλε και να ζητήσει συγνώμη...Και όταν αυτός που το κάνει, τυγχάνει να είναι και ένα άτομο που εκτιμώ ( και καλή γνωστή )...έχω ένα λόγο παραπάνω και για να χαρώ και να για να την εκτιμήσω ακόμη περισσότερο...

ΟΚ, μετά από αυτή την σίγουρα για τους υπόλοιπους ανούσια παρένθεση επανέρχομαι στο νήμα...( Φίλτατη fly, περίμενε με προσωπικό μήνυμα το IBAN μου για το έμβασμα που πρέπει να μου στείλεις για την τεμενάδα χαχαχα )

 

Ανωμαλία δεν είναι σίγουρα...αλλά ίσως και να είναι μονομανία...Anyway περί ορέξεως τα κολοκυθοπιτάδικα έξω είναι γεμάτα από μερίδες...

Υ.Γ. Τελικά χρόνο για να δώ αυτό το νήμα τον ξεκλέβω ευχαρίστως χαχαχα

 

Ίσως είναι και αποτέλεσμα της ακραίας ομολογοποίησης των ανθρώπων...Και όχι μόνο κοινωνικής και σεξουαλικής ανωριμότητας...
Ίσως απλούστατα και με την εποχή της επικοινωνίας, πλέον οι άνθρωποι να μην νιώθουν "μόνοι" ( και το διαδίκτυο βοήθησε πολύ για αυτό )...να βλέπουν ότι υπάρχουν κι άλλοι σαν κι "αυτούς" και να πειραματίζονται πλέον με λιγότερες ενοχές...Ίσως απλά να είμαστε στην κλασική περίοδο της παύσης κάθε ορίου και η οποία είναι προάγγελος μιας νέας εποχής άκρατου πουριτανισμού...

 

Αυτό που η επιστήμη υπερνικά την άμμο και το αλκοόλ με τρελαίνει! Κάνε βουτιά και για το νήμα τουλάχιστον αφού αυτό δεν μπορεί!