Σαδισμός- Κυριαρχία και Μαζοχισμός - Υποταγή. Είναι παντα έτσι?

Μην στεναχωριέστε, δεν συντρέχει κανένας λόγος ανησυχίας, ό,τι και να βιώνετε.
Κατ΄εμέ, ισχύει η δήλωση του ότι ο μαζοχισμός είναι σαδισμός κατά του εαυτού.
Θεωρώ δηλαδή, ότι έναν σαδισμό τον έχουμε κονομήσει γονιδιακά, όσο να πεις.
Το αν μπορούμε να τον εκφράσουμε σε άλλους ή όχι, έχει σχέση με το ενοχικό μας και θέλει δουλίτσα μέχρι να το κατανοήσουμε, το πως, το τι, το σε ποιον, υπό ποιες συνθήκες κλπ.

Ο μαζοχισμός από την άλλη, είναι μία ωραία φάση, που την ευθύνη του σαδίζειν τήν παίρνει ο άλλος, ο όποιος άλλος.
Την εκχωρούμε δηλαδή, για μία σειρά από λόγους που δεν ξέρω αν είναι τής παρούσης να αναφέρω.
Μου έχει τύχει να διαπιστώσω ότι κάποιο άτομο είναι εντελώς μαζοχάκι και καθόλου υποτακτικό, χειριστικό μέχρι το μεδούλι, προκειμένου να ικανοποιήσει τον μαζοχισμό του και στην ψυχολογική του διάσταση αυτό, είναι αρκετά σαδιστικό αν κάτσει κανείς να το καλοσκεφτεί.

Νομίζω επίσης, ότι ο σαδισμός είναι αρκετά απελευθερωτικός, όσο συναινετικός και να είναι, ως προς τα ένστικτά μας, που είναι κατά βάση σαδιστικά, ενίοτε καταπιεσμένα, ή περασμένα μέσα από ένα κοινωνικό conditioning που μάς τα έχει ενοχοποιήσει.
Τελευταία όμως, η πνευματική διάσταση του bdsm έρχεται στο προσκήνιο και μάς προτείνει να τα απελευθερώσουμε, καθώς αυτό, θα μάς ανυψώσει πραγματικά.
Για μένα, αυτό μπορεί να γίνει, όταν υπάρχει συναισθηματική βάση, συναίνεση απαρέγκλιτα, για να μάθουμε τα όριά μας και πραγματικά να βιώσουμε τις στιγμές ή τις καταστάσεις της υπερσυνειδητότητας που μάς προσφέρει το s/m.

Έχουμε μάθει ίσως ότι σαδισμός και κυριαρχικότητα πάνε παρεάκι, αλλά δεν το έχω δει να είναι πάντα έτσι.
Ίσως να υπολανθάνει το ένα μέσα στο άλλο, αλλά σε επίπεδο ρόλων, θεωρώ ότι δεν είναι προϋπόθεση το ένα για το άλλο.
Σε ότι αφορά τον μαζοχισμό και την υποτακτικότητα, νομίζω πως έχω ξεκαθαρίσει στο δικό μου κεφάλι, προσωπικά και σε σχέση με άλλους ανθρώπους ότι δεν είναι και τόσο συνυφασμένα, με αξιοσημείωτο τον ψυχικό μαζοχισμό, αλλά και τον σωματικό ενίοτε πολλών ατόμων που μόνο υ δεν είναι, ό,τι άλλο θέλετε είναι, από Κ μέχρι perv, για παράδειγμα.

Στην άλλη υπόθεση, ένα άτομο Κ που δεν είναι καθόλου σαδιστικό, θα πω πως παίζει και αυτό το σενάριο, ίσως όμως να έχει και δευτερότριτες αναγνώσεις.

Για τα δε υ που δεν έχουν καθόλου μαζοχιστικές τάσεις κι εκεί θα πω πως απαντώνται, θέλοντας ενδεχομένως να καλύψουν διαφορετικές τους ανάγκες μέσα από το D/s, συχνά πιεζόμενα να υποκύψουν στον όποιο σαδισμό εκφράζουν τα Κ τους.

Για τα αυτονόητα, καλύτερα να μην μιλήσω και πέσω στην στερεοτυπικούρα του τσο και λο, είναι πραγματικά νομίζω αρκετά ξεπερασμένη στην εποχή μας και σεξιστικά φορτισμένη, σε βαθμό που κάποιοι, θα πρέπει οπωσδήποτε να την ξεπεράσουν, αν θέλουν να εξελιχτούν οι ίδιοι και οι άνθρωποι που εμπλέκονται μαζί τους και να μην γίνονται γραφικοί στις τοποθετήσεις τους.

 

Ένα σοβαρό ζήτημα δεν συνεπάγεται παθολογία. Λυπάμαι, αν το βλέπετε έτσι.

Η αποποίηση εμπεριέχει την έννοια της συνειδητής επιλογής.

 

Τα σοβαρά ζητήματα απαιτούν ενασχόληση και αντιμετώπιση, με απώτερο σκοπό την υπέρβασή τους.
Εκτός αν με "σοβαρό ζήτημα" εννοείτε κάτι διαφορετικό που δεν μπορώ να φανταστώ και μπορείτε να διευκρινίσετε, αντί να λυπάστε.

Η αποποίηση της ευθύνης του εαυτού μου, η απομάκρυνση/αποξένωση από μένα την ίδια και τις σχετικές ευθύνες, δεν είναι προϊόν επιλογής πάντα.
Όσο για την υποτακτικότητα, θεωρώ σημαντικό να τονιστεί ότι η ανάγκη αποποίησης ευθύνης είναι ουσιαστικά διαφορετικό πράγμα από την ανάληψη ρόλου και των ευθυνών του. Η μονοσήμαντη και μονοδιάστατη σύνδεση ανάμεσα σε υποτακτικότητα και αποποίηση ευθύνης από τη μία, και κυριαρχικότητα και εξουσιομανία από την άλλη, οδηγεί σε αδιέξοδα.

 

Τα δυο παραπάνω ποστ χρήζουν διευκρινίσεων...
Μπορεί να δημιουργήσουν παρεξηγήσεις...

 

Ενώ ουσιαστικά (μετά από πολύ προσεκτική ανάγνωση του μηνύματος) αντιλαμβάνεται κάποιος την "εν τω βάθει" ορθότητα του συλλογισμού, το πομπώδες των φράσεων:

Αντί να τονίσουν την σημασία του D/s σε σχέση με τις S/m πρακτικές, μεταστρέφουν το ενδιαφέρον του αναγνώστη στις έννοιες της «αποποίησης της ανάληψης της ευθύνης του εαυτού» και την «ανάληψη της ευθύνης του εαυτού του άλλου». Τελικά δεν προωθούν την ουσία της τοποθέτησης, αλλά προκαλούν φιλολογική αντιμετώπιση των φράσεων.

 

Για να μη μπερδεύουμε τα πράματα...

https://www.greekbdsmcommunity.com/...υζητήσεις-στο-forum.69878/page-20#post-852511