Σαδισμός και Ελευθερία

Απάντηση: Re: Σαδισμός και Ελευθερία

Αν και θα παρει πολυ καιρο να το καταφερεις θα ηθελα να επαναδιατυπωσεις κατι που πραγματικα ειναι πολυ ''θολο'' και θα στο υποδειξω



Αυτο: www.greekbdsmcommunity.com/forums

   

 

Απάντηση: Σαδισμός και Ελευθερία

Νομίζω ότι η νηματοθέτις, -όπως και αναφέρει η ίδια- μιλά βιωματικά. Δεν παρατηρεί τον εαυτόν της με τη ματιά του τρίτου, που τεκμαίρεται πιο αντικειμενική αλλά με την εσωτερική ματιά της. Ουσιαστικά εκθέτει πώς η ίδια βιώνει, θεωρεί, τον σαδισμό της από μέσα προς τα έξω. Καλώς γράφει αυτά που γράφει, όχι γιατί είναι ορθά ή εσφαλμένα αλλά είναι τίμια, υπό την έννοια ότι δεν εξωραϊζει, δεν "λουστράρει".

Παραδείγματος χάριν, για να διευκρινήσω. Αναφορικά με την τοποθέτηση του Durcet, το αν η νηματοθέτης "νιώθει" "αισθάνεται" ανώτερη από τον άλλον στον οποίο ε ν τ έ λ ε ι κυριαρχεί είναι συνεπές αναφορικά με την κυριαρχία που επιτεύχθηκε. Δεν θεωρητικοποιεί, απλά λέει πώς ν ι ώ θ ε ι. Νιώθει φυσική ευφορία...

 

Ένα πεινασμένο ον, που προσπαθεί να αποκρυπτογραφήσει την πείνα του.

 

Ενδιαφέρουσα άποψη... Τι θα γινόταν όμως αν με κάποιο ''μαγικό" τρόπο αποκτούσες το δικαίωμα να το κάνεις ?

Ας υποθέσουμε ότι απο αυτή ακριβώς τη στιγμή το νομικό σύστημα, οι ηθικές διδαχές, κάθε θεώρηση περί δικαίου
και αδίκου "προσαρμόζονται' στις ανάγκες σου...Εχεις την απόλυτη ελευθερία να προκαλέσεις όσο πονο θέλεις, στον
οποιοδήποτε θέλεις. Έχεις το δικαίωμα της ζωής και του θανάτου πάνω σε κάθε πλάσμα πάνω σε αυτή τη γη...

Εφόσον λοιπόν δεν έχεις πλέον κάτι να 'υπερβείς' (αφού πλέον κατέχεις το "απόλυτο''), τότε δεν υφίσταται πλέον
και το κίνητρο του σαδισμού σου, η υπέρβαση των ορίων, η ελευθερία...

Άρα εκείνη την υποθετική μαγική στιγμη θα επαύες να υφίστασαι ως σαδίστρια ?

Τι λες?

 

Καλώς ήρθες και πάλι, DRS. Χαίρομαι να σε διαβάζω. Food for thought. Η τηλεόραση δείχνει συνεχώς μαλακίες. 

Δεκτή η εκτίμησή σου περί θεώρησης του Lord, κι εγώ έτσι τόπιασα. Απόλυτα κατανοητή και η θεώρησή σου του φετιχισμού, με την έννοια της στρέβλωσης της "φυσιολογικής" (στατιστικά εγώ θα έλεγα) σημασίας της ομορφιάς.

Το ότι το ασυνείδητο είναι ταχύτερο από το συνειδητό, μας προτρέπει μάλλον να το κυνηγήσουμε, να το πιάσουμε, να το δέσουμε χειροπόδαρα και να το μπαγλαρώσουμε στο συνειδητό (Φρόυντ, D-mystified). 

Δεν θα συμφωνήσω με αυτές τις διαπιστώσεις. Φυσικά ένα τραύμα δεν βελτιώνει την μορφή του σώματος. Έχει όμως την δική του έλξη, απορρέουσα, κατά την δική μου εκτίμηση, από μία ιδιότυπη αισθητική, η οποία μάλλον συνυπάρχει ή ενυπάρχει στην τάση. Φρονείς ότι απορρέει από την φιλοσοφία; Πρόκειται για θεώρηση της ελευθερίας, εκπεφρασμένη με πράξη ενστικτώδη και ασύνειδη (πιο γρήγορη από το συνειδητό) ή για έλξη μυστηριώδη που προσπαθείς να εξηγήσεις, εκ των υστέρων, όπως αναφέρει η female, μετά το γεγονός;

Γιατί οι συγκεκριμένες συνεπαγωγές στέκουν; Το μυαλό μου αρέσκεται ωραιότατα στη θέα ενός δυσλειτουργικού σώματος, όταν ξέρω ότι αυτή τη στιγμή (με) εξερευνώ, και όταν ξέρω ότι στο σπίτι βρίσκεται ο υγιής, δυνατός, όμορφος πατέρας των παιδιών μου. Μπορεί να είμαστε προγραμματισμένοι να αναπαράγουμε το είδος μας, αλλά είμαστε εξ ίσου προγραμματισμένοι να εξερευνούμε (να ενδίδουμε) στις "κακές", "σκοτεινές" πλευρές του εαυτού μας. Μάλλον τότε είμαστε πολύ βολικά προγραμματισμένοι να ξεχνούμε τον προγραμματισμό. Και μη μου πεις ότι όλες οι επιλογές μας γίνονται βάσει προγραμματισμού. Αν ήταν έτσι, το συνειδητό δεν θα είχε φτάσει ποτέ ούτε ένα κομματάκι του ασυνείδητου και θα μουγκρίζαμε ακόμα στις σπηλιές.

Βάσει ασυνείδητου προγραμματισμού, όχι, δεν τίθεται αμφιβολία. Διότι δεν βοηθάει στην αναπαραγωγή μου. Βάσει του σαδισμού ως θεώρησης της ελευθερίας, μιλούμε για πράξη που αντιτίθεται στον γονιδιακό προγραμματισμό, αλλά, κατά τα λεγόμενά σου, έχει αφετηρία το ασυνείδητο. Αν ισχύει αυτό, it justifies sadism. Απλά τσακίζει τον προγραμματισμό. Η υπέρτατη πράξη ελευθερίας θα οδηγούσε στο τέλος σου ως ον που επιζητά την συνέχισή του (με ποιον θα αναπαραχθείς όταν τους σκοτώσεις όλους; ) Θα ήταν ενδεχομένως απολαυστικό να στέκεσαι μόνη σου στο σύμπαν, περιτριγυρισμένη από πτώματα. 

Εάν όμως δούμε την έλξη που ασκεί η "σκοτεινή" πλευρά του εαυτού, ως κράμα ηθικής και αισθητικής, ίσως εξηγείται καλύτερα ο σαδισμός (προσπαθώ να σε ανακουφίσω, αν δεν το κατάλαβες, και ταυτόχρονα να εξηγήσω τους "ακατανόητους σαδιστές" - ο Μεγάλος δεν ήξερε πολλούς). 

Ηθικά, οφείλω να γνωρίσω τον εαυτό μου, με ότι σκοτεινό και ποταπό και δυσλειτουργικό εμπεριέχεται μέσα μου (δεν είναι "ηθικές" κρίσεις, αλλά συνδέονται άμεσα με το παράδειγμα υπέρτατης ελευθερίας που έδωσα ανωτέρω, ως παραλογισμός που οδηγεί στο τέλος μου). Αν δεν με γνωρίσω, δεν μπορώ να με χειριστώ. Και το χειρότερο, δεν μπορώ να με αγαπήσω.

Αισθητικά (και συμφωνώ με την female ότι πάνε χέρι-χέρι) με ελκύει η όποια στρέβλωση της ομορφιάς, το ψεγάδι, η φθορά, η σκοτεινότητα της βίας, με διεγείρει η ασυμμετρία, με εξιτάρει η ομορφιά της αποσύνθεσης (ο πίνακας του Munch, the Scream, είναι όμορφος, συμμετρικός και αποδίδει την εσωτερική αρμονία του ανθρώπου; )

Η άποψή μου είναι ότι όσο μπορώ να απολαύσω την ομορφιά και την συμμετρία, ή αυτό που είναι "σωστό", "δίκαιο", λογικό, ωφέλιμο, άλλο τόσο μπορώ να απολαύσω αυτό που είναι "λάθος", "άδικο", παράλογο, άσχημο, ασύμφορο, ασύμμετρο, σαθρό. Το απολαμβάνω με άρρωστο τρόπο, χωρίς να έχω άρρωστο μυαλό. Βρίσκω σαφώς μέσα μου κάτι που ανταποκρίνεται σε αυτά που αναφέρω. Αν είμαι γεμάτη όνειρα και πεταλούδες, είμαι εξίσου γεμάτη σκουλίκια. Αν δεν τα δω, δεν τα κατανοήσω, πώς θα τα χειριστώ κατά το δοκούν; Το συνειδητό δοκούν, ασφαλώς. Ίσως γι αυτό είμαστε εδώ, μερικοί από μας τουλάχιστον. Αν και ίσως αρχικά ορμώμενοι από ασύνειδη έλξη. Νοσηρή, εν μέρει.

Πιστεύω επομένως ότι οι σαδιστές (και οι μαζοχιστές) δεν επιλέγουν την πρόκληση του πόνου επειδή τον εγκρίνουν (φιλοσοφικά ή ηθικά, έστω και εκ των υστέρων). Δεν θεωρούν ότι ο προκαλών τον πόνο έχει μεγαλύτερη αξία από τον δέκτη του πόνου. Δεν προσεγγίζουν ο ένας τον άλλον, αλλά και οι δύο προσεγγίζουν τον ίδιο τον πόνο. Τον βάζουν στο μικροσκόπιο. Τον γεύονται. Τον αναλύουν.

Ακριβώς. Αυτό λέω. Δεν τεκμαίρεται ουδόλως. Θέλει την αισθητική του πράγματος.

Το δικό μας "καλό" δεν είναι το "κακό" των άλλων, αλλά η χρήση των πόρων του περιβάλλοντος, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και δη μακρόχρονα (περί χλωρίδας και πανίδας τουλάχιστον δεν νομίζω να έχεις αντίρρηση). Δεν είναι όμως ότι ορέγεσαι τα κουτάκια των άλλων, τί να τα κάνεις; Θαυμάζεις και απορείς με την ίδια σου την ικανότητα να αρπάζεις τα κουτάκια τους. Θέλεις την ίδια την πράξη, την δική σου. Ταυτόχρονα κοιτάζεις και απορείς, πώς πέφτει κάτω ο άλλος. Πέφτει όμορφα, έτσι δεν είναι;

Γι αυτό δεν είναι παράλογο ούτε το BDSM ούτε ο μαζοχισμός. Και ο μαζοχιστής την πράξη θέλει, από την αντίθετη πλευρά. Όχι από την κάτω πλευρά, αλλά από την αντίθετη, σαν σε καθρέφτη (νομίζω η Έμμα το είχε πει).

Περί ορίων δεν γνωρίζω πολλά. Δεν έχω ολοκληρώσει ακόμη τη σάρωση του παντός. 
(Πράγμα που ίσως απαντάει και την τελευταία σου ερώτηση).

ΥΓ. Για πρώτη φορά ίσως, συμφωνώ με τον Ηλία. Μόνο που δεν θα έμενα στην πείνα. Έχει και άλλα πράγματα το κουτί της Πανδώρας.

 

Re: Απάντηση: Σαδισμός και Ελευθερία

Αν όλοι είχαν το αντίστοιχο δικαίωμα, θα ίσχυαν όλα όσα αναφέρεις και πιθανώς αύθις η επιθυμία για υπέρβαση θα μετουσιώνονταν σε κάτι άλλο.

Ισχύει το πρώτο.

Για τούτο και η θεώρηση περί μετριότητας του τείνειν DRD. Βεβαίως χρειάζεται να υπερβείς ένα τοπικό όριο για να εκτιμήσεις τη βιωσιμότητα της μετριότητας.

*Syrah adora Dora d’oro.

 

Δεν δικαιούσαι να απαγορεύεις σε συνομιλητή να θίγει τμήματα του δικού σου επιχειρήματος. Αν έκανα κριτική για το πώς μαγειρεύεις τα σαρμαδάκια, οι ενστάσεις σου θα είχαν βάση.

α. "Δεκτές" ; ΛΟΛ... Δεν έκανα αίτηση πουθενά, όσο θυμάμαι.

β. Όχι, δεν έχω εικόνα της σχέσης σου με τον LordDragonal. Ούτε με αφορά προσωπικά. Μα δεν είναι αυτό το θέμα. Εκτός αν νομίζεις πως ο LordDragonal ανέπτυξε "θεωρία" ειδικά για σένα, την οποία επικοινώνησε, ή επικοινωνεί, αποκλειστικά σε σένα. Δεν λέω πως δεν δύνασαι να εμπνεύσεις κάποιον, μα η σαδική φιλοσοφική θεώρηση του LordDragonal είχε αναρτηθεί και αναλυθεί και εδώ και στο chat. Είμαι βέβαιη, πως, για παράδειγμα, ο MasterJP ενθυμάται καλώς αυτή τη θεώρηση επίσης.

γ. Φοβάμαι πως αγνοείς το ...αμάρτημα του εκλεκτικισμού. Αυτό που ισχυρίζομαι, είναι πως ο LordDragonal έχει άλλο περιεχόμενο, με λίγα λόγια ορίζει διαφορετικά την έννοια του σαδισμού από ότι εσύ, άρα μιλάτε για άλλα εντελώς πράγματα. Θυμάμαι πολύ καλά ένα ποστ του, για παράδειγμα, όπου έθετε την ύπαρξη αγάπης ως απαραίτητη προϋπόθεση μιας sm σχέσης, πράγμα που δεν είδα ούτε ως υπαινιγμό εδώ. Μπορεί, πάλι, να σφάλλω. Αν έχεις επικοινωνία με τον άνθρωπο, τσέκαρέ το ξανά και ενημέρωσέ μας. Εσύ λοιπόν, με τη δική σου ... "φιλοσοφική θεώρηση" (την οποία, εξακολουθώ να ισχυρίζομαι πως αποτελεί εκλογίκευση και όχι φιλοσοφία) δεν θα σαδίσεις ποτέ κατά τον τρόπο που θα σαδίσει, κατά τη δική του σαδική φιλοσοφική θεώρηση, ο εν λόγω σαδιστ ής. Εσένα, για παράδειγμα, θα σου λείπει, και φιλοσοφικά, η αγάπη.

Το παρακάτω διασωθέν απόσπασμα ίσως σου δώσει ακόμα μια ιδέα του πώς η έννοια του σαδισμού σου διαφέρει από τον σαδισμό κατά τον LordDragonal, μιας και δεν είδα πουθενά τη σαδική φιλοσοφική θεώρηση στις θέσεις σου.

(Να την πάλι η αισθητική, την οποίαν δεν κάνει να συζητήσουμε... λολ) Τεκμαίρεσαι, λοιπόν, επειδή εσύ είσαι εσύ. Και θεωρείς αυτό το συλλογισμό οτιδήποτε άλλο από κυκλικό; Τι επιχείρημα αποτελεί το "α=α" από μόνο του;

Ισχυρίζομαι οτι απλώς σου δίνεται η δυνατότητα, μέχρι κάποιο βαθμό, να πραγματώνεις το σαδισμό σου, λόγω συγκεκριμένων προσωπικών σου, κοινωνικών και ιστορικών συνθηκών. Το ίδιο όπως επετράπη κοινωνικά στον Μάλλιο και στον Μπάμπαλη να τον πραγματώσουν άπλετα και με άνεση, αν και αργότερα τους αφαιρέθηκε απότομα. Σε διαφορετικές κοινωνικές και προσωπικές συνθήκες δεν θα σου δινόταν η δυνατότητα. Ευτυχώς δεν σου δίνεται στη παρούσα και η, άνευ σφοδρής τιμωρίας, δυνατότητα να σπείρεις πτώματα γύρω σου, όπως προφανώς δείχνει η αντίδρασή σου στο --

... πράγμα το οποίο ονειρευόταν και, πχ. ο Χίτλερ, και το οποίο ο Erich Fromm στην Ανατομία της Ανθρώπινης Καταστροφικότητας ορίζει ως νεκροφιλία.

Αυτό είναι όντως απορίας άξιον. Και δεν μιλάω ειρωνικά.



Συνολικά το κείμενό σου παραμένει απολύτως αστήριχτο από επιχειρήματα. Σε κομβικά σημεία γράφεις απλώς οτι δεν ξέρεις γιατί και πώς αλλά το ξέρεις. Δεν θα σε αμφισβητήσω, αλλά αυτό δεν αποτελεί επιχείρημα στήριξης οιασδήποτε σοβαρής φιλοσοφικής θεώρησης. Αν βγάλεις το βαρύγδουπο "φιλοσοφικό" πλαίσιο που επιθυμείς για να στηρίξεις τις επιθυμίες σου, και το εκφράσεις απλώς ως προσωπική σου στάση ζωής, το πράγμα αλλάζει -- De gustibus et coloribus.

Συνολικά, λόγω έλλειψης επιχειρημάτων, μπορώ να δεχτώ το κείμενό σου μόνο ως δήλωση γούστων εκπεφρασμένη κάπως πιο... κόσμια, αλλά με το γενικό συμπέρασμα "Γουστάρω και το κάνω και θα το κάνω όσο και στο βαθμό που μου δίνεται η δυνατότητα." Κατ΄εμέ, μόνο εκεί υπάρχει ως επίφαση, τραβηγμένη από τα μαλλιά δηλαδή, η έννοια της "ελευθερίας σου", δηλαδή της δυνατότητας που σου δίνεται κοινωνικά εντός κάποιων ορίων να πραγματώνεις το σαδισμό σου. Όσον αφορά το γενικότερο θέμα του νήματος, εφόσον ξεκινάς από το αξίωμα πως βασίζεται στη σαδική θεώρηση του LordDragonal, το βρίσκω μάταιο να συζητά κανείς γι' αυτήν εφόσον βασίζεται, κατά πως λες, στις ...ιδιωτικές σας συζητήσεις, και εφόσον ο ίδιος δεν είναι παρών.



​

 

Καλως ηρθες Syrah always a pleasure να διαβαζω τα νηματα σου.

Σε μια εκπομπη που εβλεπα σχετικα με Φυσικη και το συμπαν γενικοτερα παρουσιαζομενη απο 2 πανεπιστημιακους αναφερθηκε πως οι αιθησεις μας δινουν μια ατελη και πολυ περιορισμενη εμπειρία του τι πραγματικα συντελειται γύρω μας. Οι αισθησεις μας δινουν αντιληψη μολις τριών διαστασεων απο τις πολλες( αγνωστο ποσες) υπαρχουν γύρω μας. Την τεταρτη διασταση τον χρονο τον αντιλαμβανομαστε εμμεσα απο τις αλλαγες που παρατηρουμε γύρω μας.
Αν μπορουσαμε να αντιληφθουμε τις υπολοιπες διαστασεις , κατεληγαν οι πανεπιστημιακοι, θα καταλαβαιναμε οτι ολοι ειμαστε ενα υπο την εννοια οτι η κοσμικη ενεργεια διαπερνα τους παντες και υπαρχει μια συνεχής αλληλεπιδραση ολων με ολους , σαν διαφορετικες εκφανσεις της ιδιας κοσμικης ενεργειας. Ειμαστε μερη του ολου , ειμαστε ενα και στο συμπαν δεν νοειται "εσυ" και "εγω " γιατι ολοι ειμαστε ενα.Αυτο ερχεται σε συμφωνια και με ανατολικες φιλοσοφίες οπου συχνα απανταται η φραση "Ενα με το συμπαν "
Ετσι με βαση αυτη την επιστημονικη οσο και φιλοσοφικη θεωρηση των πραγματων καθε πραξη σαδισμου εναντιώνεται στο "ολο" ,ειναι μια πραξη που διαταρασει την αρμονία του σύμπαντος.
Ετσι στο ερωτημα που θετεις για τους μαζοχιστες, θα ελεγα πως με βαση τα παραπαπανω οι μαζοχιστες γίνονται δέκτες που απορροφουν την μισανθρωπικη "ενεργεια" και την μεταμορφωνουν σε ενεργεια απολαυσης, δηλαδη ειναι η αντιδραση που εξισορροπει την ενεργειακη αρμονια στο σύμπαν .
Καθε πραξη βίας στρεφεται θεωρητικα εναντια σε αυτον που προβαινει σε αυτη γιατι διαταρασει την αλληλεπιδραση του με το ολο , το σύμπαν.
Ετσι οι μαζοχιστες αποροφουν την αρνητικη ενεργεια αυτη και την παραδιδουν αφου την φιλτραρουν ως απολαυση.
Αυτη σαν μια ενεργειακη ερμηνεια της αλληλεπιδρασης σαδιστων - μαζοχιστων.

Για μια πιο πρακτική ερμηνεια τώρα , ο σαδιστης γοητέυεται ,ερεθιζεται και απολαμβανει τις αντιδράσεις του θυματος του μεσα απο τον πονο που του δίνει.
Μπορει παραλληλα απολαμβάνει την υπερτατη εκφραση κυριαρχιας οταν δίνει πονο σε θυματα που δεν συναινουν( αυτο δεν ειναι Bdsm tough)
Ενα αδηφαγο ασυνειδητο που τρεφεται με εικονες που σημαινουν οτι υποφερει καποιος ωστε να νιώσει εκεινο ικανοποιηση.
Τα συμβολα που για την πλειοψηφια των ανθρωπων ειναι αποκρουστικα η θα εγειραν συμπονεια στον σαδιστη εγειρουν ενθουσιασμο και ηδονή.
Ειναι αυτοι που η φύση επελεξε να ειναι επιρρεπεις στην σκληρότητα και να ειναι σκληροι διχως να φθειρονται? Οι λογοι? Παρα πολλοι.

 

Ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας.
DeSade: Ευχαριστώ για τη φιλοφρόνηση. Ενδιαφέρουσα η σκέψη του εξισορροπιστικού χαρακτήρα των μαζοχιστών. Θα το σκεφτώ περαιτέρω και ίσως επανέλθω.
female: Δεν αντιλαμβάνομαι τη σκοπιμότητα του περιεχομένου και του ύφους του σχολίου σου. Αν έχεις την καλοσύνη να καταθέσεις και τη δική σου άποψη αναφορικά με το θέμα του νήματος, θα χαρώ πολύ να τη διαβάσω.

 

Οι απόψεις μου επί του θέματος σχετίζονται με την κοινωνική "ελευθερία", ή τα κοινωνικά όρια πραγμάτωσης των σαδιστικών (ή των όποιων, for that matter) αναγκών και επιθυμιών και βρίσκονται το τελευταίο ποστ, ανάμεσα και στα υπόλοιπα επιχειρήματα, και τις παραθέτω ξανά, χωρίς το υπόλοιπο :

 

Οι Μπαμπαλης Θεοφιλογιαννακος και Μαλλιος ήταν σαδιστές?
Μέσα στο φόρουμ αυτό , θα είχαν να πουν κάτι? Ποια είναι η γνώμη σας?

 

Ξέρατε ότι στην αρχαία Αίγυπτο, αν κάποιος σου χρώσταγε κάτι πολύτιμο και πέθανε, εσύ σαν πιστωτής είχες κάθε δικαίωμα- αποδεκτό από την υπόλοιπη κοινωνία - την κατάχρηση της γαλήνης της ψυχής του χρεώστη, δηλαδή ο χρεώστης απένταντι στο πρόσωπο του πιστωτή δεν έβρισκε γαλήνη;

Επίσης αν πάλι σου χρώσταγε κάποιος δεν είχε τα μέσα να σε ξεπληρώσει τότε είχες κάθε δικαίωμα να κόψεις ένα μέλος από το σώμα του, τη αρεσκείας σου πάντα;

Επιπλέον οι γιορτές των ευγενών ήταν καλό να συνοδευονται από κάποια εκτέλεση, κάποιο βασανιστήριο;

Υπάρχουν τεκμηριωμένα παραδείγματα μέσα στην ανθρώπινη ιστορία που υποδεικνύουν ότι η σκληρότητα που επιδεικνύει το είδος μας δεν αποσκοπεί στην υλική αποζημίωση του τιμωρού από τον τιμωρημένο αλλά είναι ο τρόπος με τον οποίο εκφράζει την δυναμή του, έκφραση που φέρνει ηδονή.
Είτε μας αρέσει είτε όχι ό ανθρωπος είναι το μόνο ζώο που αρέσκεται στο να βασανίζει, χωρίς να υπάρχει κάποια άμεση/ υλική οφέλεια από αυτό. Είναι τόσο καλά θεμελιωμένη αυτή η συμπεριφορά μέσα μας που ακόμα και η εξημερωσή της έγινε χρησιμοποιώντας αυτήν την συμπεριφορά, εξού και το γεγονός ότι η συνειδησή μας χτίστηκε με αίμα, με σκληρες εικόνες μέσα στην μνήμη μας που οριοθετούν τι ειναι καλο και τι κακό.

Θα συμφωνήσω ότι ο σαδισμός είναι έκφραση ελευθερίας αφού μέσω αυτού σου δίνεται η δυνατότητα της εκδήλωσης του ενστίκτου της σκληρότητας ίσως σε πιο ακατέργαστη μορφή σε σχέση με πιο "πολιτισμένους" τρόπους εκδήλωσής του αλλά θα αναρωτηθώ κατά πόσο ο μαζοχισμός συνάδει με την ελευθερία...

Αν η ηθική έχει παίξει το ρόλο του εξημερωτή του ζώου ανθρώπου και δε κατάφερε να αφανίσει τον προαναφερθές έντστικτο μήπως ο μαζοχισμός είναι η εκδήλωση της σκληρότητας, σκληρότητας που στρέφεται στο ίδιο το υποκείμενο καθώς αδυνατεί να βγει προς τα έξω εξαιτίας της μερικής επιτυχίας της ηθικής ως προς την εξημέρωση;Κοντολογίς η ηθική κυριαρχεί μέσα στον ψυχικό κόσμο μέχρι να πέσει το πρώτο χαστούκι και ο μαζοχιστης βιώσει μία ελευθερία το ίδιο ακατανόητη όπως και εκείνη του σαδιστή-προερχόμενη από την εκδήλωση του ενστίκτου- καθώς εκεί η σκληρότητα κλείνει κοροιδευτικά το μάτι στην ηθική αρνούμενη την πληρη αποχαύνωσή της, βρίσκοντας ένα εναλλακτικό τρόπο εκδήλωσης που πραγματικά δε με νοιάζει άμα είναι ορθος ή όχι,αφου ο ορθολογισμός απαιτεί την ηθική σαν την καλύτερη του φίλη στην αντιμετώπιση αυτόυ του θέματος. Υπό αυτή την έννοια ο μαζοχισμός δεν είναι περίεργο το οτι υφίσταται αλλά δεν θα μπορούσε να μην υπάρχει...εξωραισμός, εξιλέωση...χαρακτηρίστε την λογίκη αυτή ως έχετε και μπορείτε εγώ θα προτιμήσω να μείνω στον προβληματισμό εξάλλου είμαι Vanilla