Σαδισμός και Ελευθερία

εκ παραδρομης γραφτηκε αν και βλεπω οτι ταιριαζει  

 

Ο σαδισμός δεν έχει σχέση με την ελευθερία. (i)
Η σαδιστική πράξη συνιστά καταπίεση. (ii)

(i)(ii) => Η καταπίεση δεν έχει σχέση με την ελευθερία.

 

Εγώ από το νήμα δεν κατάλαβα ότι μας ενδιαφέρει η ελευθερία γενικά, αλλιώς θα έγραφα για την επανάσταση του 48 και τις χαμένες δυνατότητες. Κατάλαβα πως η Syrah ταλανίζεται ανάμεσα στις σαδιστικές της ροπές και τον αυτο-προσδιορισμό μιας ελευθερίας για το σαδιστικώς πράττειν. Και το θέτει σε κοινό σχολιασμό γιατί της είναι ανεπαρκής ή θολή η προσωπική της ερμηνεία. Μπορεί και να έσφαλλα.

Οι απαντήσεις όμως θα είναι ατομικές - αυτό παρατήρησα.

Οχι αδίκως ))

Αν η Syrah έχει ελπίδα ότι θα υπάρξει μια σημασιολόγηση της έννοιας "ελευθερία", κοινώς αποδεκτή, που θα ικανοποιεί πλήρως τις σαδιστικές της ροπές, και μετά θα είναι γνωστικό ζήτημα να γίνει αυτή η σημασιολόγηση κοινό κτήμα, κατά κει βαδίζει...

Αν από την άλλη, θέλει σε έναν μικρόκοσμο (έστω των δύο ατόμων) να οριστεί μια τέτοια έννοια, τότε οι φιλοσοφίες περιττεύουν. Βάζει τον άλλον κάτω και ... σφυρηλατεί μαζί του / πάνω του τις έννοιες όπως τις ορέγεται.

Συμφωνώ απόλυτα, και ο Heidegger, ο Εζρα Πάουντ ή κάποιος άλλος μπορεί να τους βοηθήσει να τα λύσουν.

Ας επικεντρωθούμε όμως εμείς σε αυτό - την "κυνικότητα" ή μη της κάβλας (το προσπαθώ χρόνια σε αυτό το φόρουμ και με κράζει και από πάνω η camera_obscura ότι φιλοσοψοφάω-φιλοσοψοφώ!)

Συμμερίζομαι απόλυτα ότι αυτή δεν υπάρχει αδιαμεσολάβητη (το λέτε αλλού) κι έτσι έχουμε μεγάλο εύρος να ασχοληθούμε ποιές διαμεσολαβήσεις την υπονομεύουν και ποιές την απογειώνουν.

Πολύ σωστά, επειδή το αίσθημα του πόνου δεν είναι externalia (μια που πιάσαμε τα εις -alia).

Αλλο καλό της αναλυτικής φιλοσοφίας: δεν έχει "νόρμες" και "ερμηνείες" για πράγματα που εξ ορισμού είναι μέσα μας, γι αυτό συχνά μοιάζει με emmental (πιο πολλές τρύπες, παρά τυρί). Παρεμβαίνει _μόνον_ όταν πάμε να διαπλεχτούμε με άλλους, με την ευρεία έννοια της επικοινωνίας. Και θέλω εδώ επίσης να σβήσω από την αναλυτική φιλοσοφία τη ρετσινιά του Popper και της Θάτσερ (το ίδιο πρόσωπο . Δεν είναι προπύργιο του ατομικισμού - λατρεύει να μελετά το σχετίζεσθαι.

Α propos, δεν κουράζω με τη δουλειά του Wittgenstein στην υποκειμενικότητα του πόνου, και ειδικότερα του πονόδοντου γιατί εικάζω πως την γνωρίζετε.

Με χαρά. Προτείνω ανεπιφύλακτα E. Anscomb, "Intention", 106 σελίδες φωτιάς, HUP 2001, $ 19 στο Amazon.

Dream

ΥΓ. Απόδειξη ότι εγώ και ο Master V δεν είμαστε φιλόσοφοι είναι ότι δεν εφαρμόζουμε το γνωστό, "δυό φιλόσοφοι επισπεύδουν την κουβέντα τους, αν ο ένας πει στον άλλον 'άει γαμήσου!'". Τούτο αληθεύει για τους φιλοσόφους με την έννοια ότι το βρισίδι είναι πιθανότατα η μόνη κοινή τους γλώσσα και επίσης, επειδή κανείς τους δεν έχει όρεξη να ακούσει τον άλλον, θέλει απλώς να τον κατατροπώσει. Παραδόξως, όπως οι φιλόσοφοι ξεχωρίζουν από το τί λένε και τί δε λένε, το ίδιο συμβαίνει και με τους ηλίθιους.

ΥΓ2. Αν στα Γερμανικά Pfeife σημαίνει "πίπα" τί ωφελείστε σε γνώση για την Μισέλ (Π)φάιφερ ή για τη φράση eine Pfeife putzen (άινε πφάιφε πούτσεν);

 

Νομίζω ότι συνεχώς τριγυρίζουμε γύρω από ΤΟ θέμα και διστάζουμε να βάλουμε το δάχτυλο επί τον τύπον των ήλων για το ότι περί αυτού πρόκειται (επειδή ίσως στο βάθος φοβόμαστε ότι ανήκει στην κατηγορία αυτών για τα οποία δεν μπορεί κανείς να ομιλεί) lol. Δεν θα προτείνω λοιπόν, ότι η καύλα ανήκει στις καταστάσεις για τις οποίες δεν μπορεί να ομιλεί κανείς αλλά μπορεί μόνον να δείχνει, γιατί μια τέτοια απάντηση θα ήταν υπεκφυγή κατά τη γνώμη μου. Δυστυχώς όμως η απάντησή μου θα είναι και πάλι από μια μη αναλυτική σκοπιά (που μπορεί να εξηγηθεί όμως και αναλυτικά). Θα έθετα το θέμα στη βάση μιας κριτικής της καύλας στη καθαρή της μορφή!!

Και θα εξηγήσω τι εννοώ για να μην μας την πέσουν πάλι οι αγαπητές συνομιλήτριες (ζητώ κατανόηση από τον Dream για την απλούστευση) [tip: to παρόν post μπορεί να διαβαστεί παράλληλα με το post περί Λακάν, Κάντ και ντε Σαντ που έχω ανεβάσει στην Ηθική του Αφέντη και του Δούλου] θα ανοίξω μια παρένθεση.

-παρένθεση-

Μέχρι κάποια στιγμή στη δυτική σκέψη υπήρχαν 2 σχολές για το πώς αποκτάται η γνώση και κατά συνέπεια πως ρυθμίζεται η συμπεριφορά των ανθρώπων.
Η μια άποψη έλεγε ότι τα πάντα τα ρυθμίζει ο λόγος (με την έννοια του συλλογισμού). Η ικανότητα του ανθρώπου να σκέφτεται, να επινοεί κλπ κλπ. Για παράδειγμα, αν θέλουμε να μεταφέρουμε την θεωρία αυτή στο προκείμενο, θα λέγαμε ότι η καύλα είναι στο κεφάλι μας και άσχετη με την εμπειρία. Μπορεί κανείς να μάθει τα πάντα γύρω από αυτή και να ρυθμίζει τη συμπεριφορά του αναλόγως, απλώς και μόνο μέσω της διανοητικής διαδικασίας.
Η άλλη σχολή, έλεγε ότι τα πάντα είναι μόνο εμπειρίες. Δεν μπορώ να σκεφτώ ή να γνωρισω τίποτα χωρίς την εμπειρία. Για παράδειγμα, δεν μπορώ να ξέρω τι με καυλώνει και τι όχι αν δεν έχω την εμπειρία του πράγματος.
Η έριδα ανάμεσα σε αυτές τις 2 αγεφύρωτες απόψεις ήταν ατελέσφορη. Κάποια στιγμή μπήκε στο παιχνίδι ένας κακομούτσουνος ανθρωπάκος και έδωσε μια τρίτη λύση. Παρεμπιπτόντως ήταν και αυτός γερμανός lol, κι όπως λέει ο Τζίμης Πανούσης, my favorite philosopher is καντ. Not the famous Kant but the other cunt. Ο Kant λοιπόν παρατήρησε το εξής. Είπε, ότι ο τρόπος με τον οποίο μαθαίνουμε είναι απόλυτα εξαρτημένος από την εμπειρία μας. Δεν μπορούμε να μάθουμε τίποτα χωρίς εμπειρία. Συγκεκριμένα, τα όρια του κόσμου μας είναι τα όρια της εμπειρίας μας. Αυτό το ονόμασε θεωρητικό λόγο. Όταν όμως πράττουμε για να έχει αυτή η πράξη μας αξία, πρέπει να αφήνουμε την εμπειρία απ’ έξω. Θα πρέπει να κλείνουμε τους εμπειρικούς λόγους σε μια παρένθεση και να πράττουμε σύμφωνα με την βούλησή μας στην καθαρή της μορφή. Στη βούληση δηλαδή που δεν περιέχει την σκοπιμότητα των εμπειριών (πρόκειται περί του πρακτικού καθαρού λόγου. Να σημειώσω ότι αυτό που λέμε βούληση έχει δεχθεί κριτική με την έννοια της ελεύθερης βούλησης – του κατά πόσον υπάρχει κλπ- Προτείνω να θεωρήσουμε την βούληση ως κάτι υπαρκτό, όπως την εννοούμε στην καθομιλουμένη ως θέληση). Με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να προβούμε σε αμιγώς αισθητικές ή ηθικές πράξεις. Αυτό το καταφέρνουμε λέει ο Καντ, επειδή ο εγκέφαλός μας, εκτός από τις εμπειρίες, είναι εξοπλισμένος και με κάποιες έννοιες, κάποιο σύστημα, το οποίο υπάρχει a priori. Παραδόξως μετά από εκατό και πλέον χρόνια σκληρού εμπειρισμού στον χώρο της επιστήμης, ο Kant ξαναμπαίνει στο παιχνίδι στη σύγχρονη νευροφυσιολογία. Ο εγκέφαλός μας υποστηρίζουν σήμερα η νευρολόγοι έχει και την εμπειρική και την καντιανή διάσταση.

Κλείνω την παρένθεση. -

Σύμφωνα λοιπόν με τον πρακτικό λόγο, τον λόγο στην καθαρή του μορφή, που δίνει ηθική και αισθητική αξία στην πράξη (σύμφωνα με τον Καντ), θα μπορούσαμε να μιλήσουμε (αναλογικά και όχι αυστηρά καντιανά) και για την σεξουαλική πράξη στην καθαρή της μορφή (δηλαδή για την σεξουαλική πράξη που πηγάζει από την πρωταρχική βούληση και όχι από την εμπειρία και τις συνέπειες ή τη γνώση της). Μαθαίνουμε μέσω της εμπειρίας αλλά πράττουμε χωρίς να βασιζόμαστε σε αυτήν. Αυτή είναι η ιδέα, και την καταθέτω ως τροφή για σκέψη. Θα πρότεινα να θέσετε εσείς μια πιο πρακτική βάση επί του θέματος.

V

Υ.Γ. αλήθεια υπάρχει κάποιο υπονοούμενο που δεν πιάνω όταν γράφετε την καύλα με «β» αντί για «αύ» ή πρόκειται για αβλεψία? Καυλί από καυλός = μίσχος – κοτσάνι - κορμός

Υ.Γ2 το γνωρίζω το βιβλίο της Anscombe. Το θεωρώ καλό. Λόγω των θεωριών τεχνητής νοημοσύνης και της γνωσιακής επιστήμης το θέμα έχει κι άλλες πτυχές από αυτές που θέτει η Anscombe. Πάντως ευχαριστώ πολύ για την υπόδειξη. Αντιπροτείνω Searle, Dretske, Curruthers


.

 

1. Πρόκειται για "εσωτερικό" αστείο με τους αναγνώστες μου. Παλιά, είχα ανεβάσει ένα νήμα για τη διαφ(φ)ορά (tongue in cheek) σεξουαλικής επιθυμίας σε άνδρες και γυναίκες και το αν είναι πολιτισμική ή/και βιολογική ("εχουν οι γυναίκες κάβλες;"). Είχα δεσμεύσει τη γραφή με το "β" για την κάβλα που έχουν οι άνδρες και αυτή με το "υ" γι αυτήν που έχουν οι γυναίκες (το σχήμα του "υ" παραπέμπει σε υποδοχή .

2. Μήπως Carruthers, απ΄το Sheffield? Πάντως, ούτε αυτόν τον έχω διαβάσει ) Με τον Searle διαφωνώ σε πολλά, αλλά είναι τεχνικά και τα έχω δημοσιεύσει .. αλλού )) Ευχαριστώ πάντως, και αναγνωρίζω τις διαφορετικές οπτικές.

 

καλό : )

ναι παλιότερα sheffield τώρα maryland