Σαδισμός ''υπό όρους''

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Σαδισμός ''υπό όρους''

Καταλαβαίνω τι λες, σίγουρα ο εγκέφαλος προσπαθεί να βιώσει το ερεθισμα, στη διαδικασία όμως, να το ερμηνευσει, δεν θα το κατατάξει σύμφωνα με την εμπειρία και τα βιώματά του;

Ναι, πολύ καλό να έχεις βιώσει όσα εφαρμόζεις. Βέβαια, όταν βρίσκεσαι σε αλληλεπίδραση με τον άλλο προέχει νομίζω να ξέρεις πολύ καλά τον άλλο και να βρίσκεις τις ισορροπίες που θα κάνουν απολαυστική την συνύπαρξη σας.
Σε "σκοπό" αναφερόμουν, που συνθετει τις διαφορές και ενώνει τις αντιθέσεις.

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Σαδισμός ''υπό όρους''

Πολύ σωστά, πάντα σύμφωνα με τα βιώματα μας… εκεί πάει εν μέρει και η αναφορά μου για τους πρώην μαζοχιστές.
Φυσικά πάντα μαθαίνουμε – ακόμα και χωρίς να το θέλουμε. (καμία φορά και λάθος πράματα…)

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Σαδισμός ''υπό όρους''

Ο Σαδιστης και ο μαζοχιστης παρ' ολο που ακουγονται συμπληρωματικοι, δεν αποτελουν το ιδανικο ζευγαρι.

Γι ργος

 

Απάντηση: Σαδισμός ''υπό όρους''

Σε παρακαλώ διευκρίνισε….. νομίζω ότι είναι καλό θέμα συζήτησης….

V@ggelis

 

Νήμα, για "ξεσκόνισμα" θα έλεγα. Διάβασα ήδη αρκετές απ' τις παρεμβάσεις. Πολλές ήταν οι -κατ' εμέ- ενδιαφέρουσες απόψεις.
Ας υποθέσουμε, ότι το "σαδιστικό γονίδιο" θα υπήρχε ( δεν δύναμαι να το γνωρίζω, αφού δεν ανήκω στον κατάλληλο επιστημονικό κλάδο ).
Το θέμα των "όρων" ποιος το θέτει? Οι εμπλεκόμενοι νομίζω. Μήπως τα όρια του/της μαζοχιστή/ριας θα "έπλαθαν" και την ουσία του σαδιστή/ριας που θα "μπλεκόταν" μαζί του/της?
Ούτε αυτό το νομίζω, αφού και οι δυο φιγούρες θα ήταν αυτόνομες και διαφορετικά και αυτόνομα θέλω θα επιδίωκαν ανεξαρτήτως απ' την ύπαρξη του ενός ή του άλλου ( λέγε με αναζήτηση άλλου/ης παρτενέρ που να μας ικανοποιεί ).
Τώρα κάνω μια ακραία υπόθεση, που αν δεν συμβούν κατακλυσμιαία γεγονότα, δεν πιστεύω ότι θα πραγματωθεί ποτέ.
Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι η πρόκληση οποιαδήποτε σωματικής/ψυχικής βλάβης ( απ' την πιο ελαφριά στην πιο βαριά ) καθώς και οποιοδήποτε πράξη που τώρα θα προβλεπόταν σαν έγκλημα κατά:
της γενετήσιας ελευθερίας/της προσωπικής ελευθερίας/της τιμής/της ζωής, θα ήταν πλήρως αποποινικοποιημένη.
Ότι ο/η καθένας/καθεμία μας θα μπορούσε να "σαδίσει" τον/την οποιοδήποτε/οποιαδήποτε, γνωρίζοντας ότι θα έμενε εντελώς ατιμώρητος/η.
Τότε η όποια συναίνεση θα πήγαινε βόλτα, αφού θα ήταν παντελώς άχρηστη.
Βλέπω κάποιον/α, τον/την γραπώνω απ' τα μαλλιά, τον/την πάω σπίτι μου ή όπου αλλού θα ήθελα και τον/την σαπακιάζω μέχρι να χορτάσω.
Σ' εκείνη την περίπτωση θα ήμουν "καθαρός" σαδιστής, αφού για τον/την όποια άλλο/η δεν θα μου καιγόταν καρφάκι.
Σωστό ?
Αν όμως τον όποιο όρο/όριο τον έθετε η όποια συνείδηση μου ( για κείνους/ες που θα την είχαν ) ? Θα ήμουν faux σαδιστής ?
Πάντως ότι θα υπήρχαν διαβαθμίσεις στην όποια σαδιστική όρεξη, πιστεύω κι εγώ ότι θα υπήρχαν.
Καθώς και ότι η λογική και η σύνεση ( πάνω και απ' την κακομοίρα την συναίνεση ) θα έπρεπε να μας κλείνουν το ματάκι πάντα.
Γιατί αν μας το κλείνουν και δεν το βλέπουμε, δεν θα ήμασταν σαδιστές αλλά κτήνη.

Εδώ κάνω κι εγώ "ηχώ" σε κάποιον απ' τους προλαλήσαντες, ας περνώ καλά εγώ και όποια εκείνη βρίσκεται μαζί μου. Και οι "απ' έξω" ας πουν ότι παίζουμε Badminton ή ότι ψήνουμε μπιφτέκια.
Εμένα ας με πουν ιππόκαμπο και την άλλη τουλίπα.

Μάλλον το μεγαλύτερο όριο/όρος για πολλούς/ες, λίγους/ες ( δεν γνωρίζω το ποσοστό και ειλικρινά δεν μ' ενδιαφέρει καν ) δεν είναι τόσο ούτε οι όποιες πιθανολογούμενες ενοχές τους, ούτε η όποια ουσία τους ( που γνωρίζουν μόνο εκείνοι/ες ).
Αλλά το πως να κρατήσουν "αμόλυντη" την εικόνα τους απέναντι στους άλλους και το πως να μην βγουν απ' τ' όποιο "μαντρί".
Γούστο τους και καπέλο τους όπως πάντα.

Υ.Γ. Μιλάμε πάντα για τον σαδιστή που κάνει τα όποια "γούστα" του αποκλειστικά στην σεξουαλική του σφαίρα.
Τα εκτός σεξουαλικής σφαίρας για μένα συνεχίζουν να μην αφορούν την φιγούρα του σαδιστή, για την οποία θέλω να πιστεύω, ότι θα συζητούσαμε εδώ μέσα.