Σαδιστών Αναρχία

Aγαπητέ @Marqui,

Άντιλαμβάνομαι τη χρησιμότητα της ανάρτησης του νήματος ως υπενθύμιση και οίστρο(με την κυριολεκτική-βιολογική έννοια της λέξης) ειδικά μετά τα πρόσφατα και για μια ακόμη φορά κρούσματα δυσανεξίας στη διαφορετκότητα, αλλά μέχρι εκεί.
Θέλω να πιστεύω ότι κι εσύ με τη σειρά σου αντιλαμβάνεσαι πως δεν είναι δυνατόν να υπάρξουν (ζουμερές) απαντήσεις επί του θέματος στο παρόν συζητητήριο κυρίως λόγω του πλαισίου και των κανόνων λειτουργίας του.
Πιθανολογώ δε πως αυτός είναι ο λόγος που επέλεξες, παρά την επισήμανση της dina, να μην τοποθετηθείς πρώτος στο ερώτημα που έθεσες.
Ειδάλλως δεν είναι δυνατόν να ζητάς από τα μέλη να εκτεθούν και μάλιστα σε ένα τόσο ακανθώδες ζήτημα και να περιμένεις απαντήσεις όταν δεν κάνεις πρώτος την αρχή.Και αυτό όχι απλά επειδή είθισται αλλά διότι αυτό επιβάλλουν οι άγραφοι κανόνες σωστής φορουμικής συμπεριφοράς στις συζητήσεις.Τους οποίους ο καθένας επιλέγει να ακολουθήσει ή όχι εισπράττοντας και τα ανάλογα επίχειρα κατά περίπτωση.

 

In order to be consistent with the method used here is a picture of the outcome:

 

(Internet photo)

 

 
Φίλτατε @Stalker , αντιπαρέρχομαι τα περί αγράφων νόμων καλής συμπεριφοράς κλπ, όχι επειδή δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, κάθε άλλο, αλλά επειδή δεν με αφορούν.
Θέτεις το θέμα των κανόνων λειτουργίας του παρόντος forum, ορθότατα πράττοντας, και με τον τρόπο αυτό ξεκινάς να αποκαλύπτεις και την "ουρά της αχλάδας". Αντιγράφω λοιπόν αυτολεξεί από τους κανόνες (ενδεικτικά) : "Απαγορεύονται αυστηρά τα μηνύματα ή και υλικό που σχετίζεται με Παιδεραστία, Παιδοφιλία, Ζωοφιλία, Νεκροφιλία, Αιμομιξία και Βιασμούς. (συμπεριλαμβάνται οι φωτός που απεικονίζουν ανάλογο περιεχόμενο ή στις οποίες οι εικονιζόμενοι είναι ανήλικοι)". Υπέθετα ότι ήταν κατανοητό το πνεύμα της διαχείρισης, όταν έθεσε τον κανόνα αυτό και ότι το πνεύμα αυτό δεν θα μπορούσε να διαστραφεί σε μια ερμηνεία η οποία θα απέκλειε μήνυμα που παρέπεμπε (για παράδειγμα) στη σκηνή με το Δανέζικο Μολοσσο, του Μέγα Ανατολικού, στην περιγραφή του σοδομισμού 12χρονου από τον Ντολμανσε στο Μπουντουαρ ή ο "βιασμός" πτώματος στο τραίνο και στο στρατόπεδο στις Βέργες.
Το (δικό μου) βδσμ, έχει ένα και μόνο θεμέλιο. Τα αρχέγονα ένστικτα πριν αυτά μετατραπούν σε οίνο κεκραμμένο από το Δυτικογενή "πολιτισμό". Και με εξοργίζει ότι υπάρχουν (πάλι για παράδειγμα) 4 μηνύματα στο inbox μου και άλλα 5,6 στο Skype που μιλάνε για σαδισμό που οδηγεί σε lust murder (και για να προλάβω τους ψυχοτέτοιους του φορουμ, δεν εννοώ την ψυχιατρική απόκλιση κατά την οποία η δολοφονία υποκαθιστά την σεξουαλική πράξη) και δημόσια να τίθεται καν θέμα για έναν πληγιασμένο κώλο (ομοίως ασχέτως εάν τεχνικά μιλώντας το να δημιουργήσεις σκληρίες στο δέρμα από το ράβδισμα, είναι μαλακία γιατί σου στερεί ηδονή από το επόμενο session). Και όσο περνά ο καιρός βλέπω το φορουμ να κινείται μεταξύ της δήλωσης της Αλέκας για το ότι μετά τις πορείες συγκεκριμένου συνδικαλιστικού χώρου, δεν υπάρχει ούτε αποτσίγαρο πεταμένο στο δρόμο και σε εκείνων τον κακομοίρηδων που έτρωγαν μπουγάτσα απέναντι από το Δημαρχείο στο Γιαννιτσά.
Και ξέρεις κάτι. Η ουρά της αχλάδας είναι ότι για αυτό φταίμε εγώ και εσύ. Κανείς άλλος. Εγώ και εσύ υπερεκτιμήσαμε την δυνατότητα του μυαλού μας να ελέγξει το καβλί μας, και ανοίξαμε το σπίτι μας σε κάθε στρογγυλο κωλαράκι.
Ε, τουλάχιστον με το παρόν thread, το δωμάτιο του σπιτιού που έχει το όνομά μου απ' έξω, θα έχει κρεμασμένη στη πόρτα του την εικόνα της αρχής.

@Libertine SD Έχω σκάσει. Σπάω το κεφάλι μου για το ποια μπορεί να είναι η σαδιστική χρήση μιας σβούρας???

 

Τελικά κάτι τέτοια σκηνικά επιρρώνουν την εκτίμηση πως πράγματι τα θηλυκά είναι ισχυρότερα και ανώτερα σε μηχανισμούς λειτουργικής επιβίωσης:

Ισχυρότερα, καθώς δύνανται να αντέξουν αυτόν το συνδυασμό βασανιστηρίων και να συνεχίσουν να ζουν και να πορεύονται το βίο τους.

Ανώτερα, καθώς μόνο κάποιος που αισθάνεται αφάνταστη βεβαιότητα για τη θέση του σε δεδομένο βιολογικό θώκο/εξελικτικό ρόλο μπορεί να υποβάλει τον εαυτό του σε διαδικασίες αυτό-ετερο ταπείνωσης και να συνεχίσει να διάγει τον προσωπικό και κοινωνικό του βίο με τουλάχιστον χ minimum βαθμό αποδοτικότητας/λειτουργικότητας.

Εκτός και αν στη συγκεκριμένη εκδοχή επρόκειτο για άρρεν εκπρόσωπο, οπότε συνιστά μία από εκείνες τις λαμπρές εξαιρέσεις, όπως άλλωστε κάθε εξαίρεση είναι, "θετική" ή "αρνητική" (προσδιοριζόμενη ως έτσι ή αλλιώς από οποιοδήποτε οργανωμένο ή του ποδαριού σύστημα αξιολόγησης).

Σε κάθε περίπτωση, ο κανόνας επιβεβαιώνει το μέσο όρο, που ούτως ή άλλως το μέγεθος του διαμορφώνει δεδομένα και πραγματικότητα.

 

Σκληροτερο με βαση την προσωπικοτητα και τις αντιληψεις του χρησιμοποιουμενου υποκειμενου.

Μερικα χρονια πισω:

- Εισοδος σε πορνοσινεμα με μασκα στα ματια.
- Ξεγυμνωμα του θηλυκου αντικειμενου
- Ορθια σταση στη μεση του σινεμα.
- Ορθιος αυνανισμος.

(Εντυπωση μου εκανε το γεγονος οτι οσοι πλησιασανε (πολλοι γιαλαμπουκες) για να τον παιξουν, υπακουσαν στο περιορισμο 5 μετρα μακρια χωρις παρατραγουδα, εκτος απο εναν που χρειαστηκε μονο νοημα να του κανω να απομακρυνθει. Περαν των αλλων ωφελειων, το εξελαβα ως την ειλικρινεια, fair play κ εν τελει την αλληλεγγυη που διεπει τους πραγματικα κατεργαρεους)

 

Το σκιτσο με την αποκεφαλισμενη γυναικα που δημοσιευσες αντιτιθεται ή οχι στους κανονισμους του φορουμ;

 

@bumblebee : Ευχαριστώ για το γεγονός ότι αν και το ζητούμενο ήταν η εξωτερίκευση φαντασίωσης , υπό όρους, δημοσιεύσατε κάτι το πραγματικό .

Στο ίδιο πλαίσιο , η σειρά μου τωρα.
Περίπου 10 χρόνια πριν. Κισινιοφ, Μολδαβία. Η πόλη περιτριγυρίζεται από αρκετά εγκαταλελειμμένα ορυχεία, οι στοές των οποίων έχουν αξιοποιηθεί ποικιλοτρόπως, από κάβες και κλαμπάκια, μέχρι.... Έχω λάβει πρόσκληση για black tie sm event (ναι, υπάρχουν και τέτοια).
Κοινό περίπου 50 άτομα, αμφιθεατρικά τοποθετημένα. Στο κέντρο ένα τραπέζι και δίπλα ένας χώρος με στύλο με restraints, st Andrews cross και slut bench. Στο τραπέζι 4 Master, 1 official και στο διπλανό χώρο οι 4 σ. Οι Μ. παίζουν πόκα (όχι το ξενερωτο Texas holdem, αλλά πόκα) με ποντάρισμα εργαλείο, αριθμός χτυπημάτων και μέρος του σώματος. Ο official επικυρώνει την αξία του πονταρίσματος (πχ 10 βελόνες στο στήθος είναι μεγαλύτερο ποντάρισμα από 20 flogger στο κωλο κλπ). Η σ. του Μ που κερδίζει το κάθε κόλπο, επιβάλλει το ποντάρισμα στις σ. των χαμένων και πάλι ο official επιβλέπει τον τρόπο επιβολής. Η δήλωση της σ. ότι δεν αντέχει άλλο, είναι στη κρίση της και αυτομάτως αποβάλλει τον Κύριο της από το τραπέζι. Το παιχνίδι συνεχίστηκε μέχρι να μείνει 1 Μ. στο τραπέζι.
5 από τις πλέον άρτιες αισθητικά ώρες της ζωής μου έως τα τωρα.

 

Παίζεται ακόμα αυτό το υπέροχο παιχνίδι με τους ευφάνταστους συνδυασμούς (ναι, ακόμα και οι μπαλαντεροειδείς εκδοχές...)? Χαίρομαι που δεν το έχει εξαφανίσει ολοσχερώς η τυραννία του Texas Hold 'em.

 

Φαντασίωση; Χμ... όχι ακριβώς, όνειρο που είδα και κατέγραψα - ο Φρόιντ θα έτριβε τα χέρια του...


Διαδραματίζεται σε μια αίθουσα εστιατορίου. Ο χώρος είναι υπαρκτός και τον αναγνωρίζω, μόνο που στο όνειρο εμφανίζεται πιο πολυτελής απ’ ότι είναι στην πραγματικότητα. Δεν υπάρχουν άλλοι πελάτες εκτός από μένα κι εκείνη. Είναι μια γυναίκα με ασιατικά χαρακτηριστικά, ίσως Γιαπωνέζα ή Κινέζα, άγνωστη μου, όμως τρεις λεπτομέρειες, θα με κάνουν το πρωί που θα ξυπνήσω να συνειδητοποιήσω πως άλλη είδα κι άλλη ονειρεύτηκα. Καρέ μαλλιά, γυαλάκια και δύο piercings, ένα στο κάτω χείλος κι ένα δίπλα στο αριστερό φρύδι.


Η γυναίκα είναι γυμνή, εγώ ντυμένος. Αυτό μου φέρνει στο νου την γνωστή φωτογραφία του Marcel Duchamp να παίζει σκάκι με την Eve Babitz, εμείς όμως καθόμαστε πλάι-πλάι και περιμένουμε να φάμε. Επιπλέον, η κοπέλα έχει τους αστραγάλους της δεμένους στα πόδια της καρέκλας με δερμάτινους ιμάντες. Κάτι που με παραξενεύει, τα χέρια της είναι εναλλάξ δεμένα και λυτά. Αν προσπαθούσα να το εκλογικεύσω, θα έλεγα πως είναι χαλαρά δεμένα με χειροπέδες που επιτρέπουν κάποιες κινήσεις, όμως δεν είναι αυτό που πραγματικά είδα στο όνειρο, στο όνειρο βλέπω πως τη μια στιγμή οι καρποί της είναι σφιχτά δεμένοι στο μπράτσο της πολυθρόνας και την επόμενη στιγμή, τελείως ελεύθεροι, μυστήριο πώς.



Ένα γκαρσόνι με λιβρέα πλησιάζει και σερβίρει ένα δίσκο σκεπασμένο. Τον ξεσκεπάζει κι αποκαλύπτονται περιττώματα μέσα σ’ ένα φίνο πορσελάνινο πιάτο. Απομακρύνεται. Η γυναίκα αρχίζει να τρώει με τα χέρια. Τη διακόπτω, γίνομαι αυστηρός και προσβλητικός:



- Μα καλά, είσαι τελείως ανάγωγη; Σε στάβλο μεγάλωσες; Τον σταυρό σου τον έκανες; Δεν σ’ έχουν μάθει να χρησιμοποιείς μαχαίρι και πιρούνι;



Συμμορφώνεται. Κάνει τον σταυρό της, τα σκατωμένα της δάχτυλα αφήνουν τέσσερα καφέ αποτυπώματα, στο μέτωπο, τους ώμους και τον αφαλό της. Τρώει τώρα σύμφωνα με το savoir vivre, μικρές μπουκιές, αργό μάσημα, κλειστά χείλη, μια σωστή κυρία του καλού κόσμου. Poker face: Είναι τελείως ανέκφραστη, καμιά σύσπαση στο πρόσωπό της, δεν δείχνει ούτε αηδία, ούτε αποστροφή αλλά ούτε κι ευχαρίστηση ή λαιμαργία. Μια μάσκα. Ξαφνικά προσπαθεί κάτι να πει. Την αποπαίρνω ξανά:



- Δεν μιλάμε όταν τρώμε! Ποτέ με μπουκωμένο στόμα!



Όλη η σκηνή εκτυλίσσεται μέσα σε μια εντελώς ψυχρή, παγωμένη ατμόσφαιρα, σε τέτοιο βαθμό που απ’ τις ανάσες μας βγαίνουν χνώτα. Στο τέλος όμως μια έκρηξη συναισθημάτων: φιλιόμαστε με πάθος, γλώσσα με γλώσσα, δίχως την παραμικρή απέχθεια. Σοκολάτα… Σκατά…



***


Ξυπνώ κι έχω εκσπερματώσει κι είναι μια αίσθηση συγκλονιστική κι απερίγραπτη, γλυκιά και πικρή, σκατά και σοκολάτα, σαν υπόσχεση που δεν θα πραγματοποιηθεί.

 

Salo μου θυμίζει μείον την έλλειψη απέχθειας.