Σαδομαζοχισμός ή BDSM ; Η Κυριαρχία και τα μασκαρέματα της.

Όχι δε τα φοβάμαι, έχω πάθει ανοσία. Ένα και δυο έχουμε πει????   Ρίσκο λοιπόν... συμφωνώ

 

Dolmance, πολύ βολικό να προσπαθείς να πετσοκόψεις κάτι που δεν γνωρίζεις και να το στουμπώσεις με το ζόρι στο προϋπάρχον σχήμα σκέψης, το οποίο ήδη γνωρίζεις.

Νομίζω πως σε γενικές γραμμές στη ζωή μπορείς να κάνεις δύο πράγματα (πέρα από τις όποιες αντιλήψεις, γνώσεις και επιλογές): να τουρτουρίζεις μέσα στην απόλυτη πραγματικά ματαιότητα των πραγμάτων ή να απολαμβάνεις το είδος της ζεστασιάς που δημιουργεί η ίδια η ματιά σου.

Θα μου επιτρέψεις να παραθέσω κι εγώ μία εξαίρεση εν είδει αναλογίας: το φιδάκι, ένα από το πιο κρυόκωλα οντα που μπορεί να υπάρχει, βρήκε τον τρόπο να κάνει την άχαρη ζωή του υποφερτή. Το δε ποντίκι, απολαμβάνει τη ζωή φουντωτό, ανέμελο και τρισευτυχισμένο, και γουστάρει τρελά τον αλλιώτικο σύντροφό του.

Θα σου το εξηγήσω γιατί μάλλον δεν θα το καταλάβεις ή θα προσπαθήσεις να το βολέψεις κι αυτό στην θεωρία σου και θα χάσεις το δέντρο για το δάσος (ή και το αντίστροφο). Το πρόβλημα του φιδιού στο κλουβί είναι η μοναξιά και η ανία. Η υπέρβαση της φύσης του είναι ο μόνος τρόπος να Κυριαρχήσει στο πρόβλημά του, το οποίο πρόβλημα είναι ο μόνος του αντίπαλος (το ποντίκι δεν είναι αντίπαλος). Θα μπορούσες να πεις ότι αν το φίδι δεν μπορέσει να υπερβεί την φύση του και φάει το ποντίκι, τότε ο χειρότερος αντίπαλος θα είναι ο εαυτός του, ο οποίος θα τον αποτρέψει από το να κυριαρχήσει στο περιβάλλον του.

Πιστεύω πως το πιο σημαντικό δεν είναι να είσαι Ισχυρός αλλά να ξέρεις ποιος είναι ο εχθρός.

 

Η υπερβαση της φυσης του...Χμμμμ.....Υπερβαση οταν ειναι νηστικο η χορτατο?????

 

Όταν ο Γιάννης Λογοθέτης έγραφε το παρακάτω είχε στο νου του ένα μολυβάκι κι ένα χαρτί.
Πιστεύω πως αν το ξανάγραφε ίσως να το κανε ραπ. Και να χωρούσαν μέσα σε αυτό και τα μπιτς και τα μπάϊτς.

 

Το γελοίο φίδι που διάλεξες κοιμάται του καλού καιρού, χορτάτο προφανώς (Eri as usual...) Το δε παχουλό ποντίκι είναι πασιφανώς ακόμα ηλιθιωδέστερο του όφεως ή πονηρά διέγνωσε το αξιοθρήνητο χάλι του τελευταίου.
Πάντως είμαι απολύτως πρόθυμος να μάθω τίνι τρόπο βιώνει ένα φίδι τη μοναξιά και ιδίως την ανία (του κλέψανε το DVD player ή δεν το πάει η μαμά του στα συγκρουόμενα αυτοκινητάκια .
Η Ισχύς, όταν δεν γνωρίζεις τον Εχθρό, είναι πράγματι τόσο χρήσιμη όσο και ένα σαμάρι αν δεν έχεις γάϊδαρο.
Ακόμα πιό συναρπαστικό είναι να έχεις εντοπίσει τον Εχθρό αλλά να είσαι απελπιστικά ανίσχυρος ενώπιον του. Τότε, την ανάγκη φιλοτιμία ποιούμενος, του στέλνεις τις γλυκύτερες ματιές.

 

Καλο θα ταν δλδ να κανουμε το πειραμα κ με νηστικο φιδι για να δουμε αν οντως υπαρχει καποια υπερβαση.....

 

Μια χαρά ξύπνιο είναι το φίδι και παίζουνε μαζί. Και δεν το έφαγε ποτέ, ούτε όταν πείνασε, γιατί οι έξυπνοι άνθρωποι που τα πήρανε χαμπάρι και το βάλανε και στο youtube, έδωσαν άλλα ποντίκια στο φίδι για να χορτάσει την πείνα του, μικρά και χαζά, όχι τόσο φουντωτά και άφοβα (μέχρι που το σπρώχνει να πάει παραπέρα για να βολευτεί μέσα στην κουλούρα). Αυτά μας λέει το τυπάκι μετά, αλλά φαίνεται πως μόνο εγώ μιλώ την lingo.  (πλην του Χάινριχ φυσικά που τόπιασε).

Όλο κι όλο που έχεις να κάνεις είναι να κλειστείς σε ένα κλουβί για το υπόλοιπο της ζωής σου χωρίς DVD player και χωρίς συγκρουόμενα. Να δούμε αν δεν θα πιάσεις φιλίες και με τις κατσαρίδες.

Το μόνο που προσπάθησα να πω η δόλια, είναι ότι ο αντίπαλος δεν είναι πάντα ο Άλλος. Και ότι στο BDSM, τα δύο μέλη της σχέσης δεν είναι αντίπαλοι με την κλασσική έννοια του όρου.

Ή τόσο χρήσιμη όσο και ένας γάιδαρος για κάποιον που δεν ξέρει πώς να του περάσει το σαμάρι.

Άστο, Dolmance, δεν το πιάνεις. Δεν ωφελεί να κραδαίνεις σπαθί εκεί που χρειάζεται άροτρο.

 

Τί εννοείς; Ν' αφήσουμε τους ίππους και τη σπάθη για να καβαλικέψουμε γελάδια ζεμένα σε άροτρα;

 

Σοβαρότερα, τώρα: η θεωρία της εξαίρεσης έχει συνδεθεί αφ' ενός με το 'ανάθεμα', δηλαδή την 'εγκατάλειψη' από το νόμο [και συναφώς την 'ενοχή', όχι μόνο ως 'αρχέγονη' ως δικαιική κατηγορία, αλλά ως 'διαδικασία της εσωτερικής ζωής'] αφ' ετέρου τη δομή της κυριαρχίας, το 'κατώφλι' "όπου το δίκαιο αναφέρεται στη ζωή και την περιλαμβάνει εντός του" (Giorgio Agamben, Homo sacer, Scripta, Αθήνα 2005, σ. 57).
Ο ίδιος συγγραφέας, στα χνάρια του Carl Schmitt, δίνει έναν ορισμό του κυρίαρχου: "Ο κυρίαρχος είναι το σημείο αδιαφορίας μεταξύ βίας και δικαίου, το κατώφλι στο οποίο η βία διεισδύει στο δίκαιο και το δίκαιο στη βία" (ό.π. σ. 61).
Παραθέτω τα χωρία δίχως να συμμερίζομαι απολύτως τη θεώρηση του συγγραφέα, μολονότι δεν μπορώ παρά να επισημάνω τη συνείδηση της αναγκαίας απομάκρυνσης από τις συμβολαιοκρατικές ερμηνείες της συντακτικής έννομης σχέσης, όσες ανεπιτυχώς επιχείρησαν να αποκρούσουν τη θεοκρατική ή την απολυταρχική αντίληψη για τη 'νομιμότητα του κυριαρχείν' - και την πρωταρχική πηγή της.
Τα παραθέτω για να δείξω απλώς ότι όταν κάνω λόγο για κυριαρχία ή 'κυρίαρχο' έχω κατά νου κάτι εντελώς διαφορετικό από εκείνο που αντιλαμβάνονται οι περισσότεροι συνομιλητές ( ήτοι, τη νεφελώδη σύλληψη του κυρίαρχου ως του 'ισχυρότερου', ικανού πάντα να επιβάλει τη βούληση του, αυτοδεσμευόμενος ότι δεν θα καταχρασθεί όσα όρια κατ' αρχήν θέτει μια ισότιμη συμφωνία μεταξύ 'αναγνωρισμένων νομικών προσώπων' - αυτή είναι η ιδέα του SSC bdsm).
Εξ ου και η εν θέματι εμμονή μου στον Μαρκήσιο, που περιγελά και χλευάζει την ιδέα της συναίνεσης και ως εκ τούτου εκείνη του 'ελεύθερου υποκειμένου', εγγεγραμμένου σε μια σφαίρα θεμελιωδών δικαιωμάτων, ορισμένα μόνο από τα οποία είναι απαλλοτριώσιμα, και δη κατόπιν σύμβασης.
Κυριαρχία είναι η στιγμή της ταυτότητας Βίας και Νόμου (για την ακρίβεια 'νομιμοποίησης' του Νόμου), δηλαδή η σφαίρα της εξαίρεσης, η υπαρξιακά κατεπείγουσα λήψη της Απόφασης για την Έκτακτη Ανάγκη (επανάσταση, πραξικόπημα, στρατόπεδο συγκέντρωσης, γενοκτονία). Στην 'εξαίρεση' μόνον η κατάργηση, ο αποκλεισμός του Νόμου καθιδρύει Νόμο - περιληπτικό και της εξαίρεσης.

 

Έχεις απόλυτο δίκιο Dolmance, έτσι ακριβώς είναι, γιατί το safe, sane and consensual BDSM είναι μία παρωδία, και το ξέρω πολύ καλά γιατί έτσι ξεκίνησα την μικρή μου "καριέρα" στον χώρο.

Σε διαβεβαιώ όμως, ότι δεν υπάρχει τίποτε που να είναι ούτε καν remotely safe, sane and consensual στο μπιντιεσέμι με το οποίο ασχολούμαι αυτό τον καιρό.

Και παρόλα αυτά υποστηρίζω ότι πρόκειται για σχέση, και μάλιστα σχέση όπου ο πομπός και ο αποδέκτης της βίας εναλλάσσονται, είμαι κωλόπαιδο πιο συχνά από όσο θα ήθελα, και όπου υπάρχει ένα είδος συνύπαρξης ανάμεσα σε δύο όμοια και ταυτόχρονα πολύ ανόμοια όντα. Και υποστηρίζω ότι σε αυτή τη σχέση που είναι ένα συνεχές κατασπάραγμα, με μικρά διαλείμματα όπου παριστάνουμε ότι είμαστε άνθρωποι και όχι τέρατα, υπάρχουν πολύ έντονα και βαθιά αισθήματα τα οποία δεν μπορούν να περιγραφούν με την φτωχότητα της λέξης "αγάπη".

Αλλά δεν περιμένω να με πιστέψει κανείς. Πλην ενός.

 

Ένας, μόνον ένας;
Άνδρας ή γυναίκα;

 

DRD,

Το μοντέλο σαδιστή που έχω κατά νου χαίρεται από μικρό όταν σκοτώνει μυρμήγκια, ποδοπατά λουλούδια, πετά τη φρεσκοστιμμένη κρύα πορτοκαλάδα του κατευθείαν στο κεφάλι του γάτου του. Και θεωρεί αγαπητό ό,τι του δίνει χαρά εφόσον χρησιμοποιηθεί αποτελεσματικά γι αυτό το σκοπό. Χαίρεται και όταν η μητέρα του το παίρνει αγκαλιά ή όταν ο πατέρας του το βάζει να κάνει μονόζυγο κρεμάμενο από το μπράτσο του. Και εκείνοι του είναι αγαπητοί, όχι όμως επειδή θέτουν εαυτούς στην υπηρεσία του ώστε να χρησιμοποιηθούν με τον πιο διασκεδαστικό τρόπο, αλλά επειδή υπάρχουν. Διαφορετικές αγάπες.

Το δίλημμά του έγκειται στο πού πρέπει να κατατάξει έναν ερωτικό σύντροφο. Αν νιώσει την ανάγκη για σεξ νωρίτερα από την ανάγκη για συντροφικότητα θα επιλέξει έναν ερωτικό σύντροφο που θα το εξυπηρετεί περισσότερο στο σεξ. Συνεπώς θα πρέπει να είναι υπάκουος και ανεκτικός. Και ο ήχος του χαστουκιού το διασκεδάζει - ας το εντάξει και αυτό στη διαδικασία. Και το κλάμα, το βρίσκει συναρπαστικό γιατί τις κούκλες του όσο και αν τις πίεζε κανένα υγρό δεν ξεχείλιζε από μέσα τους, και το αίμα επίσης. Τελικά συνδυάζει όλες τις διασκεδάσεις σε μία, μετά τη βαπτίζει "παιχνίδι" και αργότερα για να της προσδώσει σοβαρότητα "session". Αφού ο σύντροφός του τού παραχωρεί τόσο έδαφος, γιατί να μην του ζητήσει να του στίψει μερικά πορτοκάλια μετά το σεξ - πείνασε και δίψασε; Και αν εν τω μεταξύ, ξανανιώσει πως έχει διάθεση να παίξει, γιατί να μην πετάξει το χυμό του κατευθείαν στο κεφάλι του για να αναπηδήσει όπως άλλοτε ο γάτος;

Αν λάβεις υπόψη πως πρόκειται για άνθρωπο που είναι πάντα προσανατολισμένος προς το να κερδίζει έδαφος, και ποτέ να παραχωρεί ή να χάνει, τότε πώς πιστεύεις ότι προσδιορίζει αυτή την αγάπη; Είναι έκφραση χαράς και απορρέει από το γεγονός πως είναι ευχαριστημένος από όσα γίνονται για τη δική του ευχαρίστηση (και αν ο σκλάβος πάψει να είναι σκλάβος θα αποβληθεί πάραυτα); Είναι ένα συναίσθημα δηλωτικό πρόθεσης, πως θα κάνει ό,τι χρειαστεί προκειμένου να τον κάνει χαρούμενο (και αν ο σκλάβος πάψει να είναι σκλάβος θα εξακολουθήσει να είναι αγαπητός);

Μάλλον πάλι δεν εννοεί εμένα.