Σαδομαζοχισμός ή BDSM ; Η Κυριαρχία και τα μασκαρέματα της.

Προς τί η έξαψις του πάθους; Συνιστώ μονομαχίαν. Είναι ο καταλληλότερος τρόπος να χρησιμοποιηθούν σφαίρες εντελώς ακίνδυνα.
Τέκνον μου,
διαπράττεις δύο πραγματολογικά σφάλματα:
1) Η παρακολούθησις Συνεδρίων Ανατομίας του Εγκεφάλου, ειδικώς αν παρουσιάζονται τα έσχατα πορίσματα νεοπαγούς επιστήμης ήτις αποκαλείται "Τεχνητή Νοημοσύνη", θα σε πείσει ότι σε αυτά μετέχουν* αποκλειστικώς κλωστοϋφαντουργοί και ελάχιστοι βυρσοδέψαι.
2) Υπάρχουν άνθρωποι με δύο κεφάλια (μην πάει ο νους σου εις το χυδαίον). Ίνα παρατηρήσω δείγμα αυτού του σπανίου είδους επλήρωσα και εισιτήριον εις περιοδεύον Μουσείον Θαυμάτων, εν Μονάχω.

*Εννοώ, με εισηγήσεις [edit]

 

Δύο κόκκοροι παλεύανε σε ξένον αχυρώνα;-)

*χαμογελώ*

 

δεν λεει για κοκκορια η παροιμια .....

 

Όταν έγραφα για τη Μεταγλώσσα και τη Γλώσσα-Αντικείμενο, παιγνιωδώς αναφερόμενος σε παιγνιώδες - αλλά επιδεχόμενο και άλλη ανάγνωση - σχόλιο του DreamMaster, δεν φανταζόμουν ότι θα χρειαστεί όντως να καταφύγουμε στη "σημασιολογική θεωρία της αλήθειας", προκειμένου να συνεννοηθούμε περί τα στοιχειώδη. Δεν είναι απαραίτητη η προσφυγή στη φιλοσοφία των μαθηματικών, ούτε η οικοδόμηση τυποποιημένων ("αποφυσικοποιημένων") γλωσσών συμβολικά αυστηρών, με πλήρη προσδιορισμό των συνδυαστικών δυνατοτήτων (συντακτικό) και των επιτρεπτών σημασιακών συναρμογών (συνθήκες χρήσης του προεπιλεγμένου λεξιλογίου) στο πλαίσιο μεταγλωσσών με άκαμπτη αξιωματική δομή.
Η φυσική γλώσσα, με όλη της τη νοηματική ρευστότητα, είναι υπερεπαρκής για το διάλογο μας κι ας ανοίγει το δρόμο σε "παρεξηγήσεις", άτοπες νοηματοδοτικές συμφύσεις κλπ.
Τί ζήτησε ο MasterJP - νομίζω ευλόγως - από τους συνομιλούντες; Να διεξάγεται ο διάλογος κατόπιν συμβατικής και πρόσκαιρης συναίνεσης περί του πώς θα αντιλαμβάνονται οι συμμετέχοντες τί εννοεί καθένας εξ αυτών, όταν κάνει χρήση ενός συγκεκριμένου όρου, εντός του συγκεκριμένου διαλογικού πλαισίου. Από τη μεριά του, το πράττει πάντοτε. Άρα, ουδείς ψόγος επ' αυτού.
Από εκεί και πέρα ζυγίζουν τα πραγματικά επιχειρήματα και η διαπίστωση των συμφωνιών ή διαφωνιών επί των θεμάτων ουσίας, με βάση τις προσυμφωνημένες νοηματικά ή έστω τις ξεκάθαρα διακηρυγμένες μονομερώς σημασίες των όρων.
Για παράδειγμα: Εγώ διακρίνω τον "λιμπερτινισμό" από το
S/M, ιστορικά και εννοιολογικά, ο Dragonal τείνει να τα ταυτίσει (ψυχαναλυτικά, φιλοσοφικά), ο JP διαφοροποιεί αμφότερα από το bdsm. Επινοούμε λοιπόν, αν θέλουμε να συζητήσουμε, έναν ορολογικό (ουχί θεωρητικό) κοινό τόπο και στη συνέχεια αρθρώνουμε επιχειρήματα και αντεπιχειρήματα, αντί να διαπληκτιζόμαστε στο βρόντο.

 

Μερικές σκόρπιες σκέψεις

Κι εγώ στο κολύμπι είμαι. Ανεξάρτητα από την εκτίμηση ή όχι που τρεφω για το είδος, οι προβληματισμοί μου δεν έχουν σχέση με τον καπιταλισμό, αλλά με την περιβαλλοντική απειλή (μάλλον βεβαιότητα) κάτι που συμβαίνει να γνωρίζω αρκετά καλά.

Ως προς τα πρόσφατα posts έχω να πω πως όλοι έχουμε συμφωνήσει πως το BDSM δεν είναι, ούτε μπορεί να είναι, ούτε φιλοδοξεί να είναι φιλοσοφική στάση ζωής, σε αντίθεση με τον σαδισμό (ή καλύτερα με τη σαδική φιλοσοφία) όπως τον έθεσε ο αρχικά ο Dolmance και κατόπιν οι επόμενοι φίλοι.

Οφείλουμε όμως να παραδεχθούμε ότι ο ορός σαδισμός έχει επικρατήσει (και στη λαϊκή έκφραση και στην ψυχολογία κλπ) με την αλγολαγνική και ψυχολογική ερμηνεία του και όχι με τη φιλοσοφική. Και με αυτή την έννοια αναφέρεται στο BDSM και μ’ αυτή την έννοια καλώς χρησιμοποιείται από τον MasterJP. Επίσης καλώς γίνεται η αντιδιαστολή από τον Lord Dragonal, για να μαθαίνουμε κιόλας τι πραγματικά πρεσβεύει ο Σαδισμός, είτε συμφωνούμε είτε όχι.

Στη πραγματικότητα το BDSM, ως συλλογική έκφραση, είναι εκ των πραγμάτων lifestyle (με όλα τα χαρακτηριστικά του style) κάτι που δεν ήθελα να παραδεχτώ παλιότερα. Αλλά δε γίνεται να είναι διαφορετικά καθώς ο πληθυσμός του είναι ετερόκλητος.

Άτομα και ομάδες βέβαια μπορούν διαφοροποιηθούν και να το εντάξουν στη στάση ζωής τους (way of life) πράγμα που προϋποθέτει συνολική και πολύ πιο συγκροτημένη θεώρηση από την έκφραση μιας απλής ερωτικής ανάγκης ή πρακτικής. Και αντιστρέφοντας το ερώτημα, η επιθυμία ερωτικής κυριαρχίας και η ένταξή της σ’ έναν τρόπο ζωής (και ασφαλώς δεν μιλάω για κρετίνικο τρόπο ζωής) οδηγεί σχεδόν μονοσήμαντα στην υιοθέτηση του λιμπερτινισμού;

 

Στο δρόμο του Μεταξιού πολλές ιστορίες ειπώθηκαν για να αιτιολογήσουν το γιατί …

Άνθρωποι πολλοί μίλησαν για να τονίσουν την αξία του δικού τους κυνηγιού …

Μύθοι και ρήματα πλαστήκανε για δώσουνε ψυχή στο άψυχο υλικό …

Αλλά όσο και να με θαμπώνουν τα γλυκοδουλεμένα από ανθρώπους επιμύθια , δεν παύω να θωρώ πιότερη την αξία του δικού μου παραμυθιού . Ως συνείδηση απτώς αντιληπτή από την δική μου μόνο οντότητα και όπως ο καθένας από εσάς αντίστοιχα μοναδικοί , τραφείτε μόνο από το νέκταρ που προσφέρεται απλόχερα μπροστά σας , αν είναι να δώσει φωτιά στις δικές σας τις πορείες . Γιατί όπως όμορφα αποδείχτηκαν και εδώ κι αλλού , τίποτα δεν περιέχει περισσότερη αλήθεια από την δική σας οπτική . Μιας και τίποτα δεν είναι αληθινά αντικειμενικό πλασμένο από ανθρώπους . Αλλά σαν πλάσματα του ονείρου , ζήστε και διαμορφώστε το δικό σας όνειρο …

Ένα ευχαριστώ προς όλους αυτούς που επιδέξια ανέτρεψαν κάθε έννοια αντικειμενικής αξίας , που μπορούσε να κρατάει σκλαβωμένο έναν άνθρωπο μακριά από τα δικά του όνειρα … Είσαστε πράγματι καλοί  

 

Για τις αναγκες του παρόντος νηματος εννοώ το D/s ή Μ/s η το S/m ως πρός τι ερωτικό του τμήμα. Δηλαδή ένας που αρέσκεται σ' αυτές τις πρακτικές, και εχει αρκετά ελεύθερο πνεύμα για να χτίσει τη συνολικότερη θεώρησή του οδηγείται κατά κανόνα προς τον λιμερτινσμό; Υπάρχει συνάφεια αραγε;

 

Δεν πειράζει καλέ μου. Όλοι κατάλαβαν όμως τι ήθελα να πω, έτσι δεν είναι; χα χα χα.
Αυτό νομίζω δίνει και την απάντηση σε κάποια από αυτά που συζητούνται.