Σ'αφήνω να φύγεις γιατί σ'αγαπάω

Αυτό......
http://hysteria.gr/8918

 

Παρ' όλο που συμφωνώ, εν τούτοις (θα) υπάρχουν φορές (1-2-5...) που πρέπει να το κάνεις για το καλό...του? σου? σας? ... ένα απ' όλα ή και όλα...

 

...και πονάει εξίσου γαμημένα...

 

Το ότι ένα ντραμακουϊνιλίκι κρύβεται στον καθένα μας είναι προφανές...
Αλλά δεν τραγουδιέται κι ας μας βγαίνει το νταλκαδιάρικο...
Θα μου πείτε, ρε συ το βίωμά μας τραγουδάμε...
Θα απαντήσω..:
Τα βιώματα είναι σαν την κοπριά, θένε χρόνο να χωνέψουν...
Χα..!
(Είδες ο κωλόγερας)..?

 

Ευαίσθητό μου εσύ...

 

Μια χαρά τραγουδιέται.

Ο ύμνος των ντράμα κουίνζ

Είμαστε τέκνα του νταλκά,
Κόρες χαροκαμένων Τρωάδων
Με ρημαγμένα τα κορμιά
Απ' τα σημάδια των χαλκάδων

Εύκαιρη έχουμε την οιμωγή
Στα μάτια πρόχειρο το δάκρυ
Η ύπαρξή μας μιά πληγή
Μαύρη η ζωή απ’ άκρη σ’ άκρη…

 

διαφωνώ!! αλλά μ αρέσει ο τρόπος που σκέφτεσαι ....   

 

σε κόβω απάνω στα τρακτέρ αλυσοδεμένο θηλυκό.....    

 

όχι και πάλι όχι .... τίποτα μα τίποτα αγαπητό " κορτο του έρωτα " η αλλιώς τριαντάφυλλο η λουλούδι του πάθους...... δεν έχει αξία αν μείνει με το ζόρι.... η πεμπτουσία βρίσκετε στην οικειοθελή παραμονή...     

 

***Με το ζόρι???***
Απαπα, ουδέποτε και για κανένα λόγο, θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου
Το μήνυμα γράφτηκε με αρκετή δόση χιούμορ
Άλλωστε όπως έχω ξαναπεί... το να αγαπάς δεν προϋποθέτει ότι θα σε αγαπά ... απλά αν σου κάτσει.... είναι δύναμη
Την καλησπέρα μου

 

Σ'αφήνω να φύγεις, γιατί σ'αγαπάω... Μάλλον κάτι άλλο εννοεί η ποιήτρια... φροντίζω να νιώθεις άνετα μαζί μου και να περνάς όμορφα για όσο μπορώ να σου προσφέρω ό,τι σε κάνει χαρούμενη κι ευτυχισμένη. Και κυρίως για όσο νιώθεις ότι δε σε καταπιέζω και ότι δε χάνεις το πιο ζωντανό και εκφραστικό κομμάτι της ελευθερίας σου μαζί μου.

Αν οι συμβιβασμοί και οι υποχωρήσεις αρχίζουν να "πνίγουν" τον άλλο και να δημιουργούν έναν μόνιμο "κόμπο" στο λαιμό, τότε σίγουρα κάτι δεν πάει καλά και η σχέση θέλει μία καλή επανεκκίνηση. Ή και κάτι πιο δραστικό.

Όμως το νόημα και η ουσία του νήματος είναι αλλού. Προσφέρουμε όσα υπαγορεύει η καρδιά μας. Τίποτα δε μας ανήκει με το "έτσι θέλω" και οι πράξεις μας είναι αυτές, που τελικά καθορίζουν τι μας αξίζει να έχουμε πλάι μας.

 

Δεν νομίζω ότι θα το σκεφτόμουν ποτέ, ότι θα το έκανα.
Αν ο άλλος με αγαπά επίσης, γιατί να τον "προστατεύσω" από εμένα; το θεωρώ λιγουλάκι παράλογο.
αν αγαπώ κάποιον, προσπαθώ να τον κρατήσω με νύχια και με δόντια, χωρίς να γίνομαι πιεστική, χωρίς να "γαντζώνομαι" ΄, απλά προσπαθώντας να είμαι ο εαυτός μου, ο εαυτός που αγάπησε και ο άλλος (αχ σήμερα πραγματικά δεν το έχω χαχαχα απορώ γιατί γράφω   )