Σεξ μεταξύ αντρών στην αρχαία Ελλάδα: True or False?

Ο ποδαρόδρομος δεν απόκτησε έννοια με την εφεύρεση της έφιππης μετακίνησης, προϋπήρξε αυτής. Αυτό που εμφανίστηκε με την τελευταία ήταν η σύγκριση μεταξύ των τρόπων μετακίνησης.

 

Λοιπόν,τα πράγματα είναι σοβαρά.
Θέλω βιβλιογραφία για την πρώτη εμφάνιση της λέξης "ποδαροδρομος" στην ελληνική γραμματεία για να διαλέξω στρατόπεδο.

 

..Το μυστικό της ελληνικής ομοφυλοφιλίας παραμένει μυστικό μόνο για εκείνους που αποφεύγουν να ρωτήσουν. Οι ίδιοι οι αρχαίοι Έλληνες δεν το έκρυβαν. Οι απόγονοί τους στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία έμειναν κατάπληκτοι όταν διάβασαν τι έγραφαν ο πρόγονοί τους αιώνες πριν, εξυμνώντας δημόσια τους μηρούς των αγοριών ή βάζοντας σε μια τραγωδία τον Αχιλλέα να θρηνεί για τα πυκνά φιλήματα που είχε απολαύσει με τον αγαπημένο του Πάτροκλο. Το ονομάτισαν «Mos Graecorum - ελληνικό έθιμο» και το απέδωσαν στην υπερβολική γυμναστική με ελάχιστα ρούχα. Οι χριστιανοί λοιδόρησαν έναν κόσμο ο οποίος λάτρευε θεούς που άρπαζαν ωραία αγόρια σαν τον Γανυμήδη ή που, σαν τον Διόνυσο, υπόσχονταν να διαθέσουν σε κάποιον άνδρα το κορμί τους με αντάλλαγμα πληροφορίες για το πώς θα κατέβει στον Άδη.

Ούτε και στον Μεσαίωνα ξεχάστηκε, όταν ο Έλληνας Γανυμήδης έγινε κωδική ονομασία για το βίτσιο της σοδομίας. Στα τέλη του 17ου αιώνα ο μεγάλος κλασικός φιλόλογος Ρίτσαρντ Μπέντλεϊ γνώριζε καλά ότι η ελληνική λέξη εραστής σήμαινε «ειδεχθή αγάπη για τ' αγόρια» και το 1837 ο Γερμανός Έντουαρντ Μάιερ, σ' ένα μακροσκελές άρθρο του για την «παιδεραστία» σε μια γερμανική «Εγκυκλοπαίδεια Τεχνών και Επιστημών», το διατύπωσε απερίφραστα: «Το πνευματικό στοιχείο αυτού του έρωτα ήταν πάντοτε αναμεμειγμένο με ένα ισχυρότατο αισθησιακό στοιχείο, την απόλαυση που εκκινούσε από τη σωματική ομορφιά των ερώμενων»
Παρ' όλα αυτά, υπήρχε πάντοτε και μια άλλη πλευρά στην ιστορία. Μαθαίνουμε για νόμους που τιμωρούσαν άνδρες που συγχρωτίζονταν ή ακόμα και (συν)ομιλούσαν με αγόρια (παίδες). Ο Ξενοφών, που γνώριζε πολύ καλά τη Σπάρτη, λέει ότι ο μέγας νομοθέτης Λυκούργος είχε ορίσει ως αισχρό το «να σε δουν ότι επιδιώκεις ν' αγγίξεις το σώμα ενός αγοριού». Στην Αθήνα, δούλοι που ονομάζονταν παιδαγωγοί είχαν καθήκον να προστατεύουν τους γιους πολιτών από ανεπιθύμητους ακολούθους και στα χρόνια του Πλάτωνα εμφανίστηκαν άνθρωποι που «είχαν την τόλμη να πουν» ότι το ομόφυλο σεξ ήταν επαίσχυντο υπό οιεσδήποτε συνθήκες. Ο ίδιος ο Πλάτων, μάλιστα, τόλμησε στο τέλος να το πει. Ενώ στον «Φαίδρο» είχε δηλώσει ότι οι ομόφυλοι εραστές ήταν πολύ πιο ευλογημένοι από τους υπόλοιπους κοινούς θνητούς, στην ιδεώδη πόλη του στους «Νόμους», που δημοσιεύτηκαν μετά τον θάνατό του, το ομόφυλο σεξ θα έχει την ίδια αντιμετώπιση με την αιμομιξία. Εναντιώνεται στη φύση, λέει, και μολονότι δεν θα απαγορευτεί διά νόμου, με την κατάλληλη προπαγάνδα (τέχνη) θα ενθαρρυνθούν όσοι υποστηρίζουν ότι αυτά τα πράγματα δεν είναι «καθόλου όσια, αλλά θεομίσητα και αισχρά» («μηδαμώς όσια, θεομισή δε και αισχρών αίσχιστα» 8, 838).

Η αρχαία Ελλάδα ήταν στην πραγματικότητα ένας αστερισμός εκατοντάδων αντιμαχόμενων μικρών πόλεων-κρατών, με τα δικά τους ημερολόγια, τις δικές τους διαλέκτους και λατρείες – και τις δικές τους παραλλαγές της ελληνικής γλώσσας, οι οποίες αποκαλύπτουν διαφορετικές στάσεις και διαφορετικές πρακτικές: «Εμείς οι Αθηναίοι καταδικάζουμε αυτά τα πράγματα, αλλά για τους Θηβαίους και τους Ηλείους είναι πολύ φυσιολογικά»...
Οι άνδρες της Ηλείας, π.χ., σύμφωνα με τον Παυσανία στο «Συμπόσιο» του Πλάτωνα, επιδίδονταν χωρίς προκαταρκτικό φλερτ στο ομοφυλόφιλο σεξ ‒ μάλιστα, ένας επιφανής Ηλείος, ο Φαίδων, του ομώνυμου πλατωνικού διαλόγου, φερόταν να έχει διατελέσει πόρνος στα νιάτα του, να «κάθεται σ' ένα μπορντέλο (οίκημα)» και να προσφέρει σεξουαλικές υπηρεσίες σε όποιον τύχαινε να μπει.

Το ιδιαίτερο έθιμο (ίδιον νόμιμον) των Κρητικών, πάλι, επέβαλε μια τελετουργική απαγωγή του αγοριού, μια δίμηνη κυνηγετική εκστρατεία, πολυτελή δώρα, τη θυσία ενός βοδιού και ένα μεγάλο θυσιαστικό συμπόσιο κατά το οποίο το αγόρι διακήρυσσε την αποδοχή ή την άρνηση της «σχέσης (ομιλίας)». Εάν τη δεχόταν, φορούσε μια ειδική στολή η οποία ανήγγελε στην υπόλοιπη κοινότητα το νέο του στάτους ως «κλεινού (=ενδόξου)». Βέβαια ‒κι αυτό ήταν το δεύτερο βήμα για να βγάλουμε νόημα‒ όταν οι πηγές μας συγκρίνουν και αντιπαραθέτουν την αθηναϊκή με τη θηβαϊκή ή τη σπαρτιατική ομοφυλοφιλία λ.χ., δεν το κάνουν υπό τύπον κρυφού ρεπορτάζ –«Μια νύχτα με τον Ιερό Λόχο: Αποκαλύπτοντας τα μυστικά του Στρατού των Εραστών»‒ αλλά αναφέρονται σε ξεχωριστές, ορατές πρακτικές και θεσμούς, σε «έθιμα», «νόμους», «θεσπίσματα νομοθετών». Οι τοπικές θεσμοθετημένες πρακτικές κάλυπταν όλα τα στάδια του ομόφυλου έρωτα, από την πολιορκία και το φλερτ ως το ζευγάρωμα και το σεξ. Στην Αθήνα, το ομόφυλο φλερτ σήμαινε κυριολεκτική παρακολούθηση και αναγγελία της ομορφιάς του αγοριού με επιγραφές «Ο τάδε είναι καλός(=όμορφος)» σε δημόσιους χώρους. Σώζονται χιλιάδες επιγραφές τύπου «καλός», υπογεγραμμένες από εκατοντάδες διαφορετικά χέρια.

Και, κατά την αρχαϊκή περίοδο τουλάχιστον, φαίνεται να υπήρχε μια τυποποιημένη αθηναϊκή πρακτική όταν το φλερτ κατέληγε σε επιτυχία – το διαμήριον, το τρίψιμο του πέους ανάμεσα στους μηρούς. Το σπαρτιατικό ομόφυλο σεξ, από την άλλη, σήμαινε «σεξ μέσα από τα ιμάτια», «τα πάντα εκτός από τη βρόμικη πράξη», όπως γράφει ο Κικέρων. Ένα θραύσμα αγγείου απεικονίζει τον σπουδαίο Σπαρτιάτη ήρωα Υάκινθο να επιδίδεται σ' αυτή την παράξενη πράξη με τον εραστή του, τον φτερωτό θεό Ζέφυρο, και να πετούν μαζί στα ουράνια.

Ένα άλλο ζήτημα ήταν το γεγονός ότι οι ίδιες λέξεις μπορούν να σημαίνουν διαφορετικά πράγματα. Ως προς το ζήτημα της ηλικίας, π.χ., η λέξη αγόρι (παις) μπορεί να αναφέρεται στην τυπική, επίσημη ηλικιακή βαθμίδα των παίδων, δηλαδή σε όσους δεν έχουν πιστοποιηθεί ακόμα ως δεκαοκτάχρονοι, έχοντας περάσει από δύο εξεταστικές επιτροπές, πρώτα του τοπικού δήμου και εν συνεχεία της Βουλής των Πεντακοσίων. Όσοι δεν περνούσαν τη δεύτερη σωματική εξέταση επανέρχονταν «πάλιν εις παίδας». Στην Αθήνα τα αγόρια κάτω των 18 προστατεύονταν αυστηρά: συνοδεύονταν στο γυμναστήριο από δούλους-παιδαγωγούς, ενώ ακολουθούνταν από απόσταση από ένα τσούρμο εραστές (=θαυμαστές). Μόνο οι λίγο μεγαλύτεροι σε ηλικία, 18 και 19 ετών, που σημαίνονται ως μειράκια και νεανίσκοι, επιτρεπόταν να γυμνάζονται με τους παίδες, αλλά ακόμα κι αυτοί απαγορευόταν να «συγχρωτίζονται» ή και να «μιλούν» με τα αγόρια. Μια απαγόρευση που έπαυε να ισχύει μόνο κατά την αθλητική γιορτή των Ερμαίων. Πολλές φορές, όμως, οι πηγές μας μπορούν να χρησιμοποιούν την ίδια λέξη, «παίδες», πιο χαλαρά και να περιλαμβάνουν την επόμενη ηλικιακή ομάδα των μειρακίων ή των νεανίσκων, οι οποίοι απαλλάσσονταν από την υπερπροστασία. Αυτοί οι νεαροί έδειχναν να αξιοποιούν την άρτι αποκτηθείσα αυτονομία τους: αποπλανούσαν παντρεμένες γυναίκες όταν οι σύζυγοι των τελευταίων ήταν μακριά για μάχη ή για δουλειές, ξόδευαν χρήματα σε ζάρια, σε άλογα και σε εταίρες με ακριβά γούστα ή, τελικά, ίσως «έκαναν τη χάρη (χαρίζονταν)» σε κάποιον από τους επίμονους θαυμαστές-εραστές ‒ τον Μισγόλα, π.χ, που ήταν εξαιρετικά γενναιόδωρος, τον Δημοσθένη, που θα τους βοηθούσε στο ξεκίνημα της πολιτικής τους καριέρας, ή ακόμα και τον Πλάτωνα, που είχε υποσχεθεί να τους κάνει καλύτερους ανθρώπους.

Κάποτε, πάλι, οι πηγές μάς αποκάλυπταν μια άλλη εικόνα, όταν π.χ. έδειχναν αγόρια κάτω των 18 να αποπλανώνται όχι από νεανίσκους ή μειράκια αλλά, πολύ αραιά, από ώριμους άνδρες. Είναι λίγες αυτές οι εικόνες, που χρονολογούνται στις δεκαετίες γύρω στα 480 π.Χ, αλλά έχουν αναπαραχθεί τόσες φορές σε βιβλία και σε καταλόγους, που δίνουν την εντύπωση πληθώρας. Τέλος, θα πρέπει φυσικά να αναγνωρίσουμε ότι οι πηγές μας δεν δημιουργήθηκαν για δική μας χρήση, για να μας μαρτυρήσουν τι συνέβαινε εν είδει ραδιοσχολιαστών κοινωνικής εκδήλωσης, αλλά ότι είμαστε ωτακουστές μιας συζήτησης για το τι ήταν και τι θα έπρεπε να είναι η ελληνική ομοφυλοφιλία. Αυτή η συζήτηση φαίνεται να είχε ιδιαίτερα ενταθεί τον 4ο αιώνα π.Χ. και η πλειονότητα των πληροφοριών μας προέρχεται από τρεις άνδρες που έγραφαν τις δεκαετίες γύρω στο 350 π.Χ., οι οποίοι κατά πάσα πιθανότητα γνωρίζονταν μεταξύ τους: τον Πλάτωνα, τον Ξενοφώντα και τον Αισχίνη.

Φαίνεται καθαρά ότι εκείνο που προκάλεσε τόσο πολλές συζητήσεις εκείνη την εποχή ήταν η άνοδος μιας ανθηρής αγοράς ωραίων αγοριών ‒ δούλων, αρσενικών πορνών και, πάνω απ' όλα, κιθαρωδών, που τραγουδούσαν και χόρευαν στα συμπόσια. Σ' αυτή την πρόκληση απαντούσαν οι συγγραφείς μας, διερωτώμενοι ποια ήταν εν τέλει η διαφορά ανάμεσα στους ερωτοχτυπημένους συνδαιτυμόνες ενός αριστοκρατικού συμποσίου και στον νεαρό κιθαρωδό που είχαν μισθώσει προς διασκέδασή τους, ή ανάμεσα στον πολιτικό που είχε πλήθος θαυμαστές/εραστές και τον κοινό πόρνο. Η αθηναϊκή ομοφυλοφιλία, με όλες τις τυποποιημένες, άκρως εκλεπτυσμένες πρακτικές και τους κανόνες της, ένιωσε ξαφνικά να απειλείται από έναν πολύ ορατό σωσία που αντικαθιστούσε τον υψηλό λόγο περί εραστών, ερωμένων και χάριτος με έναν κόσμο πελατών, συμβολαίων, αγοραίων συναλλαγών. Ο ελληνικός έρως ήρθε για πρώτη φορά αντιμέτωπος με μια πολύ ζωηρή εικόνα καθαρής ομοσεξουαλικής λαγνείας. H άνθηση της αγοράς του σεξ είχε και άλλη μια συνέπεια. Κατέστησε σαφές ότι ορισμένοι άνδρες αφοσιώνονταν στα αγόρια περισσότερο από άλλους και ξόδευαν περιουσίες γι' αυτά, μπλέκονταν σε άγριους καβγάδες για τα μάτια νεαρών δούλων, ενώ παρέμεναν ασυγκίνητοι μπροστά στα θέλγητρα περίφημων εταιρών – άνδρες όπως ο Μισγόλας, που «περιστοιχιζόταν πάντοτε από κιθαρωδούς, αφιερωμένος στο πάθος του σαν δαιμονισμένος», ή ο Αριαίος, «που τον συνόδευαν παντού ωραία μειράκια». Ένας καινούργιος τύπος ανθρώπου αρχίζει να αναδύεται, ο καθαυτό ομοφυλόφιλος. Αλλά αν αυτό συνέβη για πρώτη φορά στην Ιστορία, δεν έμελλε να είναι η τελευταία.

James Davidson
«Οι Έλληνες και ο ελληνικός έρως»

 

Ο κυριος James Davidson εγραψε διαφορα περιεργα τα οποια φυσικα ηταν κυριως αποκυηματα της φαντασιας του καθως και παρερμηνειες των αρχαιων κειμενων. Ξεχασε να μας πει το μοναδικο πραγμα που εχει σημασια δηλαδη το ερωτημα, ποσοι ηταν οι γκέι και οι μπάι. Τι θελει να μας πει ο ποιητης; Ηταν το 100%? 50%? Κατι αλλο; Διοτι δεν μας λεει κατι καινουριο οταν μιλαει για ομοφυλοφιλια. Αυτο υπηρχε, υπαρχει και θα υπαρχει. Το μονο ερωτημα ειναι η ποσοστωση και αν αυτη εχει αλλαξει στους αιωνες. Τα υπολοιπα ειναι απλως φαντασιωσεις και ανοησιες σε μεγαλο βαθμο. Λες και γραφει μυθιστορημα 50 shades of gay.... Κατι χρησιμο παντως δεν μας ειπε.

 

Ε, θα είναι που δεν φαντάζομαι! Για πε, για πε;

 

Kατ' ιδίαν...

 

Όποτε αγαπάς