Σεπτεμβριανή

Καλοκαίρι στην αλλη πόλη.. Ζεστό το πρωινο, κατεβασμενες οι γριλιες στο παράθυρο. Απο τις σχισμες περνούσε μόνο ο ήχος των λεωφορείων και λιγοστό φως. Καθόλου αέρας.
Εκείνος κάθεται στον καναπέ με το λάπτοπ της στα πόδια του. Διαβάζει τα κειμενα της, παραμενει ανεκφραστοσ κάπου καπου μπορει να χαμογελάσει.
Η σκλάβα βρίσκεται απο ώρα στο χώρο, δίπλα του, στο πάτωμα. Φοραει μονο το εσωρουχο της. Πηρε εντολη να το φορεσει και την εγκριση του για να φορεσει το συγκεκριμενη. Εχει γονατισει, τα πόδια της πονάνε, τα δάχτυλά της έχουν μουδιασει τόσο που τα νιώθει βαριά διογκωμενα, διαμαρτύρονται. Δεν κινείται. Αγωνίζεται να παραμείνει ακίνητη. Τα χέρια της ειναι προτεταμενα προς τα εμπρός πιο ψηλά απο το ύψος του κεφαλιού της. Εχει χαμηλωσει το κεφαλι. Εχει κλεισει τα ματια. Βρισκεται σε σταση προσφοράς. Κρατάει ένα δίσκο. Προσφέρει στον κύριό της τον καφέ του. Τρεμουν τα χερια της απο την αβολη στάση. Πού και πού της υποδεικνύει το σωστό, έτσι του αρέσει. Μαθαινει να δέχεται για να προσφέρει..
Τώρα μπορεί να αφήσει το δίσκο στο πλάι και να ασχοληθεί με τα πόδια του. Της δίνει μεγάλη ευχαρίστηση να τα περιποιειται. Μπορεί να τον αγγίζει. Τον ανακουφίζε. Το απολαμβάνουν κι οι δυο εξίσου. Τα χαϊδεύει, τα τρίβει. Κι όταν είναι πολυ ευχαριστημένος μαζί της, της επιτρέπει να τα φιλαει και να τα γλυφει. Του φανερώνει τα συναισθήματά της..
Συζητούν, πειραζονται, αστειευονται. Μοιραζονται ονειρα και φαντασιωσεισ. Να μια φαντασίωσή του: να την παει βόλτα με το περιλαιμιο και την αλυσίδα που διάλεξε μόνη της στο πετ σοπ. Η σκλάβα κολακευεται. Μπορεί και να κοκκίνισε. "Για γάβγισε να δω πώς κάνεις, σκύλα". Η σκλάβα δεν ανταποκρίνεται. Χαμηλώνει το κεφάλι, ντρέπεται. Όσο κι αν επιμένει ο κύριός της, Όσο κι αν η ίδια προσπαθεί μέσα της να ξεπεράσει τη συστολή της δεν τα καταφέρνει. Όσο περισσότερο το σκέφτεται τόσο αποτυγχανει να ανοίξει το βρωμοστομα της και να γάβγισει.
Μέσα σε λίγες στιγμές, χανεται η κσλη διαθεση και η ευχαριστη ατμοσφαιρα, εξαφανίζονται ολοι οι ήχοι στο χώρο, ακούγεται μόνο η φωνή του. Χάνεται το φως, μαυρίσει η ψυχή της που δεν μπορεί να του Προσφέρει αυτη τη μικρή, τη μηδαμινή χαρά. "πήγαινε κάτσε στη γωνία, βγαλε το εσωρουχο σου, άνοιξε τα πόδια και αυνανίσου". Ακολουθεί τις οδηγίες, κάνει Όπως Θέλει. Κατευθύνει τα δάχτυλα στην κλειτοριδα, χαιδευεται. Θέλει να ανοίξει η γη να την καταπιεί, ντρέπεται που το κάνει έτσι μπροστά του, στο πάτωμα, σαν ζωον. Δεν άντεχε να εκτεθεί με το γάβγισμα, Τώρα πρέπει να υποστεί τα χειρότερα. "πιο γρήγορα τσουλα". Δεν ειναι καυλωμενη. Δεν τησ αρεσει. Της κλείνει τα μάτια να μην βλέπει. Νιώθει που τησ τοποθετεί τα κλιπς στα μουνοχειλα της. Προσπαθεί να μην αντιδράσει στον πόνο για να μην τον θύμωσει περισσότερο. Τον ακούει που κινειται στο χώρο. Τώρα πρέπει να κάθεται στον καναπέ. Την παρακολουθεί. Δεν έχει επιλογή..
Έρχεται κοντά της, της βάζει τα κλιπς στις ρωγες. Τι αφορητος πόνος! Πραγματικά υποφέρει. Μα γι'αυτο της τα βάζει Εκεί. Την βάζει να κρατάει την αλυσίδα μέ τα δόντια. Και να κρατάει το κεφάλι ευθεία ίσιο. Δε σταματάει να αυνανιζεται.
Την πληροφορεί οτι θα βγει για λίγο έξω. Θα γυρίσει πολυ σύντομα. Θα πάρει κλειδιά μαζί του. Η σκλάβα πρέπει να μείνει σε αυτη τη θέση, να μην σταματήσει αυτο που κάνει. "κατανοητό;". Η Σκλάβα γνεφει καταφατικά. Ακούει την πόρτα που ανοίγει και κλείνει. Δεν τολμάει να διακόψει. Ούτε να ελαττωσει. Δεν ακούει όμως αλλα βήματα. Τον νιώθει ακόμα εδώ. Νιώθει το βλέμμα του. Θα μπορούσε να πει ακριβώς πού στέκεται στο χώρο. Η Σκλάβα φτυνει την αλυσίδα απο το στόμα της. παει να γελάσει, ακούει τον κύριό της να Έρχεται κατα πάνω της. Δεν ξέρει κι αυτός αν θέλει να γελάσει ή να θυμώσει. Τον δέχεται στο στόμα της. Αγωνιά. Της γαμαει το στόμα γρήγορα. Την πνίγει. Θέλει να τη βλέπει να αυνανιζεται. Πιέζει τα κλιπς πάνω στις ρωγες της. Δε νιώθει πόνο, νιώθει εκείνον που την πλημμυρίζει, στο μυαλό, στην ψυχή, στο κορμί. Βγαίνει για λίγο απο το στόμα της, δεν τον βλέπει Καθόλου. Ετοιμάζεται να δεχτεί το σπέρμα του στο στόμα της. Το Νιώθει όμως πανω της, στο στήθος της. Μα δεν είναι σπέρμα, μυρίζει διαφορετικά. Την κατουράει. Ανοιγει το στόμα να το δεχτεί, να τον ευχαριστήσει. Καταπίνει γοργά, Όσο προλαβαίνει. Κυλάει το υγρο παντού πάνω της, φτάνει στο μουνι της, κυριευεται απο ηδονή, έτσι απότομα. Εκπλησσεται απο αυτά που νιώθει, δεν πιστεύει όσα κάνει, είναι ένα υπέροχο σκουπίδι, είναι η σκλάβα του. Δεν προλαβαίνει να σκεφτεί περισσότερα. Είναι πάλι μέσα της, την πνίγει βαθιά, δεν παίρνει ανάσα. Στο πρόσωπό της κυλάει το σπέρμα του..
Όταν της επιτρέπει να λύσει το μαντήλι απο τα μάτια της, όλα είναι όπως πριν. Ο κύριός της κάθεται στον καναπέ κι απο τις χαραμαδες έρχεται λίγο φως..

 

Απάντηση: Σεπτεμβριανή

Μου άρεσε.Αλλα πιό πολύ το σημείο που άφησες την αλυσίδα από το στόμα και γέλασες....πονηρούλα....επεδίωξες και εισέπραξες την καλύτερη τιμωρία!!!

 

Απάντηση: Σεπτεμβριανή

πολύ καλό

 

cool!