Σε παρακολουθώ

Γιατί έχεις μπέηκον μέσα στη σακούλα με τα ψώνια; Σχεδόν ποτέ δεν τρως κρέας.

Γιατί το κάνεις αυτό...

Κάθε βράδι όταν γυρνάς απ'τη δουλειά βγάζεις τα παπούτσια σου και τα κρύβεις βαθειά μέσα στη ντουλάπα σου. Ποτέ δε μ'αφήνεις να τα δω χωρίς τα πόδια σου μέσα.

Γιατί;

"Fourty minutes."

"Roger that."

Νωρίτερα το απόγευμα, όταν έπινες τσάι σ'ένα στενάκι πίσω απ'τη Leicester Square με την Άννα, είχες τραβήξει τη δεξιά σου φτέρνα έξω απ'το παπούτσι και χάιδευες μ'αυτή τον αριστερό σου αστράγαλο. Πιθανότατα δεν το καταλάβαινες καν. Αλλά και πάλι, δεν το έβγαλες ώστε να το δω χωρίς το πόδι σου.

Πώς κι έτσι;

Μερικές φορές μου φαίνεται οτι τα παπούτσια σου ξέρουν οτι σε παρακολουθώ. Είναι ντροπαλά, δε θέλουν να δω μέσα τους. Ντροπαλά παπούτσια.

Μια απο τις αγαπημένες μου καθημερινές στιγμές σου είναι αυτή που συνήθως ακολουθεί το καταχώνιασμα των παπουτσιών σου: όταν βάζεις τα χέρια σου κάτω απο τη μπλούζα σου και βγάζεις το σουτιέν σου. Σ'εκνευρίζουν τα σουτιέν. Σε σφίγγουν. Τα μισείς. Θεωρείς αδικία οτι ακόμα και γυναίκες με μικρό στήθος, όπως εσύ, είναι υποχρεωμένες να τα φοράνε.

Σ'άκουσα λες κάτι σχετικό στο τηλέφωνο όταν μίλαγες προχθες με τον αδερφό σου. Του είπες οτι έχει παχύνει πολύ, οτι πρέπει να αρχίσει να προσέχει γιατί τα βυζιά του κοντεύουν να γίνουν μεγαλύτερα απ'τα δικά σου. Αυτός υποσχέθηκε οτι θα έρθει να σε δει σύντομα. Του είπες να βιαστεί.

Το βρήκατε αστείο, γελάγατε για αρκετά λεπτά. Σου λείπει ο μεγάλος αδερφός σου. Ήσουν ξαπλωμένη. Αφού κλείσατε, πέρασε πολλή ώρα μέχρι να φύγει ένα αχνό χαμόγελο απ'το στόμα σου. Αποκοιμήθηκες με αυτό. Κάποια στιγμή γύρισες πλευρό. Προσπάθησα να αλλάξω γωνία λήψης, αλλά εκεί το φως του φεγγαριού στο παράθυρό σου ήταν πολύ δυνατό, και η κάμερα δεν έδινε καλή ποιότητα εικόνας.

Το σίγουρο είναι πως το επόμενο πρωί δεν είχες πια το χαμόγελο. Δε φαινότανε να σ'έχει ξεκουράσει ο ύπνος σου, ήσουν αγχωμένη και νευρική. Ξέρεις, είσαι πολλά πρωινά έτσι τις τελευταίες εβδομάδες. Πόσο θα ήθελα να ξέρω το γιατί. Μήπως υπάρχει κάτι που σε τρομάζει; Έχεις, μήπως, κάποιο κακό προαίσθημα; Φυσικά και δε μπορείς να υποπτεύεσαι τί θα συμβεί απόψε, αλλά μήπως κάπου βαθειά μέσα σου νιώθεις κι εσύ οτι η ζωή σου κοντεύει να τελειώσει; Δεν είναι καν προαίσθημα. Είναι κάτι απροσδιόριστο, λες και μερικές φορές νιώθεις κάτι παγωμένο να περνάει απ'το δωμάτιο, αλλά σου είναι αδύνατο να συγκροτήσεις συνειδητές σκέψεις γι'αυτό.

Βλέπεις κακά όνειρα;

Νομίζω οτι είχες ένα την περασμένη εβδομάδα. Φορούσες μόνο το βρακάκι σου. Κάνει πολλή ζέστη αυτές τις μέρες. Στην αρχή κοιμόσουν ήσυχα, ανάσκελα. Σε χαίρομαι όποτε το κάνεις αυτό. Το βρίσκω θαυμάσιο να παρακολουθώ τις αναπνοές σου και να παρατηρώ το χτύπημα της αρτηρίας στο λαιμό σου. Θα είμαι ειλικρινής μαζί σου, έχω χύσει πολλές φορές όταν κοιμάσαι. Αλλά μετά άρχισε να τινάζεται που και που το αριστερό σου πόδι, και μετά κάτι μουρμούριζες, κάτι σαν "άσε με ήσυχη", δεν είμαι σίγουρος.

"Fifteen minutes."

"Roger that."

Ένα μεσημέρι πριν απο ένα μήνα περίπου είδα κι εγώ ένα κακό όνειρο. Κοιμόμουν στην πράσινη πολυθρόνα όπως πάντα και τινάχτηκα όρθιος γιατι ένας υπολογιστής άρχισε να χτυπάει σαν καμπάνα οτι κάποιος μπήκε στο διαμέρισμά σου. Δε γυρνάς ποτέ νωρίς απ'τη δουλειά. Πανικοβλήθηκα. Κοίταξα τις οθόνες. Η κρεβατοκάμαρά σου, το σαλονάκι σου, η κουζίνα σου, το κοριτσίστικο μπάνιο σου, όλα άδεια. Κανείς. Κοντοστάθηκα, κοίταξα το τηλεσκόπιο. Οι υπολογιστές λένε αναξιόπιστα, άυλα πράγματα. Υπάρχουν κομμάτια της πραγματικότητας που δε θα μπορέσουν ποτέ να αποτυπωθούν σε μηδενικά και άσους. Το τηλεσκόπιο δεν είναι ηλεκτρονικό, δεν είναι τελευταίας τεχνολογίας, δεν είναι καν στον εγγεκριμένο εξοπλισμό μου. Είναι δικό μου. Είναι προέκταση των ματιών μου. Πέρασαν ένα ή δύο δευτερόλεπτα μέχρι τα μάτια μου να προσαρμοσθούν και να ξεθολώσει η εικόνα. Ήσουν εκεί, όρθια, γυμνή. Πολύ χλωμή, σχεδόν άσπρη. Απο το κέντρο του στέρνου σου έτρεχε πολύ αίμα, είχες μια μεγάλη τρύπα εκεί. Με κοίταζες κατάματα. Με ξύπνησε το ουρλιαχτό μου. Πέρασα την υπόλοιπη νύχτα με το πρόσωπό μου χωμένο στην πολυθρόνα. Φοβόμουν οτι αν ανοίξω τα μάτια μου θα είσαι εκεί, στις οθόνες μου, να με κοιτάς με τα νεκρά σου μάτια.

Τί θα φας απόψε; Βγάζεις απ'το ψυγείο τυρί, αυγά, μπέηκον. Πάλι δεν έφαγες μεσημεριανό; Αν δεν αρχίσεις να τρως σωστά θ'αρρωστήσεις. Ζυμαρικά! Καρμπνονάρα; Μπράβο, απόψε θα του δώσουμε να καταλάβει, ε; Τί απέγινε το κορίτσι που έτρωγε μόνο σαλάτες για βράδι;

Σοβαρά, όμως, είσαι τέλεια. Έχεις ένα άψογο σώμα. Ξέρεις, ήθελα να σου προτείνω να κάνεις αποτρίχωση με κερί, και όχι να παιδεύεσαι με το ξυραφάκι. Κάθε φορά που το κάνεις ερεθίζεται το δέρμα σου γύρω απ'το μουνάκι σου για τουλάχιστον τρεις μέρες, και του βάζεις κρέμα πρωί και βράδι. Ή μην ξυρίζεσαι καθόλου εκει κάτω, μάτια μου. Ούτως ή άλλως, με ερεθίζει η σκέψη οτι φτάνεις σε οργασμό και οι σταγόνες των χυσιών σου κρέμονται απο τις τριχούλες σου.

Δεν έχω ιδέα γιατί πρέπει να σε σκοτώσω. Δεν έχω ιδέα γιατί μ'έχουν σ'αυτό το δωμάτιο τόσους μήνες. Δεν παραπονιέμαι - μ'αρέσει να σε παρακολουθώ. Αλλά γιατί μ'έχουν εδώ τόσον καιρό, αφού η εντολή να σε σκοτώσω απόψε στις 8.15 ήρθε μόλις πριν απο μιση ώρα; Είσαι ένα συνηθισμένο κορίτσι, τελείωσες τις σπουδές σου πριν δυο χρόνια, εδώ και λίγους μήνες δουλεύεις σε μια δικηγορική φίρμα που οι τέως συμφοιτητές σου δε θα τολμούσαν καν να περάσουν απ'έξω. Μιλάς κάθε βράδι με τη μητέρα σου. Δεν καθαρίζεις το διαμέρισμά σου πολύ συχνά, αλλά όταν το κάνεις είσαι εξαιρετικά προσεκτική να μη σου ξεφύγει ούτε έντας κόκκος σκόνης. Σ'αρέσει ο Robert Redford και μια φορά το μήνα ξαναβλέπεις το Horse Whisperer, και μετά πας στο κρεβάτι σου και χαιδεύεσαι μέχρι να χύσεις.

Έχεις ντροπαλά παπούτσια.

Γιατί σε θέλουν νεκρή;

Αυτό, αγαπητή μου, δε θα το μάθουμε ποτέ.

Θέλεις να σου πω κάτι που κάνεις που μου φαίνεται περίεργο; Όποτε σηκώνεσαι απ'την τουαλέτα περνάς περίπου ένα λεπτό εξετάζοντας τα σκατά σου πριν τραβήξεις το καζανάκι.

"Five minutes."

"Well, fuck me sideways."

"62, five minutes, please acknowledge."

Οι ποσότητες είναι λάθος. Δεν είναι για σένα. Μαγειρεύεις για δύο. Mπέηκον.

"I have a situation here. Third party imminent."

Θυμάσαι λίγο πριν τα Χριστούγεννα που στόλιζες το δέντρο μόνη σου; Πραγματικά αισθάνθηκα άσχημα, ήθελα να έρθω να σε βρω και να φέρω ένα μπουκάλι κρασί και να το πιούμε μαζί ακούγοντας Bing Crosby.

Λατρεύω τα Χριστούγεννα.

Απόψε ο αδερφός σου έφερε κι'αυτός ένα μπουκάλι κρασί. Περιπλέκει την κατάσταση, ξέρεις. Νομίζω οτι θα πρέπει να τον περιμένω να φύγει πριν σε σκοτώσω. Και ναι, πράγματι, πρέπει ν'αρχίσει να προσέχει περισσότερο τη γραμμή του.

Τον αγκαλιάζεις σφιχτά και τον φιλάς. "Γεια σου ρε χοντρέ."

"Γεια σου ρε ηλίθιο," σου απαντάει, και σε σφίγγει περισσότερο.

"Four minutes."

"Are you fuckin' deaf? I've got a situation here, third party on scene, please advise."

"Three minutes and fifty seconds, 62. Proceed as briefed."

Λυπάμαι που ο αδερφός σου θα σε δει να πεθαίνεις. Είναι ωραίος τύπος, επαγγελματίας και οικογενειάρχης. Χωρατατζής. Σε κάνει να γελάς.

Βέβαια, μάλλον ούτε κι εσένα σου αξίζει η μοίρα σου. Ή ίσως να σου αξίζει.

Αυτό, αγαπητή μου, δε θα το μάθουμε ποτέ.

"Execute within next 30 seconds."

"Hey, we've got at least two minutes to go."

"Execute within next 25 seconds."

Ο λαιμός μου καίει. Θέλω κάτι ζεστό και γλυκό. Να πιω μια γουλιά απ'το τσάι σου; Τί όμορφο μαγαζί. Έχει διάφορα τέτοια εδώ τριγύρω, ε; Έχει προοδεύσει το Λονδίνο, την τελευταία φορά που ήμουν εδώ δεν είχαν τέτοια μαγαζιά, ήταν μόνο μπυραρίες και φαγάδικα.

"Roger that."

Η σφαίρα φεύγει απο την καραμπίνα σχεδόν αθόρυβα. Περισσότερο θόρυβο κάνει το τίναγμά του όπλου πάνω στο ξύλο του παραθύρου, παρά ο ίδιος ο πυροβολισμός. Η σφαίρα πετάει στο νυχτερινό Λονδίνο. Κάτω στο δρόμο περνούν αυτοκίνητα και άνθρωποι, όλοι, αγάπη μου, ίδιοι με 'σένα.

Αυτός σηκώνεται ξαφνικά. Πραγματικά, δε θα πίστευες οτι ο χοντρούλης μπορεί να σηκωθεί απ'την καρέκλα τόσο απότομα. Το κεφάλι του διαλύεται.

"Abort."

Θέλεις να πάμε μαζί στο θέατρο; Τί θα έλεγες για το Φάντασμα της Όπερας; Πριν απ'αυτό θα μπορούσαμε να πάμε για φαγητό σε ένα ωραίο μεξικάνικο λίγο πιο κάτω. Είσαι ελεύθερη αυτό το Σάββατο;

Επιτέλους, στριγγλίζεις. Πέφτεις πάνω του, πιάνεις το γιακά του και τον κουνάς, φωνάζεις το όνομά του. Ουρλιάζεις, και ουρλιάζεις, και ουρλιάζεις.

"62, abort mission and evacuate premises immediately. Please acknowledge."

"Ι can take her out now, I have a clear shot."

"Abort mission. Repeat, abort."

Κάνει ζέστη, αλλά το Chelsea είναι υγρό, χλωμό και παγωμένο απόψε.