Σε σένα....

Και έρχεται η στιγμή που σπας.. όπως σπάνε όλοι.. όσο δυνατοί κ άφθαρτοι και αν φαίνονται. Αυτή είναι η Φυση του ανθρώπου. Του ανθρώπου που έχει καρδιά με συναισθήματα ακόμη ζωντανά, κ όχι φυλακισμένη σε ένα χρυσό κλουβί. Πάντα θα σπάνε αυτοί. Μη τους λυπάσαι όμως, γιατί αυτό είναι δείγμα ζωής. Γιατί να ζεις δίχως συναίσθημα, πονο, αγάπη και ευτυχία; σπάσε, μιλά, φώναξε.. Όχι εκεί που μπορείς, όχι εκεί που θέλεις, όχι εκεί που σε παίρνει, αλλά εκεί που σε οδηγεί το ένστικτο κ το σύμπαν. Σε σένα θα σπάω πάντα. Όσο σκληρός κ αν θέλω να δείχνω, όσο απόμακρος κ αν θέλω να φανώ. Σε σενα θα σπάω... όχι γιατί το διάλεξα, όχι γιατί το διάλεξες. Ούτε γιατί έτυχε. Δεν υπάρχει τύχη και ατυχία σε αυτά. Σε σένα θα σπάω χωρίς λογική. Όπως η θάλασσα είναι μπλε κ δε μπορεί κανεις να το αλλάξει. Μπορεί να φαίνεται μαύρη το βράδυ, διαφανη στα ρηχά, γαλάζια στα καθαρά, λευκή όταν θυμώνει.. αλλά είναι μπλε! Πάντα θα είναι μπλε.. πάντα σε σένα θα σπάω...