Σημάδια

Ως μαζοχιστρια, πέρα από τον πόνο, απολαμβάνω να βλέπω τα σημάδια στο σώμα μου.
Να βλέπω να αλλάζουν χρώματα καθώς περνούν οι μέρες.
Να τα βλέπω πάνω στο κορμί μου μια όμορφη ζωγραφιά, σα να παίρνει μορφή ο πόνος, γλυκιά ανάμνηση που ξεθωριάζει σιγά σιγά.

- Πώς αισθάνεστε εσείς βλέποντας τα σημάδια επάνω σας;
Τι σημαίνουν για εσάς;

 

Αγαπώ τα σημάδια. Ακόμα κ αν αυτά προέρχονται από μια λάθος στάση στην καρέκλα.

Όμως τα άλλα σημάδια..
Αυτά που δε γίνονται τυχαία αλλά τα προκαλεί Εκείνος, αυτά θέλω να τα κουβαλάω κάθε μέρα πάνω μου.
Αυτά τα δικά Του σημάδια είναι που μου βγάζουν τόσο έντονα κ αυτό το exhibitionism που έχω μέσα μου.
Θέλω να τα δείχνω καθώς γεμίζω από περηφάνια που επέλεξε το κορμί μου για καμβά Του.  

 

στα σημάδια βλέπεις τον εαυτόν σου ή όποιον τα προκάλεσε;
τίνος σημάδια είναι;

 

Πιο πολύ μου αρέσουν τα χρώματά τους! Ειδικά στο χρονικό σημείο που γίνεται κάπως σαν ουράνιο τόξο ☆

Λειτουργουν ως ανάμνηση, νοσταλγία, υπενθύμιση μα και προσμονή. Για τα επόμενα.

 

Σε μενουν δινουν την.αισθηση του marking my property η mark her and make her mine

 

Στο στήθος μου δεξιά-αριστερά έχω αρκετά σημάδια από κάψιμο με τσιγάρα. Κάποια απ' αυτά έγιναν blisters με υγρό. Όταν το είπα στην Μιστρες μου είπε να βάλω κάποια απ τα μαντζούνια που μου είχε φέρει. Πήγα στο μπάνιο να βάλω, τα ξαναείδα στον καθρεφτη... μπα λέω άσε... καλά είναι...

 

Λατρεύω τα σημάδια Του.
Και πιο πολύ λατρεύω τα μόνιμα σημάδια Του.
Ένα υπέροχο σημάδι από τσιγάρα στο κώλο μου και δύο υπέροχα σημάδια κοντά στις θηλές μου στο στήθος μου.
Σημάδια που θα τα κουβαλώ πάντα μαζί μου.

 

Τα Λατρεύω τα Σημάδια μου...Τα Θέλω ... Τα έχω Ανάγκη...
Μπορώ να στέκομαι με τις ώρες στον καθρέφτη και να τα καμαρώνω...
Είμαι υπερήφανη να τα "κουβαλάω" πάνω μου σαν παράσημα...
Νιώθω θλίψει όταν τα βλέπω να "σβήνουν".....μέχρι την επόμενη φορά...

 

Τα λατρεύω τα σημάδια νιώθω ότι αφέθηκε το σώμα μου καμβά στα χέρια της.

 

Από μικρή θυμάμαι είχα την τάση να αποκτώ εύκολα μελανιές.Έχοντας λευκό δέρμα κιόλας, δεν ήταν εύκολο να μην τις δω.Υπήρχαν στιγμές που εντόπιζα σημάδια στο σώμα μου και δεν ήξερα από πού τα απέκτησα.Πάντα μού άρεσε όμως να τα βλέπω.Δεν γνώριζα το γιατί όμως.Τώρα καταλαβαίνω.
Το σώμα μας είναι ένας καμβάς, σαν λευκό χαρτί το οποίο όμως δεν μπορεί να ζωγραφίζει ο καθένας, αλλά μόνο Εκείνος που αφού το ζωγραφίσει θα το κάνει πιο όμορφο απο νωρίτερα.Αυτό άλλωστε είναι και η τέχνη.Να μετατρέπεις το ο,τιδήποτε στην καλύτερη εκδοχή του.Και σίγουρα δεν υπάρχει ομορφότερο πράγμα από έναν ''δημιουργό'' που ξέρει πώς να ζωγραφίζει ένα έργο τέχνης, να παίζει με τα χρώματα, να αποτυπώνει την έμπνευσή του πάνω στο δημιούργημά του.Τα σημάδια είναι κάτι όμορφο, κάτι ιερό, είτε δηλώνουν ιδιοκτησία είτε πόθο είτε απλά υπενθυμίζουν σε κάποιον την θέση του.Και ανυπομονώ να νιώσω και εγώ την ίδια έξαψη και το ίδιο δέος, όταν θα επιλέξει κάποιος το δικό μου κορμί για καμβά αφήνοντας πάνω μου στα σημάδια Του  ..