Σιχαμάρα και BDSM

Με αφορμή τη συζήτηση στο θέμα περί Οικειότητας Και Σεξ έκανα κάποιες σκέψεις περί σιχαμάρας.

Γενικά στο BDSM οι πρακτικές που χρησιμοποιούνται στο παιχνίδι και το σεξ είναι πιο "ακραίες" σε σχέση με τις προτιμήσεις του μέσου όρου.

Αναρωτιόμουν λοιπόν: όσοι ασχολούμαστε λιγότερο ή περισσότερο με το BDSM σιχαινόμαστε λιγότερο; Γιατί; Είμαστε έτσι ή μας κάνουν οι προτιμήσεις μας; Ή κάτι άλλο;

Θα μπορούσε ας πούμε κάτι που σιχαίνεται κάποιος να προκύψει και να χαλάσει ένα session ή ακόμη και μια σχέση;

Θεωρείτε ότι σιχαίνεστε εύκολα; Ή όχι;

Γιατί;

Πώς αντιμετωπίζεται κάτι που μπορεί να σιχαίνεστε; Και αν αρέσει στο σύντροφό σας;


Θα επανέλθω και με άλλα ερωτήματα...

   

 

Να σιχαινόμαστε, μπορούμε να σιχαινόμαστε τ'οτιδήποτε...
Θα ήταν όμως σωστό να μην κατακεραυνώνουμε εκείνους/ες που τα πράγματα που εμείς σιχαινόμαστε, τα γουστάρουν...
Πόσο μάλλον όταν δεν μας τα επιβάλουν...Και σίγουρα δεν θα τα έκαναν μαζί μας...
Λέγε με ανοχή στις ιδιαιτερότητες του άλλου...

Sessions...Θεωρώ ότι τα διάφορα "σημεία" πρέπει να προσυμφωνούνται και σίγουρα να συζητούνται, πριν το session αρχίσει...
Σε κείνη την περίπτωση δεν θα μπορούσε να υπάρξει τίποτε, που να χάλαγε το session λόγω σιχαμάρας για κάποια πρακτική...
Εκτός και αν κάποιος/α από τους/τις εμπλεκόμενους/ες στην διάρκεια του...κάνει του/της κεφαλιού του/της...
Και αθετήσει τα συμφωνημένα...
Εκεί το session εκτός από την σιχαμάρα, θα χάλαγε κυρίως από την ξενέρα που θα έτρωγε ο/η άλλος/η, επειδή προδόθηκε η εμπιστοσύνη του/της...


Αν θέλουμε κάτι που ο/η σύντροφος μας θα σιχαινόταν?
Εξαρτάται από το πόσο σημαντικό θα ήταν για μας το "σιχαμερό"...
Αν ήταν πολύ σημαντικό και δίχως εκείνο δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε...
Ναι, θα ήταν καλύτερο αν χώριζαν τα τσανάκια...

Ως προς το αν θα σιχαινόμασταν λιγότερο, η περισσότερο...
Πιστεύω ότι το BDSM δεν μας κάνει διαφορετικό είδος του ζωικού βασιλείου...
Και πέρα από τις όποιες πρακτικές η τα φετίχ, που θα μας προκαλούσαν από δυσαρέσκεια έως και αποστροφή...
Θα σιχαινόμασταν, ότι θα σιχαίνονταν ο μέσος άνθρωπος...
Άλλοι σιχαίνονται τα έντομα, άλλοι το αίμα και ούτω καθ' εξής...

Άποψη... 

 

Βαλτή είσαι, φιλενάδα?

Τείνω να πιστέψω οτι για κάποιους το βδσμ είναι ένα είδος επιλεκτικού θεσμοθετημένου καθωσπρεπισμού. Ενώ πλασάρεται ως open minded, στην ουσία οχυρώνεται πίσω από πρακτικές προτιμησιακού αποκλεισμού σε όλα τα επίπεδα, ενίοτε με απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς για το μη βουδουσουμικά ορθόν.

Σύμφωνα με τα παραπάνω, το βδσμ καθορίζει τι είναι σιχαμερό και τι όχι.

Προσωπικά όταν σχετίζομαι με κάποια, τίποτα που την αφορά δε μου προκαλεί σιχαμάρα. Τουνανίον, κάποια από τα συνήθως θεωρούμενα ως σιχαμερά με καυλώνουν.

 

Υποθέτοντας οτι τα άτομα που αλληλεπιδρούν μεταξύ τους ξέρουν και τα δικά τους θέλω και τα θέλω του/της άλλου/άλλης και δεν τίθεται θέμα σιχαμάρας έτσι δεν είναι;

Τώρα αν άλλα θές, άλλα λές και άλλα κάνεις απο αυτά που λές και θές η ξενέρα ερχεται πρίν απο την σιχαμάρα. Οπότε και με άλλα ασχολήσου.

 

Το έχω διαπιστώσει κι εγώ αυτό!!! Με λύπη!!!!

 

Για μένα προσωπικά φυσικά και δεν τίθεται σε καμία ερωτική σχέση αλλά...

 

Εϊναι φυσικό και αναμενόμενο ο ένας εκ των δύο να σιχαίνεται να εμπλακεί σε κάτι που αρέσει στον άλλο. Στην περίπτωση αυτή ο άλλος προσπαθεί να "απευαισθητοποιήσει" τον σιχασιάρη με κάποιες τεχνικές, διαφορετικά υποχωρεί. Δεν έχει νόημα να βλέπεις το σύντροφό σου να προσπαθεί να σε ικανοποιήσει έχοντας μιά εικόνα σιχασιάς στο πρόσωπο...

 

Προσωπικά,θεωρώ την -π.χ- ροχάλα του αγαπημένου Αλλου το ίδιο σιχαμερή με την ροχάλα οποιουδήποτε άλλου ανθρώπινου όντος.
Η τυχόν επιμονή του δε στην προσθήκη του ... ροχαλίζειν στο σεξουαλικό η βδσμικό μας μενού θα αποτελούσε αιτία χωρισμού.
Τόσο απλά και απόλυτα.

 

Είμαι σιχασιάρα από την κούνια μου και καμιά εμπειρία μου δεν το έχει αλλάξει αυτό. Συχνά δε, τα οχυρα που χτίζει η σιχαμάρα μου γίνονται και κριτήρια. Καθώς θα μπορούσα να πλατιάσω, μιας και ενθουσιάστηκα πάρα πολύ με το θέμα αυτό, θα πω μόνο πως ούτε το ελεύθερο camping ούτε η πιο σιχαμερή λαγνεία δεν γίνονται γοητευτικά στον βωμό του διαφορετικού.
Κρατήστε όμως ότι για να σιχαίνεσαι το οτιδήποτε, κάτι θα θέλει να σου πει το ενδότερό σου  

 

Πλεονάζω αλλά δεν μου έφτανε ένα απλό like...Για μένα τα φτυσίματα/ροχαλίδια μαζί με κάποια άλλα...Ούτε στο σεξ τα θέλω, ούτε πουθενά αλλού...
Και θα μου έφταναν και θα μου περίσσευαν για να σιχαθώ, απ' όποιον/α και αν προέρχονταν...
Όσοι/ες τα γουστάρουν είναι ελεύθεροι/ες να τα βάλουν στο σεξουαλικό τους μενού...
Για μένα δεν "παίζουν" ούτε με σφαίρες...Αρνούμαι ευγενικά αν μου ζητηθούν...Αν η αίτηση γίνει επίμονη...Τα παίρνω κράνα και χαιρετώ...
Δεν μπορείς να επιβάλεις σε κανέναν/καμία να κάνει κάτι που δεν του/της αρέσει...
Ούτε μπορείς να τον/την κατακρίνεις επειδή δεν έχει τα γούστα σου...

 

Υπάρχει όμως όριο? Έστω και διαφορετικό στον καθενα? Λέτε πως δεν σιχαινεστε, περιλαμβανει αυτό κ κοπρολαγνεια? Που είναι το όριο?

 

Να σου πω εγώ τα δικά μου όρια ως προς τις πρακτικές, φετίχ, διαστροφές η "διαστροφές" που μου προκαλούν σιχαμάρα ( δεν λέω που δεν μ' ενδιαφέρουν, η δεν μου αρέσουν, αλλά σιχαμάρα )...
Το λοιπόν, ουρολαγνεία, κοπρολαγνεία και φτυσίματα ( μπορεί και κάτι άλλο, μα τώρα μου διαφεύγει )...Ούτε που να με γδέρνουν...

Αυτό όμως δεν σημαίνει, ότι θα χλευάσω η θα κατακρίνω εκείνον/η που τα γουστάρει...
Τουναντίον, από "φιλοσοφικής/εγκυκλοπαιδικής" άποψης, ήμουν και είμαι περίεργος...
Αλλά εκεί θα έμενα...Στην κουβέντα, για να καταλάβω όσο μπορώ κάποια σημεία...
Επειδή μου αρέσει να μαθαίνω...

Βέβαια ο καθένας/καθεμία με τα γούστα του/της...
Κι εγώ έχω φετίχ και διαστροφές που άλλοι/ες τα θεωρούν σιχαμένα, η γελοία η οτιδήποτε άλλο...
Δεν γίνεται να αρέσουμε σε όλους και δεν γίνεται ν' αρέσουν σε όλους τα ίδια πράγματα...
Γίνεται όμως να σεβόμαστε ο ένας τον άλλο...Αφού πάντα κανείς δεν "ενοχλεί" κανέναν...