Σκέψεις και προβληματισμοί για τις BDSMικές συζητήσεις στο forum

Κρίμα, θα μείνω με την απορία γιατί η λέξη "σκλάβος" δεν είναι κακοποιητικη και προσβλητική.
Που by the way είναι όλη η ουσία αυτού του διαλογου αν κάποιος την απαντήσει!

 

 

Όχι αλλά ξέρω να διαβάζω. Επίσης έχουμε εδώ κάποιον που έχει σπουδάσει γλωσσολογία και έγραψε ότι οι λέξεις δεν αποκόπτονται από το υπόλοιπο context, αν και βέβαια δεν επικαλέστηκε τις σπουδές αυτές σε αυτό για να μην υποπέσει και ο ίδιος σε ad verencudiam.

 

Ναι ε; Λέξη της ημέρας, άρτος.

Μπαίνω στο αρτοπωλείο "Άρτος, αρτύματα και αρτάποδα", γονατίζω και σταυροκοπιέμαι και ζητάω από τον φούρναρη να με μεταλάβει με το σώμα του Χριστού (ἅρτος ζωῆς αἰωνιζούσης, ναι; ).
Ο κακόμοιρος απαντάει ότι ψωμί πουλάει, μήπως θέλω κουλουράκι, αλλά εγώ ορύωμαι, αφού γράφει άρτο-πωλείο! Δεν πουλάνε και άρτο για την εκκλησία; Αρτεργάτες δεν έχει; Γιατί τόση βλασφημία άρνηση και περίγελο; Τα ύστερα του κόσμου, κλπ.

Τι λέγαμε; Ότι σε διαφορετικό σύστημα αναφοράς, στο οποίο ακυρώνεται η μεταφορική χρήση μιας λέξης, είναι κενή νοήματος η αναφορά σε αυτήν.

 

Τόσες φορές το 'χω πει, ἐγώ εἰμι ἡ θύρα, ἡ ἄμπελος ἡ ἀληθινή, τὸ φῶς τοῦ κόσμου, τίποτε εσύ, εκεί να χασκογελάς χλαπακιάζοντας άρτο... Μετενσαρκώθηκα σε Γράντ Λαρούς, χαμπάρι γιατί δεν ξέρεις γαλλικά, είπα να γίνω Μπριτάνικα, όμως γιού νο ματς ινγκλις, έγινα Πάπυρος Λαρούς για σένα! Μέχρι και την Γουικιπήντια εφηύρα για σε', κι εσύ κάνεις την ανήξερη σαν τον άπιστο Θωμά! Μου ΄φαγες τη ζωή, τα καλύτερα μου χρόνια οι καλύτερες μου χιλιετίες κλπ

 

@estelwen
μετά τους κηπουρούς πιάσαμε και τους έρμους τους φουρνάρηδες... pas mal

 

Αλλά επί της ουσίας μοκό, n' est-ce pas;    

 

Τι; Δεν είναι λεκτική κακοποίηση όταν σε κατηγορούν για κακοποίηση; Οχι? Στους Κ δεν μετράει;

Προφανώς έκανα πλάκα αλλά ήταν, πώς το λέτε εσείς εδώ γιατί δεν θυμάμαι πως το λέμε εμείς εκει, in order to make a point.

 

@estelwen δεν το συνεχίζω εδώ και ώρα γιατί αυτό που βλέπω εγώ μαύρο εσύ το βλέπεις άσπρο (ή τούμπαλιν, ας μην κολλήσουμε στα χρώματα)... δε θα με πείσεις, δε θα σε πείσω... ας μείνουμε εδώ, ναι;

 

Είναι τόσο πραγματικά περίπλοκο να αντιληφθούμε ότι το πλαίσιο διαμορφώνει εννοιολογικά τις λέξεις;

 

Κι εγώ σπάω μεγάλη πλάκα με τις απόπειρες αυτοκτονίας.

 

Για να είναι σαφές: δεν έχει σημασία η συμφωνία, αλλά τα επιχειρήματα. Σε αυτά στηρίζεται συνήθως ο δημόσιος διάλογος. Και η συμμετοχή σας με αυτά ήταν:

pas mal όντως