Σκέψεις και προβληματισμοί για τις BDSMικές συζητήσεις στο forum

Κλαίω!

 

Γίνονται πολύ πιο σημαντικά πράγματα αυτή τη στιγμή στον κόσμο που μου προκαλούν ένταση, αυτή η συζήτηση σε σχέση με αυτα, όχι.

 

Aναφορικά με το αδίκημα της εξύβρισης, είναι ένα αδίκημα κατ' έγκληση και όχι αυτεπαγγέλτως. Για να τα κάνουμε λίγο λιανά. Αν κάποιος πει άλλον "Α,ρε ανδράποδο" και αυτός ο άλλος θίχθηκε, τότε ας κάνει μήνυση και ας πάει στα δικαστήρια να αποδείξει ότι θίχθηκε. Το πιθανότερο είναι ότι θα γελάσουν και τα πατώματα της Ευελπίδων... οι παράγοντες της δίκης σίγουρα. Αντίθετα αν κάποιος ληστέψει άλλον τότε η πολιτεία μέσω των αρμοδίων οργάνων της θα επέμβει αυτεπάγγελτα,χωρίς να χρειάζεται η μήνυση του θύματος γιατί η ληστεία θεωρείται αδίκημα που πλήττει την κοινωνία γενικότερα. Η νομική συντάσσεται με την γλωσσολογία.

Με την θρησκοληψία κάθε επιχείρηση διαλόγου φαντάζει α-νόητη. Ευλόγησον.

 

Εάν ένας εργοδότης αποκαλέσει κάποιον ομοφυλόφιλο υπάλληλό του "άντε μωρή παλιοπουστάρα" και ο δεύτερος κάνει μήνυση;

 

Έ α ν προσβληθεί ο εργαζόμενος, τότε ας κάνει μήνυση. Η πολιτεία δεν θα παρέμβει από μόνη της. Έχει μεγάλη σημασία στην συζήτησή, αυτό που σας γράφω.

 

Διαβασα τα τελευταια μνμ και θυμηθηκα μια ιστορια απο παλια...

Ημασταν λοιπον με εναν φιλο μου (ψιλοαβγαλτο τοτε) και μια κοπελα... Η κοπελα στα τεσσερα και αυτος απο πισω εδινε
-Βρισε με (του λεει η τυπισσα)
-... (Σιωπη ο φιλος)
-Βρισε με (του ξαναλεει η τυπισσα)

Και αφου σκεφτηκε λιγακι...

-Γαμω την ζωη σου, της λεει...

Καταληξαμε ολοι να γελαμε. Ημαστε καλα παιδια βλεπεις και δεν λεγαμε κακες κουβεντες...
Στην τελικη, αν δεν εχεις τροπο, σκατα θα τα κανεις...

 

Δεν αντιλέγω και κατανοώ το αυτεπάγγελτο που αναφέρετε. Η έντασή μου στη συζήτηση ήταν ότι μπορεί να υπάρξει και λεκτική κακοποίηση κι ο νόμος, σε κάποιο βαθμό, το αναγνωρίζει αυτό.

 

Φυσικά. Αλλά οι λέξεις χωρίς το πλαίσιο μέσα στο οποίες ειπώθηκαν είναι λέξεις μισές.
Πχ. 'Είσαι τελείως μαλάκας,, πάλι άργησες " λέει ο εργοδότης στον υπάλληλο. "Είσαι τελείως μαλάκας, πάλι άργησες' λέει ο ένας κολλητός στον άλλον.

Θα επιμείνω. Η όλη συζήτηση έχει να κάνει με την θρησκοληψία του καθαρού λόγου, των καθαρών ανθρώπων, των άμωμων παρθένων. Εγώ είμαι φτιαγμένη από λάσπη, δόξα τω θεώ.

 

Εν μέρει θα διαφωνήσω. Πολλοί άνθρωποι έχουν απλώς λέξεις που όταν τις ακούσουν ανάβουν λαμπάκια, χωρίς να είναι απαραίτητα βρισιές ή να είναι άσπιλοι παρθένοι που μεταλαμβάνουν κάθε... Κυριακή; Δεν έχω καλή σχέση με αυτά, mea culpa.

Εγώ πχ προτιμώ χίλιες φορές να με βρίσει κάποιος από το να με πει κουκλίτσα μου.

Η συζήτηση έχει και να κάνει με διάφορα πράγματα όπως κάθε συζήτηση που γίνεται σε δημόσιο φόρουμ. Το ίδιο ισχύει και με τις λέξεις.

 

Ο Μ. Χατζιδάκις κάποτε είχε κάνει το σχόλιο «Στην Ελλάδα οι μεγάλοι μουσικοσυνθέτες είναι είτε κίναιδοι είτε κομουνιστές. Εγώ πάντως κομουνιστής δεν είμαι». (μπορεί και ειπώθηκε λίγο διαφορετικά, αλλά οι λέξεις κίναιδος και κομουνιστής περιλαμβάνονταν επακριβώς)
Μια φορά ο Ν. Χριστιανόπουλος, σε προσωπική μας συζήτηση, με ρώτησε εμπιστευτικά αν είναι «ευαίσθητος» ένας στενός μου φίλος ζωγράφος. Απάντησα ότι δεν είναι «ευαίσθητος».
Αναρωτιέμαι αν σε αυτό το φόρουμ με την συγκεκριμένη θεματολογία, είναι comme il faut η χρήση των λέξεων «κίναιδος» και «ευαίσθητος».

 

Η εξύβριση ή η δυσφήμιση παύουν να είναι παράνομες αν συμβούν προκειμένου ο υβριστής να κάνει αυτό που δικαιούται ή που χρειάζεται ή που είναι υποχρεωμένος ή που είναι εξουσιοδοτημένος να κάνει και παρεμποδίζεται από τον υβριζόμενο. Η συκοφαντική δυσφήμιση είναι σε κάθε περίπτωση παράνομη.

[Αυτά τα πήρα από περιλήψεις αποφάσεων Αρείου Πάγου, στον οποίο προσέφυγαν αλληλοϋβριζόμενοι για να βρουν το δίκιο τους, που δεν είχαν βρει στις βαθμίδες απονομής δικαιοσύνης που είχαν προηγηθεί. Σε όλες τις περιλήψεις που διάβασα, τουλάχιστον ο ένας από τους δύο που προσέφυγαν είναι δικηγόρος.]

 

Οχι, η συζήτηση έχει να κάνει με την ηθική ποινικοποίηση των λέξεων και της έκφρασης μέσω αυτών . Εχουμε όμως ήδη ως πολιτισμός αποφασίσει για το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης. Αν ανάβουν τα λαμπάκια κάποιων για κάποιες λέξεις, καλό είναι για την ψυχική ηρεμία τους να μην συμμετέχουν σε συζητητήρια που γράφονται κατά κόρον τέτοιες λέξεις οι οποίες είναι αποδεκτές απο το σύνολο σχεδόν των συζητητών. Αυτό θα του έλεγε και ένας νομικός γιατί δεν θα έβλεπε τίποτε το επιλήψιμο στην χρήση αυτών των λέξεων. Εδώ όμως δικάζεται η ελεύθερη χρήση όρων και λέξεων με το πρόσχημα δήθεν ενός υποκριτικού καθωσπρεπισμού , μιας θρησκόληπτης υποκρισίας, μιας μεσαιωνικής αντίληψης για τα πράγματα.