Σκέψεις και προβληματισμοί για τις BDSMικές συζητήσεις στο forum

Like

 

Συμπαρίσταμαι στη @skia. Είπε κάτι εύλογο, να είμαστε λιγότερο αγενείς και κανιβαλίζεται κανονικά; Τι πράγματα είναι αυτά;

Η αφορμή δε, @espimain, είναι τόσο αστεία που αναιρεί το επιχείρημα. Αν δεν βρέθηκε κάτι καλύτερο, δηλαδή πιο πρόσφατο και όχι στο χιούμορ απλά δεν έχετε επιχείρημα και αυτό υπογραμμίζετε.

 

Φυσικά, έκατσα με καλούς δασκάλους. Με έκαναν να κάνω τόση αυτοκριτική όσο και αυτοί στον Εαυτό τους.

 

Τα βαζουμε ολα σε ενα καλαθι.

Υπαρχουν και ατομα που οντως τους χαλανε τα ονειρα οπως ειπε και η @Θρυαλλίς και προσπαθουν να επιβαλουν την συγχιση που εχουν στο μυαλο τους ως "το δικο τους bdsm'" το οποιο, συμφωνα με τους ιδιους, πρεπει να ειναι σεβαστο απο ολους αλλα και ατομα που δεν γνωριζουν και θελουν να μαθουν. Πολλες φορες και οι δυο κατηγοριες ανιμετωπιζονται το ιδιο και αυτο για εμενα ειναι λαθος. Στην πρωτη συμφωνω οτι εχει παραγινει το κακο και εχει κουρασει, η δευτερη ομως ειναι μια απολυτα φυσιολογικη κατηγορια με την οποια αν καποιος δεν θελει να ασχοληθει απλα να μην ασχολειται.

Επισης οσοι σταθερα γραφουμε εδω μεσα δεν ειμαστε κατι ενιαιο, φυσικα και υπαρχουν ατομα που απαντουν υποτιμητικα χωρις καμια σοβαρη αφορμη γιατι αυτοι ειναι, ανθρωπακια που θελουν να πατησουν πανω στον αλλο μπας και φανουν οι ιδιοι λιγο πιο ψηλα.

ΥΓ: Δεν υποστηριζω οτι εγω ειμαι τελεια, εχω κι εγω τις κακες μου μερες.

 

Χαίρομαι για εσάς.

 

Εγω παλι σκεφτομαι αν το θυμοταν απο τοσο παλια ή εκατσε και το εψαξε. Για γελια και τα δυο.

 

και από δω ξεκινούν όλα...

 

όπως κι έξω απ το φορουμ, έτσι και στο φορουμ, υπάρχουν πάντα οι δυσφορικοί, οι διωκόμενοι, οι αδικημένοι, οι φωτισμένοι, κι άλλες κατηγορίες ψώνιων.
πάγιο αίτημά τους να φιμωθούν όσοι δεν τους καλοπιάνουν, όσοι δεν αναγνωρίζουν την διαστημική συμπαντικότητά τους.

σαν την μία και μοναδική, σαν την συμπαντική δυσφορική προσωπικότητα, δεν θα ξαναδούμε, φοβάμαι, αλλά έχουμε φιλόδοξους ανταγωνιστές κι επιγόνους.

παρ' ότι το φορουμ δεν έχει κύρια λειτουργία να κλαίει κάποιος τον πόνο του, αλλά μάλλον να συζητά περί βδσμ, επιμένω πως, στους δημόσιους διαλόγους, κατορθώνει, με υψηλό βαθμό ευστοχίας, να διαχειρίζεται τα δυσφορικά παιδιά και τους θορύβους τους, χωρίς να πολυχάνει τον στόχο του.

γκρινιάξτε ελεύθερα, δεν ενοχλείτε, το διαχειριζόμαστε εύκολα. δεν διαφαίνεται κίνδυνος να επιβάλλετε την ορθοπολιτική σας.

 

το θέμα είναι πού καταλήγουν. Η γλώσσα κόκαλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει.

 

Όλοι έχουμε unsolved issues... Το θέμα είναι πώς τα διαχειριζόμαστε  

Αναρωτιέμαι μόνο, πώς θα ήταν το φόρουμ αν ήταν υποχρεωτική η συνδρομή...

 

Χαιδέψτε έναν κύκλο και θα γίνει φαύλος  

 

Από τον τραμπουκισμό το κατεβάσαμε στην αγένεια τώρα.

Οι αβάσιμες κατηγορίες περί τραμπουκισμού δεν συμπεριλαμβάνονται στην αγένεια?
Θα πάρει κανένας την ευθύνη του λόγου του ή θα το κάνουμε γαργάρα πάλι?

Όσον αφορά την αγένεια. Είναι όμορφο αυτό που σκέφτεσαι αλλά δεν έχει καμία πρακτική αξία. Ποιος αναλαμβάνει να καθορίζει την αγένεια ή την ειρωνεία? Μας φαντάζεσαι τις δυο μας να καθορίζουμε για τους άλλους τα όρια της ευπρεπής συμπεριφοράς?
Ακόμα και τα ίδια τα άτομα που διαμαρτύρονται για αγένεια έως τραμπουκισμό, γνωρίζεις πολύ καλά τι ξεχέσιμο και τι ειρωνεία και τι κράξιμο έχουν ρίξει και όλοι λίγο πολύ αισθανόμαστε δικαιολογημένοι για τις έντονες απαντήσεις μας όταν δίνονται όπως δίνονται.

Και από την άλλη μεριά υπάρχει και η υπευθυνότητα της επίγνωσης ότι βρισκόμαστε σε δημόσιο συζητητήριο μεταξύ αγνώστων και ο καθένας μας πρωτίστως έχει υποχρέωση να προστατεύσει τον εαυτό του από διαφωνίες που δεν μπορεί να διαχειριστεί αντί να απαιτεί από τους άλλους αυτό που ο ίδιος δεν μπορεί να κάνει. Αλλά και αυτή η σκέψη είναι εξίσου ουτοπική με την δική σου, που μας οδηγεί στο ίδιο αδιέξοδο.
"Όπου υπάρχει πρόβλημα υπάρχει και λύση και όπου δεν υπάρχει λύση, δεν υπάρχει πρόβλημα."
Συνεχίζουμε να ψάχνουμε τραμπούκους στην ομίχλη..