Σκέψεις και προβληματισμοί για τις BDSMικές συζητήσεις στο forum

Μπορεί.. Θέλετε πολύ να μάθετε;

 

Σε κάθε νήμα, τα ίδια και τα ίδια.
Πραγματικά είναι βαρετό πλέον.

Σε κάθε νήμα κάποιος θα πει ότι δεν τον σέβονται. Και πραγματικά δεν έχω καταλάβει αν ο σεβασμός αποτελεί προϊόν απαίτησης. Δεν έχω καταλάβει αν η συζήτηση, προκαλεί έλλειψη σεβασμού.
Δεν έχω καταλάβει, αν η αποδόμηση, ο αντίλογος, δείχνουν έλλειψη σεβασμού.

Και στο φινάλε, γιατί πρέπει να σέβομαι το κάθε τι που λέει ο άλλος;

Στα χρόνια της ζωής μου, πουθενά δεν "πέρασε" η όποια απαίτηση μου για σεβασμό των λεγομενων μου. Πάντα και παντού, έπρεπε να την κερδίσω. Και μάλιστα με κόπο και επιχειρήματα.

Εδώ μέσα βέβαια, μετά από ένα χρόνο, (άραγε είμαι και εγώ νέα; ), έμαθα ότι ο σεβασμός απαιτείται. Και αν δεν δοθεί, κλαίμε και τον πήραμε.

Και αν ούτε αυτό πιάσει, έχουμε πλέον την δυνατότητα να κάνουμε αβερτα ριπορτ και να τους διώχνουμε.
Γιατί εδώ δεν είναι facebook, είναι συζητητηριο χαιδολογηματος και σεβασμού.

Σεβασμός βέβαια, που τελειώνει όπου δεν με συμφέρει.
Σεβασμός που μόνο εμένα αφορά και άλλους πέντε κατακαημένους και καταπικραμένους.

Εν τέλει το φόρουμ είναι για συζητήσεις;
Είναι για να βγάζει ο καθένας τον καημό του;
Είναι μόνο για φωτογραφίες και βιντεάκια;

Μας ενδιαφέρει αν η υποτακτικοτητα και η κυριαρχία, θεωρούνται παθογένειες;
Μας ενδιαφέρει αν ο σαδομαζοχισμός θεωρείται αρρώστια;
Μας ενδιαφέρει αν το bdsm θεωρείται κακοποίηση;

Χεστήκαμε!
Εμείς ζητάμε σεβασμό στη "νέα γενιά"!

Καλούς τσακωμούς να έχετε και καλά γλειψιματα.

Όποιος θεωρεί ότι το κείμενο μου τον αγγίζει, ας ψαχτει να βρει μόνος του το γιατί. Διευκρινήσεις δεν θα δοθούν, ούτε απαντήσεις. Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε.

- Η αυλή με τις γλάστρες της!

 

Δεν ξέρω ειλικρινά και λυπάμαι γιατί είναι τόσο δύσκολο να συγκλινουν έστω και λίγο οι αντιλήψεις μας εδώ μέσα για αρκετά θεμελιωδη πράγματα που μπορούν να προάγουν μια συζήτηση.

Το έχω πει και θα το ξαναπώ. Δεν είναι το θέμα στις διαφορετικές γνώμες. Αυτές μπορεί να τσουξουν καμία φορά αλλά μέχρι εκεί.

Το θέμα για εμένα προσωπικά είναι η πρόθεση. Η διάθεση απέναντι στον άλλον. Η βασική ευγένεια.

Αν κάποιος πει κάτι με το οποιο δεν συμφωνώ θα μιλήσω μαζί του με επιχειρήματα. Και μπλα μπλα μπλα και μια χαρά.

Όταν όμως μου έρχεται ο άλλος με ύφος υποτίμησης ή "χαχα εσύ δεν ξέρεις" τότε θα αρχίσω κι εγώ τα καντήλια.
Φυσικά δεν είναι με αυτή την ξεκάθαρη μορφή συνήθως αλλά διαβάζεται εύκολα η πρόθεση κάτω από την επιφάνεια.
Αν δε, μου έρθει όλο αυτό ομαδικά και άνισα τότε εκεί χάνεται εντελώς η μπάλα. Δεν έχω υπομονή για τέτοιες συμπεριφορές. Και δεν χρειάζεται να συμβαίνει σε εμένα προσωπικά όλο αυτό.

Κάποιοι το κάνετε. Δεν το καταλαβαίνετε ότι το κάνετε, δεν σας νοιάζει που το κάνετε, λίγη σημασία έχει για εμένα. Σας το επισημαίνουμε και απαντάτε παραπλανητικά για σωτήρες και ότι το θέμα είναι η μη ανεκτικότητα στην διαφορετική άποψη.

Σχετικά με τον σεβασμό τώρα. Για εμένα υπάρχουν δυο επίπεδα σεβασμού.
1) Σεβασμός προς τον συνομιλητή μου γενικά και πάντα εφόσον εκείνος δεν με προσβάλει και έτσι σπάσει αυτό το κοινωνικό συμβόλαιο βασικής ανθρώπινης συμπεριφοράς.
2) Σεβασμός στον άνθρωπο για τις απόψεις του και την ποιότητα του σε πολύ βαθύτερο επίπεδο.
Εγώ αναφέρομαι στον πρώτο εδώ μέσα. Στα βασικά.



Να πω και κάτι άλλο. Δεν είναι μόνο οι γνώμες, είναι και το γύρω γύρω από αυτές. Κάποιος είναι χρόνια στον χώρο, έχει μια ηλικία που βοηθάει μια πιο ώριμη σκέψη, που ξέρει να χειρίζεται καλά τον γραπτό λόγο. Αυτός λοιπόν θεωρώ θα ήταν καλό να μην απευθύνεται σε αυτόν που δεν έχει αυτά τα εργαλεία με τον ίδιο τρόπο. Δεν είναι απαραίτητα ηλίθιος ο άλλος, απλά ακόμα δεν έχει τα εργαλεία.
Ε, όταν συμβαινει αυτή η ανομοιομορφία οφειλει ο συνομιλητής να έχει στο νου του και αυτες τις παραμέτρους. Να συμβουλέψει, ή να πει την γνώμη του με τρόπο που δεν θα αφήσει τον άλλον μειωμένο, ριγμενο. Γιατί στην τελική αυτό είναι το εύκολο. Είναι τόσο εύκολο που δεν καταλαβαίνω και τι τελικά αποδεικνύει.

 

Θα το γράψω εδώ:

Βαρέθηκα, τα πάντα. Δεν ενδιαφέρει ορισμένους το BDSM παρά μόνο το κουτσομπολίκι κ τι κάνει ο/η άλλος/η στη ζωή του.

Στα του φόρουμ:

Δε με ενδιαφέρει λοιπόν κανενός η άποψη, λέω τη δική μου κ σε όποιον αρέσει, δατς μι, δεν σε ξέρω δε με ξέρεις, απλά συνυπάρχουμε, δεν σου αρέσει, στ μ@@@ απλό. Δε θα γίνουμε φίλοι.

Κι αυτό με το παλιούς κ νέους είναι αστείο.

Μια ζωή τα ίδια._

@subwhat : Προσυπογράφω.

 

@Seras Victoria τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά, ο καθένας λέει την άποψή του ή την γνώμη του και αυτό που έχει σημασία σε κάθε συζήτηση είναι να βρεθεί η αλήθεια, όχι να φύγουν όλοι ευχαριστημένοι. Θεμιτό η αλήθεια να μην είναι για όλους η ίδια. Καλό είναι να μπορεί ο καθένας να λέει πέντε λόγια για τις παραμέτρους που ορίζουν τη δική του αλήθεια να καταλαβαίνουν και οι άλλοι πώς να τον διαβάσουν.

Αλλά δεν με απασχολεί αν κάποιος θεωρήσει εαυτόν θιγέντα επειδή κάποιος άλλος είπε την δική του αλήθεια πάνω σε αυτό που είπε ο πρώτος. Είναι βασική αποσκευή της ενηλικιότητας να ξέρει ο πρώτος ότι δεν τον αγγίζει προσωπικά αυτό που λέει ο άλλος. Ακόμα και αν ο άλλος θέλει να τον προσβάλει στο κάτω κάτω, πες ότι παίζει και κάτι προσωπικό, γιατί ο πρώτος πρέπει και καλά να του κάνει το χατήρι;

Θα με ενοχλούσε δε αν κάποιος έβγαινε από την ζώνη άνεσης της δικής του προσωπικής ευγένειας ή αγένειας για να μην θιχτώ εγώ ή νιώσω μειωμένη ή δεν ξέρω τι άλλο.

Συνοψίζοντας,

Γιατί; Γιατί σε απασχολεί; Γιατί πιστεύεις ότι απασχολεί και άλλους;

Τα βασικά εδώ είναι η άποψη, το θέμα είναι να αναδεικνύονται και να ζωντανεύουν οι απόψεις, όχι να ξεθωριάζουν για να μη θιχτεί κανείς, αυτό είναι το λεγόμενο πολιτικώς ορθό και εμένα δεν με εκφράζει.

Όλων οι ηλικίες μας επιτρέπουν να είμαστε εδώ και όσον αφορά τις εμπειρίες ο καθένας κρίνει και αποφασίζει μόνος του αν τον εκφράζουν αισθητικά οι εμπειρίες των άλλων, αν είναι παρόμοιες με τις δικές του, αν τον ενδιαφέρουν στο κάτω κάτω και αποφασίζει αν θα μείνει ή τι θα κάνει. Εγώ δεν επιθυμώ να κρίνω αν ο χ, ψ, ω είναι πιο νέος, πιο μεγάλος, πιο άπειρος, πιο ωραίος, πιο έξυπνος, πιο διαβασμένος, πιο αποφασισμένος και όλα αυτά τα συγκριτικά. Επιθυμώ να ανταλλάξω απόψεις εφόσον βλέπω ότι υπάρχει πεδίο συζήτησης. Οφείλει να είναι τόσο ώριμος ώστε να πάρει τις απόψεις μου γι αυτό που είναι όχι να τις κάνει δικές του. Όχι να πει μετά από κάτι τέρμινα σε κάποιο μέλος πχ "α, για σκέψου, έκανα μια βίαιη σχέση επειδή εσύ εδώ έλεγες ότι σε κάβλωνε η βία και είπα να σε μιμηθώ!" Αν σας έκανα να γελάσετε ή να κλάψετε, έχει και αυτό συμβεί!

Η σύγχρονη αστική ευγένεια είναι ότι μιλάμε σε όλους το ίδιο - προφανώς όχι αγενέστατα - όταν λέμε την άποψή μας, δεν προσαρμόζουμε τον λόγο στον απέναντι και στο τι εικάζουμε ότι θα ήθελε ή θα μπορούσε να ακούσει.

Οι εκλογές οι αποψινές με τους εννέα υποψήφιους είναι για άλλα φόρουμ, άλλωστε  

 

δεν βαρέθηκες τα πάντα @Μαντλίν
την ανεξέλεγκτη κλάψα βαρέθηκες. την καταθλιπτική δυσφορία.
στην απαίτηση να γίνουμε όλοι καταθλιπτικοί, δεν είναι υποχρεωτικό να ανταποκριθεί κανένας.

 

Ναι αυτό. Δε πάει άλλο αυτή η κατάθλιψη.

 

Να εδώ είναι που το χάνουμε με την θεωρεία λίγο. Γιατί αυτά που λες περί προσωπικης αλήθειας του καθενός με βρίσκουν σύμφωνη αλλά δεν ξέρω τι σχέση έχουν με αυτά που έγραψα εγώ.

Εγώ θα σε ρωτήσω ξεκάθαρα και θέλω να μου απαντήσεις σε αυτό: Συμφωνείς ότι σε έναν διάλογο μεταξύ αγνώστων πρέπει να υπάρχει ευγένεια;
Για εμένα πάντα η απάντηση θα είναι ναι σε αυτή την ερώτηση. Ακόμα και αν διαφωνούν.

Άλλο που θα σε ρωτήσω: μπαίνει κάποιος καινούργιος και κάνει μια ερώτηση που δείχνει απειρία αλλά και όρεξη να μαθει. Του την πέφτουν 10 "έξυπνοι" και τον κοροϊδεύουν. Τι κάνεις; Λες ας τα βγάλει πέρα μόνος του ή νιώθεις ότι κάτι πρέπει να πεις;

Τρίτο και τελευταίο. Το ξέρεις ότι υπάρχουν αρκετά άτομα που φοβούνται να γράψουν πλέον στο φόρουμ μήπως του την πέσουν κάποια συγκεκριμένα άτομα και έτσι περιορίζεται το φόρουμ στο να διαβάζουμε τους ίδιους και τους ίδιους;
Αυτο, αν δεν σε ενδιαφέρουν τα πρώτα δύο και μπορω να το δεχτώ αυτό, είναι το πιο σημαντικό για εμένα. Μπαίνω για να διαβάσω απόψεις και κάθε τρεις και λίγο πετυχαίνω αυτό το σκηνικό. Με έχει κουράσει. Δεν με ενδιαφέρει μόνο η γνώμη 10 ατόμων εδώ μέσα.

 

Κατάθλιψη, αγαμία, χάπια κτλ κτλ

Συνεχίστε, συνεχίστε.. αν νομίζετε ότι οι επιθέσεις επιπέδου τρίτης δημοτικού μου λένε κάτι δηλαδή be my guest and do go on.

 

Γνωρίζω ότι υπάρχει αυτή η θεώρηση των πραγμάτων από το καλοκαίρι του 2006.

Επίτρεψέ μου να αντιρωτήσω, έχουν μπει μέλη εδώ, πολλά μέλη, που πέρασαν αυτή τη φάση και γράφουν ή έγραψαν σε κάποια φάση επειδή απλά τους άρεσε;

Όσον αφορά τις ερωτήσεις σου τώρα, στην πρώτη δεν βλέπω γιατί να υπάρχει αγένεια στον διάλογο μεταξύ αγνώστων. Προσωπικά, εδώ μέσα, εξαντλώ κάθε περιθώριο καλοπιστίας και δεν είναι λίγες οι φορές που έχω φάει τα μούτρα μου. Στην δεύτερη ερώτηση, δεν θα πω κάτι, με άποψη. Έχω την γενική γνώμη ότι θα πρέπει να τα βγάλει πέρα μόνος του. Δεν ξέρω αν είναι άπειρος ούτε αν έχει όρεξη να μάθει. Δεν φαίνονται με μια ματιά στα γραφόμενα ενός νέου μέλους αυτά. Απλά δεν σχολιάζω. Περιμένω να δω.

Στο τρίτο και τελευταίο, που ακούω από το 2006 δεν σχολιάζω τίποτα, δες την δική μου αντερώτηση γιατί άλλους τους χαλάει και άλλοι το ξεπερνάνε με άνεση; Και τι θα κάνουμε, θα σωπαίνουμε τους ομιλούντες, που έλεγε και μια ψυχή, για να μιλάνε οι σιωπηλοί; Και άμα ούτε τότε δεν θέλουν; Γιατί κάποιοι δεν μπορούν να διαχειριστούν την ελευθερία έκφρασης που έχουν εδώ και θέλουν και καλά να την ρυθμίσουν για λογαριασμό όλων;

 

Δεν πρόκειται περί καταθλιπτικής δυσφορίας. Πρόκειται περί επιβολής πολιτικής ορθότητας.
Η δυσφορία, σε κάποιο βαθμό, μπορεί να γίνει κατανοητή.
Αλλά αυτή η επιβολή, η απαίτηση, είναι πρόβλημα.

 

Στην αρχική ερώτηση θα απαντήσω ναι, και αν ήταν εξοπλισμένοι με μπόλικο θρασος και θάρρος συνέχισαν να το κάνουν, αν όχι μαζεύονταν.

Με αυτή μου την απάντηση νομίζω απαντάω και στα υπόλοιπα. Δεν χρειάζεται εδώ μέσα να είσαι έξυπνος και να προσφέρεις με τις απόψεις και τις απορίες σου αλλά απλά να είσαι σκληροπετσος. Ο κόσμος όμως δεν είναι φτιαγμένος μόνο για αυτούς και ακόμα περισσότερο δεν τους κάνει αυτό το χαρακτηριστικό τους απαραίτητα και ενδιαφέροντες. Έτσι και αυτό το φόρουμ δεν γίνεται ενδιαφέρον όταν τελικά το ύψιστο κριτήριο είναι ποιος έχει τα μεγαλύτερα αρχ@@. Δεν είναι μάχη, αλλά ορισμένοι το κάνουν, έτσι έχουν μάθει στη ζωή τους. Κάτι έχουν να αποδείξουν φαίνεται και τους τρώει το άγχος.

Δεν είναι το θέμα μου να σώσω τον φοβισμένο, το θέμα μου είναι ότι θέλω να διαβάσω και αυτόν. Γιατί με τους ξερόλες βαριέμαι αφόρητα.