Σκέψεις και προβληματισμοί για τις BDSMικές συζητήσεις στο forum

Τρόπος από τρόπο διαφέρει. Όταν υπάρχουν επιχειρήματα μπορείς να εκφερεις γνώμη κι αν μπορείς και να την στηριξεις ή ακόμη και να την αλλάξεις εάν χρειαστεί μαγκιά σου.

Σε λίγο θα φοβόμαστε και να μιλήσουμε με το πολιτικλι κορεκντες που μας δέρνει... Εδώ δεν έχουμε λύσει βασικά θέματα γιαυτό κολλάμε στο "you attacked me wrong"

Αφιερωμένο το παρακάτω βινδεο με αγάπη!

 

Οκ, ρίξε μια ματιά αν θες στο ποστ #294 και αν εξακολουθεί να σε προβληματίζει κάτι, στείλε μου πμ  

 

Η προβολική ταύτιση είναι ένας από τους αμυντικούς μηχανισμούς του Εγώ, οπότε κανονικά, τίποτα από όλα τα παραπάνω δεν θα έπρεπε να φαίνεται περίεργο σε κανέναν.
Το θέμα είναι πως αντιδρούμε σε κάποιον που ενεργοποιεί αυτόν τον μηχανισμό και αν κατανοούμε πως κατ΄ουσία είναι ένα τέχνασμα που έχουν φτιάξει οι άνθρωποι για ν΄αντέχουν όλα όσα τους είναι δυσάρεστα και με αφορμή αυτό νιώθουν πως ''αντεπιτίθενται'', ανεξάρτητα από το αν πρωτογενώς έχουν δεχθεί επίθεση οι ίδιοι ή οι απόψεις τους, ή απλά το νομίζουν γιατί είναι σε θέση άμυνας εκ προοιμίου.
Όταν λοιπόν κάποιος μετέρχεται αυτόν τον μηχανισμό, μπλοκάρει στην διάκριση ανάμεσα στην άποψη που τον εκφράζει και έχει εκφέρει, και στο σύνολο της ύπαρξής του. Δεν μπορεί να ξεχωρίσει αυτά τα δύο. Ταυτίζεται με την άποψη και αντί να αμυνθεί την άποψη, αμύνεται για τον ίδιον πλέον.
Η στρέβλωση της αλήθειας ωστόσο, δεν γίνεται συνειδητά κι εκεί προβάλλονται τα δικά μας χαρακτηριστικά πάνω στους άλλους, σε μία εντελώς ασυνείδητη διαδικασία. Κι έτσι ο θυμός και η απόρριψη που πλαστά προβάλλονται πάνω στο άτομο, μετουσιώνονται και επανεμφανίζονται ως θυμός και απόρριψη προς αυτόν που έχει ενεργοποιήσει τον αντίστοιχο μηχανισμό άμυνας.
Αν αυτο μοιάζει δυσνόητο, οι κρίσεις γενικά, έχουν αυτήν την ιδιότητα, να ενεργοποιούν μηχανισμούς άμυνας που πολλές φορές δεν είναι και τόσο άμυνα, κάλλιστα θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν επίθεση καραμπινάτη. Το θέμα είναι αν αυτός που προβαίνει σε κρίσεις κατανοεί τι ενεργοποιεί ή όχι.
Αν υπάρχει πρόθεση να ''τσιτώσουμε'' τον άλλον πάντως, πολύ εύκολα μπορούμε να το κάνουμε, χάρη σ΄αυτόν τον μηχανισμό.
Το θέμα είναι να μην το μετερχόμαστε σαν μέσο.
Αν προκύψει ωστόσο, πρέπει να είμαστε σε θέση να το αποκωδικοποιήσουμε -αν μάς ενδιαφέρει φυσικά-. και να μην το εκλάβουμε σαν προσωπική επίθεση.
Το άτομο επιτίθεται σε αυτόν που νιώθει πως απειλεί την ζωή του, ακόμη και μέσω των επιλογών του, όχι σε κάποιον άσχετο, αλλά σε κάποιον εισβολέα, που έρχεται να του ακυρώσει κάποια κομμάτια ή χαρακτηριστικά του.
Αν γίνει κατανοητό από την άλλη πλευρά ότι όλο αυτό είναι εντελώς φαντασιακό, ή στην καθομιλουμένη ''α γαμήσου κι εσύ κι ο γρύλλος σου'', τότε φέρεται ανάλογα σ΄αυτόν, τον ταραγμένο ή μπερδεμένο άνθρωπο. Αυτό βέβαια προϋποθέτει και μία συγκρότηση από την άλλη πλευρά.
Αλλιώς έχουμε την μία προβολική ταύτιση πάνω στην άλλη και φασκελοκουκούλωστα.
Run Forest, run... 

 

@anthea[C_M] και @MasterJp , πρώτος επισήμανα στο νήμα Τρόποι τιμωρίας ,σελίδα 113, ποστ #1352, πως δεν μπορείς να χαρακτηρίσεις έναν άνθρωπο και να του κάνεις ψυχογράφημα από μια τιμωρία που επέβαλε ή μια ατάκα που διάβασες. Μπορείς όμως πιστεύω να εκφέρεις άποψη για την τιμωρία και να κρίνεις αν μπορεί να φέρει αποτέλεσμα ή όχι. Το πόσο σωστή θα είναι αυτή η κριτική αν δεν έχεις γνώση και των συνθηκών κάτω από τις οποίες επιβλήθηκε δεν είμαι σίγουρος, αλλά το δικαίωμα της κριτικής νομίζω το έχεις. Για τέτοια κριτική μιλάω.

 

Όχι απαραίτητα επικριτική και ούτε στοιχειοθετημένη όπως ανέφερα πιο πάνω, αλλά το θέμα είναι αν μπορούμε να απαγορεύσουμε σε κάποιον να την εκφράσει σε ένα φόρουμ.
Ναι γνωρίζω τη λαϊκή ρήση.

 

Η απαγόρευση έχει προταθεί στη συζήτηση από άλλους συμφορουμίτες γιαυτό και αναφέρθηκα ρωτώντας και χαίρομαι που συμφωνούμε σε αυτό.

Από την άλλη σε ένα ελεύθερο φόρουμ πιστεύω πως ο καθένας μπορεί να πει τη γνώμη του ασχέτως των προσωπικών βιωμάτων του. Στους υπόλοιπους μένει να αξιολογήσουν τη γνώμη αυτή και ή να την αποδεχτούν ή να την απορρίψουν ή να την αντικρούσουν. Είναι λίγο κουραστικό το ξεσκαρτάρισμα αλλά αυτό συμβαίνει, τουλάχιστον εδώ. Προσωπικά προτιμάω να διαβάζω 100 απαντήσεις και να βρίσκω κάτι ενδιαφέρον σε 5, από το να μην μιλάει κανείς επί της ουσίας για το βδσμ και να βλέπω μόνο φωτογραφίες να ανεβαίνουν, όπως γινόταν πριν λίγο καιρό.

Ιδανικά βέβαια, θα ήθελα να διαβάζω μόνο απόψεις με επιχειρήματα, καλοπροαίρετες κριτικές, βιωματικές αφηγήσεις, κ.τ.λ. Το ιδανικό όμως μπορεί κάποιος να το πετύχει όταν ελέγχει όλους τους παράγοντες κάτι που εδώ δεν είναι εφικτό.

 

Παρατήρησα ότι υπάρχουν άτομα που σχετικά συχνά καταργούν την συνδρομή τους στο φόρουμ και κάνουν νέα εγγραφή με άλλο nickname. Όχι απλά αλλάζουν το όνομα που στην περίπτωση αυτή θα τους ακολουθούσαν και τα νήματα που άνοιξαν και τα μηνύματα που έστειλαν, αλλά όλα καινούργια, άλλο όνομα, άλλο στάτους.
Μπορεί να πει κανείς δικαίωμα τους να το κάνουν, έλα όμως που το φαινόμενο έχει και συνεπακόλουθα, κάθε φορά με την νέα είσοδο αρχίζουν αβανταδόρικες συζητήσεις ενίοτε με προκλητικό τρόπο.
Το ωραίο είναι ότι λόγω πρότερης εμπειρίας προκαλούν στοχευμένα σε θέσεις και απόψεις, ώστε να προκληθεί ένταση.
Εγώ αυτήν την συμπεριφορά θα μπορούσα να την χαρακτηρίσω «ύπουλη». Πώς θα μπορούσε να χαρακτηριστεί αλλιώς, υπάρχει καμία ιδέα;
Αξίζει να φανερώνουμε ποιοι είναι ή δεν αξίζει τον κόπο και δεν πειράζει αν αναλωνόμαστε σε ατέρμονες συζητήσεις για αναμασημένα θέματα που γίνονται μόνο να ‘χαμε να λέγαμε;

 

Καταρχήν είναι δικαίωμα του καθενός να κάνει ότι θελει.

Επίσης το φόρουμ είναι ανωνυμο. Οπότε εξ ορισμού δεν μπορεί κανείς να ταυτίσει άτομα με nicks ή να δικαιοδοτηθει να διώχνει μελη.

Περαιτερω, όλοι αλλαζουμε. Αν κάποιος νιώσει ότι όσα έλεγε πριν χρόνια δεν τον εκφράζουν ποια και θέλει να κάνει μια νέα αρχη, τότε θα πρέπει να δικαιούται να την κανει.

Έγκειται σε όσους απο εμας γράφουμε, να μην τσιμπάμε ευκολα, από τα αβανταδορικα που γράφουν κάποια εμπνευσμένα νέα μελη, που κανει λίγο "κρα" ποιανών nicks αποτελουν μετενσαρκωση.

 

ο καθένας ας έχει την δική του εκτίμηση για το τι ζητείται κάθε φορά.
όσοι δεν γράφουν στα νήματα (μαζί κι όσοι γράφουν), αλλά κάνουν κέφι το τσίρκο ή το μάτι ας βλέπουν τσίρκο ή ας κάνουν μάτι.
παραγγελίες για το τι θα γράφει και το τι θα καταλάβει ο καθένας δεν νομίζω πως μπορούν να εκτελούνται.
όσοι γράφουν (ή διαβάζουν) στο φορουμ, για τον δικό του λόγο ο καθένας, έχει τον δικό του τρόπο να συνεισφέρει (ή όχι). η ομοιομορφία και το καθώς πρέπει χτένισμα δεν είναι προαπαιτούμενο. δεν είναι παρέλαση.