Σκίσε με για να σε ράψω Αφέντη...

Lara [E-p] θα συμφωνήσω μαζί σου, τα λες πολύ σωστά, τόσο συχνά που δεν μπαίνω καν στον κόπο να επιβεβαιώνω τώρα τελευταία, αλλά ας το πούμε ακόμα μια φορά. Εύγε σε σένα και εύγε στον Κύριό σου.

Και female, επίσης, ditto. (Και χωρίς Κύριο, φαντάζομαι, μυαλό με την δική του αυτονομία).

Όσον αφορά την ερώτηση του Ηλία, η ερώτηση δεν μπορεί να ισχύει για έναν Κυρίαρχο, απορώ γιατί ρωτάς τα αυτονόητα, ίσως για έναν top ή dom να ίσχυε, δηλαδή για κάποιον ο οποίος επιθυμεί σφοδρά μία υποτακτική στη σφαίρα επιρροής του (η οποία είναι το κρεβάτι του κι εκεί τελειώνει η ιστορία). Εκεί ναι, θα το έκανα, αν ήταν επιθυμητή η ερωτική συνεύρεση με έναν top ή dom. Τα πάντα επιτρέπονται, και μάλιστα όχι μόνο στον έρωτα και στον πόλεμο, αλλά παντού. Φυσικά ο καθένας έχει τους δικούς του κώδικες εντιμότητας και ηθικής. Οι δικοί μου είναι πολύ μυστηριώδεις, αλλά υπάρχουν nevertheless.

Όμως, ένας Κυρίαρχος δεν μπορεί να χειραγωγηθεί, εξ ορισμού. Είμαι πρακτικό άτομο, δεν κάνω μάταιες μαλακίες, γιατί να κατακτήσω κάποιον ο οποίος αν κατακτηθεί θα πάψει να είναι επιθυμητός εξ ορισμού; Και ο οποίος, αν πληροί τον ορισμό, δεν πρόκειται να κατακτηθεί; Επομένως, η μόνη πρακτική λύση είναι να είμαι ατόφια, όπως είμαι και στις περισσότερες σχέσεις μου, και όποιος γουστάρει και αντέχει ας κοπιάσει. Το θεωρώ λογικό, λειτουργικό και κατά βάση έντιμο (στο δικό μου το βιβλίο), δεν χρησιμοποιώ τίποτε γιατί δεν θέλω τίποτε, είμαι αυτή που είμαι και αυτό αρκεί. Τι να τον κάνω τον κατακτημένο Κυρίαρχο, στιφάδο;

Τί θα μπορούσε να θέλει μία υποτακτική πέρα από το να έχει την δυνατότητα να είναι ατόφια και ταυτόχρονα να γίνεται αποδεκτή; Δεν είναι ο Κυρίαρχος αυτό που επιθυμεί να κατακτήσει, αλλά οι επιθυμητοί στόχοι του Κυρίαρχου για αυτήν, οι οποίοι έχουν ενσωματωθεί τόσο πλήρως στα δικά της θέλω, που δεν μπορεί να καταλάβει ούτε η ίδια αν αυτά είναι δικοί της στόχοι και δικές της επιθυμίες ή του Κυρίαρχου. Είναι κάτι τόσο απλό για μένα που δεν μπορώ καν να το εξηγήσω.

Δεν ξέρω αν είμαι εκτός θέματος. Νομίζω το θέμα δεν υφίσταται καν. Με εκπλήσσει που κάποιος τόσο παλιός και με τόσο μεγάλη εμπειρία στον χώρο κάνει μία τέτοια ερώτηση.

 

Ναι παραδέχομαι ότι το poll μου δεν είχε και αγνές προθέσεις. Από την άλλη όμως δεν είναι κακό. Ο καθένας διεκδικεί αυτό που θέλει. Και πρέπει να είναι ικανοποιημένος από την επιλογή του και να μην χρειάζεται να της δίνει άλλο προσδιορισμό, όπως «Αφέντες».

Θα ξαναθυμίσω για άλλη μία φορά. Ο «Κύριος» εδώ μέσα δεν είναι τίτλος ευγενείας, είναι σεξουαλική επιλογή. Η οποία δεν είναι και από τις πιο ευχάριστες για αυτούς που κατά βάθος δεν την αποζητούν…

 

Για ποιον χώρο μιλάς καρδιά μου. Για τον χώρο, όπως θα θέλαμε να είναι; Ή για αυτόν που είναι;

Επίσης παρατηρώ μία μεταστροφή στα ποσοστά των απαντήσεων. Ακόμα πιο ενδιαφέρον...

 

Απάντηση: Σκίσε με για να σε ράψω Αφέντη...

Υπάρχει πάντως και μια άλλη εκδοχή:
Γυναίκες υποτακτικής ψυχολογίας που δεν είναι συμφιλιωμένες με τη φύση τους ενδέχεται όχι μόνο να μην χρησιμοποιούν αλλά αντίθετα να κρύβουν επιμελώς την επιθυμία τους να υποτάσσονται.Αντιμετωπίζουν την υποτακτική τους πλευρά ως αδυναμία κι όχι ως άσσο στο μανίκι και φροντίζουν να μην την αποκαλύπτουν όταν μπαίνουν στο παιχνίδι της "κατάκτησης".

 

Άτιμο, ώστε δεν είσαι αγνός; Α πέφτω από τα σύννεφα. Δηλαδή εν γνώσει σου έθεσες την χαζοερώτηση; 

Δεν μπορώ να συμφωνήσω μαζί σου. Δεν είναι θέμα επιλογής το να είσαι λαμπτήρας σε ένα υπόγειο ή ο Ήλιος ο Ηλιάτορας. Εκτός αν είσαι παιδί και δεν ξέρεις την διαφορά. Και φυσικά, ο Ήλιος ο Ηλιάτορας είναι ένας απλός άντρας (σπάνιος μεν, διαμάντι δε, ανεκτίμητης αξίας, που διαφεύγει των κάθε λογής polls, αλλά όχι της προσοχής ενός εκτιμητή σπανίων αντι - Κειμένων).

 

Δηλαδή όσοι δηλώνουν Κύριοι εδώ μέσα είναι λαμπτήρες;

Και χρειάζεται ένας λαμπτήρας μικρή μου ψεύτρα για να σου πετάξει τα μάτια έξω δίχως να σε αγγίξει;

Χρειάζεται το "Φως" για να εισχωρήσει στην ψυχή σου και να αρχίσει να κατουράει στοχεύοντας τις μικρές πληγές σου, για να καυλώνει με την τρομαγμένη σου σιωπή;


Πρέπει να έχει κάποια σπάνια αντι-κειμενική αξία μπαρόκ μου αναλφάβητη, για να σου προκαλέσει τον τρόμο, που τόσο έχεις ανάγκη ανάμεσα στα στεγνά σου σκέλια ;

Πρέπει να έχει κάποιο βαθύ αντιληπτικό κριτήριο, για να καταλάβει ότι ο ιδρώτας που τόσο αποζητάς το ξημέρωμα, δεν έχει την στυφή αλμύρα της ισοπέδωσης, που θα σε κάνει να νιώσεις πιο ζωντανή;

Πρέπει να έχει το θεόσταλτο ρεύμα, για να "βιάσει" τον εγωισμό σου, που τόσο πολύ τον έχεις άχτι;

Όχι ματάρες μου...

Δεν χρειάζεται ένα θαύμα "Κυρίαρχο". Έναν σαδιστή χρειάζεται, που θα σε κάνει να αναρωτιέσαι...

Να το βάλω στα πόδια ή να βάλω τα πόδια του μέσα μου και να τα πλύνω στην ψυχή μου;

Μην παρεξηγήσεις το ποστ μου, παιχνιδιάρικο είναι.

 

Απορία προς τον νηματοθέτη (προτίστως μεν, αλλά μπορεί επίσης να απαντήσει όποιος θέλει):

Η επιροή των θέλγητρων ή/ και της υποτακτικότητας (το τελευταίο εντός ή εκτός εισαγωγικών) μιας γυναίκας, αρκούν να εγκαθιστήσουν Κυριαρχία σε Κάποιον, έστω και πρόσκαιρη; Μπορούν να Τον αλλοιώσουν, ώστε να χάσει μέρος του ελέγχου;
Εκτιμώ πως ο Ίδιος μπορεί να διατηρεί τον έλεγχο της σχέσης, ακόμα και παρατηρώντας την ροή της. Εαν πρόκειται για ερωτική επιροή, προκαλούμενη από μια επίπλαστη εικόνα, θεωρώ πέραν του βεβαίου πως θα φανεί και μάλιστα αρκετά άκομψα.

Την θεωρώ ως μια διαδεδομένη "συνταγή" προς άγραν Κυριάρχου από πλευράς των "υ", η οποία (συνήθως) οδηγεί σε σαδομαζοχιστική αρπαχτή. Δεν ακίζω τις εν λόγω αρπαχτές, αλλά το γεγονός ότι δημιουργούνται, προφασιζόμενες την επιθυμία για να "βιώσουν την υποταγή". Κοινώς, μιλάμε για ψέμα και (εν τέλει) ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιο. Αναρωτιέμαι δε, σε ποιόν ψεύδεται περισσότερο: στον Κυρίαρχο ή στον εαυτό της;

 

Απάντηση: Σκίσε με για να σε ράψω Αφέντη...

κάνω quote το αρχικό ερώτημα για να υπενθυμίσω πως η ερώτηση ήταν διατυπωμένη σε τρίτο ενικό, κάτι που κάνει το ερώτημα γενικό και όχι προσωπικό

απάντησα καταφατικά γιατί το έχω δει πολλές φορές να γίνεται... μη με ρωτάτε για τους "αφέντες" που κατακτήθηκαν... ή έστω κερδήθηκαν

 

Mερικοί ναι.

O τελευταίος λαμπτήρας στον οποίον επέτρεψα να με αγγίξει κάηκε στο φώς της φυσικής μου ενέργειας. Χωρίς να είμαι ιδιαίτερα όμορφη, ούτε ιδιαίτερα επιθυμητή, ούτε φοβερά έμπειρη. Απλά το ψεύτικο ωχριά μπροστά στο αληθινό.

Το φως ενός Κυρίαρχου διαχέεται με τέτοιο τρόπο στο είναι μίας υποτακτικής, που μπορεί να τον αποδεχτεί και που καταλαβαίνει τι σημαίνει φως, από όλες τις τρύπες - και δεν μιλώ για τις συνήθεις τρύπες για τις οποίες μιλούν οι ρομαντζιάρηδες των μικρών πληγών, ο Κυρίαρχος δεν στοχεύει ούτε στον τρόμο ούτε στην σιωπή, αλλά στην σίγουρη και ήρεμη φωνή που σου μιλάει τώρα.

Μπαρόκ ίσως, αναλφάβητη σίγουρα, ποτέ δεν θα μπορέσω να καταλάβω ποια είναι η σπάνια αντικειμενική αξία ενός δήθεν, ο οποίος βασίζεται στον τρόμο για να νιώσει την δική μου (μόνιμη πλέον) νωπότητα. Έχω περάσει χοντρές φάσεις και χοντρές λαχτάρες, και επέζησα. Βγήκα από τις φάσεις όπως έπρεπε, σύμφωνα με τον επιθυμητό στόχο. Δεν θα μπορούσα ούτε καν να εξηγήσω σε ανίδεους παρατηρητές του BDSM, ή σε θιασώτες του θεατρικού session (χωρίς να το κατακρίνω).

Δεν μπορεί κάποιος ο οποίος δεν έχει πρόσβαση στα σκέλια μου να γνωρίζει αν είναι στεγνά ή νωπά. Αυτός που πρέπει να ξέρει, ξέρει. Και δε φοβάμαι κανέναν και τίποτα. Ούτε και πρόκειται ποτέ.

Άντε καλέ σύνελθε, που νομίζετε όλοι ότι η σχέση Κυριαρχίας ισοπεδώνει. Η βλακεία έχει τα όριά της...

Η μόνη στυφή αλμύρα προέρχεται από τα χύσια της μουνάρας μου.

Ο εγωισμός μου είναι θεόσταλτο μπόνους στον ευφυή Κυρίαρχο. Στα πόδια του τον εναποθέτω. Αυτή τη στιγμή χασκογελάει με τη φάση...

Δεν παρεξηγώ το ποστ σου, τα παιδία παίζει. Όσο για τα πόδια, ναι, η μόνη συνετή επιλογή είναι να το βάλεις στα πόδια, όπως το έκαναν και άλλοι πριν από σένα. Όσο για τα δικά Του πόδια, είναι το προσκεφάλι μου. Δεν νομίζω να σου τα δανείσει για να πλύνεις την ψυχή σου. Απαιτείται κάτι περισσότερο από ένα βλακώδες ποστ και από την θεατρικότητα του ρομαντζιάρη (που τον σκότωσαν τα ίδια τα στρατεύματά του στα οποία νόμισε ότι μπορεί να ηγηθεί).

Δεν χρειάζομαι κανένα θαύμα "Κυρίαρχο". Ούτε σαδιστές της κακιάς ώρας. Αυτό που έχω και που με καθοδηγεί αντικατοπτρίζεται στα λόγια μου και στις πράξεις μου. Όποιος δεν το βλέπει, είναι ο μύωψ Magoo. Και δεν ξέρει καν ότι μέσα από μία σχέση με έναν Σαδιστή Κυρίαρχο, το αποτέλεσμα δεν μπορεί παρά να είναι μία υποτακτική / σκλάβα μεγάλης δύναμης, ενέργειας και αυτοπεποίθησης, γκαύλας, συνειδητότητας και σταθερής, αέναης αφοσίωσης. Και όχι ένα ερείπιο, φοβισμένο και πονεμένο, που δεν ξέρει τί του γίνεται. Θα το ξαναπώ, για όσους δεν το κατάλαβαν: τα εύκολα είναι ανιαρά. Δεν θα αφιέρωνα ούτε δευτερόλεπτο από τον πολύτιμο χρόνο μου για τέτοιες κοτσάνες.

 

Έτσι. Ακριβώς έτσι! Ο Κυρίαρχος εξελίσσει τον υποτακτικό. Δεν τον καταπατά. Η μεγαλύτερη ηδονή είναι αυτή. Να σκεφτείς από πού τον παρέλαβες και πού τον έχεις φέρει.

 

Δώρα...
Μία ερώτηση. Αυτή σου απάντηση τροφοδοτήθηκε από την απατηλή αντίληψη που έχεις για την αξιοπρέπεια ή θέλεις κι άλλο;

Αν είναι για το πρώτο, βαριέμαι.
Αν είναι για το δεύτερο, πάρε άδεια πρώτα και μετά παρακάλεσε…  

Μία απάντηση προς όλους.
Όλα καλά και όλα ωραία, δεν διαφωνώ σε τίποτα από όλα αυτά. Έχουμε ένα καλοφτιαγμένο σύστημα αξιών, για να προάγουμε τι;

Τους ηγέτες; Που καθοδηγούν τους στρατιώτες; Τους άρχοντες και τους αυλικούς; Τους θεούς, τους ημίθεους και τους θνητούς; Τι στο διάολο;

Στην vanilla κοινωνία όποιος γαμούσε έλεγε πως είχε το πάνω χέρι. Με ό,τι εξαιρέσεις κουβαλούσε και κουβαλάει η ιστορία ακόμα. Οι γυναίκες έλεγαν ότι προτιμούν τους άντρες που τους κάνουν και νιώθουν ασφάλεια και όταν περνούσε κανένα βαρβάτο αρσενικό, έτρεμαν τα πόδια τους στη σκέψη του τι μπορεί να τους κάνει, όταν τους πιάσει στα χέρια του. Οι άντρες προτιμούσαν τις γυναίκες-συζύγους και μόλις περνούσε καμιά πουτανίτσα, έριχναν και κανά κλεφτό βλέφαρο...

Στο δικό μας χώρο,που ακόμα είναι ρευστός και δεν έχει αποκτήσει τον ιδρώτα του, όποιος κρατήσει μαστίγιο δηλώνει Κυρίαρχος και όχι σαδιστής, οι υποτακτικοί προτιμούν τους Κυρίαρχους, που του κάνουν και νιώθουν σίγουροι και όταν περνάει κανείς εμπρηστής που μπορεί να τους τσουρουφλίσει λίγο, τρέμουν τα πόδια τους. Οι κυρίαρχοι προτιμούν τους καλούς σκλάβους και μόλις περνά κανένα ατίθασο, ρίχνουν και λίγο νερό στο κρασί τους.

Δεν μιλώ με βάση την θεωρία, αλλά με αυτό που συμβαίνει γύρω μας. Ότι και να λέμε μας ξεπερνά η ιστορία που γράφεται μέρα με την μέρα. Κάτι δεν πάει καλά.

Υπάρχουν δύο σενάρια.

Εγώ βρίσκομαι σε λάθος χώρο και τα βλέπω όλα στραβά. Τις απόψεις μου, τις γνωρίζετε, τόσα ποστ έχω γράψει και δεν έχω αλλάξει κεντρική ρότα. Αυτό δε μου μοιάζει σαδομαζοχισμός, αλλά μία προσπάθεια εκμοντερνισμού του Gor.

Το άλλο σενάριο είναι η εισροή στοιχείων vanilla από μία κοινωνία που αντιστέκεται στο "Άλλο" και η προσπάθεια δημιουργίας ενός υβριδίου που έχει ορθόδοξη ψυχή και σαδομαζοχιστικό σώμα.

Αν έχω άδικο, ο "χώρος" θα με απορρίψει σύντομα, αν έχω δίκιο, οι νέες γενιές, θα μας καλύψουν με τα έργα τους.

 

[οff topic]
Και βάσει αυτού αναρωτιέμαι για την "ιδέα" που "επικρατεί":
Κυρίαρχοι οι τέλειοι.*
υποτακτικοί οι ατελείς.**
Για τους pervs και vanilla φυσικά δεν κάνουμε καν λόγο. Αυτοί είναι τόσο αδιάφοροι, που καθιστώνται "άνευ σημασίας".
Οι switches δε είναι σε μια lifetime limbo αφού η τελειότητα και ατέλεια τους αλληλοεξουδετερώνονται.

* αυτοί που έχουν φτάσει σε Θεϊκά επίπεδα και αρέσκονται (ή εκτελελούν κοινωνικό έργο - όπως το δει κανείς) πλέον στο να "καλυτερεύουν"/εξελίσσουν άλλους.
** αυτοί, που αν είναι άτυχοι (ή δεν γνωρίζουν από bdsm) και δεν βρουν κάποιον Κυρίαρχο να τους εξελίξει, παραμένουν εφ' όρου ζωής ξύλο απελέκητο.

Υπεροψία; Ψευδαισθήσεις; Κάτι άλλο ανάλογο; Who knows?... Αnd by the looks of it, who cares?...  
[/off topic]

Y.Γ. Εrasmia66 σαφέστατα δεν αναφέρομαι προσωπικά σε σένα. Εννοείται έτσι;