Σκίσε με για να σε ράψω Αφέντη...

Δεν ειναι τυχαια η (εσχατως τεθεισα) υπογραφη μου.Προσπαθω να αποφευγω την υιοθετηση απολυτων αποψεων,οι διαφοροι -ισμοι με απωθουν,καποια στιγμη " η ιδια η ζωη" τους διαψευδει.
Η εκαστοτε θεωρια συμβαινει πολλακις να ξεπερνιεται απο τις ανθρωπινες συμπεριφορες και αντιδρασεις.
Ψηφισα ναι,.οπως ολοι οι αντρες μεχρι τωρα.Politicaly (η μαλλον bdsmically)correct βεβαια ειναι το οχι.
Ειναι τυχαια αραγε αυτη η ανδρικη ομοφωνια;Απο που πηγαζει;

 

Δεν καταλαβαίνω ειλικρινά τι λες.

Κανείς δεν υποστηρίζει πως οι Κυρίαρχοι είναι τέλειοι.
Κανείς δεν είναι τέλειος. Ούτε ο γιατρός που πας να σε γιατρέψει επειδή έσπασες το πόδι σου, ή ο οδοντίατρος που φτιάχνει τα στραβά δόντια σου.
Απλά γνωρίζει να κάνει κάτι συγκεκριμένα κακά, καλά, καλύτερα.
Ένας Κυρίαρχος με Κ κεφαλαίο, γνωρίζει πως να πάρει μια υποτακτική και να την διαπλάσει ανάλογα με τις ικανότητες που η ίδια κουβαλά μέσα της, καλυτερευοντας την. Οι υποτακτικές που το βίωσαν αυτό δεν κολλάνε σε άγονους εγωισμούς πως μη γένοιτω θα τις θεωρήσουν "ατελείς" ή πως είναι δυνατό κάποιος να θεωρεί πως είναι καλύτερος της σε κάτι, γιατί γνωρίζει τι χρειάζεται και πως να το αποκτήσει επειδή έχει ξεφύγει ήδη από τον ανταγωνισμό vanilla που θέλει τους άντρες και τις γυναίκες να παλεύουν να αποδείξουν ποιος είναι "τελειότερος" καλύτερος κ.ο.κ ή τουλάχιστο αντιλαμβάνεται το αδιέξοδο μιας ανάλογης στάσης και προσπαθεί να την αλλάξει.
Οι Ds σχέσεις δεν είναι σχέσεις ανταγωνισμού ή σύγκρισης μεταξύ των δύο και σίγουρα ούτε ισότιμες.
Όποιος ψάχνει τέτοια στοιχεία δεν ψάχνει σχέση Ds. Τόσο απλά.

 

Ότι ο Αφέντης και η σκλάβα δεν είναι τίτλοι τιμής και ούτε τα καλύτερα κουστούμια της αγοράς. Είναι επιλογές γιατί έτσι μας καυλώνει. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.

 

lara[E-p] you missed the point of my post big time.

Χαίρομαι δε, που δράπτεις κάθε ευκαιρία για να μου υπενθυμίσεις το superiority του bdsm/Ds σε σχέση με τις vanilla σχέσεις. Αυτό με κάνει να τρέχω πιο γρήγορα προς την αντίθετη κατεύθυνση (αντιδραστική γαρ).

Στο παραπάνω μου ποστ μίλαγα για τα άτομα ως αυτόνομες οντότητες και όχι ως μέρος σχέσης, Ds ή μη. Αν το "χαρακτηριστικό" των υποτακτικών είναι ότι χρειάζονται κάποιον να τους "βελτιώσει" ή να διορθώσει τα "άσχημά" τους και των Κυρίαρχων ότι είναι οι "τεχνίτες"/"μαστόρηδες" που "φτιάχνουν" κάθε τι "χαλασμένο"/άπλαστο, τότε ναι, δεν ψάχνω Ds σχέση (όχι ότι πριν έψαχνα), κι αν το γεγονός ότι δεν με θεωρώ "χαλασμένη" (ή έστω ανίκανη να διορθώσω τα όποια λάθη μου από μόνη μου) ή "τεχνίτη" ανακατασκευής άλλου, εκλαμβάνεται ως αποτέλεσμα/δείγμα "εγωϊσμού", then so be it. Εγώ θα το έλεγα απλά αυτογνωσία.

Το θέμα είναι off topic, so εγώ το λήγω εδώ. Ευχαρίστως να το συζητήσω σε άλλο, σχετικό νήμα όμως, αν και την κατάληξη την ξέρω από τώρα, so I don't know if I can be bothered.

 

Ποτέ μία γροθιά στο στομάχι δεν χρειάστηκε επεξήγηση. Έως τώρα.

Να εξηγήσω λοιπόν (εγώ το πίνω εσύ μεθάς). Η αξιοπρέπεια δεν κολλάει σε μία ανταλλαγή απόψεων η οποία στηρίζεται σε προσωπικές αιχμές περί στεγνότητας και όχι σε επιχειρήματα. Και γιατί να βληθεί η αξιοπρέπειά μου από την ανικανότητα του άλλου να εκφράσει μία λογική επιχειρηματολογία; Γιατί, η δικιά σου αξιοπρέπεια πληγώθηκε από την αναφορά στα στρατεύματα που θα σε δολοφονήσουν; Μάλλον γέλασες, σκληρόπετσο τέρας. 

Θεωρώ ότι η αρμονία με τον εαυτό μας και με τους άλλους και η επίτευξη του στόχου της μεγαλύτερης δυνατής απόλαυσης δεν μπορεί να βασίζεται στην άλογη πρόκληση πόνου παρεκτός εάν πρόκειται για υπεύθυνο χειρισμό των εγνωσμένων επιθυμιών και των δύο, στο πλαίσιο των σεξουαλικών μας επιλογών. Αν κάποιος πάρει στα χέρια του ένα "παιδί" το οποίο σε γενικές γραμμές δεν ξέρει ούτε τι ψάχνει, ούτε πού βρίσκεται, και το βλάψει ψυχικά ή/και σωματικά ανεπανόρθωτα, θεωρώ ότι πρόκειται για αναξιοπρεπές άτομο, αήθες, και ίσως το πιο σημαντικό, σε λάθος δρόμο για την επίτευξη του στόχου της μεγαλύτερης δυνατής απόλαυσης. Το ξαναλέω για τους ΠΟΛΥ μπουμπουνοκέφαλους: είναι κάτι εύκολο και επομένως ανιαρό. Αν κάποιος το θεωρεί δύσκολο, πρέπει να είναι πολύ "λίγος". Δεν με αφορά η τακτική του, μακριά απ' τον κώλο μας κι ας κάνει ότι γουστάρει, αν οι άλλοι είναι βλάκες και τον εμπιστεύονται με γεια τους με χαρά τους.

Κατ' εμέ, οι σαδιστικές τάσεις εκτονώνονται μια χαρούλα με υπευθυνότητα, προσοχή, αγάπη και τρυφερότητα για το πλασματάκι που είναι στα χέρια μας και το πονάμε. Και ναι, φυσικά είναι ωραίο να βλέπεις και τον τρόμο στα ματάκια του, να έχεις όμως καλλιεργήσει πριν τις αντοχές του, το αίσθημα της εμπιστοσύνης και το κυριότερο, να έχεις ήδη εσύ ως άτομο την αυτοκυριαρχία που θα σου επιτρέψει να μην ξεπεράσεις τα όριά του (αλλά να τα τεντώσεις) και να μην προκαλέσεις ανεπανόρθωτες βλάβες. Η άποψή μου είναι ότι η BDSM σχέση (ακόμη και το session) δεν είναι άλλοθι για να βγάλεις τυχόν δικά σου απωθημένα και κόμπλεξ ή να αισθανθείς σαν άγριο ζώο μέσα στη ζούγκλα που σκοτώνει τον εχθρό. Η BDSM σχέση είναι ένας όμορφος τρόπος να έρχεσαι σε επαφή με έντονες τάσεις μέσα σου, τάσεις που με τον σημερινό τρόπο ζωής δεν βρίσκουν τρόπο έκφρασης (όχι για όλους τους ανθρώπους) και να τις εκδηλώνεις και να τις απολαμβάνεις με κάποιον συνειδητοποιημένο συναινούντα ενήλικα, με λογική και υπευθυνότητα.

Πάντα μιλούμε για ισοτιμία μέσα σε επιλεγμένη σχέση ασυμμετρίας. Επομένως δεν καταλαβαίνω σε τί αναφέρεσαι.

Δεν γνωρίζω τίποτε από αυτά που λες. Έζησα πολλά χρόνια στην βανίλα κοινωνία και δεν ήταν έτσι. Μα πού τα βρίσκεις αυτά; Για πόσο παλιά μιλάς; Πού ζεις εσύ, σε ταινίες της Finos Films;

Θεωρώ ότι κάνεις λάθος. Οι άντρες υποτακτικοί δεν ψάχνουν Κυρίαρχες αλλά κάποια να τους ξεπετσιάσει. Το οποίο είναι το μόνο εύκολο αν δεν βαριέσαι να βαράς. Οι δε Κυρίαρχοι ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν, το βλέπω καθημερινά, έχουν δημιουργήσει ωραίες σχέσεις, είναι υπεύθυνοι έναντι των υποτακτικών τους, οι δε υποτακτικές διαμάντια ανάμεσά μας, και τις χαιρετίζω με σεβασμό και αγάπη. Γνωρίζοντας ότι πέρασαν κι αυτές ωραιότατες λαχτάρες και πόνους και η ψυχούλα τους το ξέρει αν τους έλειψε ποτέ η εκτόνωση του σαδισμού του Κυρίου τους. Θα πω αυτό που λέω πάντα στις φίλες μου: Όσο πιο πολύ σε πονάει, τόσο πιο επιθυμητή είσαι. Καμία τους όμως δεν είναι ένα κατεστραμμένο πλάσμα σε πλήρη κατάρρευση, ο Κυρίαρχος είναι ένα λογικό, υπεύθυνο, στοργικό άτομο, ΠΟΥ ΑΞΙΖΕΙ ΤΗΝ ΠΟΛΥΤΙΜΗ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ ΤΟΥ.

Έχω επομένως την αίσθηση ότι μιλάς για ένα ψυχικό και σαρκικό τσαλαβούτημα, που αδιαφορεί πλήρως για τις συνέπειες στον αποδέκτη του πόνου.

Υπάρχει και ο χώρος των τρελών δολοφόνων. Μέσα στον δικό μας χώρο, όλοι οι καλοί χωράνε, και οι θεατρικοί, και οι καθαροί σαδομαζοχιστές και οι lifestylers του BDSM και οι perv και οι vanilla. Όλοι. Πλην των τρελών δολοφόνων (ούτε οι δολοφόνοι των ψυχών χωράνε).

Άποψή μου είναι, δεν είναι απαραίτητο να την ασπάζονται όλοι. Την εκφέρω δε χωρίς την άδεια του Κυρίου μου, έχω εν λευκώ την ευχέρεια να συνομιλώ στο φόρουμ και να εκφράζω προσωπικές μου απόψεις.

 

Ως ένα παιχνίδι διαλεκτικής το ύφος σου είναι στεγνό και δεν με φτιάχνει. Όσο περνάει ο καιρός βλέπω ότι χάνεις το συναίσθημα και το χρώμα σου, να το ψάξεις αν δεν ήταν ο στόχος σου. Αποφάσισε λόγιος ή θεατρίνα;

Τώρα…

Καλό είναι, έβαλες λίγο περισσότερο αλήθεια στο κείμενο σου, αλλά όχι τόσο όσο κατέχεις. Πάλι μου θυμίζει ορθοδοξία και αναρωτιέμαι ποιος σου κλέβει αυτή την υπέροχη ψυχή που έχεις.

Ως επιχείρημα μου…
Συγνώμη για το λιτό, αλλά τόσο αξίζει.
«Όμορφα» τα λόγια σου, αλλά άλλα τα έργα σου. Μήπως τα έργα σου, έχουν τα κότσια να λένε την αλήθεια;

Υ.Γ. Ξέρω κουράστηκες να το γράψεις, αλλά δεν χρειαζόταν. Μίλα σα να κατουράς. Αυθόρμητα...

 

Όσο δύσκολο και αν είναι να το δεχτείς, δεν είμαστε όλοι εδώ για την διασκέδασή σου Ηλία μου. 

Το αντίθετο μάλλον θα έλεγα. 

Το συναίσθημα απαιτεί τους χειρισμούς του, το χρώμα το φτιάχνουμε εμείς, η παλέτα μου διαθέτει όλα τα χρώματα και επομένως όλους τους δυνατούς συνδυασμούς. Δεν έχω προσωπικούς στόχους, Άλλος στοχοθετεί, εγώ εκτελώ.

Όταν γράφω στο φόρουμ, δεν κάνω τίποτε περισσότερο από το να γράφω στο φόρουμ. Και επειδή το αγαπώ, το θεωρώ σπίτι μου κατά κάποιο τρόπο, με ενδιαφέρει περισσότερο να περάσω απόψεις οι οποίες συντελούν στην καλή λειτουργία του, καθώς και στην διαμόρφωση απόψεων από συμφορουμίτες οι οποίοι ενδεχομένως είναι πιο καινούργιοι, πιο άπειροι, ίσως χωρίς κάποιες βασικές γνώσεις και καλό θα ήταν να αποκτήσουν καλές, υγιείς βάσεις, πριν γευθούν το αιματάκι τους, μπερδεμένο με τα χύσια τους. Δεν συμφωνείς;

Τα έργα μου, όσο είσαι σε θέση να τα γνωρίζεις, σε γενικές γραμμές συμβαδίζουν με τα λόγια μου. Αλλά δεν με ενδιαφέρει να αποδείξω σε κανέναν τίποτε περί αυτού, κάνω πάντα αυτό που γουστάρω, και αυτό που γουστάρω συμβαδίζει με αυτό που σκέφτομαι και με αυτό που αισθάνομαι. Αλλά αυτά δεν έχουν σχέση με τα ερωτήματα που σε απασχολούν. Και δεν είναι επί του παρόντος το θέμα της αρμονίας στη ζωή μας. Όσο και αν σε τσούζει.

ΥΓ1.Δεν κουράστηκα να γράψω το κείμενο, πάντα γράφω αυθόρμητα και εν βρασμώ, και όταν κατουράω τους χρυσούς ζεστούς καταρράκτες μου το κάνω το ίδιο αυθόρμητα και με τον ίδιο ενθουσιασμό.

ΥΓ2. Ούτε λόγιος ούτε θεατρίνα. D.

 

Απάντηση: Re: Σκίσε με για να σε ράψω Αφέντη...

δε σου μοιάζει για SM γιατί είναι BDSM και ως εκ τούτου είναι λογικό να υφίστανται στοιχεία εκτός σαδομαζοχισμού... έστω και εκμοντερνισμένο Gor*

πως θα μπορούσα να διαφωνήσω με την παραπάνω πρόταση; για μένα, δεν είναι σενάριο, είναι πραγματικότητα... και δε βγάζω τον εαυτό μου έξω απ' αυτή την πραγματικότητα... όλοι -μηδενός εξαιρουμένου- έχουμε βιώματα που τα φέρνουμε στο χώρο όταν εισερχόμαστε συνειδητά... θέλει κόπο να τα ξεριζώσουμε και δεν είμαι σίγουρη αν ποτέ το καταφέρνουμε στο 100%




*εισπράττω μια απαξίωση για το Gor εκ μέρους σου, γιατί;

 

Λίγο καλύτερα τώρα. Μπράβο σου.

Κάποιος πραγματικά παλιός μου είχε πει, να αφήσω την όποια προσπάθεια ωραιοποίησης του αντικειμένου.

Του είχα πει για να μην τρομάξουν το κάνω.

Και μου είχε πει ότι ακριβώς αυτό πρέπει να γίνει. Να δουν κάποια πράγματα με το "αίμα" τους για να αποφασίσουν αν θα πρέπει να κάτσουν ή όχι.

Υ.Γ. Ξέχασες το είμαι η D ένα γλυκό και σκληρό παραμύθι. Αυτό μ' αρέσει  

 

Re: Απάντηση: Re: Σκίσε με για να σε ράψω Αφέντη...

Καλό είναι το παραμύθι, αρκεί να μην μένουμε για πάντα εκεί.

 

Κάποιος θέλει να παίξει τον μπαμπά μαζί μου ή ιδέα μου είναι; 

Ναι, δεν αντιλέγω. Παρόλα αυτά, απαιτείται προσοχή από ένα υπεύθυνο άτομο. Δεν θέλεις να σπάσει το πολύτιμο παιχνίδι σου. Και αν δεν είναι πολύτιμο, δεν αξίζει τον κόπο (άποψή μου βέβαια, μερικοί σπαταλούν τον χρόνο τους, ιδίως όταν νομίζουν ότι έχουν πολύ).

Τι κι αν το ξέχασα εγώ; Προφανώς το θυμούνται οι άλλοι.