Σκαλίζοντας τον ψυχισμό του υποκειμένου.

Αγαπητή Syrah.
Καλό θα ήταν να δούμε την ταπείνωση ως εργαλείο, και όχι ως αυτοσκοπό πάνω στο Σαγκουρτελέ μας. Ο μοναδικός στόχος ενός κυριάρχου είναι η κυριαρχία, γιατί μονό μέσου αυτής θα μπορέσει να κρατήσει με σθένος τα ηνία του Σαγκουρτελέ του. Και η όλη τεχνική που αναφέρω παραπάνω έχει να κάνει με την επίτευξη αυτού του στόχου αυτού. Ουσιαστικά η τεχνική της γνωριμίας χωρίζεται σε 3 απαραίτητα και με χρονική προτεραιότητα στάδια:
1)Την Γνώση: Που επιτυγχάνετε με την ανάκριση.
2)Την βαθύτερη γνώση και την ανάλυση: Που επιτυγχάνετε με την μέθοδο RPG.
3)και την τελική κυριαρχία: Που επιτυγχάνεται με την «Τελετή» της εξερεύνησης και ολοκληρώνεται με κάποια επιπλέων στάδια που δεν αφορούν την διαδικασία της γνωριμίας με το σαγκουρτέλε. Ουσιαστικά είναι η στιγμή που ο κυρίαρχος ανακαλύπτει, το εάν και κατά ποσό το Σαγκουρτέλε μπορεί να δώσει την Υποταγή του στον Κυρίαρχο.
Τώρα οι πήγες μου είναι περισσότερο από το θεατρικό δόγμα του Peter Brook που μιλάει φυσικά για μια τελείως διαφορετική υποταγή, και για μια τελείως διαφορετική σχέση, αλλά νομίζω ότι η τεχνικές του ταιριάζουν γάντι στο παιχνίδι κυριαρχίας που καλείτε να παίξει ο κάθες κυρίαρχος.
Τέλος να αναφερθώ σε αυτήν την πολυσυζητημένη λέξη… το Σαγκουρτέλε. Κάτι που αποφυγα να κάνω είναι δώσω Φύλο και ιδιότητα στα Σαγκούρτέλε (Στον Σκλάβο ή την Σκλάβα) για τον απλό λόγο ότι όχι μόνο δεν εξυπηρετεί κανέναν σκοπό, αλλά προκαλεί και προβλήματα αφού το Σαγκουρτέλε, μπορεί να χρησιμοποιήσει τις ιδιότητες του σαν εστίες περηφάνιας, που μπορεί να προκαλέσει ρήξη μεταξύ Σαγκουρτέλε και Κυρίαρχου.
Ελπίζω να σας κατατόπισα.
Φιλικά.
Χ.

 

Για λόγους πλήρους ανάδειξης των επιχειρημάτων σας φρονώ πως αυτό που αποκαλείτε Μάστερ θα έπρεπε να ονομαστεί Τελερουγκάς

Dream

 

Διαβάζοντας αυτό το νήμα, θέλω να θέσω τα εξής ερωτήματα:

Ερώτημα 1: Τι είναι αυτή η μέθοδος RPG; Έχει αναφερθεί τόσες φορές αλλά ποτέ δεν έχει αναλυθεί.

Ερώτημα 2: Για ποιο λόγο να επιλέξει ο Κ να αναφέρεται στο υ με κάποιον ουδέτερο όρο, όπως αυτή η φαιδρότητα που προτείνει ο νηματοθέτης; Τόσο ασήμαντος είναι, για έναν Κ, ο δέκτης της κυριαρχίας του;

Ερώτημα 3 (ρητορικό): Πόσο μεγάλο πρόβλημα με το Εγώ του πρέπει να έχει κάποιος, για να απαιτεί, στα 25 του, απόλυτο σεβασμό (κάτι που κατ' εμέ αποκτιέται με την πάροδο του χρόνου και δεν επιβάλλεται ελέω κυριαρχικής θέσης) και να αρέσκεται στο να παίζει το ρόλο του θεού;

 

Μια απορία ....
γιατί να περιορίσουμε το σκάλισμα μόνο στον ψυχισμό του υποκειμένου; χάθηκαν τόσα άλλα καλά μέρη να σκαλίσεις ;

 

1. Παίζουμε ρόλους. πχ. εσύ θα κάνεις τον Τάσο κι εγώ την Γκόλφω . Αν αυτό είναι ντεπασέ , εσύ θα κάνεις το γιατρό κι εγώ π.χ. την ασθενή.. εσύ τον Θεό (όποιον τέλος πάντων έχεις στο κεφάλι σου) κι εγώ την μετανοούσα Μαγδαληνή, εσύ τον κουρσάρο κι εγώ την κουρσεμένη, εσύ τον Βοναπάρτη κι εγώ την Ιωσηφίνα και πάει λέγοντας, ανάλογα τη φαντασία, το ρεπερτόριο και τις δυναμικές του ζευγαριού. Είναι εξαιρετικά "λυτρωτικό" να μπαίνεις μέσα σε ένα ρόλο, πρώτον επειδή αυτό σε απενοχοποιεί (είμαι μια πουτάνα αλλά είμαι μόνο όσο κρατάει ο ρόλος, είμαι ο βασανιστής στα μπουντρούμια και ανακρίνω τον κατάδικο, είμαι η μικρή που ξελογιάζει τον παντρεμένο φίλο του μπαμπά της, είμαι η σκύλα που θέλει αφέντη, είμαι η σοβαρή δικαστίνα και το βράδυ παίρνω βίζιτες στις γωνιές του δρόμου, κοκ) και δεύτερον, γιατί μέσα από την εξέλιξη των ρόλων, εξελίσσεται το ίδιο το ζευγάρι μετατρέποντας την αχαλίνωτη του φαντασία σε πραγματικότητα. Η εκτόνωση πραγματικά είναι μεγάλη, αρκεί να μην ακολουθούνται σχέδια σφιχτά και κανόνες, μόνο ένα γενικό πλαίσιο, έναν καμβά που πάνω του, το κάθε ζευγάρι θα ζωγραφίσει το δικό του πίνακα.


2. Για μένα, μόνο μια είναι η εξήγηση. Για να προφυλαχτεί ο ίδιος από συναισθηματικά ολισθήματα, συναισθηματικές εμπλοκές τις οποίες φοβάται πως δεν θα μπορέσει να διαχειριστεί χωρίς να χάσει το στάτους του (αληθεύει άραγε αυτό; Ή είναι μόνο ένας μύθος πως όποιος ερωτεύεται χάνει την Κυριαρχία του; ) τα οποία προφανώς τον φοβίζουν τόσο, ώστε να μη βλέπει απέναντί του τον αντίποδά του αλλά ένα χρηστικό –όσο θέλει – αντικείμενο.

3. Μπορεί να μην προέρχεται μόνο από ένα παραφουσκωμένο Εγώ, αλλά από υπέρμετρο φόβο, πως αν δεν απαιτήσει εκ προοιμίου τον σεβασμό, δεν θα τον έχει. Βέβαια, όλοι μας ξέρουμε, πως και ν απαιτήσεις και να μην απαιτήσεις το ίδιο και το αυτό είναι. Αν ο Βασιλιάς αποδειχτεί πως είναι γυμνός, θα τον πάρουν στο ψιλό θέλει δε θέλει.

Για τον ρόλο του Θεού δεν έχω να πω και πολλά.. Είναι πώς τον έχει ο καθείς στο μυαλό του και τον προσαρμόζει και πάνω του.. (απρόσιτο, βλοσυρό, τιμωρό, φιλεύσπλαχνο, ελεήμονα, κλπ κλπ κλπ)

 

Απάντηση: Σκαλίζοντας τον ψυχισμό του υποκειμένου.

Τι πίνεις κ Darkreminder και δε μου δίνεις? (ερώτηση- παράπονο του γάτου μου:tear 

Ένα Σαγκουρτελε..

 

Απάντηση: Σκαλίζοντας τον ψυχισμό του υποκειμένου.

Συγνώμη αλλά μου φάνηκε σα δοκίμιο του Μαρκέζ..

 

Εννοήτε σε ότι έχει να κανει με επιθεσή στην προσωπικότητα μου απλά δεν με ενδιαφέρει το θέμα. Σημερα όμως θα αναλύσουμε το τι δεν ειναί bdsm γιατί μαλλον προς τα εκει πάει το θέμα:
BDSM ειναί παιχνίδι και ψυχοθεραπεία... δεν είναι πραγματικότητα.
BDSM δεν σημαίνει να μαλώνεις με κάποιον άλλο μέσα σε ενα φόρουμ.
BDSM δεν σημαίνει να μην προσέχουμε τι γράφει ο άλλος.
RPG Είναι παιχνίδι ρόλων με μοναδική πραγματικότητα την ψυχοσύνθεση των παικτών.

Υ.Γ1 πίνω βότκα συνήθως.
Υ.Γ.2 Δεν θα το ελεγά φόβο, αλλά θα το έλεγα προσεκτηκότητα και οργάνωση.
Υ.Γ.3 Incomplete θα σε γελάσω... ειλικρινά δεν ξέρω.
Υ.Γ.4 παρακαλώ οταν διαβάζετε ένα κειμενό μου να ρίχνετε μια μικρή ματιά, και στις επησημάνσεις... για να μην τρέχει η φαντασία και αρχήσει κανένας, να νομίζει οτι την ειδα θεός.
Υ.Γ.5 Δεν ήξερα ότι καποιος για να έχει τον ρόλο του Μάστερ πρέπει να έχει φτάσει σε συνταξιοδότηση...

φιλικά.
Χ.

 

Ας τα πάρω, λοιπόν, με τη σειρά.

Παιχνίδι ναι, για κάποιους είναι. Για άλλους είναι τρόπος ζωής, κοινώς πραγματικότητα. Ψυχοθεραπεία από πού κι ως που; Όλοι οι υποτακτικοί χρήζουν ανάγκη ψυχοθεραπείας; Και μάλιστα, αν όντως κάποιος χρήζει, του την κάνει ο Κυρίαρχός του, και δεν απευθύνεται σε κάποιον ειδικό γι' αυτό επιστήμονα; (Μήπως οι Κυρίαρχοι κάνουν και ψυχανάλυση; Σκέφτομαι ν' αρχίσω και από το να δίνω μια περιουσία, δεν πάω καλύτερα σ' έναν Κυρίαρχο να μου βγει και πιο φτηνά; )

Δεν είδα κανέναν να μαλώνει, στη συγκεκριμένη περίπτωση τουλάχιστον. Κριτική βλέπω να γίνεται. Ίσως με μια δόση ειρωνείας, πάντως όχι κακοπροαίρετη.

Φυσικά και όχι. Όπως επίσης, σε καμία γλώσσα απ' αυτές που ξέρω, η έννοια της προσοχής σ' ένα κείμενο καλείται BDSM.

Ευχαριστώ για την επεξήγηση.

Και μια γνωστή μου κάπως έτσι το έλεγε, μόνο που από την πολλή προσεκτικότητα και οργάνωση όχι απλά δεν ευχαριστιέται τις απολαύσεις της ζωής, αλλά κοντεύει να μείνει και εντελώς μόνη της.

Φυσικά και όχι. Ωστόσο, δε μπορεί να απαιτεί, λόγω του ότι αυτοχαρακτηρίζεται Μάστερ, το σεβασμό των άλλων. Τον κερδίζει σιγά σιγά, με το χρόνο (και σε πληροφορώ πως όσο πιο νέος είσαι, τόσος περισσότερος χρόνος χρειάζεται)

 

Αυτό που πραγματικά μου αρέσει είναι η αθωότητα! που δεν σου περνάει καν από τον νου ότι ένας ενήλικας που την βρίσκει να κοπανάει - για προσωπικό όφελος - αθώους υποτακτικούς μπορεί - υπό συνθήκες - να χρήζει ψυχανάλυσης ο ίδιος! Αντίθετα, περιορίζεις τους εν δυνάμει κάμνοντας στους υποτακτικούς!

Αντε ... καλά να περνάς! και εμείς μαζί σου!

Υμέτερος

 

Μα στην προκειμένη περίπτωση το ζήτημα που τέθηκε ήταν το αν "χρήζουν ψυχοθεραπεία" οι υποτακτικοί, έτσι τουλάχιστον το έθεσε ο νηματοθέτης. Όχι φυσικά πως έχεις άδικο. Αλλά αυτό είναι μεγάλη συζήτηση και δε νομίζω πως είμαστε (τουλάχιστον εγώ σίγουρα δεν είμαι) οι αρμόδιοι για να δώσουμε απάντηση.

 

Δεν θα απαντήσω σε όλα οσα έθεσες, γιατί είτε θα απαντήθουν αργότερα αναλυτικά είτε αφορούν την προσωπικότητα μου, οπότε δεν βλέπω κανένα λόγο να απάντησω περαιτέρω. Αλλά το θέμα με την λέξη Ψυχοθεράπεια καλό θα ήταν να εξηγηθεί για να μην παρεξηγηθεί. Την Ψυχοθεραπεία μας σε αυτό το παιχνίδι, γιατί για παιχνίδι πρόκειται την κάνουμε όλοι μας, μηδενός εξαιρουμένου, για τον πολύ απλό λόγο, ότι καλύπτουμε κάποια συναισθηματικά μας κενά και κάποιες βαθύτερες ανάγκες, μέσω της κυριαρχίας ή της υποταγής (ανάλογα την περίπτωση). Οπότε όπως κατάλαβες ούτε ψυχαναλυτής δεν την είδα, και πριν με προλάβει κανένας... όχι δεν την είδα ούτε πλανητάρχης.
Φιλικά.
Χ.