Σκαλί 1ο: Με το δάχτυλο στη Ρενέ

Προσγειώθηκα στο Ορλύ το Σάββατο 10 Μαίου στις 19:30 μέσα σε καταρρακτώδη βροχή, αλλά το ταρακούνημα δεν ήταν αρκετό για να με βγάλει από τις σκέψεις μου. Η δουλειά ξεκινούσε την Δευτέρα και ο διευθύνων σύμβουλος είχε την φαεινή ιδέα να μου προσφέρει διαμονή στο Παρίσι για ένα Σαββατοκύριακο με αντάλλαγμα να πετάξω με ΑΡΕΧ εισιτήριο στην οικονομική, γύρω στα 250 Ευρώ. Έκανα τον δύσκολο ("ταλαιπωρούμαι λίγο με το laptop τόσες μέρες..") , αν και τσακίστηκα στο γραφείο μου να στείλω ένα mail στη Ρενέ, με την ελπίδα να μην έχει κανονίσει κάποια εκδρομή και την εγωιστική πεποίθηση ότι κι αν είχε, θα την ακύρωνε για χάρη μου.

Δεν είχε. Ήθελε πολύ να βρεθούμε. Φυσικά με θυμόταν ακόμη. Κι εγώ τη θυμόμουν...

Στις 20:45 ήμουν στο δαίδαλο του μετρό και έψαχνα να βρώ τί αλλαγές θέλω για να βγώ στο Reamour Sebastople. Ποτέ δεν έμαθα το παρισινό μετρό. Η Pενέ είχε - έχει ακόμη- ένα μικρό διαμέρισμα-δωμάτιο εκεί από πίσω, μια τυπική παρισινή τρύπα 2 x 2 με κοινόχρηστο μπάνιο στον όροφο. Έπιασα τη βέργα στο βαγόνι καθώς ο συρμός ξεκίνησε και κάηκα σαν ν' άγγιζα ήδη το κορμί της. Στο 20λεπτο που χρειαζόμουν μπορούσα να γλιστρήσω πίσω 2 χρόνια και κάτι μήνες, στη βραδιά που γνώρισα τη Ρενέ...


Σε ένα πολύ βαρετό meeting στο Παρίσι, ο Πιέρ, ένας πανύψηλος μαύρος Βέλγος δεν μπορούσε να χωνέψει πως η δική μας εταιρεία είχε καλύτερη απορρόφηση από τη δική του σε ένα ευρωπαϊκό πρόγραμμα συνεργασίας. Δεν μπορώ να πώ πόσο ωφελήθηκα στη ζωή μου που έδειξα στον Πιέρ έναν τρόπο που χρησιμοποιούσε η εταιρεία μου για να κλέβει την κοινότητα χωρίς να μας παίρνουν χαμπάρι. Τότε το έκανα για να πουλήσω μούρη. Σοφή απόφαση. Ενθουσιασμένος (αφού έκανε μισή ώρα να το καταλάβει!), μου υποσχέθηκε να με βγάλει έξω για μια σπέσιαλ βραδιά. Φαντάστηκα τί περίπου εννοούσε, γιατί από το προηγούμενο βράδυ είχε φαγωθεί να πάμε στην Πιγκάλ μετά το φαγητό. Φυσικά, είχα προφασιστεί κούραση και είχα πάει μόνος μου μετά τις 12 για κανά δυό ποτά και χαζοκουβεντούλα με τις πουτανίτσες - ανατολικές κι εκεί οι περισσότερες. Δεν μου αρέσουν οι πουτάνες είτε όταν τις πληρώνω είτε όταν μου τις πληρώνουνε και έχω στείλει κανά δυό πίσω, όταν μετά από κάποιο πετυχημένο deal μου τις στέλνουν οι partner στο ξενοδοχείο. Γενικώς, δεν γαμώ γυναίκα που μασάει τσίχλα. Πάρτε το ως βίτσιο.

Εκείνη τη βραδιά δέχτηκα να βγούμε με τον Πιέρ. "Dress casual - what's with the suit, eh?", μου είπε με μια άθλια Γαλλική προφορά - "Πάλι πουτάνες θα δούμε", σκέφτηκα. Κατά τις 23:30 βρήκα τον Πιέρ στην ρεσεψιόν μου. Κολλητό δερμάτινο παντελόνι και τρυπητό μαύρο T-shirt. Είχα πλέον ενδείξεις για την υποψία μου ότι ήταν καρα-κρυφή, αλλά δεν είχε δείξει διάθεση να μου την πέσει ούτε στις Βρυξέλλες, ούτε εδώ, οπότε και δεν με ενοχλούσε. "I know this place..eh.. magnifique!" Πράγματι, πήγαμε προς την Πιγκάλ. Μετά από κανά δυό ποτά στα μπαρ της περιοχής, παρατηρώντας στρουμπουλές Μολδαβές να γδύνονται βαριεστημένα πιασμένες από μια μπάρα πριν έρθουν να μας πιάσουν εξίσου βαριεστημένα τον πούτσο πάνω από το παντελόνι και να μας ζητήσουν 50 ευρώ για πίπα, ο Πιέρ σηκώθηκε και με αλανιάρικο ύφος μου είπε: "Allez..". Βγήκαμε έξω και περπατήσαμε ως τη Σακρ Κερ. Πλησιάσαμε σε μια πόρτα που έγραφε από πάνω Chateau κι έκανε φανερό ότι αν δεν σε ξέρουν, δεν μπαίνεις ούτε με σφαίρες.. Τον Πιέρ τον ήξεραν. Κι έτσι χάσαμε επιτόπου 50 ευρώ (αντί για 80, είπε το κήτος στην πόρτα) και βρεθήκαμε πίσω από τον καθρέφτη...

Μπράβο Πιέρ! Κόκκινο βελούδο, σεπαρέ, καμμιά εικοσαριά γυμνοί και ημίγυμνοι με leather belts & vinyl, μεγάλη μπάρα στο βάθος.. Κι εγώ με πιέτες και το Αρμάνι πουκάμισο κάτω από το δερμάτινο. Κανά δυό Γερμανοί ντυμένοι σαν κοινοτικοί, έπιναν στο μπαρ και πιάνανε ότι κώλο περνούσε από μπροστά τους. Ευδαιμονία! Πού 'στε να δείτε που πάνε τα λεφτά του ευρωπαίου φορολογούμενου. Δεν μπορώ να περιγράψω την απίστευτη μπόχα που είχε ο χώρος, συνδυάζοντας ένα γελοίο σύστημα απορρόφησης του καπνού και τη βρώμα από τα ποτισμένα βελούδα στα έπιπλα και από τα κάποτε χαλιά.. Στα συν του μαγαζιού - δεν φαίνονταν να υπάρχουν πουθενά Αμερικάνοι.

Πρόσεξα αμέσως την Ρενέ, γιατί φορούσε ένα δυσανάλογο chocker με μια αλυσίδα χοντρή, λες κι είχες δέσει μοτοσυκλέτα. Ήταν στο δεύτερο κλουβί ("cage de pipe") και το λουρί της ήταν δεμένο στα κάγκελα. Δίπλα ένας στερεότυπα χοντρός, τεράστιος Αλσατός βαστούσε ένα μεγάλο ποτήρι μπύρα και διάλεγε ψωλές. Τα κυβικά κλουβιά χωρούσαν έναν άνθρωπο γονατιστό και εκτός από τα κλασικά κάγκελα είχαν εμπρός ένα στρογγυλό άνοιγμα από το οποίο μπορούσε να περάσει άνετα μία ψωλή - άντε δύο. Η Ρενέ στα τέσσερα, φορούσε μια μαύρη μάσκα γάτας στα μάτια, δερμάτινη φούστα, πολύ μικρά στήθη με πεταχτές ρώγες προς το πλάι, γυρισμένη πρόσωπο προς την τρύπα, με τα μαύρα μαλλιά καρέ, τσιμπούκωνε με τη σειρά όποιον διάλεγε ο σύντροφός της. Κουνούσε ρυθμικά όλο της το σώμα - πιθανόν για να ανακουφίζει τη μέση της, με ιδιαίτερα καβλωτικό αποτέλεσμα. Αυτό που με έκανε να μην μπορώ να πάρω τα μάτια μου από πάνω της, ήταν η απολύτως φυσική κίνηση της, μια παντελής απουσία από το χώρο. Ήταν τελείως αλλού, σε έναν άλλο κόσμο, λες και τσιμπούκωνε στο μυαλό της τον Λεονάρντο ντι Κάπριο ή κι εγώ δεν ξέρω ποιόν και απλώς φρόντιζε οι κινήσεις της να είναι τέλειες για να μην την απορρίψει. Και βέβαια το δέρμα της.. Ένα στιλπνό μελαχρινό, χωρίς τους κόκκους που κάνουν οι ξανθές μετά τα 25. Κόσμος και κοσμάκης περίμενε στην ουρά προσπαθώντας να διατηρήσει τη στύση του και να πάρει την έγκριση του Master της. "Αν γλίτωσα την πόρτα στην είσοδο, εδώ θα φάω σίγουρα" σκέφτηκα και στάθηκα παράμερα. Εκτός από τους υποψήφιους και τους μυστήριους σαν εμένα, υπήρχαν και μερικές γυναίκες τριγύρω που χάζευαν, έτριβαν πότε τις ρώγες, πότε το μουνί τους και διάφοροι προσπαθούσαν να τις χουφτώσουν και να τις σύρουν στα σεπαρέ, χωρίς επιτυχία οι περισσότεροι.

Δίπλα στη Ρενέ, στο άλλο κλουβί, ένας 30χρονος λιγνός που φορούσε μόνο κόκκινες ζαρτιέρες έδινε κώλο από την αντίστοιχη τρύπα του κλουβιού του σε μια ευφυή επίδειξη μάρκετινγκ: όποιος δεν άντεχε άλλο την ουρά ή την απόρριψη τον κάρφωνε κανονικά ξεχνώντας κάθε επιφύλαξη - και μερικοί κάθε προφύλαξη! Τα μουγκρητά του εξιτάριζαν τον κόσμο που έτσι κρατούσε τη στύση του λίγο παραπάνω - λογικό ήταν να τον ανταμείβουν μερικοί πού και πού. Είχε τον έλεγχο του βάθους και του ρυθμού, αφού έπρεπε να στηρίζεσαι στα κάγκελα και να τεντώνεις τον πούτσο σου στην τρύπα για να τον γαμάς, αλλά φαινόταν να το ζει ολόκληρο το έργο έτσι όπως τουρλωνόταν προς τα πίσω - σχεδόν έβρισκε στα κάγκελα. Κάποιοι περνούσαν το χέρι τους με το πλάι ανάμεσα από τα κάγκελα και του τσιμπούσαν τα κωλομέρια, και δώστου βογκητά. Μπορούσες να τον γαμάς και να κοιτάς δίπλα τις αιθέριες κινήσεις της Ρενέ να πιπάρει. Αν πω πως δεν μου πέρασε από το μυαλό... Ήταν βέβαια μεγάλη απόφαση γιατί ο Αλσατός ήταν κέρβερος και δεν άφηνε κανέναν που είχε πάρει κώλο να πλησιάσει καν στην ουρά για την Ρενέ.


Επρόκειτο εν ολίγοις για μια παραλλαγή της κλασσικής glory-hole που έχει κάθε gay cinema που σέβεται τον εαυτό του στην Ευρώπη - μόνο που εδώ είσαι φάτσα κάρτα και βλέπεις το στόμα, το πρόσωπο και το σώμα που σε εξυπηρετεί και δεν είναι πάντα αντρικό... Χώρια που σε κοιτάνε και διάφοροι με ύφος, «έλα αγόρι μου, χύσε να πάρουμε σειρά..». Ψιλοαγχωτικό μου φάνηκε.



Ο Αλσατός σάλεψε μόνο σε μια στιγμή που κάποιος χοντρός σε έκσταση που τσιμπουκωνόταν από τη Ρενέ άρχισε να της λέει κάτι - προφανώς Γαλλικές βρισιές που δεν καταλάβαινα, ίσως κάτι για τα χύσια - το λέω αυτό γιατί όλοι είχαν μια φοβερή ευγένεια και τραβιόντουσαν λίγο πριν χύσουν, κι έχυναν δίπλα στο κλουβί, η Ρενέ τραβήχτηκε, και απειλήθηκε επεισόδιο. Ο τύπος απομακρύνθηκε ήσυχα - κυριολεκτικά με την ψωλή στο χέρι- και ο Αλσατός τράβηξε άγαρμπα το λουρί της Ρενέ, σαν να έλεγε «εγώ είμαι εδώ γι αυτά - δουλειά σου». Κάποιος πήρε τη θέση του. Οι κινήσεις που έκανε η Ρενέ, ψάχνοντας στα τυφλά με το χέρι, να βρει την ψωλή του τύπου και να την βάλει στο στόμα ήταν μαγικές. Ήμουν στην δεύτερη μπύρα, και την παρατηρούσα προσεχτικά. Αν ξεδιπλωνόταν θα έφτανε ίσως το 1.70, δεν θα 'ταν παραπάνω από 60 κιλά (63 όπως έμαθα το ίδιο βράδυ) και είχε ένα απίστευτο κορμί 28 χρόνων (την έκανα μικρότερη, από τα στήθη). Τα παπούτσια ήταν κάπως παράταιρα. Ίσως ταίριαζαν με τα ρούχα που φορούσε όταν μπήκε, κάποιο καφέ αδιάβροχο;

Έκανα μια βόλτα να ξελαμπικάρω γιατί καρφωνόμουν, παρόλο που το παντελόνι μου ήταν φαρδύ. Τα δυό κλουβιά ήταν όπως θα φανταζόταν κανείς το κέντρο του ενδιαφέροντος, αν και συνέβαιναν και διάφορα άλλα στα περίπου 70 τετραγωνικά του κλάμπ - δεν ανέβηκα στο πατάρι, και στις τουαλέτες χωρίς πόρτες παρατήρησα ότι δεν υπήρχε καθόλου action - οι άνθρωποι απλώς κατουρούσαν! Στα περισσότερα σεπαρέ και στα dark room δύο ή και τρεις gay ξεκωλιάζονταν και πιπάρονταν μες στην τρελή χαρά - με τόσους καβλωμένους παντρεμένους 40ρηδες τριγύρω! Μερικές γυναίκες γλείφωνταν και κάτι κακόμοιρα ζευγάρια ανανέωναν τη σχέση τους με εκείνην καθιστή (πάντα σεβασμός στη σύζυγο!) να γλείφει τεράστιους πούτσους παντελώς ξένων με ύφος απορίας και εκείνον να μουρμουρίζει παίζοντάς την. Υπήρχαν βέβαια και κανά δυό ζευγάρια που γαμιόντουσαν με αφοσίωση, εξιταρισμένα μόνο και μόνο από την ιδέα ότι το έκαναν σε δημόσιο χώρο, αντί για την γκαρσονιέρα τους. Πεταμένα λεφτά. Ο Πιέρ είχε χαθεί στο βάθος, μιλούσε με έναν 20χρονο "ανταυγέ" ξανθό, τελειωμένη, με όλα τα αξεσουάρ - κρίκους στις ρώγες και τον αφαλό, leather string- κι αυτό ήταν καλό γιατί όσο έμεινε δίπλα μου πρόλαβαν να με πλησιάσουν δύο μυστακοφόροι δερματόδετοι στους οποίους χαμογέλασα όσο πιο αρρενωπά μπορούσα. Πλησίασα πάλι στα κλουβιά.

Ξαφνικά, το πάρτυ κόπηκε. Δεν ξέρω πότε είχε αρχίσει, αλλά η Ρενέ είχε πάρει ήδη τρεις μπροστά μου. Ο τύπος που είχε στο στόμα της τώρα, ένας άλουστος λιγνούλης με γυαλιά και μικροτσούτσουνος - προφανώς γάλλος δημόσιος υπάλληλος- πήρε την τιμωρία που του άξιζε, ένιωσε πώς είναι να κατεβάζει μια δημόσια υπηρεσία τα ρολά μπροστά σου και πήρε το ανάλογο ύφος και την ψωλή του παραπέρα. Ο Αλσατός έλυσε το λουρί, τράβηξε τη Ρενέ προς τα πίσω και άνοιξε το κλουβί της που, όπως δεν είχα δει, είχε ένα μάνταλο από την πίσω πλευρά. Όλοι απομακρύνθηκαν σαν να τελείωσε ομιλία. Μεγαλύτερη πλάκα έπαθε φυσικά ένας κοντός και τριχωτός λιγδιάρης που εκείνη την ώρα πρωκτοκοπούσε με λύσσα τον gay, αφού τα παρελκόμενα έφυγαν κι έμεινε αυτός να καρφώνει έναν αντρικό κώλο. Δεν το 'βαλε κάτω και έχυσε σε 5-6 λεπτά. Κι άλλοι καβλωμένοι από την ουρά, στράφηκαν στα σεπαρέ που γαμιόντουσαν οι gay ή άρχισαν να την παίζουν δίπλα στις λεσβίες που εμφανώς δεν γούσταραν.

Όσην ώρα εγώ χασομερούσα με τον ξεκωλιασμό του gay στο κλουβί, η Ρενέ είχε βρεθεί σ' ένα σκαμπό στον πάγκο να πίνει κάτι με κίτρινο χυμό («Θα διψάει», σκέφτηκα). Έριξα μια ματιά για τον Αλσατό και τον είδα στο βάθος με τον Πιέρ και τον ξανθό. Ο Αλσατός είχε το χέρι του στον κώλο του ξανθού και ο Πιέρ έγλειφε τους κρίκους στις ρώγες του και τους τραβούσε, ενώ του σκλήραινε την ψωλή με το χέρι μες στο string. «Θα του ανάψω λαμπάδα» σκέφτηκα και κινήθηκα προς την Ρενέ. Τα γαλλικά μου είναι ψιλοχάλια, συνηθίζω να λέω ότι τα έμαθα γαμιώντας, σε σχέση με μια νεαρή Βελγίδα ένα δεκαήμερο στη Σαντορίνη, αλλά τί διάολο, περί αυτού θα συζητούσαμε!

Λοιπόν, η τύχη βοηθάει τους τυχερούς, και μετά από δυό τρεις χαζομαρίτσες όπου μάθαμε ότι τη λένε Ρενέ και έπινε λεμονάδα, ανέφερα ότι είμαι Έλληνας και η Ρενέ μου αντιγύρισε: «Από Αθήνα;» σε άπταιστα Ελληνικά! Η Ρενέ ήταν η γιορτή της θεωρίας του Μέντελ. Από πατέρα Αλγερινό και μάνα Ελληνίδα μεγάλωσε σχεδόν παντού. Πέρασε κι ένα φεγγάρι από την Πάτρα - κονσομασιόν. Τώρα την είχε αυτός ο Αλσατός -έμπορος αυτοκινήτων- και είχε φορτώσει άγρια μαζί του γιατί δεν την άφηνε να βάλει βρακί μέσα απ' τη φούστα ακόμη και τώρα που καθόταν στο βρωμερό σκαμπό απ' όπου είχαν πέσει πριν μισή ώρα εντελώς πίτα οι κοινοτικοί Γερμανοί. Την τάιζε, την πότιζε και της είχε ένα δωματιάκι με όλα τα χρειώδη. Παλιότερα έπαιρνε αυτόν και τους φίλους του. Κυρίως ζευγάρια κυριλέ, ο κύριος την έκανε τσούλα του για μισή ώρα κι ο Αλσατός τού γαμούσε από δίπλα την κυρία. Μετά, καμμιά φορά, ο Αλσατός γαμούσε και τον κύριο. Μερικοί ήταν regulars, αν και συνήθως οι κυρίες βαριόντουσαν τον Αλσατό - ήθελε συνέχεια κώλο. Τώρα τελευταία είχε φλιπάρει και την έδινε συνέχεια σε αγνώστους που ψώνιζε σε μπαρ και κλαμπ σαν αυτό. Φοβόταν ότι κάπου εδώ θα την βαρεθεί και θα τη σουτάρει. Τη μέρα δούλευε σε ένα βιβλιοδετείο στην Μονμάρτη, έδενε δερμάτινους τόμους με χρυσοποίκιλτες ράχες. Είπα κι εγώ δυό μαλακίες για την εταιρεία προσπαθώντας να ακουστώ σπουδαίος. Δεν μας ήξερε, φυσικό, αφού είχα δώσει ψεύτικες λεπτομέρειες. Τα χέρια της ήταν καθαρά από τρυπησιές, το ίδιο και τα σφυρά της. Έτριβε νευρικά κάθε λίγο τη μύτη της. Κόκα ή μαλακία εξαερισμός; Στο κλουβί της ήταν πλέον ένας άλλος gay όλο τσαχπινιά, περίμενε για πίπες, αλλά τριγύρω του ησυχία. Μόνο ο δημόσιος υπάλληλος, με τη μικροψωλή στο χέρι είχε πλησιάσει. Την έπαιζε και τον κοιτούσε. Ήταν 04:30 και δεν υπήρχε πιο απλός τρόπος να το πώ: «Πάμε να πάρουμε λίγο αέρα;» Κοίταξε στο βάθος. «Θέλω να ξαπλώσω λίγο, όχι να κοιμηθώ, να ξαπλώσω - φτιάχνεις καφέ;» Κοίταξα κι εγώ. Ο Αλσατός έχωνε σίγουρα κωλοδάχτυλο στον ξανθό την ώρα που ο Πιέρ τον είχε πλέον στο στόμα (μπράβο συνάδελφε!) κι ο ξανθός έδειχνε ότι θα το απολάμβανε όσο περισσότερη ώρα μπορούσε. "Θα αργήσει.. αν έρθει.." μουρμούρισε η Ρενέ. Ζήτησε απο το μπαρ το αδιάβροχο (όντως καφέ!) και βγήκαμε στο ψιλόβροχο του Μάρτη. Μ' έκοψε λίγο, γιατί δεν είχα βγάλει το δερμάτινο όλο το βράδυ - πού να τ' ακούμπαγα!


Είχε ταξί απέξω και σε 5 λεπτά ήμασταν σε μια είσοδο κλασικής πολυκατοικίας που 'χε δει δύο αλλαγές αιώνων, πίσω απ' το Reamour Sebastople. Πληκτρολόγησε τον κωδικό της και η πόρτα άνοιξε. Στον δεύτερο, ένα μικρό γκαρσονιεράκι με τα "χρειώδη".. "Να πλυθώ λίγο.." - "Φυσικά".. "Εσύ; Θες πετσέτα;" «Είμαι εντάξει..» και μόλις είχα αποκαλύψει πόσο ήσυχη βραδιά είχα περάσει... Πήρε μια πετσέτα και βγήκε από το διαμέρισμα. Κρεβάτι ανάκατο σαν να χορέψανε γορίλες, στο κομοδίνο δίπλα σε καπότες ένα dildo, ένα strapon, πεταμένα κάτω ένα σωληνάριο astroglide κι ένα δονητάκι κώλου, ασημί γυαλιστερό. "Το γλεντάει ο Αλσατός!" σκέφτηκα. Ένα γαλλικό βιβλίο στο τραπέζι με θέμα το Αλγέρι. Ένα καφέ φόρεμα με χρυσαφί κουμπιά σε μια καρέκλα - μαρτυρούσε ίσως πως ξεκίνησε η βραδιά. Στράφηκα στο κουζινάκι - υπολείμματα κους-κους σε δυό πιάτα στον νιπτήρα-νεροχύτη. Η καφετιέρα με το γαλλικό κάποτε θα είχε πλυθεί. Έβαλα το βραστήρα αποφασισμένος να πιώ τσάι - ελαχιστοποίηση κινδύνου.


Η Ρενέ μπήκε σε λίγα λεπτά, πέταξε την πετσέτα σε μια καρέκλα και έσκυψε να πάρει κυλότα από τη μικρή σιφονιέρα. Ψηλός και σφιχτός κώλος, με γλυκιά καμάρα ανάμεσα στα πόδια. Γύρισε προς το μέρος μου να τη φορέσει. Ξυρισμένο, καθόλου φουσκωτό μουνάκι. Ένας κοκκινοπράσινος άγγελος χτυπημένος λίγο πιο πάνω απ' τη σχισμή της, καθιστός σ' ένα βράχο - ίσα να φαίνονται τα φτερά του όταν φοράει βρακί. Δεν κρατήθηκα: "Φύλακας άγγελος;" - "Έχω να τ' ακούσω από την Πάτρα" με κάρφωσε για την κοινοτοπία μου. Στράφηκα στο βραστήρα. "Είπα να κάνω τσάι" - "στο ντουλάπι, πάνω δεξιά.. κι η ζάχαρη κάτω, εγώ καθόλου, λεμόνι δεν έχει" και γύρισε να βρεί μια μπλούζα, λευκό T-shirt. Ήπιαμε το τσάι, αυτή στο κρεβάτι, εγώ στην καρέκλα, καπνίζοντας δικά της Gauloises και λέγοντας μαλακίες για την Ελλάδα, ήξερε τα πάντα βέβαια, κάθε καλοκαίρι έρχεται στη Σύμη. Έμαθα πόσων χρονών είναι, πού έχει ταξιδέψει (παντού). Με ρωτούσε για την εταιρεία ("ναι, δική μου, με δυό φιλαράκια"), αν έχω κάποια σταθερή σχέση, κι εγώ φυσικά άλλα αντ' άλλων με απόλυτη αυτοκυριαρχία. Κατέβαλα μεγάλη προσπάθεια για να μην αρχίσω τις μαλακίες, «πώς έφτασες να κάνεις τέτοια πράγματα» κλπ. κλπ. αν και τελειώνανε τα θέματα προς συζήτηση.


Σηκώθηκε να βρει κάτι κουλουράκια στο ντουλάπι πάνω από το νεροχύτη. Σηκώθηκα και στάθηκα πίσω της. Πέρασα το χέρι μου μπροστά και της άγγιξα τις ρώγες πάνω από το Τ-shirt. "Δυνατά", μουρμούρισε. Πέρασα και τα δύο χέρια μέσα από το T-shirt. Έσφιξα τις ρώγες της τόσο που σίγουρα πόνεσε. Δεν αντέδρασε. Κατέβασα το σλιπάκι της και το άφησα στον πάγκο δίπλα της. Έμεινε πλάτη μπροστά μου και δεν κουνιόταν. Δεν ανάσαινε. Έβαλα το μεσαίο δάχτυλό μου στο στόμα της, άρχισε να το γλείφει και να το δαγκώνει. Το ξεμπλόκαρα και το γλίστρησα γύρω απ’ την κωλοτρυπίδα της. Απαλά. Καμμία αντίδραση. Το έσπρωξα δυνατά προς τα μέσα. Παρά τα αναμενόμενα, δεν ήταν ιδιαίτερα ανοιχτή. Έσκυψε λίγο και έβαλε τα χέρια στον πάγκο. Ένιωθα το έντερο της, ζεστό και μαλακό. Γλίστρησα και τον δείκτη μέσα, ανοίγοντας την με κυκλικές κινήσεις. Σηκώθηκε στις μύτες, έβγαλε μια πνιχτή ανάσα και τίναξε το κεφάλι προς τα πίσω για να κρατήσει την ισορροπία της. 'Aρπαξα αμέσως την κυλότα της, ένα κουβάρι, και την σφήνωσα στο στόμα της που είχε μισανοίξει. Είχα δει ακριβώς τί είχε αυτό το στόμα πριν μέσα του και δεν το φανταζόμουν καθόλου να με υπηρετεί. Ο σφιγκτήρας της μου μάγκωσε τα δάχτυλα - τώρα έπρεπε να αναπνέει με τη μύτη, αργά και προσεκτικά. Τράβηξα τα δάχτυλα μου απότομα έξω και την ένιωσα να κλονίζεται. Ξαναπάτησε. Πήγε να γυρίσει - την βάστηξα. Είδα πάνω σε ένα τραπεζάκι μια μπαλαντέζα. Της τράβηξα τα χέρια πίσω και της τα έδεσα στους καρπούς με έναν απλό αλλά σφιχτό κόμπο - δεν έδειχνε καμμία διάθεση να ξεφύγει και είμαι σίγουρος πως γνώριζε ότι το καλώδιο είναι πολύ καλύτερο από το σκοινί, αφού δεν κάνει σημάδια. Ξαναγλίστρησα και τα δύο δάχτυλα συγχρόνως στην κωλοτρυπίδα της, και τώρα μην μπορώντας να πιαστεί στον πάγκο, έγειρε και κόντεψε να πέσει. Πέρασα το αριστερό χέρι μπροστά και την στήριξα απ' το στέρνο. Ψαχούλεψα τις ρώγες της και της τσίμπισα την αριστερή. Μούγκρισε. Με το αριστερό χέρι από τα μαλλιά για ισορροπία και το δεξί στον κώλο της, την οδήγησα με μικρά βήματα προς το κρεβάτι. Κάθε της τρέκλισμα συνοδευόταν από αθέλητο σφίξιμο του σφιγκτήρα κι ένα μικρό βογγητό. Είχα ξανανιώσει γυναίκες να περπατούν με τα δάχτυλα μου στον κώλο τους, αλλά αυτή τη φορά ήθελα το κρεβάτι να απέχει 200 μέτρα. Ακροπατούσε για να πονά λιγότερο, αλλά βιαζόταν κιόλας για να τελειώνει. Ήμασταν εκεί σε πέντε βήματα. Πήγε να χαλαρώσει. «Απ' την άλλη μεριά» της σφύριξα. Διαμαρτυρήθηκε. Τράβηξα λίγο τα μαλλιά. Επτά βήματα ακόμη για να βρεθούμε στην άλλη μεριά του κρεβατιού. Την βοήθησα να γονατίσει κάθετα πάνω του, χωρίς να τραβήξω τα δάχτυλα μου από την τρύπα της. Έσκυψε, γονάτισε, πάνω στο κρεβάτι με τα χέρια δεμένα πίσω, έγειρε μπρούμυτα και γύρισε το κεφάλι στο πλάι για να μην μπλοκάρει τη μύτη της. Τράβηξα τα δάχτυλα μου, μουγκρητό, κι άπλωσα το άλλο χέρι μου στο κομοδίνο. Είδα τα προφυλακτικά.. δεν ξέρω τι μ' έπιασε.. δεν τα πήρα.. δεν μπορούσα να μην τη νιώσω ακριβώς όπως ήταν.. Έσκυψα και πήρα την astroglide. Κατάλαβα την ανακούφιση της, όταν την δρόσισε. Το στεφάνι γύρω από την κωλοτρυπίδα της είχε κοκκινίσει ήδη. Το δάχτυλο μου μπαινόβγαινε μέσα της κι η κωλοτρυπίδα της γυάλιζε. Κοντοστάθηκα. Ήξερα τί μου έλειπε. Ήξερα τί μου έλειπε όλο το βράδυ...


Την γύρισα προσεκτικά ανάσκελα. Τα δεμένα χέρια της ήρθαν τώρα στη βάση της μέσης της, και πρόσφεραν ένα φυσικό ανασήκωμα στη λεκάνη της. Έσκυψα πάνω της. Καρφώθηκα στα μάτια της. Βαθύ καστανό, μεγάλα και γλυκά, όμοια ελαφίνας. Ατάραχα. Σήκωσα τα πόδια της στους ώμους μου. Ανέβασα λίγο το T-shirt που μόλις συνειδητοποιούσα ότι δεν μπορούσε πλέον να βγεί. Χάιδεψα τα στήθη της. Ανάδευε γλυκά και τιναζόταν με μικρά μουγκρητά σε κάθε τσίμπημα μου. Με το στόμα φραγμένο, κάθε ήχος της έβγαινε από τα στήθια. Τα μουνόχειλα της ήταν υγρά και λίγο φουσκωμένα. Πέρασα το αριστερό μου χέρι επάνω από το μουνί της και το τέντωσα. Τεντώθηκε κι αυτή. Έλυσα τη ζώνη μου και άφησα το παντελόνι μου να γλιστρήσει στα γόνατα. Κατέβασα το σλιπ κι ακούμπησα τον πούτσο μου στην κωλοτρυπίδα της. 'Aρχισα να τρίβομαι. Τα πόδια της σφίχτηκαν κι ένιωσα τους μύες στις γάμπες της να πλαταίνουν πάνω στους ώμους μου. Την πίεσα μαλακά, γλιστρούσα. Λίγο πιο μέσα, ως τη βάλανο. Τα μάτια της επιτέλους πετάρισαν. Ανέπνεε - για την ακρίβεια εξέπνεε- πολύ γρήγορα και δυνατά. Μπήκα δυό πόντους ακόμη με ένα τίναγμα κι έμεινα λίγα δευτερόλεπτα ακίνητος να πιάσει την ανάσα της και ‘γω να συνηθίσω το σφίξιμο κι ένα μικρό πόνο. Είχε βάλει το κεφάλι πίσω κάνοντας αψίδα στο σβέρκο και κοιτούσε τον απέναντι τοίχο. Οι φλέβες στο λαιμό της είχαν φρενιάσει. Κουνιόμουν αργά, τρεις με πέντε πόντους τη φορά. Στην αρχή βογγούσε και πέτρωνε ολόκληρη σε κάθε κίνηση μου, ο σφιγκτήρας της προσπαθούσε να με πετάξει έξω- σε λίγο άρχισε να με ακολουθεί. Ξανάφερε το πρόσωπο μπροστά, με κοιτούσε πάλι ατάραχη αν και τα μάτια της ήταν τώρα πιο γυαλιστερά και κουνούσε τη λεκάνη της στο ρυθμό μου. Έμπαινα πραγματικά μέσα της, στο βάθος της ύπαρξης της. Ήταν υγρά και ζεστά και σε κάθε μου κίνηση την έβρισκα και λίγο πιο χαλαρή. Θα πρέπει να φάνηκε στο πρόσωπο μου ότι πλησίαζα γιατί άρχισε να τινάζεται πάνω μου με λύσσα - εξέπνεε δυνατά από τη μύτη με ένα αστείο φύσημα σε κάθε τίναγμα της λεκάνης της- σαν να προσπαθούσε να με γαμήσει για να τελειώνουμε - έπρεπε να σκεφτώ κάτι άλλο, να μείνω ακόμη 2-3 λεπτά. Δεν ήθελε να με αφήσει, τιναζόταν με δύναμη προς το μέρος μου θαρρείς και με τραβούσε μέσα της ολόκληρο. Οι κλείδες της πρέπει να πονούσαν αφάνταστα σε κάθε τίναγμα. Δεν είχα πλέον επιστροφή. Με τον αντίχειρα και τον δείκτη του αριστερού χεριού μου παραμέρισα τα μουσκεμένα της μουνόχειλα και άρχισα να σφίγγω όσο πιο δυνατά μπορούσα την φουσκωμένη κλειτορίδα της - μου γλιστρούσε μουγκρίζοντας, αλλά εγώ την ξανάπιανα, την έστριβα, την τσιμπούσα. Τώρα πια σπαρταρούσε από κάτω μου, έπεσα πάνω της, πρόλαβα να της βγάλω την κυλότα απ' το στόμα κι άρχισα να χύνω με ένα τελευταίο τίναγμα στο βάθος της - είχε πια ανοίξει τελείως, ενώ την άκουγα να τραβάει αέρα με βαθιές ανάσες σαν να βγήκε από πατητή και την ένιωθα να συσπάται ολόκληρη σαν να πάθαινε εμβολή. Την αγκάλιασα, έμεινα ακίνητος και σε λίγα δευτερόλεπτα είχε ηρεμήσει και ανέπνεε κανονικά. Ο κώλος της με έσφιγγε ακόμη αρκετά και αποκλείεται να μαλάκωνα, γι αυτό τραβήχτηκα κερδίζοντας ένα μορφασμό στο πρόσωπο της και μια πνιχτή εκπνοή. Τη γύρισα στο πλάι, προς το κεφαλάρι, έλυσα τα καλώδια και τη φίλησα τρυφερά στον ώμο, όπως ήταν γυρισμένη. Ήταν η πρώτη φορά που την φιλούσα και μου φάνηκε πως τραβήχτηκε, καθώς απελευθέρωνε τα χέρια της. Κούρνιασε τραβώντας το μαξιλάρι στο στήθος της κι έμεινα με το παντελόνι και το σλιπ στους αστράγαλους να κοιτώ την ραχοκοκαλιά της να τεντώνει το δέρμα της πλάτης της και να στρίβει στή μέση της. Σε λίγο αποκοιμήθηκε. Μάζεψα την πετσέτα από την καρέκλα και βγήκα να βρω το μπάνιο.


Μ΄ αυτές τις αναμνήσεις από την πρώτη μας γνωριμία, άρχισα να νιώθω άβολα στο βαγόνι του μετρό. Για καλή μου τύχη είχα φτάσει, και έπρεπε να περπατήσω ως την πόρτα της. Σε λίγα λεπτά θα βρισκόταν μπροστά μου.

 

Καταπλικτικη περιγραφη!!

 

Απάντηση: Σκαλί 1ο: Με το δάχτυλο στη Ρενέ

..συνέχεια δεν είχε.. πολύ ωραία περιγραφή και εμπειρία..