Σκεψεις μιας μερας

Ημουν κουρασμενη και το Ηξερε, ειχα να κοιμηθω σχεδον 2 μερες και τα ματια μου εκλειναν πια απο την νυστα και την κουραση, το σωμα μου πονουσε με εκεινον τον γλυκο πονο που Ηξερε να μου Χαριζει. Με Αφησε να κοιμηθω σε ολο τον δρομο 3 ωρες σχεδον, ειχα ακομα κλειστα τα ματια μου και ηρεμουσα. Μου αρεσαν αυτες οι στιγμες της σιωπης, με ηρεμουσαν. Τον ενιωθα διπλα μου Ηρεμο και Κυριαρχικο οπως παντα. Ολα ειναι τοσο διαφορετικα οταν ειμαι κοντα Του. Κλεινω τα ματια και ταξιδευω σε αλλους κοσμους. Ειμαι διπλα Του και νιωθω την σιγουρια να με κατακλυζει. Την αγαπη Του, την επιθυμια Του, την μυρωδια Του, τον ποθο Του, τα παντα. Μακαρι να μην περνουσαν ποτε αυτες οι ωρες. Μακαρι ολη μου η ζωη να ηταν ακριβως εκει, διπλα Του, νιωθοντας Τον.
Γυρισα το κεφαλι μου και Τον κοιταξα, ολος μου ο κοσμος βρισκοταν ακριβως εκει. Σε εκεινη την στιγμη. Σκεφτομαι την σχεση μας τοσο διαφορετικη και ιδια απο ολες τις αλλες. Τι σημασια εχουν τα στατους; Τι σημασια εχουν τελικα οι ορισμοι; Δεν ξερω δεν καταλαβα ποτε. Κανω, Κανεις, Λεω, Λες. Ειμαι σκλαβα, ειμαι υπο, ειμαι Αφεντης, ειμαι Κυριαρχος ειμαι βανιλας. Ε και; Ειμαι εκει, ετοιμη, δικια Του, απολυτα δικια Του και ετοιμη να κανω οτι μου Ζητησει. Ειναι εκει, κατα καποιο τροπο δικος μου, και ποτε δικος μου. Ετοιμος να Παρει ολη μου τη ζωη στα χερια Του και να με Οδηγησει. Τι σημασια εχουν ολα τα αλλα; Ενας αντρας, μια γυναικα, αυτα. Ενας Αφεντης, η σκλαβα Του. Ποια ειναι η δυναμη ενος Ανθρωπου που Θελει να Κυριαρχει απολυτα; Ποια ειναι η δυναμη εκεινου που αποζητα να Κυριαρχηθει; Τι σημασια εχουν οι αλλοι ορισμοι; Ολα αρχιζουν απο ενα και μοναδικο θελω...διπλο, αντιθετο, το ιδιο, η ιδια οψη του ιδιου νομισματος. Θελω να Κυριαρχησω, θελω να κυριαρχηθω. Ω ναι Τον γνωρισα και με Εκανε απολυτα δικια Του. Με υπομονη, με αγαπη, με κατανοηση, με σκληροτητα, με αυστηροτητα, τα παντα την καταλληλη στιγμη. Εγω δεν χρειαζοταν να ξερω, Εκεινος παντα Ηξερε ποια ειναι η καταληλλη στιγμη. Ετσι κερδισε την εμπιστοσυνη μου.
Η καθαροτητα της επικοινωνιας τοσο τελεια. Οχι πολεμοι, οχι εγωισμοι, οχι τσακωμοι. Ενα και μονο ειληκρινες Θελω. Μια και μονη ειληκρηνης απαντηση. Ναι με ολη μου την καρδια. Ναι με ολη μου την υποταγη. Καθαροτητα επικοινωνιας, καθαρα ορισμενες επιλεγμενες θεσεις. Καθαρα Θελω. Καθαρα Ναι. Τιποτα αλλο. Απλα και μονο υποταγη. Υποταγη στα Θελω Του, στις Επιθυμιες Του, στις σκεψεις Του. Καθαροτητα, ισαξιοτητα, ανομοιογενεια. Ομορφια. Μου ξεφευγει ενα χαμογελο. Τι διαφορετικη τελικα μπορει να ειναι η ομορφια αναλογα με εκεινον που κοιταει; Για καποιους αυτο που λεω ισως ακουγεται τρομακτικο. Ισως σε καποιους το κορμι μου αυτη τη στιγμη να φαινοταν τρομακτικο, ασχημο, μελανιασμενο, μαυρισμενο,πονεμενο. Για εμενα ηταν η πιο ομορφη ζωγραφια, ηταν η δικη Του ζωγραφια πανω μου. Το σημαδι Του. "Die Schönheit liegt im Augen des Betrachters", "Η Ομορφια κοιται στα ματια του Παρατηρητη". Σηκωνω το χερι μου προς το μερος Του και με τα ακροδαχτυλα μου Τον αγγιζω. Λατρευω αυτο το αγγιγμα. Νιωθω πως μου Επιτρεπει να περνω κατι απο την Δυναμη Του καθε φορα σε αυτο το αγγιγμα. Σε ολα αυτα τα κενα διαστηματα που ειμαι μακρια Του μερικες φορες χαιδευω τα ακροδαχτυλα μου και βρισκω εκει ακομα κολημενο το Δερμα Του. Αυτο το αγγιγμα μου δινει δυναμη, την δυναμη που Εκεινος Θελει να εχω.
"Σε αγαπω Κυριε μου"
"Και εγω πλασμα μου. Ξεκουραστηκες;"

Στον δρομο του γυρισμου ημουν ξεκουραστη και Του μιλουσα ασταματητα για χιλιαδες πραγματα μικρα και μεγαλα. Ασταματητα μιλουσα ασταματητα Χαμογελουσε. Τι υπεροχες στιγμες; Ακομα και εκει η Κυριαρχεια Του ειναι αισθητη. Μιλαω για Εκεινον. Μιλαω για να με Ακουει. Μιλαω απλα και μονο για να με Απολαμβανει. Ισως αυτα που λεω να τα ξερει εδω και καιρο δεν εχει σημασια. Του αρεσει να μιλαω, μου αρεσει που Ειναι ευχαριστημενος. Την προηγουμενη μερα γνωρισαμε μια κοπελα, το εβλεπα στα ματια Του πως την Ηθελε. Του μιλησα για εκεινη. Του ειπα ποσο θα ηθελα να την ετοιμασω για Εκεινον. Ποσο θα ηθελα να Του την προσφερω και πως. Χαμογελασε. Δεν ξερω με πιανει παντα μια παρανοια διπλα σε αλλες γυναικες. Ξερω πως ο Κυριος μου Θελει μια γυναικα κοντα Του. Οταν εκεινες δεν ειναι οπως Θελει μου βγενει μια αναγκη να σηκωθω και να τους δειξω, να τις ετοιμασω οπως Εκεινος Θελει. Να καθονται, να μιλανε, να φαιρονται. Ενα μικρο παιδι που παιζει με τις κουκλες της. Ενα μικρο παιδι που θελει να προσφερει τα παντα και προσπαθει να μαθει.
Η Φωνη Του αλλαζει. Του ανοιγω ενα μπουκαλι να Πιει και το κραταω, σαν καλο τραπεζακι. Σταματαω να σκεφτομαι, σταματαω να υπαρχω, καμια υποσταση ανθρωπινη πια. Ειμαι το τραπεζακι Του και περιμενω. Οχι μην μου πεσει το μπουκαλι, οχι μην κουνηθω. Πως θα μπορουσα να κουνηθω αλλωστε; Αυτη η διαδικασια με κουραζει, χανω την ψυχη μου και μετα πρεπει παλι να την βρω. Με κοβει σε χιλια κοματια για να με κανει παλι ετσι οπως ημουν πριν. Εφιαλτης. Οχι δεν ξεχνω το ονειρο απαιτει τον εφιαλτη. Περιμενω και σταματω να υπαρχω. Περιμενω, υπακουω σε εντολες μηχανικα, χωρις σκεψη, χωρις τιποτα. Τα αντικειμενα δεν σκεφτονται, δε νιωθουν, δεν μιλουν. Σταματω να υπαρχω και περιμενω. Σταματω να περιμενω και κλαιω ασταματητα. Κλαιω για ωρα πολυ. Οι αντιστασεις πεφτουν, οι κουρτινες ανοιγονται για να μεινω και παλι γυμνη.
"Σηκωσε το κεφαλι σου και δειξε μου ποσο δυνατη εισαι". Προσπαθω. Δεν μπορω, ειμαι ενα τιποτα δεν μπορω να σηκωσω τα ματια μου να Τον κοιταξω. Δεν εχω την δυναμη για να αντικρυσω το βλεμα Του. "Σηκω και δειξε μου ποσο δυνατη εισαι". Το Χερι Του περναει απο τα μαλλια μου, η Φωνη Του με ηρεμει. Σιγα σιγα βρισκω παλι την ανασα μου. Ειναι και παλι κοντα μου.
Ηξερα που πηγεναμε, οχι δεν ηξερα τι με περιμενε, οχι δεν ειχε σημασια αφου ημουν κοντα Του. Ηξερα πως τιποτα δεν θα μου συμβει. Μπηκαμε σε εναν χωρο, τα ματια μου περασαν γρηγορα απο το δωματιο. Ισως να αλλαζα μερικα πραγματα ισως και οχι, ηταν καποιοι εκει δεν ξερω ποσοι μαλλον γυρω στα 7/8 ατομα διαφορων στατους. Αναμεσα τους και μια βανιλα που κατι εψαχνε μονο που δεν ηξερε ακριβως τι. Αντε παλι μιλαω για στατους. Δεν εχουν σημασια. Προσπερνω. Ο αλλος χωρος υπεροχος μεγαλος. Φοραω το καινουργιο μου κολαρο και μια αλυσιδιτσα μπενω σε ενα κλουβι. Τι υπεροχη αισθηση, τι τελεια ηρεμια. Μου Λεει να βγω. Τι κριμα θα μπορουσα να περασω ολο το βραδυ εκει ξαπλωμενη, κλειδωμενη, ηρεμη. Παω στα 4 κοντα Του. Κοιτουσε τα μαστιγια με μια Κυρια και την αλλη κοπελα(την βανιλα που λεγαμε για λογους συντομιας απο εδω και περα θα την λεω β.). Βλεπω ενα μαστιγιο μεγαλο, σιδερενιο με πολλες ουρες. Μια ριγη διαπερναει ολο μου το κορμι. Ενα τρεμουλο με κατακλυζει και χαμηλωνω τα ματια. Η Κυρια το Διαισθανεται και Ερχεται κοντα μου και μου χαιδευει τα μαλλια.
Καθομαι σαν τρισευστιχισμενη σκυλιτσα στα Ποδια Του και ακουω. Ειμαι κοντα Του και αυτο μου αρκει. Μου Ζηταει να παω κοντα στην Κυρια και να της δειξω τι χαδιαρα που ειμαι. Παω κοντα Της και τριβομαι πανω Της Ερχεται και Εκεινος, με Φτηνει και οι αλλοι κοιτουν. Γυρναω το κεφαλι μου προς Την Κυρια, οχι δεν Θελει, ομως δεν εχω καθαρισει καλα το προσωπο μου, πρεπει να βγαλω την γλωσσα μου εξω και να γλυψω οσο μπορω, ναι να γλυψω και τα Χειλια Του Κυριου μου, ναι ευχαριστω Αγαπημενε μου Κυριε, Σε ευχαριστω.Μου ξεγυμνωνει το στηθος και με σηκωνει. Σηκωσε το φορεμα Σου και δειξε τα σημαδια σου στην Κυρια. Ναι τα δειχνω, τα σημαδια μου τα καψιματα μου τα παντα. Ενας μορφασμος ηδονης. Ηταν Ευχαριστημενη.
"Να της παρεις ενα μεταλικο μαστιγιο σαν το δικο μου. Θα της κανει πολυ ωραια σημαδια". Παραλυω.
Μου φερνουν την κουπα μου πινω νερο, οχι ετσι με περισσοτερο θορυβο τι σκυλα ειμαι. Ναι με περισσοτερο θορυβο. Συγγνωμη. Πηγενω κοντα Του αυτη τη φορα μπροστα στα Ποδια Του. Με Φιλαει στο στομα. Ευχαριστω Αγαπημενε μου Κυριε. Βαζει το Χερι Του αναμεσα στα ποδια μου, Βαζει το Χερι Του μεσα μου. Νιωθω ολα τα βλεματα πανω μου. Ξερω τι θα ερθει σε λιγο δεν κρατιεμαι. Ολοι θα το δουν δεν με ενδειαφερει ειναι ακριβως αυτο που Θελει και το ξερω. Εκεινες τις ωρες ειναι σα να γινομαι ο πομπος ολων των συναισθηματων του χωρου. Σαν οι σκεψεις και τα συναισθηματα των αλλων να με κατακλυζουν, να με κατακλυζουν τοσο που ξεχναω τις δικες μου σκεψεις. Νιωθω την ηδονη των αλλων, την αδιαφορια, το ενδειαφερον, και απο την β. ναι ω ναι αυτο το νιωθω σα να διαπερναει ολο μου το κορμι , νιωθω το ποσο αβολα νιωθει καθισμενη εκει σχεδον διπλα στον Κυριο μου, τα ματια μου ειναι κλειστα ομως ξερω πως κοιταει αλλου. Οργασμος σαν απελευθερωση, οργασμος που κατακλυζει, οργασμος για την Ευχαριστηση Του, οργασμος σα να ειναι η τελευταια φορα.
"Λερωσες το πατωμα Της Κυριας, πες της συγγνωμη"
"Συγγνωμη Κυρια"
"Δεν πειραζει κοριτσι μου παντα τετοια"
Ολοι χαμογελουν η ατμοσφαιρα αλλαζει τωρα μου Επιτρεπει να πιω απο το ποτηρι μου.
"Δεν θα μπορουσα να ειμαι ποτε σκλαβα δεν θα μπορουσα να ειμαι κατωτερη απο ολους"
αυτο ακουστηκε απο την β.
εχεχεχε.....τιποτα δεν καταλαβε.
"Μα η σκλαβα δεν ειναι κατωτερη απο καποιον, ειναι απλα διαφορετικη στην φυση της"
Με κοιταει λες και ειπα το πιο περιεργο πραγμα του κοσμου. Δεν καταλαβαινει τιποτα απο οσα λεω. Και ναι ποσο περιεργο ακουγεται για τα αυτια της αυτο που μολις ειπα. Μετα απο την σκηνη που ειδε, της λεω για ισαξιοτητα και διαφορετικοτητα καθισμενη μπροστα στα Ποδια Του Κυριου μου. Ποσο δυσκολο ειναι τελικα να καταλαβουν; Πλημυρρισμενοι και πνιγμενοι μεσα στον ιδιο τους τον εγωισμο. Μεσα στα θελω τους και τους λαβυρινθους των σκεψεων τους δεν μπορουν να κατανοησουν την πιο απλη αληθεια. Ω ναι να κατανοησουν οχι να αποδεχτουν. Πως μπορουν να αποδεχτουν κατι τοσο ξενο; Κατανοηση ομως.Μυρμιγγακια, αναπνεουν ζουν κλεισμενοι στην δικη τους πραγματικοτητα, οτιδηποτε διαφορετικο τους απωθει, τους πληγωνει μιας και ενοχλει την μοναδικη και απολυτη δικια τους αληθεια. Κλεισμενοι ολοι στη δικια τους πραγματικοτητα δεν μπορουν να δουν πισω απο το ιδιο τους το δαχτυλο, ο εγωισμος τους δεν το επιτρεπει. Αν αποδεχτουν ισως να επρεπε να αποδεχτουν καποτε και τα λαθη τους και αυτο θα ηταν μοιραιο....Αν με πειραζει; Εχει σταματησει να με πειραζει εδω και καιρο. Ξερω τι ειμαι, ξερω ποια ειμαι τετοιοι ανθρωποι οπως η β. μου δημιουργουν μια βαθεια θλιψη, οχι για εμενα αλλα για εκεινους. Τριβομαι στα ποδια Του Κυριου μου και χαλαρωνω. Σκεφτομαι τους ορους και ορισμους παλι. Παραδειγμα δημοσιου εξεφτελισμου; Τι ειναι εξεφτιλισμος; Δεν μου λεει τιποτα η λεξη; Τι ειναι πονος; Ποτε δεν τον ενιωσα αληθεια. Μιλαμε μιλαμε μιλαμε και τι λεμε στο τελος; Δημιουργουμε λεξεις μονο και μονο για να συνενοηθουμε, οι λεξεις ομως που περνουμε ειναι τοσο ευτελης, τοσο ανουσιες και χωρις καμια μα καμια αληθεια. Λεξεις κενες. Αν νιωθω ξευτυλισμενη, κατωτερη, πονεμενη και τοσα αλλα; Θα επρεπε; Ειναι εκει η ουσια; Να χαθει η υποσταση μου σαν ανθρωπος; Ο οχι κανενας δεν χρειαζεται να με μειωσει για να δειξει την δυναμη του. Εκεινος δεν Χρειαζεται να με Μειωσει για να Νιωσει Δυνατος. Ειναι Δυνατος. Ειναι η Φυση Του, ολο Του το Ειναι. Οπως και η δικια μου να ειμαι αυτη που ειμαι. Δικια Του, απολυτα Δικια Του και ετοιμη να κανω οτι μου Ζητησει.
Βγηκαμε, πηγαμε για φαγητο με την β. και αλλη μια κοπελα. Φαγαμε, γελασαμε, πηγαμε βολτα, ηταν υπεροχα και ημουν τοσο κουρασμενη. Σε λιγες ωρες επρεπε να γυρισω πισω και δεν μπορουσα να διωξω για αλλη μια φορα την σκεψη πως θα ειμαι μακρια Του. Ναι αυτος ηταν ενας πονος που ενιωθα. Του αποχωρισμου, της αποστασης. Ειμαι τοσο κουρασμενη γερνω πανω Του και κλεινω τα ματια. Φευγουμε κανουμε μια βολτα και γυρναμε προς το σπιτι. Τωρα μου Μιλαει Εκεινος. Μου Εξηγει. Μου Μαθαινει πραγματα που Θελει να ξερω. Φτανουμε σχεδον στο σπιτι.
"Σε παρακαλω Κυριε μου, πονεσε με"
"Εισαι ετοιμη;"
"Ναι". Το ναι με ολη μου την καρδια. Το ναι της υποταγης. Το ναι του ποθου. Το ναι της ηδονης. Και μετα σκοταδι. Ανοιγω τα ματια και πια δεν μπορω να ελεγξω το κορμι μου. Σπασμοι με κατακλυζουν. Δεν μπορω να ελεγξω τους μυς μου. Πεταγομαι ολη απο το κρεβατι και γυρναω πισω, διαλειμα ισα για να παρω ανασες και μετα παλι ολοι μου οι μυς παλονται. Με Κραταει γερα.
"Χυσε σκυλα".
Δεν μπορω να ελεγξω τους σπασμους μου δεν μπορω να ελεγξω του μυς μου, Προσπαθει να με Κρατησει ακινητοποιημενη, που την βρισκω ολη αυτη την δυναμη; Πεταγομαι παλι και τα βογγητα βγενουν ανεξελεγκτα.
"Ηρεμη σκυλα"
Δεν μπορω πεταγομαι παλι.
"Σε ευχαριστω Αγαπημενε μου Κυριε. Σε ευχαριστω."

 

...συγκινητικο Ελβιρα..ακρως..

 

Ενα απο τα καλυτερα που διαβασα ποτε...

 

Απάντηση: Σκεψεις μιας μερας

Ποτε δεν με διεψευσες οτι εχω κανει την σωστοτερη επιλογη για να γινεις εσυ η μοναδικη εκλεκτη μου σκλαβα και οχι μια τυχαια σκλαβα μου, εισαι το πιο απολυτο θ η λ υ κ ο για εμενα, και εισαι πραγματικα τοσο υπεροχη μικρη μου.

 

Απάντηση: Σκεψεις μιας μερας

  ευχαριστω Κυριε μου

 

Πολύ όμορφα είναι όσα έχεις γράψει. Όμορφα όσα βίωσες αλλά και όμορφα τα περιγράφεις. Είσαι άπο αυτούς που με όσα γράφουν διαφημίζουν με το καλύτερο τρόπο το BDSM. Κάθε λέξη που απαρτίζει αυτά τα αρχικά εμπεριέχεται στο κείμενο σου. Μα τι έχει ο MasterPerris, μέλι και σε έχει κάνει να γράφεις τόσο παθιασμένα για αυτόν?  Αν ζούσα έστω και το 0,0001 της % από όσα διηγείσε, με αυτόν τον εκπληκτικό τρόπο, θα ήμουν τρισευτυχισμένος.
Καλά να είστε πάντα.

 

Απάντηση: Re: Σκεψεις μιας μερας

Ευχαριστουμε για τα καλα σου λογια φιλε.

Θα σου εξηγησω δυο πραγματα φιλε για να ξερεις οταν διαβαζεις αφηγησεις ζευγαριων σε πραγματικη Σ/Μ σχεση (ετσι το ξερω εγω, εδω στην Ελλαδα το εμαθα bdsm) και κυριος η σκλαβα να ειναι τοσο παθιασμενη με τον Κυριο της δεν ειναι οτι εχει μελι... ο Κυριος της, ειναι οτι ζουν μια oritzhnal Σ/Μ σχεση, και μια τετοια σχεση την ζεις μαζι της/ου καθε λεπτο και οχι μονο δυο ωρες στο δωματιο σου κεκλεισμενων των θυρων..., γιατι τοτε παιζεις Σ/Μ σχεση, ενω στην oritzhnal σχεση και με τα δυο μελη εκ φυσεως Κυριαρχο το Αρσενικο και σκλαβα το θηλυκο τοτε ζουνε πραγματικα την ομορφια της Σ/Μ σχεσης και τα δυο μελη.

 

Οταν σε γνωρισα με ολα αυτα που ειδα οχι στις πραξεις σου αλλα στο προσωπο σου,αρχισα να πιστευω οτι ισως εισαι ενα απο τα τελειοτερα πλασματα που εχω δει.Διαβαζοντας ομως το κειμενο σου δεν το σκεφτομαι πια...το αποφασισα οτι εισαι.Θα σου πω την φραση που σου ειπα και κεινο το βραδυ....Παντα τετοια.
Οι σκλαβοι-ες οχι μονο δεν ειναι κατωτεροι απο κανεναν αλλα ειναι ανωτεροι και δυνατοτεροι ολων γιατι θελει μεγαλη δυναμη να παραδεχτει κανεις την αδυναμια του...
Πραγματικα χαρηκα που σε γνωρισα.Μεινε οπως εισαι.Μην αλλαξεις τιποτα.

 

Μικρή, πραγματικά ωραίο. Με μαθαίνεις μερικά πράγματα. Ευχαριστώ.

 

Απάντηση: Re: Σκεψεις μιας μερας

Σας ευχαριστω Κυρια Δεσποινα για τα ομορφα λογια Σας. Οταν ερχονται απο μια Γυναικα σαν κι Εσας αποκτουν αλλη σημασια...

 

Εμένα πάλι, παλιότερα τέτοιες ιστορίες και καταστάσεις μου ήταν απλά αδιάφορες.

Σήμερα, μου προκαλούν κάτι σαν, δεν ξέρω και εγώ τι, κάτι το μη υγιές.

Μπορεί να μου εξηγήσει κανείς γιατί; (χωρίς πρόθεση μομφής σε κανέναν).

PD

 

Όλα τα παραπάνω είναι κάτι που δεν μπορώ ακόμα να κατανοίσω. Τα συναισθήματα που απίστευτα όμορφα και γλαφυρά περιγράφετε είναι τελείως ξένα προς τα μέχρι τώρα βιώματά αλλά και προς τις όποιες λίγες εμπειρίες έχω.
Ξένα προς την νοοτροπία και τις αντιλήψεις μου.

Παρόλα αυτά, είναι δυνατόν να μπορείς να κλείσεις τα μάτια και ν'απορρίψεις μονομιάς κάτι τόσο δυνατό και ιδιαίτερο?

Είναι από τα πράγματα σ'αυτή τη ζωή που νιώθω να με τραβάνε και που θέλω να "καταλάβω", κι ας μην έχω άμεση επαφή με όλα αυτά ή εντυπωσιακές εμπειρίες στο ενεργητικό μου.
Μικρός είμαι εξάλλου.

Ό,τι γράφετε κι ο τρόπος που το γράφετε συγκινεί κι εξάπτει.


Γι'αυτό ευχαριστώ για το υπέροχο κείμενό σας, που πιστεύω αν ίσως όχι όλους, άγγιξε και θ'αγγίζει την πλειοψηφία όσων το διάβασαν ή θα το διαβάσουν.