Σκλάβα: άβουλο ον ή όχι;

Αν είχε προκύψει να εμβαθύνουμε στο θέμα, να αναρωτηθούμε αν δεν είναι η βούληση τότε τι είναι που κάνει τη διαφορά στη ζωή ενός προσώπου που κατισχύεται και γίνεται σκλάβος, θα είχαμε ίσως μπορέσει να συζητήσουμε για τις αισθήσεις και για το συναίσθημα. Δεν πειράζει, μπορεί κάποια άλλη φορά  

 

δεν προκύπτει η άλλη φορά, όσο καταφεύγουν "συνομιλητές" σε βροντόφωνες διακηρύξεις είτε γιά να διασκεδάσουν τους φόβους τους, είτε για πείσουν (εαυτούς και αλλήλους) γιά την ορθοδοξία τους.
πέραν του θορύβου, η κυριαρχία και η σκλαβιά καλλιεργούν κι εκδηλώνονται και με συναίσθημα και βέβαια με αισθήσεις. καθώς και με λόγο. με όλα τα εργαλεία της ανθρώπινης (και των άλλων θηλαστικών -το λιγότερο) αντίληψης κι έκφρασης.


αν αναρωτιόμαστε

γιά να ..δικαιολογήσουμε το "ακατανόητο", το "παρεκκλίνον" της κυριαρχίας και της υποταγής, έχουμε ήδη πέσει στην πουριτανή παγίδα, της ανάγκης δικαιολόγησης του φυσικού αλλά ..απρεπούς. σ αυτήν την παγίδα χρειάζεται η επίκληση της ..βούλησης, της αυθαιρεσίας, της αυτοϊκανοποίησης του αυτοκολακευόμενου "ξεχωριστού".
ο καθένας μας βρίσκει την θέση του κι αναλαμβάνει τον ρόλο του. βουλητικά και πιεσμένα, ορισμένοι, αυτόβουλα και φυσικά, άλλοι. εθελοντικά δεν έχω ακούσει, αλλά πάλι...

η σκλάβα προτάσσει την έτερη βούληση, επειδή βρίσκει την θέση της και τον ρόλο της, την ελευθερία της. το ανάλογο κάνει κι ο αφέντης. δεν χρειάζεται ιδεολογικοποίηση αυτός ο μηχανισμός. αντίθετα, η αναστολή του, χρειάζεται ιδεολογικοποίηση και πιέζει να την διακηρύττουμε.  

 

όσο η μόνη καλή ελευθερία είναι "η δική μας" ελευθερία  

 

@Iagos

1. Θα ήθελα κατ’ αρχάς να σας παρακαλέσω να λάβετε υπ’ όψη σας τη γραφική διάσταση που έχει λάβει πλέον του να μου ζητάτε κάθε φορά να επικαλεστώ έρευνες, διότι εκτός των άλλων καθιστάτε σαφές πως:

- διατυπώνετε αυτό το αίτημα κατόπιν υπαγορεύσεως από άλλο πρόσωπο (του οποίου προσώπου η θέση με τη σειρά του μαρτυρά την κατανοητή σε μεγάλο βαθμό απόπειρα της κοινωνιολογίας να “επιστημονικοποιήσει” το αντικείμενό της), ή το αντιγράφετε από κάπου που διαβάσατε περί αυτού, μιας και είναι μία λεκτικοποιημένη αντίδραση προσφάτως επιδειχθείσα από μέρους σας (μαζί με την έννοια του “κοινωνικού δαρβινισμού”, που μόνο ένα μέλος εδώ μέσα μου έχει απευθύνει στο παρελθόν, και του οποίου όρου η εύκολη χρήση αντανακλά την πρόχειρη και εκτός χορού θεώρηση των επιστημονικών wannabe κοινωνιολογικών και κοινωνιολογικοφανών πεδίων)

- προσπαθείτε να ειρωνευτείτε με τρόπο στερεότυπο και τελών εν αμυντική αμηχανία.


2. Στο προκείμενο τώρα. Οι θέσεις σας, όσο αποκομμένες από την κοινή λογική και, κυρίως, μολονότι αντανακλούν ένα ανησυχητικό μοτίβο, προσπαθούν να επιβληθούν ως θέσφατο, του οποίου η αμφισβήτηση επισύρει την επιθετική και ασύστολη αντίδρασή σας. Και παραδόξως δε φαίνεται να έχει προκαλέσει σε κανέναν αίσθηση η κραυγαλέα αντίφαση της στάσης σας.

Ενδεχομένως αυτό να οφείλεται στο ότι έχετε επιδείξει μία εντονότατη δραστηριοποίηση σε επίπεδο αναρτήσεων, όσον αφορά την κακοποίηση από άνθρωπο σε άνθρωπο και από τους θεσμούς στον άνθρωπο. Και είτε επειδή οι άνθρωποι σήμερα είναι πιο ευαισθητοποιημένοι σε ανθρωπιστικά αλλά και κοινωνικο-πολιτικά ζητήματα, είτε επειδή η περιρρέουσα ατμόσφαιρα πολιτικής ορθότητας τους υποχρεώνει να φιλτράρουν τα λόγια τους, είτε επειδή δεν είναι υποχρεωμένοι να ενώνουν κομμάτια του παζλ σε ένα φόρουμ εστιασμένο στην έκφραση και διαχείριση της καύλας, σε κάθε περίπτωση το ζήτημα είναι πως η θέση σας περί στοχευμένης και επιτεύξιμης εξάλειψης της ατομικής βούλησης έχει όχι μόνο διαλάθει της προσοχής, αλλά το αντίθετο έχει παγιωθεί ως μία ακόμα στάση ανάμεσα στις υπόλοιπες στα πλαίσια της ελεύθερης έκφρασης των ιδεών.

Σε ένα φόρουμ σαν το δικό μας θα μπορούσε πράγματι μία τέτοια πεποίθηση να βρει χώρο και να ανθίσει. Όχι διότι προφανώς το BDSM ευνοεί τις μη-λειτουργικές συμπεριφορές και θέσεις, αλλά διότι από το στιγματισμό που έχουν δεχθεί μέλη εξαιτίας των ερωτικών τους προσανατολισμών, είναι ιδιαίτερα απρόθυμα να διερευνήσουν και να ασκήσουν κριτική επί θέσεων που φέρουν το μανδύα της κοινωνικής ευαισθησίας.

Έχει λάβει πλέον διαστάσεις θρησκοληπτικού ιδεασμού η θέση που διατυπώνεται κατά καιρούς από ορισμένους εδώ μέσα πως στα πλαίσια των BDSM συσχετισμών συμβαίνει “κάτι το μαγικό, κάτι το αδιόρατο, κάτι που δε χωράει σε λέξεις και που υπερβαίνει την κοινή γνώση περί ανθρώπινων σχέσεων”. Και όσες φορές τυχαίνει κάποια νέα μέλη να ζητάνε διευκρινίσεις – με τις ελλιπείς γνώσεις τους στην ελληνική γλώσσα ή στις διαβαθμίσεις της βδσμικής κυριαρχίας – ή να απονέμουν στους εαυτούς τους βδσμικούς ρόλους – κάπως επιπόλαια ορισμένες φορές ομολογουμένως -, εισπράττουν την ειρωνεία ή την ευθεία επίθεση από τους “παλαιούς των ημερών”.

Όλα είναι προς συζήτηση και όλα τίθενται υπό αμφισβήτηση και όλα υπόκεινται στη βάσανο της κριτικής αξιολόγησης. Ανοιχτά και ελεύθερα. Ο,τιδήποτε παλεύει να ενδύσει με μυστήριο και άρρητη υφή την πρακτική και απτή του υπόσταση, τότε μάλλον την κινητοποίηση θα πρέπει να εγείρει παρά τον εφησυχασμό.

Κατανοητή η προσπάθεια να προσδώσει ό,τι διάσταση θέλει μέσα στο μυαλό του ο καθείς και να ονοματίσει τη μορφή του σχετίζεσθαι του όπως επιθυμεί. Κατανοητή αλλά όχι αποδεκτή η πεισματική απόπειρα να εκμαιευθεί μία ιδιότυπη ασυλία για ένα μοτίβο αντίληψης περί του σχετίζεσθαι, που αφ’ ενός κουνάει το δάχτυλο και κρίνει άλλες μορφές, ενώ ταυτόχρονα κανονικοποιεί μία αντίληψη περί εθελούσιας παράδοσης του συνόλου της βούλησης ενός ατόμου και ταυτόχρονης διαχείρισής του από άλλο άτομο.

Το σύνολο της βούλησης ένα άτομο δεν μπορεί να το παραδώσει, παρά μόνο όταν πεθάνει ή σε περιπτώσεις παραβίασης κάθε αρχής προσωπικής ελευθερίας (και πάλι όχι εξ ολοκλήρου). Οι ευαγγελικού τύπου διακηρύξεις περί M/s συσχετίσεων και η προσπάθεια επαναδιατύπωσης στο πόδι και άναρχα των βασικών της ανθρώπινης συμπεριφοράς, και όλο αυτό υπό τον υποτιθέμενο μανδύα της νομιμότητας, μόνο ως περαιτέρω προειδοποιητικά σημάδια μπορούν να ερμηνευθούν.

Διανύουμε ευαίσθητη και φορτισμένη από πολλές πλευρές περίοδο και ανά πάσα στιγμή στο στόχαστρο των μαζικών μέσων ή των ιδιωτικών ή δημόσιων ερευνών μπορούν να βρεθούν οποιεσδήποτε εντός του διαδικτύου θέσεις. Και μαζί με αυτές το διαδικτυακό περιβάλλον εντός του οποίου διατυπώνονται. Ως εκ τούτου, θα ήθελα να δοθεί εκ μέρους σας η στοιχειώδης έμφαση στο δημόσιο αντίκτυπο που δύναται να έχει στην πληθώρα των αναγνωστών του φόρουμ η θέση σας περί μεθοδικής και συστηματοποιημένης αναστολής της εν συνόλω βούλησης.

Εφιστώ την προσοχή, διότι δεν είστε μόνος σας σε αυτό το φόρουμ και κάθε λόγος του ενός αντανακλά και στους υπόλοιπους. Επειδή είμαστε ευαισθητοποιημένοι σε φαινόμενα κοινωνικού στιγματισμού, δε σημαίνει πως θα κοιτάμε προς άλλη κατεύθυνση, όταν συμπεριφορές ή απόψεις με ανησυχητικές προεκτάσεις και διαστάσεις προσπαθούν να εμφιλοχωρήσουν ως ad hoc ή εν δυνάμει ακίνδυνες.

Θα προσπαθήσω να καταστήσω σαφή τη διατύπωσή μου, ώστε να μην υπάρξουν παρερμηνείες. Σας παρακαλώ θερμά να υπάρξει εκ μέρους σας μέριμνα, ώστε θέσεις και διατυπώσεις που υπεραμύνονται του ατομικού εξανδραποδισμού να μην ανακυκλώνονται και να μην προωθούνται ως ιδιοσύστατη συμπεριφορική κανονικότητα.

Και όσο περισσότερο κραυγάζετε εδώ μέσα την ευαισθησία σας προς τον αυτοπροσδιορισμό και χειραφέτηση του ατόμου (και δη των γυναικών), τόσο περισσότερο η αντίφαση με τις πεποιθήσεις περί της μεθοδικής εξαλείψεως της βουλήσεως ενός άλλου προσώπου, εγείρει ερωτήματα για την πιθανότητα αντισταθμιστικής εξισορρόπησης και κάλυψης μη-ανθρωπιστικών τάσεων και διαθέσεων.


3. Κλείνοντας, για να κινηθώ στο ίδιο μήκος κύματος λογοπαιγνίου - εξ αφορμής της δικής σας κακόπιστης απροθυμίας να μελετήσετε τις ήδη αναρτημένες θέσεις μου και του δικού σας λογοπαιγνίου περί πετάγματος ρουκέτας – θα ήθελα να σας προτρέψω να λάβετε υπόψη σας αυτά που διατυπώθηκαν και να μην πετάξετε χαρταετό έτσι απλά, πριν ξεκινήσετε με το γνωστό σας στυλ αλά “ταύρος εν υαλοπωλείω”.

Δε θα εμπλακώ σε μία τριβή αντιπαραθέσεων μαζί σας. Όχι πως η ανταγωνιστική μου φύση δεν το επιθυμεί. Απλά δε θα βγάλει πουθενά. Αντιθέτως, θα εστιάσω στην έμπρακτη και ενεργή διαδικασία αυτοσυντήρησης και αυτοπροστασίας, στο ενδεχόμενο να ταυτιστούν μέλη με ιδέες που εγείρουν σοβαρά ερωτήματα και χρήζουν περαιτέρω διερεύνησης όσον αφορά το σεβασμό της ατομικής ελευθερίας και κυρίως της εκμεταλλεύσεως προσώπων με ενδοστρεφείς αυτό-τιμωρητικές τάσεις.

 

@AlexanderV
πάλι δεν απαντήσατε στα ερωτήματα Μου και περί ανέμων και υδάτων τυρβάζετε...

Δύο απλά πράγματα ρώτησα

Και εσείς γράψατε την ιστορία της ζωής σας...

 

Καλα, αν το Εγω σταματησει, θεωρητικα. Τοτε πηγαινουμε σε παθολογικες καταστασεις.

 

Ο συναδελφος σου ουτε μαθηματικα γενικης β λυκειου δε ξερει;

 

Συμφωνω απολυτα. Παρατηρω ομως οτι αυτο δεν ειναι κειμενο που εγραψε μονος του ο Iagos, χωρις διαθεση μομφης. Μου βγαζει μια θηλυκη πλευρα το κειμενο που δεν εχω συνηθισει να διαβαζω στις δημοσιευσεις Σας.

 

Με συγχωρειτε αυτο δεν ειναι σκλαβα, υποτακτικη ειναι με καυλες μαλιστα. Δεν ειναι κακο, ωραιο ειναι αλλα ειναι D/s οχι s/M.

 

Β/βρισκόμαστε σε ένα BDSM φόρουμ και συζητάμε σε ένα νήμα που πραγματεύεται το αν και κατά πόσο το slave είναι άβουλο ή όχι.

Εφόσον Μ/μιλάμε για slave άτομο φαντάζομαι πως αναφερόμαστε σε M/s συσχετισμό και όχι γενικά και αόριστα σε άλλου είδους ασύμμετρους συσχετισμούς.

Το M/s είναι μέρος των ασύμμετρων σχέσεων δεν είναι ούτε το ορθόδοξο, ούτε το ένα και μοναδικό, ούτε ό,τι άλλο του φανεί του λωλοστεφανή.

Βασική του αρχή είναι η άνευ όρων παράδοση του slave στον Ιδιοκτήτη χωρίς δικαίωμα αποδέσμευσης.

Συνήθως το πλαίσιο που ο κάθε Ιδιοκτήτης επιβάλλει διαφέρει ανά περίπτωση.

Όμως η βασική συνθήκη δεν αλλάζει.

Κατανοώ ότι, για τους μη σχετιζόμενους με αυτόν τον τρόπο το M/s να φαντάζει κάπως «ακραίο».

Εφόσον δύο, τρεις, πέντε, δέκα ή δεν ξέρω πόσοι ενήλικες άνθρωποι σχετίζονται με την συναίνεση τους σε έναν συσχετισμό M/s δεν πέφτει λόγος σε κανέναν απέξω ούτε να το κρίνει ούτε να εκφέρει άποψη για το πως ζουν κάποιοι.

Και αυτό γιατί διάβασα προσφάτως ένα συνονθύλευμα ενός μέλους που λίγο ή πολύ άφηνε ακόμα και αιχμές περί «κακοποίησης» ή «μη νομιμότητας».

Όσους M/s συσχετισμούς Έχω γνωρίσει είναι σχέσεις με βαθιά συναισθηματική σύνδεση και ισχυρούς δεσμούς όπου ο καθένας μέσα από τη θέση Τ/του στηρίζει τον συσχετισμό για πολλά χρόνια.

Δεν είναι το M/s ούτε εφήμερο, ούτε περιστασιακό.

Απαιτεί δέσμευση.

Για αυτό είναι για λίγους.

Από εκεί και πέρα αν αυτοί οι συσχετισμοί δεν είναι δομημένοι κατά τα πρότυπα των vanilla και δεν ακολουθούν τα κοινωνικά στερεότυπα δεν σημαίνει ότι δεν είναι συσχετισμοί.

M/s με βούληση του slave εντός του συσχετισμού δεν υφίσταται.

Από τη στιγμή που το slave εισέρχεται με τη συναίνεση του σε έναν M/s συσχετισμό αφήνει πίσω τη βούλησή του.

Δεν Μιλώ θεωρητικά αλλά βιωματικά.

Βιώνω και γνωρίζω M/s συσχετισμούς όπου στο slave δεν ανήκει τίποτε.

Όλα περνούν στην ιδιοκτησία και στον έλεγχο Της/Του Ιδιοκτήτριας/η. (Οικονομικές απολαβές του slave, περιουσιακά του στοιχεία, εργασία, συναναστροφές, σχέσεις με το οικογενειακό του περιβάλλον, καριέρα, σπουδές, σεξουαλική ζωή και άλλα).

Πώς γίνεται ένα τέτοιο άτομο που παραδίδει τα πάντα να έχει και βούληση για το πώς αυτά θα χρησιμοποιηθούν από τον Ιδιοκτήτη;

Μα θα Μου πείτε αφού τα παραδίδει με τη βούληση του, έχει βούληση.

Ναι.

Μέχρι να τα παραδώσει.

Εκεί είναι η διαφωνία φρονώ και η δυσκολία στην κατανόηση.

Το slave δεν είναι ένα άτομο με αβουλία στην περίοδο που είναι αδέσποτο.

Είναι ένα άβουλο ον εντός ενός συσχετισμού.

Γιατί τώρα ένας άνθρωπος θέλει να μπει σε έναν τέτοιο συσχετισμό;

Οι περιπτώσεις ποικίλουν.

Ένα είναι σίγουρο.

Εισέρχεται με πλήρη επίγνωση ότι στο εξής δεν του ανήκει τίποτε και δεν λαμβάνει αποφάσεις για τίποτε.

Γιατί απλά δεν μπορεί να κάνει αλλιώς.

Iagos

Sigalit Landau - Barbed Hula, 2000 by Iagos posted 3 March 2022 at 18:52

 

μιά σκλάβα δεν έχει πόδια, γιατί τα έχει παραδώσει στον αφέντη της

λωλοστεφανής

 

μια βούληση από πίσω;