Σκλάβα: άβουλο ον ή όχι;

Δεν "ανήκω" σε κάποια συνομοταξία. Δεν θα μπορούσα άλλωστε. Οπότε μην αγχώνεστε Δεν με θίξετε.

Ωραία τοποθέτηση. Εγώ λέω να μην μπαίνει καμία στο φόρουμ χωρίς Μάστερ.

Το φόρουμ δεν είναι μέρος συζήτησης για τις αδέσποτες.

Κ για να απαντήσω σοβαρά στην τοποθέτηση σας. Αν μη τι άλλο είναι δικαίωμα σας να μην απαντάτε. Δεν σας ζόρισε κάνεις για αυτό.
Υπάρχουν κ ανθρώποι που βρίσκουν συντρόφους εκτός του φόρουμ κ ακολουθούν τα πλαίσια του bdsm. Δεν είναι κακό να ανταλάζουν απόψεις με άτομα του χώρου ε; λέω εγώ τώρα.

 

Εκ του απλοϊκού προς τις εκπαιδευόμενες " η σκλάβα μπορεί να έχει ένα "θέλω": να υπηρετεί τον Αφέντη της".

Να το πάμε ένα βήμα παρακάτω αγαπητέ @Arioch.

Ο σκλάβος, λαμβάνει θέση όταν πλέον ταυτίζεται με τον Αφέντη του, τουτέστιν αποκτά την βουλησή του και την υπηρετεί ως δική του. Σε αντιδιαστολή με τον υποτασσόμενο ή τον σε εκπαίδευση, δεν υπακούει στις επιθυμίες εκείνου που τον ορίζει, αλλά επιθυμεί, ό,τι επιθυμεί εκείνος που τον ορίζει.
Συνεπώς, δεν διαθέτει πλέον διακριτή εκ του Αφέντη του βούληση, αλλά ουδόλως είναι άβουλος καθώς βούλεται ό,τι και ο Αφέντης του.

 

Αφενός λέω αυτό και να δώσουμε πιο πολύ σημασία στα λόγια της carissa[L_T] περί πρωτοβουλίας που μας μετέφερε η @Queen87 στο ποστ #34, ότι πρωτοβουλίες δεν παίρνει η σκλάβα παρά μόνο κατ' εντολή του Αφέντη ή αν είναι αυτονόητο εντός της εντολής ότι θα πάρει πρωτοβουλίες να κάνει ή να μην κάνει ορισμένα πράγματα.

Στον αυτοπροσδιορισμό δεν εστίασα. Κυρίως έχω στο νου μου αυτό το "θέλω" που είναι το υπόβαθρο των άλλων, των εμφανών "θέλω", αυτό που κινεί έναν άνθρωπο να βρει νόημα και ένα είδος απόλαυσης στο να σηκωθεί από το κρεβάτι του και να ξεκινήσει την ημέρα του. Μια γενική αντίσταση στην αδράνεια, στην αδιαφορία, στην έλλειψη νοήματος. Το είδος του "θέλω" που αν κατασταλεί μειώνει το όλον. Γιατί αυτό είναι το πρώτο που σκέπτομαι όταν ακούω για "άβουλο ον". Δεν σημαίνει ότι πρέπει να το βλέπουν όλοι έτσι.

Αλλιώς η βούληση με την έννοια της πρωτοβουλίας είναι πιο απλή και προφανής στη λογική της και ίσως πιο ταιριαστή απάντηση στο ερώτημα του νήματος.

 

Στη δική μου οπτική αυτό είναι θέμα προτεραιοτήτων και εννοώ ότι κάλλιστα μπορεί να διαθέτει διακριτή βούληση αλλά προτεραιότητα να έχει η βούληση του Αφέντη και αυτό δεν ακυρώνει απαραίτητα τη θέση.

Βέβαια όπως ορθά έθεσε η @gaby_m βούληση είναι ένα πράγμα και πρωτοβουλία ένα άλλο πράγμα.

Ωστόσο στο τέλος της ημέρας έχει να κάνει με τα γούστα του Αφέντη και το "συμπεθεριάζεις με αυτούς που ταιριάζεις" οπότε το "η σκλάβα είναι αυτό που ο Αφέντης ορίζει να είναι" δεν απέχει από την πραγματικότητα.

 

Εντέλει ο διαχωρισμός μεταξύ βούλησης και πρωτοβουλίας με βρίσκει απολύτως σύμφωνη.
Μάλλον έπρεπε να ειπωθεί (και ) έτσι λοιπόν.

(Μετά από 6-7 ώρες ύπνου και ένα δυνατό πρωινό καφέ, επανήλθα στις εργοστασιακές ρυθμίσεις    )

 

Στην υπογράμμιση (εκ μέρους μου ) τονίζεται κατ εμέ,η ειδοποιός διαφορά ως προς την τοποθέτηση στο νήμα.

 

Δεν θα μιλήσω συγκεκριμένα για το M/s. Δεν είμαι σκλάβα και δεν γνωρίζω. Ή μάλλον γνωρίζω τόσο ώστε να ξέρω, αυτό που έχει ειπωθεί πολλές φορές, πως μόνο οι άνθρωποι που το ζουν μπορούν να γνωρίζουν και να καταλάβουν.

Θα μιλήσω γενικά για τους ανθρώπους, για κάποιους, για όσους και όποιον πάρουν τα σκάγια.

Στην καθημερινότητά μας προσπαθούμε να δυναμώσουμε την βούληση μας. Να την κάνουμε ισχυρότερη των εμποδίων που συναντάμε. Στις δύσκολες καταστάσεις, αισθανόμαστε την βούληση μας λιγότερη και νιώθουμε αδύναμοι και ανίσχυροι. Ζόρι το ζόρι, παλούκι το παλούκι η βούληση γυμνάζεται σαν μυς. Αυτό που λέμε στην αγορά "ψηνόμαστε". Ό εχθρός της βούλησης είναι ο φόβος και όχι το άβουλο.

Άλλες φορές πάλι έχουμε μαζέψει τόση "περιττή βούληση" που μπλοκάρει το μυαλό μας. Πασχίζοντας να ελέγξουμε τον φόβο δημιουργούμε λαβύρινθους από βουλές, μπερδεύουμε την ουσιαστική βούληση και προσπαθούμε να την βρούμε μέσα σ ένα κουβάρι.

Το βρίσκουμε, το χάνουμε, ισορροπούμε. Μάχες κερδίζονται και μάχες χάνονται.

Τυχαίνει όμως να υπάρχουν και εκείνες οι στιγμές, που βρισκόμαστε σε ένα τόσο ασφαλές μέρος ώστε να μπορούμε ν αφήσουμε όλη αυτή τη προσπάθεια. Σε μια ατμόσφαιρα που επιβάλει αφαίρεση και αφαίρεση μέχρι την αίσθηση ύπαρξης. Τριπάρουμε στο Τώρα, εκεί που δεν έχει σημασία το παρελθόν και το μέλλον ούτε ποιοι και τι είμαστε.

Με κατεύθυνση την αβουλότερη εκδοχή του εαυτού μας που μπορούμε να φτάσουμε, αισθανόμαστε ηδονικότερα, ελευθερότερα και απολαυστικότερα όντα.

Επιστρέφουμε στην καθημερινότητα με αυτές τις μνήμες αισθήσεων στο σώμα μας, με μια νέα μικρή απόκτηση γνώσης για την φύση της βούλησης μας και ένα απενεχοποιημένο και απαλλαγμένο από πρόσημα άβουλο.

Το κενό υπάρχει και έχει τη σημασία του.

 

Μακράν η ατάκα του μήνα!!!! Ειλικρινά εύγε!!!! (χωρίς καμία διάθεση ειρωνείας)
Αν μάλιστα τους απαγορευόταν και η όποια έκφραση απόψεων, αφήνοντας του Κυρίους τους να συζητούν μεταξύ τους για το ΤΙ και ΠΩΣ και ΑΝ πρέπει να αισθάνεται μια σκλάβα θα ήταν το τέλειο...  

 

Η διαφορά είναι ότι εδώ αναφερόμαστε σε ζευγάρια που εγνωσμένα, ομολογημένα και σταθερά ο ένας είναι ο Κυρίαρχος και ο άλλος ο υποτακτικός. Και χωρίς συγκριτικούς βαθμούς.

 

Εγώ δεν βλέπω καμιά διαφορά.
Οι σεξουαλικές ιδιαιτερότητες είναι προέκταση του χαρακτήρα του καθενός και της καθημερινότητας του.
Εξάλλου δύο κοκόρια σε ένα κοτέτσι δεν χωράνε.

ΠΑΝΤΑ ΜΙΛΑΩ ΑΠΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΕΜΠΕΙΡΊΕΣ.

 

Απλά διαφωνούμε πλήρως