Σκλάβα και task

Δεν ασχολούμαι ούτε με αξιολογικά εξωτερικών υποθέσεων, ήτοι κουτσομπολιό. Θεωρώ ότι οι μόνοι που μπορούν να έχουν άποψη για την λειτουργικότητα μιας σχέσης είναι όσοι συμμετέχουν στη σχέση, οι υπόλοιποι περισσεύουν.

 

Ένα παράδειγμα μιας κατάστασης όπου δεν υπάρχει συνδυασμός σε τόπο, χρόνο και πρόσωπα, λυπάμαι, αλλά δεν είναι κουτσομπολιό.

Και αφού μία σχέση αποδημήσει (και όχι φυσικά κατά τη διάρκεια αυτής), μπορούν ενδεχομένως αυτοί που περισσεύουν να συμπεράνουν/υποθέσουν ότι δεν ήταν και πολύ λειτουργική. Καλή συνέχεια.

 

Έχετε σκεφτεί την περίπτωση τα tasks να είναι πολύ βαρετα?

Και αντί να προσθέτουν κάτι στη σχεση, να αφαιρούν από αυτη?

 

Mιάς και η νηματοθέτις, λειτούργησε εκπαιδευτικά στο νήμα που δημιούργησε (δηλαδή έκανε τον κόπο κι έγραψε η γυναίκα τι είν' τούτο και τι σημαίνει, και τ' άλλο ομοίως κλπ) κι επειδή απ' ό,τι διαβάζω ως τα τώρα, υπάρχουν κάποια μπερδεματάκια, είπα να κάνω καμιά διασαφήνιση, για να μη λέμε τα ίδια και τα ίδια...
Για να ξηγιόμαστε, με τα αφεντοσκλαβιλίκια διατηρώ τις πλείστες όσες επιφυλάξεις για λόγους που έχω ξαναγράψει (σιγά μην θυμάμαι πού και πότε) και για εμένα συγγνωστούς...
Επειδή και πάλι ξαναδιάβασα τις λέξεις πλάσιμο, διαμόρφωση, εκπαίδευση, έλεγχο, όρια, κανόνας κλπ...

Σε κάθε περίπτωση η βάση μιας οποιασδήποτε σχέσης είναι τουλάχιστον μια στοιχειώδης συναντίληψη των μελών μεταξύ τους για το τι εστί το ζητούμενο βιρίκουκου κατ΄ ελάχιστον...
Προσοχή εδώ: Δεν είναι υποχρεωτικό να υπάρχει ντε και καλά συμφωνία "κατ' άρθρον" και μοτ-α-μο, να ξέμε και τι λέμε...

Αυτή η ρημάδα η συναντίληψη δεν μπορεί παρά να αποτυπώνεται στον κώδικα της σχέσης των μελών, όποιος κι αν είναι αυτός, κανενού αλλουνού δεν τού πέφτει λόγος επ' αυτού.
Κριτικές ντυ κωλ, κρίσεις, σχόλια, απόψεις, συστήματα αναφοράς, περιττεύουν εξ αντικειμένου. Είναι αντιαισθητικό, είναι και κακοί τρόποι και ναι είναι και εύγλωττο όταν γίνεται δημόσια. Στην λογική τού όταν δεν εξετάζουμε σκεπτικό, κάνουμε κουτσομπολιό. Ακόμα και στις παρέες μας, που ό,τι θέμε σε κοντινούς μας ανθρώπους λέμε, καλό είναι να υπάρχει μια κομψότη στα λεγόμενά μας, ακόμα και όταν, το πλέον σύνηθες, ο παρεμπιπτόντως μαλακοπίτουρας λέει τις μαλακίες της αρκούδας και καμώνεται πως τάχα μου, εκτός κι αν είναι θέμα μείζονος ενδιαφέροντος για κάποιους, η έλλειψη προστριβών ή μη αποδοχής.

Ο κώδικας για να διαμορφωθεί είναι διαδικασία χρονοβόρα, βαθιά, επίπονη και για τα δυο μέρη και ομοίως εξαιρετικά απαιτητική .
Αλλά αν δεν υπάρχει ο καριόλης ο κώδικας, το μήνυμα είναι μάπα, το "εεε?-τι-είπατε" θα ήταν μια καλή απόκριση, συνήθως υπάρχει ένα "ναι-εσύ-ό,τι-πεις" και η σύντομη κατάρρευση του εποικοδομήματος-σχέσης, γεγονός που θα ήταν θετικότατο αν ξέραμε γιατί κατέρρευσε το ρημαδόσπιτο, εμμμ, η σχέση ήθελα να πω.
Οπότε νο κώδικας πα να πεί νο μήνυμα, δηλαδή καπούτ πληροφορία, πάπαλα το σκηνικό των γουοναμπήδων Δον Κιχώτη και Δουλτσινέας, του 'ρωτόκριτου και της 'ρεθούσας...

Ρωτάει λοιπόν η επιμελεστάτη και εναργώς εκφρασθείσα νηματοθέτις "...από τί διαμορφώνεται η σκλάβα, τί διαμορφώνει το βίωμα μέσα της; Από την εμπειρία; Ή από αυτό που ήθελε, πίστευε, προσδοκούσε;"
Απαντώ: ο καλογραμμένος κώδικας του λειτουργικού, που λέμε στη ταλαίπωρη πληροφορικιά...
Διότι έτσι το φαντάστηκε και αυτός που τον έγραψε και αυτός που θάθελε να το λειτουργήσει καταπώς επιθυμούσε, που είναι και ο ίδιος που θα ανακαλύψει πολλά και ενδιαφέροντα από την χρήση του, διότι υπάρχει ο ...άλλος που είναι εκεί σε δεδομένη βάση και οδηγάει στα μονοπάτια και τις ατραπούς και τις λεωφόρους και όπου αλλού...

Υπάρχει μόνο μια διαφορά...
Για να εγκαταστήσεις λειτουργικό σ' ένα κουτουμπεράκι είναι θέμα λεπτών, για να "πατήσει" ο κώδικας μεταξύ δυο ανθρώπωνε είναι θέμα ετών, άσε που δεν εξασφαλίζει και διασφαλίζει κάτι ούτε σε αυτόν που έφτιαξε το λειτουργικό ούτε σε αυτόν που θα το "τρέξει", για λόγους που με όρους πληροφορικής μπορείτε να κατανοήσετε (καλό/κακό/περίεργο λειτουργικό, καλός/κακός/κολλημένος χρήστης κλπ)...

Κι άμα το λειτουργικό είναι από τον καιρό του τσάρου, τι να "τρέξει" χρ'σό μ'..?
Αμ' το άλλο..? Tο ECDL μάς μάρανε... Τι να σού κάνει το λειτουργικό μωρέ, αν κολλάει το άτομο στο τι χρώμα είναι το ποντίκι ή το πληκτρολόγιο τού χαλάει το "νύχι", λέμε τώρα...?
Το κομπουτεράκι, πώς να το κάνουμε.., θέλει το λειτουργικό του...

 

Μα αν λείπει η φαντασία από το Κ ώστε να κάνει το παιχνίδι ενδιαφέρον, αυτό δεν αφαιρεί από τη σχέση ;. Εξ' άλλου γιατί αποκλείουμε τα βαρετά tasks , αν αυτός είναι ο στόχος του Κ ;. Ποιος θα τα κρίνει ;. Εμείς ή η σκλάβα εν προκειμένω;.

 

Να διευκρινίσω γιατί ίσως δεν έγινε αντιληπτό, δεν ήθελα να θίξω το αν πρέπει να υπάρχουν ή να μην υπάρχουν καθημερινα τασκς ή συνεχόμενος έλεγχος, δεν είναι καλό ή κακό το να υπάρχουν ή οχι. Ο Κ αποφασίζει και τελειώνει εκεί αυτό το θέμα.

Εγώ ήθελα να θίξω το αν η απουσία των τασκς και του συνεχόμενου ελέγχου μεταφράζεται ως απουσία M/s καθώς μου φαίνεται ότι η παρουσία τους έχει καθιερωθεί ως απαραίτητη απόδειξη και πιστοποίηση ότι τότε και μόνο τοτε μπορούμε να μιλάμε για M/s.

 

Ωραία είναι τα τασκς...
Τα θεωρώ σημαντικά στην αρχή μιας σχέσης και για τα 2 μέρη!

Νομιζω μια σκλαβα διαμορφώνεται κυριως εγκεφαλικα και όχι με βάση το ποσο έτοιμη είναι να παίξει ένα παιχνίδι η να ολοκληρώσει μια εργασία!!

Βέβαια σχετικά ειναι όλα αυτά!!
Περι ορεξεως....
Ξέρω ξέρω!!σας φώτισα!!!

 

Νομίζω πως τίποτα δεν είναι υποχρεωτικό ή απαγορευτικό και προσωπικά δεν αισθάνομαι την ανάγκη να αποδείξω ή να πιστοποιήσω την Κυριαρχία μου σε κανέναν. Τώρα αν κάποιος θέλει να βαδίζει με το όποιο manual, μπορεί να το κάνει.

 

Τα τασκς είναι εργαλεία και χρησιμοποιούνται όπου, όπως, και όταν χρειάζονται, όπως όλα τα εργαλεία εξάλλου.
Η χρήση ενός εργαλείου δεν είναι σκοπός, το αποτέλεσμα της χρήσης είναι το ζητούμενο.