Σκλάβα vs Υποτακτικής

Αν το αντιλαμβάνομαι σωστά το θέμα που προέκυψε στα τελευταία ποστ περί βανίλλα δυνάμει υποτακτικής ή σκλάβας επειδή αποδεικνύεται δεκτική σε κακομεταχειρίσεις...

Είναι άλλο πράγμα για μία γυναίκα να θεωρεί ότι το σώμα της είναι μεν δικό της αλλά να μην σκέφτηκε, να μην θέλησε, να μην μπόρεσε να φροντίσει για την καλοπέρασή του.

Και είναι άλλο πράγμα για μία γυναίκα να έχει εκπαιδευτεί ή να γνωρίζει ότι το σώμα της δεν της ανήκει, αλλά ανήκει στον Αφέντη της, ή ακόμα δυσκολότερα, στον εκάστοτε Κύριό της και όμως να έχει αφεθεί, να Του(ς) έχει εμπιστοσύνη και να αναγνωρίζει συναισθηματικά ότι σε γενικές γραμμές περνάει καλύτερα και είναι πιό ευτυχής απ ότι αλλιώς.

Η δεύτερη είναι υποτακτική ή σκλάβα, η πρώτη είναι (ταλαιπωρημένη) βανίλλα.

Αν και εκτός θέματος πλέον... μία κακή βανίλλα σχέση δεν μετατρέπεται σε καλή D/s σχέση με την ανοχή του θύματος, είτε αυτό είναι γυναίκα, είτε είναι άντρας. Υπάρχουν και άντρες που μένουν σε μία κακή σχέση όπου και χαστούκια τρώνε, και απόλυτα κακή συμπεριφορά υφίστανται αλλά και βιασμούς ακόμα. Ο πειρασμός της συναισθηματικής ασφάλειας είναι συχνά πολύ μεγάλος και για τα δύο φύλα...

 

Ευχαριστώ για τη συμβολή Σ/σας.

Απ' οτι κατάλαβα η βασική διαφορά είναι στο επίπεδο «συνείδησης της υποταγής».

 

Συμφωνώ απόλυτα με τα πιο πάνω βέβαια.
Θα μιλήσω για μένα και τις προσωπικές μου εμπειρίες.
Είμαι ντροπαλή, κατ΄ ακρίβεια σε κάποια θέματα, υπερβολικά ντροπαλή. Δεν μπορώ ακόμη και μέχρι σήμερα, να μιλήσω π.χ με Τον Κύριο μου "βρώμικα" (ακόμη και τα γεννητικά όργανα με το όνομα τους δυσκολεύομαι να τα πω), χωρίς κάποια παρότρυνση ή διαταγή. Δυσκολεύομαι να εκφράσω, το πόσο συχνά επιθυμώ να χαϊδεύομαι (ακόμη και τώρα που το γράφω νιώθω άβολα), να εκφράσω τις φαντασιώσεις μου κ.ο.κ. Αλλά αυτό συμβαίνει μόνο όταν "είμαι", όταν είμαι με εκείνα τα Άτομα που αυθόρμητα εισέρχομαι στην φυσική μου κατάσταση, εκείνη της σκλάβας, της πραγματικής μου ουσίας.

Αποφεύγω να εκφράσω τη δυσαρέσκεια μου, πολλές φορές καταπίνω προσβολές και συμπεριφορές από τα κοντινά μου άτομα, προτιμώντας να σωπάσω, αντί να δείξω με οποιοδήποτε τρόπο τι πραγματικά νιώθω, πόσο έχω πληγωθεί, πόσο ευάλωτη και ευαίσθητη είμαι, κ.ο.κ. μέχρι που "γεμίζει το ποτήρι" κι εκεί γίνεται έκρηξη.

Όταν δυσαρεστήσω κάποιον, είτε αυτό συμβαίνει πραγματικά, είτε νομίζω πως έχω δυσαρεστήσει (γιατί πολλές φορές εκλαμβάνω άσχετες με μένα συμπεριφορές ως δυσαρέσκεια προς εμένα), ακόμη κι όταν είχα απόλυτο δίκιο και κάθε λόγο να το κάνω, υποφέρω.
Ακόμη κι όταν τα άτομα τα οποία δυσαρεστώ είναι άγνωστα και τα θεωρώ απίστευτα αντιπαθητικά.

Αυτή είμαι...

Ζω όμως σε μια κοινωνία, όπου τα άτομα σαν κι εμένα, αν δεν αναπτύξουν μηχανισμούς άμυνας και αντιστάσεις, θυματοποιούνται, κακοποιούνται, υποφέρουν και εξουδετερώνονται σιγά σιγά με τον ένα ή άλλο τρόπο.
Αναγκαστικά λοιπόν, επειδή το ένστικτο αυτοσυντήρησης και επιβίωσης είναι δυνατό, έπρεπε να δημιουργήσω συμπεριφορές και στάσεις και αντιδράσεις ώστε να επιβιώσω και να μειώσω όσο γίνεται τις απώλειες και να μαλακώσω τα κτυπήματα που δέχομαι καθημερινά, από πράγματα και καταστάσεις που τους περισσότερους τους αφήνουν απλά αδιάφορους και δεν τους αγγίζουν με οποιοδήποτε τρόπο.

Στη ζωή μου, έχω γνωρίσει κακοποίηση και θυματοποιήθηκα τόσο που έφτασα να πιστέψω πως δεν μου αξίζει ίσως τίποτα καλύτερο, από το να υπομένω τον σύζυγο που περιγράψατε στο ποστ Σας Κύριε Γ.
Και έφτασα στο σημείο που είχα μόνο 2 επιλογές. Να αυτοκτονήσω ή να αντιδράσω.
Ευτυχώς το πρώτο, κατάφερα να το σταματήσω στο τσακ. Και αποφάσισα να αντιδράσω. Οχυρώθηκα πίσω από θυμό και πείσμα και πάλεψα να ξεφύγω από εκείνες τις επιλογές που με θυματοποιούσαν και με πολύ κόπο και πόνο τα κατάφερα να στηθώ δυνατά στα πόδια μου, μόνη μου.
Αλλά έμαθα από πολύ μικρή(θυμάμαι και το πότε-9 χρονών), πως ή θα γίνω σκύλα ή θα με ποδοπατάνε και θα με αγνοούν συνέχεια. Αυτό δούλευε όμως μόνο με τους ξένους. Με τους δικούς μου ανθρώπους που αγαπώ, ακόμη σωπαίνω, μόνο πολύ πρόσφατα άρχισαν οι αντιδράσεις, αλλά αυτό ανήκει σε άλλο νήμα.

Το να σκύβω το κεφάλι και να υπομένω την κάθε συμπεριφορά και κακοποίηση και καπρίτσιο του συζύγου μου, επειδή είχα χαμηλή έως και καθόλου αυτοεκτίμηση και τον αγαπούσα και τον φοβόμουν, δεν έχει ουδεμία σχέση με το ότι είμαι σκλάβα. Αλλά επειδή ήμουν υποτακτικής ψυχολογίας, ήμουν πιο επιρρεπής στο να επιλέγω εκείνες τις καταστάσεις και να ελκύω εκείνα τα άτομα που καταχραζόνταν τη φύση μου, ήμουν δυστυχισμένη και απλά βούλιαζα στην ανυπαρξία.

Σαν σκλάβα είμαι δυνατή, απολαμβάνω αυτό που είμαι, μπορώ να αφεθώ να «είμαι», γιατί είμαι ασφαλής μέσα στα όρια του Ds με Τον Κύριο μου.
Το ίδιο νιώθω και με Άλλο Μaster, με τον οποίο είμαι πάντα ευγενική, πάντα σκύβω το κεφάλι, είμαι ντροπαλή, συνεσταλμένη και υπάκουη και όλα αυτά απόλυτα αυθόρμητα
Αυτό μου Βγάζει, όπως ανέφερε και η carissa[L-T] γιατί μαζί Του, όπως και με Τον Λατρεμένο μου Αφέντη, νιώθω ασφαλής και μπορώ να «είμαι» εγώ. Γιατί Γνωρίζουν ακριβώς τι είναι αυτό που είμαι, Γνωρίζουν γιατί αντιδρώ με τον ένα ή άλλο τρόπο, γιατί σωπαίνω, γιατί μιλάω κ.ο.κ. Γιατί Τους εμπιστεύομαι, Τους σέβομαι και γνωρίζω πως Έχουν και την ικανότητα αλλά και τις γνώσεις μέσα από την εμπειρία Τους να με «Αντιληφθούν», να με «Δουν» και να μην μου Κάνουν με οποιοδήποτε τρόπο κακό. Θα ήθελα να μου "έβγαινε" και με άλλους, αλλά δεν είναι κάτι που μπορώ να αποφασίσω ή να επιλέξω, είναι κάτι που απλά "βγαίνει".

Υπάρχει και μια άλλη κατηγορία Κυρίαρχων, τους Οποίους σέβομαι, εκτιμώ και είμαι ευγενική και μαζεμένη σχετικά, αυθόρμητα, αλλά δεν βγαίνει η υπακοή, όχι συνέχεια τουλάχιστο.

Γενικά όμως, είναι απίστευτα δύσκολο για μένα να ανοιχτώ και να χαλαρώσω και δεν εξαρτάται από μένα, αλλά από το πόσο ασφαλής θα νιώσω. Μόλις αρχίσω να νιώθω ασφαλής, αρχίζω και ανοίγομαι, αλλά πολύ συνεσταλμένα και πολύ σιγά-σιγά.
Με όλους τους υπόλοιπους γνωστούς-άγνωστους έχω ψηλά τις άμυνες μου. Μόλις νιώσω πως απειλούμαι, αυθόρμητα κάνω ότι έμαθα για να αμυνθώ. Επιτίθεμαι με μένος.
Για να νιώσω στη συνέχεια άσκημα, ενοχές και τύψεις που δεν συγκρατήθηκα, που μίλησα, που εκφράστηκα κ.ο.κ. και υποφέρω, μέχρι Ο Κύριος μου να Πάρει τις ενοχές από πάνω μου, αν οι αντιδράσεις μου ήταν δικαιολογημένες με ένα μπράβο και αν όχι με άλλους τρόπους.

Ποτέ δεν θα ανεχτώ την κακοποίηση και την θυματοποίηση, γιατί είμαι μια σκλάβα που έχει συναίσθηση πλέον πως δεν της αξίζει κακοποίηση, πως όλη της την υποταγή και ανάγκη για υπακοή και παράδοση, όλο της το "είναι" το έχει αποθέσει στα πόδια Του, μια σκλάβα που έχει βρει το δρόμο της, που κατανοεί τη φύση της- ίσως όχι ακόμη απόλυτα και ίσως ποτέ να μην την κατανοήσω απόλυτα- και αυτή ακριβώς η κατανόηση και αποδοχή της φύσης μου με αποτρέπει από ασυνείδητες ορμές και επιλογές που θα είχαν την κακοποίηση και τη θυματοποίηση σαν αποτέλεσμα.

Με Σ/συγχωρείτε που μακρηγόρησα Σ/σας παρακαλώ.  

 

Ευχαριστώ lara[E-p] για την αμεσότητα και την αλήθεια των λόγων σου.

Θα ήθελα να διευκρινίσω ότι το θέμα που έθεσα ήταν «vanilla αληθινά υποτακτική» vs «bdsm υποτακτική». Για να τονίσω τα μεγάλα όρια μιας πραγματικά υποτακτικής γυναίκας μίλησα ακόμα και για κακοποίηση, πράγμα που ξύπνησε αντιδράσεις ή μνήμες.

Η θυματοποίηση ή όχι της υποτακτικής (vanilla ή bdsm) εξαρτάται κατά πολύ από αυτόν που την ορίζει. Φαντάζομαι πως με την ίδια λογική που κάποια αντιδρά στον vanilla δυνάστη της θα αντιδράσει και στον Κυρίαρχο που για κάποιους λόγους μετατράπηκε σε δυνάστη.

Η αξία της υποταγής (και όσες τιμούν αυτή την αξία το ξέρουν πολύ καλά), είναι στη δύσκολη στιγμή να μην αντιδρούν «αντρικά» αλλά να βοηθούν (ναι ..να βοηθούν) τον Κυρίαρχο να ξεπεράσει τις δυσκολίες του. Αν, παρ’ όλα αυτά, δεν γίνεται τίποτα – τι να κάνουμε?

Και κλείνοντας θέλω να πω πως η ταύτιση της vanilla υποτακτικής με «θύμα» είναι άδικη για πολλές των περιπτώσεων. Αλλωστε πολλες από τις σκλαβες έχουν θητεύσει ως vanilla υποτακτικές. Η φύση δεν αλλάζει.

ΥΓ. Οι natural τσούλες να μην ανησυχούν. Η λατρεία μου, και προς αυτές, είναι δεδομένη.

 

Ας φτιάξουμε μια σκηνή, κάποιος είναι έτοιμος να δράσει ενεργητικά και κάποιος παθητικά.Οταν απλώς ο δεύτερος δέχεται την επιβολή του πρώτου είναι υποτακτικός, όταν δεν μπορεί να ζήση χωρίς αυτήν και την αναζητά με όλο του το είναι τότε τον αποκαλούμε σκλάβο

 

Oλική επαναφορά.

Μια σκλάβα υποτάσσεται διαφορετικά από μια υποτακτική;

 

Μου δημιουργήθηκαν κάποιες απορίες διαβάζοντας το κείμενο.
Μπορεί κάποια με έντονες υποτακτικες τάσεις κι επιθυμίες ή έχοντας κάποιες εμπειρίες Κ/υ πλαισίου αλλά και δίχως εμπειρία, χωρίς να εχει μπει σε D/s σχέση, να μπει απευθείας σε M/s πλαίσιο;
Μιας και το έχω δει να γράφεται πολύ στο φορουμ, υπάρχουν οι "φυσικές" υποτακτικες, άρα υπάρχουν και "φυσικές" σκλάβες;
Συγγνώμη αν φαίνεται ανόητη η ερώτηση αλλά η απορία γεννήθηκε διαβάζοντας το κείμενο αλλά και σε μια φράση που μου είπαν πρόσφατα πως "υ σε κάνει το Κ", άρα σκλάβα σε κάνει ο Α ή ήσουν ήδη;

 

Η υποτακτική υποτάσσεται ως έκφραση εαυτού και προσωπική ανάγκη και επιθυμία. Η σκλάβα υποτάσσεται στον Αφέντη της και για τις επιθυμίες του Αφέντη της.

 

Σας ευχαριστώ για την απάντηση.
Αν μου επιτρέπετε ακόμη μία ερώτηση:
Κάθε Κ με συνειδητοποιημένο στάτους και με τους κατάλληλους χειρισμούς μπορεί να κάνει ένα υ ή σ να αποδεχτεί την φύση του και κατ επέκταση να την εκφράσει, εφόσον το ίδιο νιώθει έντονη την ανάγκη ή επιθυμία να βαδίσει σε αυτόν τον δρόμο ή πρέπει να υπάρχει μεγάλος βαθμός συμβατότητας ανάμεσα σε Κ και υ, ώστε το υ να μπορέσει να εκφραστεί;

 

Δεν το αποκλείει @MasterJp, πιθανότατα περιλαμβάνεται και στην υποταγή της σκλάβας, δεν είναι όμως το μόνο συστατικό της δεύτερης   Το ερώτημα ήταν για την διαφορά ανάμεσα στον τρόπο που υποτασσεται η υποτακτική και στον τρόπο που υποτάσσεται η σκλάβα. Όσον αφορά το "υ σε κάνει το Κ" @Justmeandme αν αναφέρεται σε ποστ δικό μου, είχα γράψει πρόσφατα

έχει διαφορά