'Σκύλα"

Τελικα γιατι τις αποκαλουμε ετσι ?
Μαρεσει να την αποκαλω ετσι και οταν τη γαμαω και οταν την κανω το βιο αβιοτο.
Αφου τα σκυλια δεν αντιπροσωπευουν τιποτα απο τις πουτανες μας .!!!!!!!
Και μην αρχιστε παλη ...τι σκλαβος εισαι εσυ που μιλας ετσι.... ΛΑΘΟΣ στο προφιλ εκανα.

 

Mπορείς να το αλλάξεις τώρα.

 

Η συγκεκριμένη προσφώνηση προέρχεται από την αρχαιότητα -το "κύων" (=σκύλος) εθεωρείτο ύβρις, καθώς ο σκύλος τότε ήταν σύμβολο αναίδειας κτλ. Χαρακτηριστικά στην Ιλιάδα μπορείς να δεις τον Αχιλλέα να αποκαλεί τον Αγαμέμνωνα "κυνώπα" (=σκυλομούρη σε νεοελληνική μετάφραση) κατά τη διάρκεια του συμβάντος με τη Βρησηίδα.

 

Εγώ πιστεύω πως χρησιμοποιείται παρομοιωτικά, για να τονίσει την γλυκύτητα, την προθυμία και την αφοσίωση της σκλάβας στον Κύριό της.

 

Εμένα μου αρέσει να γαμιέμαι πάνω στο πόδι του Κυρίου μου.

 

εννοεις να καθεσαι στο πόδι του κυριου σου ενω σε γαμανε? Η απλα να τρίβεσαι στο ποδι του κυρίου σου? ;-)

 

Απάντηση: 'Σκύλα"

Ε όχι, βέβαια... Υπάρχουν ήδη δύο σχετικά νήματα:

https://www.greekbdsmcommunity.com/forums/t19431/

https://www.greekbdsmcommunity.com/forums/t19640/

 

Εννοώ να κάνω αυτό που κάνουν τα σκυλάκια. Να τρίβομαι πάνω στη γάμπα του. Αλλά μου αρέσει όταν το κάνω να έχω το πόδι του Κυρίου μου μέσα στο μουνί μου. Άρα κυριολεκτώ. 

 

Απάντηση: Re: 'Σκύλα"

Ρε συ dora; Πολύ μας μπέρδεψες. Πώς γίνεται αυτό;   Μπορείς να μας κάνεις ένα σκίτσο;

 

Re: Απάντηση: Re: 'Σκύλα"

Αχ αυτό το Αλτσχάιμερ...Χτυπάει ανεξέλεγκτα πιά... 

Τα έχω περιγράψει αναλυτικότατα στο Personal Experiences, στο νήμα "Φορώντας την ψυχή μου ανάποδα" (το οποίο θα μετονομάσω σύντομα στο πολύ πιο ταιριαστό "Πώς Του έβγαλα την ψυχή ανάποδα"). 

Let me refresh your memory, για να μη λέτε ότι δεν είμαι γλυκιά και εξυπηρετική σκλαβούλα.

"Του γλείφω τα πόδια πολλή ώρα. Το απολαμβάνω. Μου αρέσει να είμαι γυμνή μπροστά του, με τον κώλο ψηλά, δεν ντρέπομαι καθόλου, είναι η φυσική μου θέση. Με βάζει να αυνανιστώ πάνω στο πόδι του. Σιγά σιγά χώνεται μέσα το μισό πόδι, όλα τα δάχτυλα έχουν γλυστρίσει μέσα μου, τα ζουμιά μου κυλούν. Τρελαίνομαι. Τι είναι αυτό το πράγμα; Αγκαλιάζω όλο το πόδι του και τρίβομαι επάνω του σαν σκυλίτσα. Γαμιέμαι πάνω στο πόδι του. Μου χαϊδεύει το κεφαλάκι. Ζητάω την άδεια να τρίψω λίγο την κλειτορίδα μου, θέλω να χύσω. "Όχι," μου λέει, "θα χύσεις έτσι ή καθόλου." Δεν μπορώ. Όχι ακόμα τουλάχιστον, δεν ξέρω καλά πώς να το κάνω. Σταματάω. Καθαρίζω το πόδι του με τη γλωσσίτσα μου."

Ουσιαστικά όλο κι όλο που έχεις να κάνεις είναι να με φανταστείς γυμνή στο πάτωμα, γονατιστή, μπροστά στα πόδια του V. Το πόδι του γλιστράει σαν από μόνο του μέσα μου, είναι ένα είδος χαρρυποτερικής μαγείας. Παίρνω ακριβώς το μισό, αλλά όλα είναι θέμα εξάσκησης. Και παραμένω ένα αισιόδοξο άτομο. 

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: 'Σκύλα"

Αχ dora, dora... Γιατί ποτέ σου να μην έχεις καταλάβει τί σημαίνει "μέτρο"; Μιά απλή ερωτησούλα έκανα (μετά από μήνες ολόκληρους που είχα να σχολιάσω έστω και ένα κόμμα σου), κι εσύ...
ΟΚ λοιπόν, πάμε:

Πρώτον, δεν είχα άδικο. Όπως αποδεικνύει και το κειμενάκι σου, είναι φύσει αδύνατον να τρίβεις το μουνί σου πάνω στη γάμπα κάποιου, και ταυτόχρονα να έχεις και το πόδι χωμένο μέσα σου, ΟΚ; Άρα όταν έλεγες πριν "Εννοώ να κάνω αυτό που κάνουν τα σκυλάκια. Να τρίβομαι πάνω στη γάμπα του. Αλλά μου αρέσει όταν το κάνω να έχω το πόδι του Κυρίου μου μέσα στο μουνί μου", δεν κυριολεκτούσες... Εγώ αυτό μόνο ήθελα να καταλάβω, εάν δηλαδή υπάρχει κάποιος τρόπος να γίνονται αυτά ταυτόχρονα, που δεν μπορούσε να τον συλλάβει το μυαλό μου...

Κατά τα λοιπά κι αφού ως συνήθως εισάγεις στοιχεία ξένα προς το αντικείμενο στην κουβέντα -που δεν βλέπω γιά ποιό λόγο εγώ, θα έπρεπε να τα αγνοήσω-, θα πω ότι γλυκειά κι εξυπηρετική κατ' εμέ θα μπορούσες να είσαι, σκλαβούλα όμως (ή σκλάβα), ποτέ, στον αιώνα τον άπαντα. Μη με ρωτήσεις γιατί, διότι είμαι απόλυτα σίγουρος πως εσύ το ξέρεις καλύτερα από τον καθένα.

Ως προς "το Αλτσχάιμερ και το πού αυτό χτυπάει", θα σου απαντήσω με δικά σου λόγια, που γράφτηκαν ένα ολόκληρο οκτάμηνο νωρίτερα (βλέπεις, που δεν έχω Αλτσχάιμερ;  ):

Δεν έφταιγε σε τίποτε η μνήμη μου λοιπόν, που δεν ήξερα τί είχε γραφτεί στο "Φορώντας την ψυχή μου ανάποδα". Απλούστατα, dora μου, δεν το έχω διαβάσει. Όπως και -οφείλω να ομολογήσω χωρίς πρόθεση να σε θίξω ή να σε στενοχωρήσω- πολλά από αυτά που γράφεις, δεν τα διαβάζω.

Διότι, καλή μου dora -και το διευκρινίζω αυτό γιά να πεισθείς ότι όντως δεν θέλω να απαξιώσω τη συγγραφική σου δεινότητα-, γιατί να διαβάσω κάτι, που ξέρω από πριν πού θα καταλήξει;

Εννοώ βεβαίως, αυτό που είπες εσύ η ίδια, πριν:

Έτσι είναι, dora μου, πάντα, χωρίς καμμία εξαίρεση. Ποτέ δεν γράφεις αυτό που εννοείς, αυτό που πιστεύεις στ' αλήθεια. Το νόημα αυτών που γράφεις είναι -πάντα- πίσω από τις γραμμές. Γιά όποιον το έχει καταλάβει λοιπόν αυτό το από πίσω, οι γραμμές μπροστά του είναι τελείως περιττές, εκτός κι αν αντλεί απόλαυση από το στυλ γραφής σου, και μόνον. Ε, ως προς το στυλ γραφής όμως, συγχώρησέ που τον υπέρμετρο εγωισμό και την έπαρση (μάλλον δεν θα δυσκολευτείς, αν σωστά το πήρε το μάτι μου έχεις ανεβάσει κι ένα διαφημιστικό τους νήμα κάποια στιγμή), αλλά προτιμώ πάντα το δικό μου...