Σούζυ, ψεύδεσαι!!! (Αλήθειες και ψέματα).

Πόσα ψέματα λέμε; Πόσες αλήθειες; Τι επικρατεί τελικά και ποιά είναι τα κατά συνθήκη ψεύδη, αυτά που και καλά δεν βλάπτουν αλλά βοηθάνε μία κατάσταση να προχωρήσει χωρίς να χαλάσει;

Είναι γεγονός ότι το ψέμα και η κοροϊδία δεν αρέσουν σε κανέναν μας. Ούτε να τα λέμε ούτε πολύ περισσότερο να τα ακούμε και να τα βιώνουμε. Όμως ποιά είναι η λεπτή ισορροπία, εκείνη η «γραμμή» που κάνει τελικά ένα ψέμα αθώο ή αναγκαίο στη ζωή μας;

Θα μπορούσαμε να ζήσουμε με αλήθειες και μόνο; Θα μπορούσαμε να λέμε πάντα αυτό που σκεφτόμαστε χωρίς περιστροφές, χωρίς ενδοιασμούς, χωρίς δεύτερες σκέψεις; Χωρίς διπλωματία και φόβο να μη δυσαρεστήσουμε τον άλλο, να μη βγούμε από τον αντικειμενικό μας σκοπό σε προσωπικό αλλά και επαγγελματικό επίπεδο;

Δεν ξέρω πότε ένα ψέμα παύει να είναι αθώο, δεδομένου ότι πολλές φορές και αυτά ακόμη οδηγούν σε καταστάσεις που δεν περιμένουμε και που κάνουν δύσκολη τη διαχείριση της όλης κατάστασης.

Εκτιμώ ότι όλοι στη ζωή μας έχουμε επιλέξει ή αναγκαστεί να πούμε ένα ή και περισσότερα ψέματα, προκειμένου να αποκρύψουμε κάτι ή να το ωραιοποιήσουμε. Όμως πότε παύει όλο αυτό να είναι θεμιτό και υγιές; Πόσες φορές αποφύγαμε να σκεφτούμε και να εκφραστούμε λίγο πιο δυνατά για κάτι/κάποιον; Πόσες φορές ένας «ορός της αλήθειας» θα αποκάλυπτε πράγματα και θαύματα για μας; Σε πόσα άτομα έχουμε εκμυστηρευτεί τα εσώψυχά μας; Πόσοι άραγε μας ξέρουν κι από την καλή κι από την ανάποδη;

Ξέρω ότι είναι ένα πολύ μεγάλο «κεφάλαιο» όλο αυτό και άκρη δεν θα βγει όσο κι αν προσπαθήσουμε να το αναλύσουμε.

Προσωπικά μιλώντας έχω νιώσει πολλές φορές άσχημα. Έχω πει ψέματα και αντιλαμβάνομαι ότι μου έχουν πει και πολλά. Η ευτυχία είναι ένα δύσβατο δίχως άλλο μονοπάτι, αφού περνάει από πολλές ανηφόρες και «σαμαράκια». Από την άλλη η μιζέρια δεν ωφελεί και πρέπει να μάθουμε να ζούμε και με αυτό. Όταν όμως προσωποποιείται και μας αγγίζει, μας αφορά άμεσα, τότε το πράγμα αλλάζει. Και εκεί είναι που καλούμαστε να διαχωρίσουμε τι τελικά αποδεχόμαστε και τι όχι. Ίσως με «αφεντικό» τη συνείδησή μας μπορούμε να κρίνουμε, να λειτουργούμε και τελικά να πορευόμαστε λίγο καλύτερα, πιο σωστά (με ή χωρίς εισαγωγικά) και αισιόδοξα.

 

κατά την άποψή μου άλλο το να λες ψέματα και άλλο το να κρύβεις ζωτικής σημασίας λεπτομέρειες . δεν λες ψέματα αποκρύπτοντας την αλήθεια... επίσης πιστεύω οτι ένα ψέμα λέγετε απο ένα άτομο μόνο για να έχει το άτομο κάποιο ιδίων όφελος.

πιστεύω οτι οφείλουμε να λέμε τα πράγματα όπως έχουν και χωρίς κανένα φόβο ή πάθος. έτσι κι αλλιώς ο άλλος θα τα μεταφράσει βάση των δικών εμπειριών και των δικών του βιωμάτων. γιατί να μην πεις εσύ αυτό που θέλεις? αν ο άλλος ενδιαφέρεται πραγματικά για αυτό που έχεις να πεις οτι και να πεις και όπως και να το πεις πιστεύω οτι αν θέλει να σε ακούσει και σέβεται την άποψή σου θα σε ακούσει. και όσο παράξενο ή προσβλητικό μπορεί να βρει το σχόλιο σου ή την άποψή σου θα καθίσει να το κουβεντιάσει και να σου ζητήσει να του εξηγήσεις με πια προοπτική λες αυτό το πράγμα. δυστυχώς όμως ,βάση της δικής μου και μόνο εμπειρίας, οι περισσότεροι θα μπουν σε αμυντική θέση και θα αρχίσουν την επίθεση χωρίς να έχουν εξετάσει το γιατί... πιο πολύ μας επηρεάζει το πως το λέει κάποιος κάτι παρά το τι λέει.

 

Υπάρχουν τα ψέμματα που λέγονται όπως υπάρχουν και οι αλήθειες που δεν λέγονται και δεν υπάρχει καθολικός κανόνας του τι είναι χειρότερο καθώς εξαρτάται από τις περιστάσεις.

Όπως και να έχει το πως θα πάρεις κάτι είναι ένα πράγμα και το πως θα κρατήσεις αυτό το κάτι είναι κάτι άλλο και συχνά είναι στο δεύτερο που εκδηλώνονται οι συνέπειες είτε του ψέμματος είτε την απόκρυψης της άβολης αλήθειας.

 

Πιστεύω πως υπάρχει μια ουσιώδη διαφορά από το να λέει κάποιος ψέματα από το να αποκρύψει την αλήθεια.
Και στης δύο περιπτώσεις αργά η γρήγορα είτε το ψέμα είτε η αλήθεια θα αποκαλυφθεί.
Προσωπικά προτιμώ να μην ζω σε ουτοπίες και αυταπάτες.

 

Υπαρχουν τα κατα συνθηκην ψευδη τα οποια κανουν τη ζωη ευκολοτερη. Ειναι ψεμματα οχι σοβαρου λογου, ουτε ορεθαζεται να μαθευτουν ποτε. Αντιθετα, η εμφανιση της αλγθειας σε αυτες τις συγκεκριμενες περιπτωσεις, μπορει να πληγωσει τον αλλον και να μην υπαρχει ουτε λογος γι αυτο, ουτε ουσια. Συχνα χρησιμοποιουνται για "προστασια"

Αυτη η κατασταση φυσικα, δεν εχει καμμια σχεση με το μπουρδολογημα της ψευδους καθημερινοτητας που γεμιζεις τον αλλον αηδιες

 

Ούτε κατά συνθήκη ψεύδη, αντί για αυτά προστασία του ιδιωτικού χώρου, του χώρου εκείνου για τον οποίο μπορώ να μην λέω τίποτα. Και επιλογή των προσώπων με τα οποία έχω ουσιαστική προσωπική σχέση.

Τα κατά συνθήκη ψεύδη θολώνουν την εικόνα και υπονομεύουν την εμπιστοσύνη, αν είναι ασήμαντα τόσο το χειρότερο, γιατί πολλά μαζί έχουν επίπτωση ακριβώς σαν να είναι ουσιαστικά.

Ειδική σημασία αξίζει να δοθεί στο αν κάποιος ξεχωρίζει τα ψέματά του από τις αλήθειες του, γιατί μπορεί προ πολλού να έχουν συγχωνευθεί και να είναι αλήθειες για τον ίδιο. Ακόμα, τι άνθρωπος θέλει να είναι και για τι άνθρωπος θέλει να περνιέται. Επειδή τα ψέματα, τα σημαντικά και τα ασήμαντα, κάποια στιγμή βγαίνουν στην επιφάνεια.

 

Ακόμα και η απάντηση «Καλά» στην (χιλιοειπωμένη) ερώτηση «Τι κάνεις;» μπορεί πλείστες φορές να είναι ψέμα.
Συνθήκες, πρόσωπα, κοινωνικοί άγραφοι κανόνες,κτλ, συνθέτουν ένα πολυδιάστατο παζλ το οποίο θα ήταν, κατ´ελάχιστο, ουτοπικό και αφελές να ορίσουμε ως άσπρο ή μαύρο.

Τα κατά συνθήκη ψεύδη, λειτουργούν τις περισσότερες φορές ως προστασία, είτε του εαυτού μας ή του άλλου.

Ωστόσο, οι γραμμές ανάμεσα στα αθώα και τα μη αθώα ψεύδη παραμένουν πάντα λεπτές, και εναπόκειται στην προσωπικότητα εκάστου να τις διακρίνει.
Είτε ως «αποστολέας», είτε ως «παραλήπτης».

Η συνείδηση και η ακεραιότητα χαρακτήρα παίζουν σημαντικό ρόλο.
Το να είσαι ακέραιος και ειλικρινής εν γένει, είναι βαθμός ελευθερίας.
Σε απελευθερώνει από κλισέ και ιδεασμούς.
Ως γνωστόν όμως, η ελευθερία είναι απαιτητική ερωμένη...

Ο J. F. Kennedy είχε πει:

« The great enemy of the truth is very often not the lie.
Deliberate, contrived and dishonest.

But the myth.
Persistent, persuasive and unrealistic.»

Σε κάθε περίπτωση, προσωπικά υιοθετώ το γνωστό:

«Έξυπνο είναι, όταν πιστεύεις τα μισά από όσα ακούς.
Ιδιοφυές, όταν ξέρεις ποιά μισά.»

 

Εμένα πάντως όταν ξεκινάει κάποιος τα «είμαι ειλικρινής και λέω πάντα την αληθεια γι’αυτό μπλα μπλα μπλα» κατά 90% είναι ένας τρισμεγιστος αγενής μαλακας, που δεν μπορεί να βρει τρόπο να εκφράσει κατι χωρις να φανει ποσο ντουγανι είναι.

Ναι στις αλήθειες, αλλά ναι και στην ευαισθησία, ενσυναισθηση, τρυφερότητα, κατανόηση, γλυκύτητα στην ζωή. Υπάρχει τρόπος να πεις αληθεια χωρίς να ξεκοιλιάσεις τον άλλο.

Τώρα, στην πλάνη, εντάξει έχουμε φάει φόλες, έχουμε πετάξει φόλες…δυναμικές καταστάσεις είναι αυτές. Όλα περνούν.