Στέρηση επικοινωνίας

Αν η τιμωρία διαρκέσει πολύ, η υποτακτική θα πάψει να είναι συγκεντρωμένη στο γιατί τιμωρείται και θα είναι συγκεντρωμένη μόνο στην τιμωρία. Αυτό μπορεί να δημιουργήσει μια αρνητική ατμόσφαιρα που έτσι καλλιεργεί τη δυσαρέσκεια παρά την καλή συμπεριφορά της. Και φυσικά πρέπει να γνωρίζει πότε λήγει η τιμωρία της.Δεν παίζουμε κρυφτούλι με ψυχές...

 

Σε ευχαριστώ για τις απαντήσεις σου.

 

Προσωπικα, βαζω παντα οριο στην τιμωρια ωστε να ξερει ποσο θα διαρκεσει, ποσες βουρδουλιες...κλπ. Ετσι θα εχει χρονο να σκεφτει.
Δεν θελω εκπληξεις στην τιμωρια. Μονο στο παιχνιδι.......

 

Στις περισσότερες τιμωρίες πιστεύω πιο αγχωτικό είναι να γνώριζεις ποιον αριθμό μετράς ή πόσα λεπτά απομένουν από το να το αγνοείς

 

Στέρηση επικοινωνίας. Μεγαλώνοντας διαπιστώνω πόσο ανάγκη έχω τα ψυχικά μου αποθέματα και πόση θέληση να δημιουργήσω νέα.
Η στέρηση επικοινωνίας ότι αποτελέσματα κι αν έχει δεν παύει να είναι μια ανώριμη πρακτική. Ανώριμη αφενός γιατί για να φτάσει κάποιος σε αυτήν έχει δοκιμάσει τόσα που δεν είχαν το ζητούμενο αποτέλεσμα και δεν αναρωτήθηκε τι φταίει. Αν κάτι δεν δουλεύει και δεν τραβάει είναι προτιμότερο να λήξει.
Όσα τερτίπια και να κάνει ένα υ κυρίως στα αρχικά στάδια της σχέσης δεν μπορεί να μην υπάρχει μέσα του μια νοητή γραμμή να του λέει πως ξεπέρασε τα όρια. Είναι μέσα στη σχέση επειδή το θέλει . Οποιαδήποτε σχέση, πόσο μάλλον μια ασύμμετρη απαιτεί ψυχικά αποθέματα, ενέργεια να φτάσει στο επιθυμητό σημείο του Κ. Τα λάθη είναι αποδεκτά. Οι τιμωρίες σαφώς και υφίστανται. Η καταστροφή του ψυχισμού δεν αποτελεί ζητούμενο. Και μια τέτοια πρακτική αυτό κάνει και στις Δ/δυο πλευρές και κυρίως στην υ.

 

Εγω απο την αλλη βλεπω τη στερηση επικοινωνιας παρομοια με τη στερηση ομιλιας, κινησης, ορασης, αφης κλπ
Δεκαδες τα υ με χδεκαδες αναγκες το καθενα
Παμπολλες οι παραβασεις και παμπολλες οι αντιστοιχες τιμωριες.
Ανωριμη θα μπορουσε να πει κανεις την εφαρμογη δυο η τριων τιμωριων για οποιοδηποτε σφαλμα , σε οποιοδηποτε υ, καθε φορα ιδια.
Ειπαμε.....δεν ειναι ολα τα υ ιδια. Δεν κανουν τα ιδια λαθη, δεν ειναι αποτελεσματικη η ιδια τιμωρια
Ουτε ολα τα κ ειναι ιδια, δεν εχουν τις ιδιες αναγκες, δεν καλυπτουν ολα τα υ ολες τις αναγκες, δεν ευχαριστιουνται ολα το ιδιο.
Επομενως μιλαμε για μια καθαρα «προσωπικη» θεωρηση μιας συγκεκριμενης τιμωριας

Φυσικα, το θεμα «καταστροφη του ψυχισμου» ειναι ενα πολυ σοβαρο θεμα. Οταν υπαρχει η πιθανοτητα να «καταστραφει ο ψυχισμος ενος υ» απο μια συγκεκριμενη τιμωρια, ειναι μεγαλο σφαλματου συγκεκριμενου κ να την εφαρμοσει παρ’ ολα αυτα.
Διαφορετικα υ.....διαφορετικη αποδοχη της τιμωριας

 

Κατι σαν.......κατσε λιγο μονος σου να σκεφτεις τωρα
Με τον προϋποθεση οτι θα σκεφτει......

 

πιθανότερα είναι σφάλμα η ενασχόληση με το συγκεκριμένο υ, γενικότερα.

 

Ακριβώς αυτό διαφορετική η τιμωρία για κάθε υπο ωστε να έχει το αποτέλεσμα να σκεφτεί πραγματικά, να κατανοήσει και να μην επαναλάβει το ίδιο λάθος. Κρατάω και το ότι είναι ανούσια η ίδια τιμωρία κάθε φορά.

 

Ναι αλλά δεν σημαίνει ότι σε κάθε τιμωρία να ότι "καταρρακωνεται"το ίδιο και ψυχολογικά

 

Ούτε σημαίνει ότι μπορεί να είναι υποτακτική του κάθε Κυρίαρχου η κάθε μία.

 

Εννοειται άπλα θέλω να πω αν δεν αντιδρά έτσι σε κάθε τιμωρία, αν σε όλες τις τιμωριές της συμβαινει το ίδιο είναι άλλο