Στίχοι των μελών μας

Απάντηση: Στίχοι των μελών μας

ΧΩΛ ΑΝΑΜΟΝΗΣ

Θα’ταν νευρωτική κυρία, στεγνός ναυτικός, ανοργασμική νεαρά, πεσών αναρριχητής - κι έφυγαν
Κι άφησαν κραγιόν σε αποτσίγαρα, το φτερό του μαραμπού, άρωμα «espoir» και λάσπη.
Θα’ταν κι άλλοι - κι έφυγαν

Περιμένω ( την Κική ή την Κοκό; )
Που είσαι αγάπη μου;
Όταν αυτοί αποσύρονται στα όσα περίμεναν…
Μου τηλεφώνησες:
«μονάχα ζητάς,
έμπνευση με αντάλλαγμα πόνο.
Θα σου χαρίσω ένα καθρέφτη»

Στο ηχοσύνολο ο μουσικός ξεφεύγει θαυμαστά απ’τη φωνή των πουλιών
Το χαλί έχει οικουμενική γεωμετρία με στιμόνι μογγόλο νομάδα και υφάδι ελληνιστή φιλόσοφο
Από σελίδες βιβλίων και από καμβάδες στους τοίχους, εισβολείς αίγες αναμασούν πεπραγμένα και ιδέες του παραδείσου του Δάφνη και της Χλόης
Στη βιβλιοθήκη ένα κενό επιζητά τον πέμπτο Παλλαδιανό κανόνα.
Χαλκευμένος ως παρακμιακό λαμπατέρ για έκθεση στο Παρίσι της Αρ-Ντεκό (όπου δεν βραβεύθηκε) ο Άγιος Σεβαστιανός εξακοντίζει λάθη και φως
Από το παράθυρο φωτίζει δεύτερη σελήνη τον τίγρη του Rousseau στο κομό
Σε τρίποδο καταμεσίς ο Magritte εξηγεί «ce n’est pas une pipe», vraiment monsieur
Οκτάστικτο ποδοβολητό, Ιταλίδα μάνα κυκλικά διώκει τον μικρό της στο πανωσήκωμα του πέμπτου – continuamente
Στον καθρέφτη κίτρινο-λευκό λουλούδι αντανακλάται σε μαύρη λίμνη του βορρά, στο βαρύτιμο χρυσό του κάδρο είχε σκαλιστεί «Αγαπημένο Ταξίδι»
Στο ιλουστρέ περιοδικό γυαλίζει η γύμνια νέας μοντέλας, με ερεθίζει
Στο τραπέζι ωραίο αντικείμενο αυτή η ξασπρισμένη ραχοκοκαλιά δεινοσαύρου – α, και μια πρόσκληση για τον χορό των λογίων αρχαιολόγων…
Στις ειδήσεις κραύγαζαν «More Moore», ήταν διαδήλωση των δολοφονηθέντων φιλοτέχνων, όπου λιμάρανε οξυγώνιους σταυρούς, άστρα Δαβίδ και μισοφέγγαρα, πλάθοντας πέταλα κι έραιναν τους περίεργους.

Huomo universalis νέας κοπής
Του λόγου πραματευτής, μεταμοντερνιστής
Χαμαιλέων, σε ουράνιο τόξο περιπατητής
Περιμένω

 

Απάντηση: Στίχοι των μελών μας

Κάρτα 13

Το τέλος
η διαστροφή
της σκέψης
ο θάνατος
μια νέα αρχή
του αναπάντητου
η απάντηση
ταξίδι
πόνου κι ηδονής
σημασίας καμίας
το τέλος

 

Απάντηση: Στίχοι των μελών μας

Η αρχή

Ένα καλοκαιρινό δειλινό
χαμένη σε αισθήματα πρώτη φορα δικά μου
τον πόνο των ανθρώπων και των πραγμάτων ζω
και ένας τοίχος άθραυστος γκρεμίζεται μπροστά μου

Το λίγο του κόσμου ανακαλύπτω,τον χαμό
και στο λαγκάδι της ανησυχίας βαδίζω
μπροστά μου άβυσσος ανοίγεται...κενό
των συναισθημάτων μου τραγούδι σε Α μείζων...