Στα σκοταδια του μυαλου μου φως μου εσυ

Η δύναμη βρίσκεται πάντα και μόνο μέσα μας, τα αγαπημένα ας πρόσωπα δυστυχώς δεν μπορούν να μας "δανεισουν" την δική τους... Μπορούν όμως να την χρησιμοποιησουν έτσι ώστε να μας βοηθήσουν να βρούμε εμείς οι ίδιοι την δική μας δύναμη.

 

Είχα ανθρώπους. Τους έχασα.
Τώρα έχω αλλους, βοηθάνε Αλλά μόνο ο εαυτός μου έχει τη δύναμη να με τραβήξει από το μαλλί και να με σηκώσει από τον πάτο.

 

Λοιπόν είναι από τις φορές που ένα θέμα μέσα στο φόρουμ με τραβάει σα μαγνήτης και δε μπορώ να αντισταθώ. ( επιρρεπής χαρακτήρας σε μπερδεμένα κουβάρια...αμεσως να μπω χαχα)
Στα 47 μου αισίως έχω πιάσει Όχι απλά άβυσσο αλλά πιο βαθειά από άβυσσο.
Μια δυνατή φορά ηταν όταν έχασα τον πατέρα μου. Όχι δεν ήμουν ανήλικη αλλά ήταν ο κόσμος μου. Εκεί να δεις σκοτάδια.κλειστηκα και παρόλο ότι υπήρχε οικογένεια σύντροφός αδέρφια κλπ εγω ήμουν εντελώς μόνη μέχρι που μια μέρα είπα Όχι είμαι δυνατή μπορώ κ μόνη και ετσι πήρα όλων τα βάρη πάνω μου. Έκτοτε ουκ ολίγες φορές με έχω οδηγήσει σχεδόν η ίδια στα σκοτάδια μου και εκεί βρίσκω ξανά τη δύναμη να ξανασηκωθω.Ειναι αυτό που λέω συχνά ο φοίνικας μέσα από τις στάχτες του ξαναγεννιέται. Μόνοι μας καταστρεφομαστε μόνοι μας εξυψωνομαστε ξανά.. Θέληση και δύναμη αυτό είναι το φως που σε βγάζει από το σκότος.