Στα 79.... οταν θα 'σαι γιαγια.....

Απάντηση: Στα 79.... οταν θα 'σαι γιαγια.....

Μα και γώ δεν λέεω και τίποτα διαφορετικό. 
Οταν λεω πως θα υπηρετεις το φάντασμα του αυτό εννοώ,θα ακολουθείς την θέληση του παλιού καλού ,υγιούς Κ, που δεν θα ήθελε να τρώει μπανάνες με τις φλούδες, ούτε θα σε αποκαλούσε "μητέρα", ούτε θα σκόρπιζε δεξιά και αριστερά τα χρήματά του...
Μπορει όμως να γίνει αυτό,μπορείς να φροντίζεις χωρίς να ελέγχεις τον παρόντα, ασθενή Κ, χωρίς να είσαι εσύ ο αρχηγός στη σχέση;

 

Απάντηση: Στα 79.... οταν θα 'σαι γιαγια.....

@underherfeet, πολύ σωστά αυτά που γράφεις, στα μάτια όμως και στο μυαλό μιας πραγματικής σκλάβας, θα υπάρχει πάντα ο υγιης Κ, γιατί απλά δεν μπορεί να δεχθεί την σκληρή πραγματικότητα μετά από τα τόσα όμορφα που είχε ζήσει μαζί του όταν ο Κ ηταν οκ.

 

Απάντηση: Στα 79.... οταν θα 'σαι γιαγια.....

Δεν ξέρω αν η υποτακτικότητα είναι μια τάση με την οποία γεννιόμαστε ή όχι.
Εκείνο που ξέρω για μένα είναι πως ούτε η ανάληψη ελέγχου, ούτε η ανάληψη ευθύνης, ούτε καν σε καποιους τομείς η αρχηγεία δεν την αναιρούν.

Ποιος λέει πως η υποτακτική δεν μπορεί να αναλάβει ή κι έτσι δεν αναλαμβάνει έλεγχο ή ευθύνες? Ποιος λέει πως ο Κ δεν μπορεί να της αναθέσει την αρχηγεία σε κάποιους τομείς ζωής?

Μια σκλάβα και μπορεί και αναλαμβάνει και έλεγχο και ευθύνες.

Ποτέ δεν ήταν και δεν θα είναι Βάση του BDSM η ανάληψη ευθύνης του άλλου.
Αρχικά αυτό δεν μπορεί να συμβαίνει μια και το βδσμ περιλαμβάνει υποκατηγορίες που καμία ευθύνη δεν μπορεί να φέρει ο αποΠάνω προς τον αποκάτω, πέρα από την ευθύνη να μην τον σακατέψει σε μια συνεδρία ίσως.
Στη συνέχεια αν συγκεκριμενοποιήσουμε και μιλάμε για Ds τότε εκείνο που αναλαμβάνει μερικώς ή ολικώς στις Ms σχέσεις ο απόΠανω είναι ΕΛΕΓΧΟ.

Η σκλάβα δεν είναι ένα άβουλο, ηλίθιο, ανίκανο ον και δεν μπορεί να αναλάβει Έλεγχο στις εκτός σχέσης θέματα, όπως αναλαμβάνει αναμφισβήτητα ευθύνες ή ακόμα σε μερικούς τομείς που αφορούν την σχέση και ο Κ της θεωρησε πως θα είναι αποτελεσματικότερο να αναλαβει εκείνη.

Γιατί το σκλάβα Του μπορεί να σημαίνει και φίλη Του και συμμαχος Του, μπορεί να είναι Μητέρα κι αδελφή, μπορεί να είναι «ο κολλητός», μπορεί να είναι νοσοκόμα κι ερωμένη, σύντροφος και συνοδοιπόρος.

Δεν είναι ένα πράμα η σκλάβα…είναι πολλά μαζί.
Και μπορεί κάποιο κομμάτι να πέσει σε αχρηστία, αλλά κάποιο άλλο κομμάτι εκείνου όλου του συνόλου που ονομάζεται σκλάβα Του, θα αναλάβει στη θέση του.

Ειλικρινά δεν ξέρω πως αλλιώς να προσπαθήσω να σας εξηγήσω πως το νιώθω και πως το εννοώ πως δεν υπάρχει ούτε δευτερόλεπτο που να μην νιώθω σκλάβα Του.
Ακόμα και στην απουσία Του….
Και στην περίπτωση του Αλτζάιμερ του μπαμπούλα, ακόμα και εν απουσία του δικού Του μυαλού.
Αιώνια σκλάβα Του.
Κι αιώνια σε ασυμμετρία.

 

Απάντηση: Στα 79.... οταν θα 'σαι γιαγια.....

Είσαι τόσο γλυκιά  
@underherfeet ελπίζω να καλύφτηκες από τα παραπάνω  
@Περρυ κάνεις λάθος όταν λες πως δεν μπορεί να δεχτεί την πραγματικότητα.Αυτό δεν ισχύει. Απλά όπως και να τα φέρει η ζωή δεν παυει ποτέ να νιώθει δική Του

 

Απάντηση: Στα 79.... οταν θα 'σαι γιαγια.....

Σκλαβίνα, πιστεύεις ότι εκτός ολίγων εξαιρέσεων αυτό που γράφεις ισχύει για όλες τις υ ή τις σκλάβες;

 

Απάντηση: Στα 79.... οταν θα 'σαι γιαγια.....

Απολϋτως!!!
Ο καθένας φτιάχνει για τον εαυτό του το δικό του παραμύθι,οταν δε κατορθώνει να το ζήσει και να αισθάνεται ευτυχισμένος μέσα απ ' αυτό έχει βρεί και το νόημα της ζωής (του)  

[ame="http:///www.youtube.com/watch?v=T5QZ2uQZAjg"]/www.youtube.com/watch?v=T5QZ2uQZAjg[/ame]

 

Απάντηση: Στα 79.... οταν θα 'σαι γιαγια.....

@underherfeet,
Μακάρι να ήταν έτσι. Όσα παραμύθια και να πλάθει το μυαλό μας, η πραγματικότητα είναι εδώ για όλους μας και καλούμαστε να την αντιμετωπίσουμε. Το να προσαρμόσουμε όμως σε αυτή τη ζωή μας έτσι ώστε να μπορούμε να γευόμαστε στιγμές ευτυχίας και να νοιώθουμε γεμάτοι δεν είναι παραμύθι. Το αντίθετο θα έλεγα.Βεβαίως και τα παραμύθια και τα όνειρα για τους ανθρώπους είναι και πάντα θα υπάρχουν και αυτά. 

 

Απάντηση: Στα 79.... οταν θα 'σαι γιαγια.....

Το αν θα είναι κάποιος Κύριος εξαρτάται κατά πολύ πιστεύω από το αν είχε σκλάβα ή έκανε session με υποτακτικές.

Στην πρώτη περίπτωση είναι πιθανό να υπάρχει ακόμα αυτή η σχέση.

Στη δέυτερη περίπτωση το βρίσκω σχεδόν απίθανο μιας και η αδυναμία του να παρέχει ικανοποίηση (σεξουαλική και νοητική) θα είναι αρκετά περιορισμένη.

 

Απάντηση: Στα 79.... οταν θα 'σαι γιαγια.....

Αφού καλοσκέφτηκα αυτά που λέτε,

Έχω τη γνώμη πως εξαρτάται από πάρα πολλά πράγματα, ένα από αυτά είναι αν αναφερόμαστε σε άτομα που τα ελκύει κυρίως το ερωτικό κομμάτι ή σε αυτά για τα οποία μετράει το πνευματικό/συναισθηματικό/φαντασιακό. Άλλο είναι η ένταση του εσωτερικού καλέσματος να είναι Κύριοι ή σκλάβοι, άλλο είναι η ευελιξία τους και αν γερνούν καλά γενικότερα - κάτι που έχω παρατηρήσει ότι θέλει ταλέντο ζωής και μετράει αν είχαν το νου τους και τους βοήθησαν οι συνθήκες να μπορούν να ζουν καλά ως γέροι.

Αλλά η ουσία είναι, οι ίδιοι αυτοί πιστεύουν πραγματικά ότι είναι Αφέντες και σκλάβοι μέσα τους, έχουν δομήσει τη σχέση τους στέρεα γύρω από αυτό, αντέχει σε λογικό και πρακτικό έλεγχο αυτό που έστησαν, καλύπτει τις ανάγκες και των δύο, το απολαμβάνουν;

Αν ναι, τότε μπορούν. Αν όχι, δεν θα θέλουν ούτε ν ακούσουν γι Αφεντοσκλαβιλίκια και θα είναι ενδόμυχα ανακουφισμένοι που μπήκαν στην κλιμακτήριο και ξεμπέρδεψαν απ όλα αυτά τα βάσανα.

Στην πραγματικότητα η ενασχόληση με τα ερωτικά τελειώνει πολύ μετά την κλιμακτήριο αλλά αυτό γιατί να το συνειδητοποιούν οι πολύ νέοι άνθρωποι.

Και να θέλει να την κάνει η υποτακτικότητα δεν μπορεί, καλέ μου underherfeet. Αν είναι του είδους που ωθεί στη σκλαβιά δεν έχει διακόπτη. Αν δεν μπορεί πια να την ελέγχει άμεσα ο Αφέντης της τη σκλάβα στις αποφάσεις που είναι αναγκασμένη να παίρνει τότε ακολουθεί γενικές οδηγίες του, παλιότερες ή αυτό που γνωρίζει ότι θα ήθελε Εκείνος, αν μπορούσε. Υποθέτουμε ότι είναι χρόνια μαζί, έχουμε πει χίλιες φορές ότι η σκλάβα η καλή η πρόστυχη είναι αυτή που από ένα σημείο και έπειτα γνωρίζει τη βούληση του Αφέντη της χωρίς πολλά πολλά, όπερ έδει δείξαι.

Ενδέχεται πάλι οι αποφάσεις της σκλάβας να είναι λίγο πατάτα να μη μπορεί μάλιστα να τις επιβάλλει σε τρίτους και ο Αφέντης της να θυμώνει στην ανημποριά του, όταν κάποιος άλλος, π.χ. ο γιατρός, αναλαμβάνει και ελέγχει την κατάσταση.

Λέμε σε άλλο νήμα για την εμφάνιση και το BDSM και αναρωτιέμαι χαμογελαστά αν μπορεί να κάνει κανείς M/s με όχι ιδιαίτερα έξυπνη σκλάβα και τι ρισκάρει μακροπρόθεσμα για την απόλαυση μιας σταθερής σχέσης με κάποια που δεν του λέει ποτέ “όχι” επειδή δεν μπορεί, δεν φτάνει ως εκεί και όχι επειδή το έχει επιλέξει.

Έχω την εντύπωση ότι λογαριάζεις χωρίς τον Κυρίαρχο. Έχοντας γιατροπορέψει κυριαρχικό άτομο που χαροπάλεψε μέχρι τέλους και γνωρίζοντας πώς χειρίστηκε τα της θανής του σε κατάσταση απόλυτης αδυναμίας ευρισκόμενο, καταθέτω ότι μπορεί να μην είναι τόσο απλά τα πράγματα όσο προκύπτουν από τον λογικό έλεγχο.

Από τα δύο ποστ της elfcat ορμώμενη, όχι ότι η ίδια είπε αυτό, σχολιάζω κάτι άλλο.

Εντάξει, ας πούμε ότι προκύπτει ανατροπή της ασυμμετρίας στη σχέση. Τότε τι γίνεται με τις ανάγκες του παλαιόθεν υποτακτικού ατόμου στη σχέση;

Η γνώμη μου βασίζεται στο γεγονός ότι τα βιώματα κρατούν πολύ περισσότερο από τα ίδια τα γεγονότα. Για κάποιο διάστημα, γνωρίζει η σκλάβα πώς θα πορευτεί, ακόμα και με τις ανάγκες της ακάλυπτες. Μετά θα έχει πρόβλημα. Αν είναι σκλάβα θα έχει σοβαρό πρόβλημα. Αν είναι υγιώς εξαρτημένη απ τον Αφέντη της ως σκλάβα θα έχει σοβαρότατο θέμα. Ας ελπίσουμε ότι Εκείνος έλαβε μέτρα έγκαιρα. Εγώ έτσι έχω μάθει ότι γίνεται, αλλά ακούγονται και άλλες - μοντέρνες - ιδέες...

Παραβλέπεις ότι είσαι πια ενήλικη, σκέψου να ήσουν δώδεκα χρονών και να τους είχες ανάγκη σε όλα τα μέτωπα.

Η σκλαβιά πιστεύω ότι είναι κυρίως στις ψυχές μας, κοινά παραδεκτή στη σχέση μας, βιώνεται και εκφράζεται με χιλιάδες τρόπους. Όμως εφόσον δεχτούμε ότι μια σχέση M/s καλύπτει πραγματικές ανάγκες της σκλάβας, η οποία δεν μπορεί να είναι παρά σκλάβα, επιτακτικές και έντονες, τότε είμαστε λογικά αναγκασμένοι να δεχτούμε ότι η σκλάβα δεν είναι τόσο καλά όσο θα ήταν όταν δεν την ελέγχει στην πραγματικότητα ο Αφέντης της. Ούτε τόσο καλές αποφάσεις παίρνει μόνη της, ούτε τόσο καλά μπορεί να φροντίσει τον εαυτό της όσο όταν ανήκει. Δεν σημαίνει ότι είναι για πέταμα και για φτύσιμο, απλά δεν είναι για αυτήν να είναι Κυρία του εαυτού της. Για λίγο μπορεί, για πολύ δύσκολο το βλέπω.

Δεν υπάρχει σχέση πια. Υπάρχει δεσμός αγάπης, φροντίδα προς το αγαπημένο πρόσωπο, έγνοια, αλλά ούτε στιγμή περιθώριο να φροντίσει κανείς τον εαυτό του. Μπαίνει σε ένα τούνελ και ξαναθυμάται τον εαυτό σου και τις ανάγκες σου όταν όλη αυτή η ιστορία έχει τελειώσει. Ως τότε ζει στον παλμό του αγαπημένου προσώπου και, ξεφεύγει λίγο, όσο είναι ανάγκη για να αντέξει αυτά που ζει, τίποτα άλλο.

Λέτε ότι παύει κάποια να είναι σκλάβα σε μια σχέση M/s επειδή ο Αφέντης της έπαθε Αλτσχάιμερ. Στην πραγματικότητα, όταν κάποιος γίνεται το δεκανίκι του αγαπημένου προσώπου στη διαδρομή προς το τέλος, πιο σκλάβος δεν μπορεί να είναι. Η διαχείριση της σημερινής μέρας του αγαπημένου προσώπου, την οποία δεν ελέγχει διόλου αυτός που του κρατάει το χέρι, δεν ξέρει πώς θα ξυπνήσει αυτός, πού θα πονάει, τι διαθέσεις θα έχει, αν θα κοιμάται, αν θα έχει αϋπνίες, αν θα σφαδάξει στο κλάμα, αν, αν, αν, και κυρίως πώς θα είναι αύριο. Δεν υπάρχει κατάσταση που να υπάρχει λιγότερος έλεγχος από πλευράς αυτού που την βιώνει.

Δεν σε πιστεύω  
Η άνω των ογδόντα, για να σηκωθεί μετά το γονάτισμα θέλει βοήθεια, είδες κανέναν να την βοηθάει; Τα κατρουλιά ποιος τα σφουγγάριζε μετά; Θα μου πεις, τι σ ένοιαζε εσένα, τότε, αυτό όλο, όμως τώρα μπορείς να το σκεφτείς και να κρίνεις, όχι;

Μπράβο πάντως που έκλεισε το παράθυρο ο παππούς τον χειμώνα και δεν της τράβηξε κανένα cold torture...

 

Απάντηση: Στα 79.... οταν θα 'σαι γιαγια.....

θα σταθω εδω... πιστευεις οτι μια σχεση βασισμενη μοναχα στο bdsm ή και γενικοτερα σε ενα καλο κρεβατι, θα αντεχε στο χρονο, αν δεν συμπεριλαμβανε και την συντροφικοτητα, την αγαπη τον σεβασμο (οχι bdsmικο), την αλληλο-υποχωρηση? εγω οχι... ισως ειμαι πολυ μικρη ακομα και ειδικοτερα αρκετα νεα στο χωρο, ισως ακομα να ειμαι πολυ ρομαντικη... ισως ακομα να φταιει που στα δικα μου τα ματια, το bdsm δεν ειναι τιποτα παραπανω απο μια ιδιαιτερη σταση ζωης... Εχω μαθει, και αν θελετε να μιλησω με "ειδικους ορους", εχω εκπαιδευτει στο να προσαρμοζω το bdsm στη ζωη μου, και οχι τη ζωη μου πανω σε αυτο... Φανταζομαι πως αν φτασω να κανω παιδια και να κρατω στα χερια μου τα παιδια των παιδιων μου και στεκω στα ποδια μου και μπορω να γαμιεμαι ακομα θα το κανω, ισως να μπορω να παιξω κιολας, αν και επικινδυνο λογω απουσιας, "αμεσων" αντιδρασεων του Master, αλλα ναι θα μπορουσα να το κανω... Αλλα αν δεν μπορουσα... θα ημουν πληρως ικανοποιημενη με το να φερνω το ζεστο χαμομηλι στον αντρα/συντροφο/Αφεντη μου και να του το προσφερω και εκεινος να μου χαμογελασει με ευγνωμοσυνη και ευχαριστηση οπως κανει τωρα οταν του προσφερω το οτιδηποτε, ειτε αυτο ειναι ενα ποτηρι νερο, ειτε το κορμι μου για χρηση, ειτε την καρδια μου...

 

Απάντηση: Στα 79.... οταν θα 'σαι γιαγια.....

Δεν θυμάμαι να έδειξα πουθενά ότι πιστεύω κάτι τέτοιο.

Συγκεκριμένα, για μένα γνωρίζω ότι μια σχέση "μόνο με BDSM" και χωρίς το ψυχοσυναισθηματικό κομμάτι κρατάει μέχρι έξι μήνες.

Μόνο που δεν μας εξηγείς τι θα πει για σένα "μόνο BDSM". Γιατί για μένα το "μόνο BDSM" μπορεί να περικλείει πάρα πολλά και όλα αυτά που λες. Αν δεν, τότε, για μένα μιλώντας πάντα, δεν αντέχει στο χρόνο, ασχέτως ηλικίας των παιχνιδιάρηδων.

Οι "ειδικοί όροι" για αυτά που πραγματικά εκφράζουν. Η προσαρμογή του BDSM στη ζωή του καθενός είναι θέμα εμπειρίας και βούλησης ...  

 

Απάντηση: Στα 79.... οταν θα 'σαι γιαγια.....

ηταν ρητορικη ερωτηση... 

μιλαω για καθαρα σωματικη επαφη, μιλαω για το bdsm χωρις D/s!