Στιγμιότυπα...

Της γυναίκας τα πόδια μένουν ανοιχτά και η θέα που αποκαλύπτεται στη νύχτας το υπόγειο, ο ναός που θα φιλοξενηθούν άνδρες πολλοί απόψε.

-Κύριε και άρχοντα του μυαλού μου γενηθήτω το θέλημα σας…

 

Ζωής παρασκευάσματα το κορμάκι της σκεπάζουν. «Διαλέξτε φίλοι και γνωστοί, της σκλάβας μου τα δώρα και αφήστε την ολόκληρη γυμνή για το δικό μου κέρασμα…»

 

-Και τα πόδια σου μικρέ μου ξύλινε στρατιώτη δέσε. Με το δικό μου έργο για άλλη μια φορά πρωταγωνιστής θα είσαι…στο κουκλοθέατρο μου.

 

Τα ρούχα που διαλέγω πρόστυχα θα είναι και η σκλάβα και η πόρνη μου στο δοκιμαστήριο θα τα φορέσει. Με την κουρτίνα ανοιχτή…

 

Δάκρυα που στα χέρια της βαρύτητας αφήνονται και τα μαλλιά του μουσκεύουν. Τον κοιτώ όπως κρεμασμένος ανάποδα από το ταβάνι είναι. Κλαίει , αλλά έλεος δεν ζητά. Πιάνω το πυρωμένο σίδερο στα χέρια μου ξανά…

 

-Σου έφερα παρέα , μικρή μου. Το κορίτσι ξεπροβάλλει από το σκυλόσπιτο και τον Αφέντη της απαντά. Στα πόδια του και με την ουρά να δείχνει την χαρά του, ένα όμορφο σκυλί…

 

Χαμόγελα χαρίζει, το κορίτσι απλόχερα στον κόσμο, που σοκαρισμένος την κοιτά. Γυρνάει και αυτό χαρούμενο και το κεφάλι της ψηλά σηκώνει.

-Κύριε σας παρακαλώ η βόλτα μεγάλη να ‘ναι. Θέλω κι άλλο να ουρήσω…

 

-Για τα λουλούδια που λησμόνησες να φέρεις αυτή, παιδί κακό!. Ο σκλάβος τσιτώθηκε καθώς η βίτσα χάραξε άλλη μια γραμμή στο γυμνό του σώμα…

 

-Εμένα Κύριε μη με ξεχνάτε… Ο Κύριος κοίταξε την πρώτη από τις τρεις σκλάβες, αυτήν που μίλησε. Γέμισε το στόμα του με κρασί από την κούπα και την έφτυσε στο πρόσωπο της.
-Ευχαριστώ πολύ Ακριβέ μου Κύριε…

 

-Είναι το δώρο μου για την γιορτή σας Κύριε μου. Η πιο καλή μου φίλη σκλάβα σας για απόψε…

 

Στίχος δεύτερος.
Ο δρόμος σου λουλούδι μου, ο δρόμος των ερπετών, που από τη θάλασσα ξεπρόβαλλαν και μετά από μόχθο, με τα δύο πόδια στην Σπηλιά μου φτάσανε …

 

Πόνος είναι το πινέλο μου, λευκός καμβάς η αψεγάδιαστη κοιλιά σου. Χρώματα οι αντιδράσεις σου και έργο της ζωής μου, το να μάθεις να πετάς μικρό πουλί μου…