Στυλ σαδισμού

Απάντηση: Στυλ σαδισμού

Ήταν απόλυτα κατανοητό απο αυτά που έγραψες.
Με μία πολύ πρόχειρη ματιά που εριξα, είχα σκοπό να περιγράψω εκφράσεις αυτών που αναφέρονται στο λινκ, μεσα στο πλαίσιο BDSM. Δυστυχώς ο χρόνος δεν μου επιτρέπει να αναπτύξω αυτή τη στιγμή.

Τα λινκς τα έδωσα ως τροφή για σκέψη. Πιθανον να ήταν λάθος κίνηση αφού δεν προλαβαίνω αυτή τη στιγμή να γράψω πάνω σε αυτό. Αν θεωρείς ότι αποπροσανατολίζουν το νήμα ειδοποίησε με να το διαγράψω.

 

@Uther

Δεν χρειάζεται να διαγράψεις κάτι. Θα με ενδιέφερε η δική σου οπτική πάνω σε αυτό.  

 

Απάντηση: Re: Στυλ σαδισμού

μ αρεσει .... μου θυμιζει το "και του λιμανιου και του σαλονιου"

 

Απάντηση: Στυλ σαδισμού

Πιστεύω ότι το νήμα αναφέρεται κυρίως στην "σκηνοθετική" πλευρά της έκφρασης του σαδισμού. Ή τουλάχιστον εγώ θεωρώ ότι είναι θέμα σκηνοθεσίας. Βρίσκω επικίνδυνη την τάση να πιστεύει κανείς ότι αυτό είναι κάτι που θα μπορούσε να είναι "αληθινό" ή που θα μπορούσε να βασιστεί σε ορθολογικά επιχειρήματα.

Όλα τα παρακάτω είναι γραμμένα με δεδομένο ότι αναφέρονται σε BDSM (SSC) και όχι σε καταστάσεις ψυχοσωματικών διαταραχών.

Δεν βρίσκω ότι αυτά που περιγράφεις είναι όντως διαφορετικές πλευρές που θα μπορούσαν να ταξινομηθούν σε στυλ σαδισμού.

-Το 1ο που θα ονομάσω Αυθαίρετα "Αριστοκρατικού σαδιστή" και το 2ο το οποίο θα ονομάσω "Ωμού σαδιστή" μου φαίνονται σαν "σκηνοθετικά" στυλ.
-Το 3ο (Του "νοσηλευτή") μου φαίνεται σαν προϋπόθεση που εντείνεται και μεταλλάσσεται σε σκηνοθετική άποψη όταν το υποτακτικό μέλος το έχει ανάγκη. (Δεν είναι δυνατόν να ξεκινήσεις ένα session αν δεν έχεις betatin ή προφυλακτικά)
-Το 4ο (του "εξερευνητικού σαδιστή") νομίζω είναι ο τροπος που αντιμετωπίζουν τη σεξουαλικότητα συνολικά ορισμένοι άνθρωποι και δεν θα μπορούσα να το συνδέσω άρρηκτα με τον σαδισμό, μια που εκφράζει εξίσου και τον μαζοχισμό και τους perv και τους switch και σε πιο ευρεία κλίμακα, την λαιμαργία, την εργασιομανία, την τάση για καθαριότητα κτλ.

Στα στυλ του "Αριστοκρατικού σαδιστή" και του "Ωμού σαδιστή", θα ήθελα να προσθέσω το στυλ του "Μonk Sadist" που επιμορφώνει μέσω του σαδισμού,
Και το στυλ του "Occultism Sadist" που μετατρέπει ένα session σε ritual προσδίδοντάς του μεταφυσικά χαρακτηριστικά. Προφανώς υπάρχει και το στυλ του "Moster sadist" αλλά δεν μπορώ να επεκταθώ πάνω σε αυτό. Πιθανόν η Dora να μπορεί να επεκταθεί αν έχω καταλάβει σωστά απο τα νήματα που ανοίγει.

Θεωρώ ότι όλα αυτά αποσκοπούν στο να εκφραστεί και να εξερευνηθεί ο σαδισμός και ο ναρκισσισμός μας σε μία μορφή ελέγξιμη και παράλληλα αποδεκτή απο τον εαυτό μας.

Προσωπικά νομίζω ότι δεν εμμένω σε ένα συγκεκριμένο στυλ.

Χρειάζομαι πάντα roll play για να εκφράσω τον σαδισμό μου. Μέσα σε ένα συγκεκριμένο σκηνικό αισθάνομαι πως ελέγχω περισσότερο τα όρια μεταξύ πραγματικότητας και επιθυμίας.
Μεγαλύτερη τάση έχω να φτιάχνω σκηνικά τα οποία διακυμαίνονται ανάμεσα στα στυλ του "Αριστοκρατικού" και του "Ωμού" σαδιστή. Το στυλ του "νοσηλευτή" δεν με αφορά ιδιαίτερα και όσες φορές χρειάστηκε να διογκώσω την έννοια της ασφάλειας και του dressing ομολογουμένως μου προκάλεσε εκνευρισμό. Όσο αφορά την ανάγκη να επεκτείνω τα όρια μου έχει αντικατασταθεί απο την επιδίωξη δημιουργίας του σκηνικού εκείνου που θα εκφράζει όσο το δυνατόν πιο συνολικά όλα τα σαδιστικά μου πρόσωπα, συμπεριλαμβανομένου και του "Τερατώδους". Η επιθυμία μου για ωμή βία παραμένει ελαφρώς ανικανοποίητη.

 

Απάντηση: Στυλ σαδισμού

Καταρχήν παραθέτω ένα παλιότερο ποστ του James_Bondage που ναι μεν αναφέρεται στα διάφορα στυλ και "σχολές" κυριαρχίας, αλλά στην ουσία εννοεί στυλ ψυχικού και σωματικού σαδισμού.

Το πώς θα εκφραστεί ο δικός μου σαδισμός, έχει να κάνει με 3 πράγματα.
Ποιον/ποιους έχω διατεθειμένους να τον δεκτούν.
Πού βρίσκομαι.
Πόσο χρόνο έχω.
Μου έχουν πει ότι είμαι αισθησιακή, με έχουν χαρακτηρίσει και brutal, ιδιαίτερα σε νεαρότερες ηλικίες.
Τότε μάλιστα, λόγω της μικρής εμπειρίας μου, κολυμπούσα περισσότερο στα νερά του RACK, ενώ τώρα είμαι εκατό φορές πιο προσεκτική, πλέον με έναν εντελώς μηχανικό τρόπο (γνωστό μόνο σε εμένα).
Θεωρώ όμως, ότι η υπερβολική προσοχή μπορεί να σκοτώσει το mood αλλά εκεί είναι που παίζει μεγάλο ρόλο το τι έχω για παρτενέρ.
Ένας μόνιμος δέκτης, μου αυξάνει την αίσθηση της ελευθερίας και αν και flirty εκ φύσεως και πεποιθήσεως, εκτιμώ όσο τίποτα την ερωτική σταθερότητα με συγκεκριμένα άτομα. Γενικά όσο πιο εξοικειωμένη είμαι, τόσο καλύτερα συνήθως περνάω αλλά ευτυχώς είμαι αρκετά ευπροσάρμοστη, συνεργάσιμη (με άλλους Τοp) και ευέλικτη.
Ιταλογερμανική σχολή λοιπόν, με ένα καλό μείγμα γαλλικής επειδή περιλαμβάνει μερικά πολύ αγαπημένα μου φετίχ.

 

@Uther

Τώρα αντιλαμβάνομαι την χρησιμότητα της προηγούμενης παράθεσής σου για τον Monk sadist. Ιντριγκαριστική η άποψή σου περί σκηνοθεσίας και role play, φωτίζεις με τον δικό σου τρόπο το πώς τοποθετήθηκα αρχικά με τα "στυλ".

(και φοβερές οι ονομασίες σου, μπαίνω στον πειρασμό να τις υιοθετήσω, λολ)

@Ninevi
Ενδιαφέρουσα η αντιπαράθεση με τα στυλ κυριαρχίας. Βλέπω κάποιες αναλογίες, παρόλο που δεν μιλάμε για το ίδιο πράγμα. Και σαφέστατη, όπως πάντα, η απάντησή σου.

 

Απάντηση: Re: Στυλ σαδισμού

Δεν υπάρχει καμία αντιπαράθεση αγαπητέ μου σε σχέση με αυτά που είπες εσύ και θεωρώ ότι μιλάμε για το ίδιο πράγμα απλώς με μερικές έξτρα ή και διαφορετικές λέξεις.  

 

Re: Απάντηση: Re: Στυλ σαδισμού

Με το παράθεση εννοώ παράθεση του ενός δίπλα στο άλλο, αντιπαραβολή. Λάθος επιλογή λέξεών (μου), συνάδελφε.  

 

Απάντηση: Re: Στυλ σαδισμού

Θα ήταν ενδιαφέρον να ακούσουμε και άλλες τοποθετήσεις

Η τοποθέτηση της Ninevi πολύ ενδιαφέρουσα. Δεν κατάλαβα γιατι θεωρήθηκε εκτός θέματος.

(τιμή μου  )

 

Re: Απάντηση: Re: Στυλ σαδισμού

Συμφωνώ, έχουν ακουστεί υπέροχες απόψεις/συνεισφορές, από σαδιστές με διαφορετικό background, εμπειρία και vouloir faire (ελπίζω να μην έσφαξα το γαλλικό   ). Το νήμα έχει ξεπεράσει κατά πολύ τις προσδοκίες μου.  

Καθόλου εκτός θέματος (ίσα-ίσα που έχει και πολλές αναλογίες) απλώς αναφέρεται στην κυριαρχία, όχι στον σαδισμό.  

 

Απάντηση: Στυλ σαδισμού

Παρατηρώ μία πρόσμιξη. Ίσως η Ιταλική σχολή να μπορούσε να τεθεί ως είδος σαδισμού
-(dog play, pony play, feet worship, pillory humiliation,)Απο την άποψη ότι το humiliation προσφέρει μία σαδιστικού είδους απόλαυση, ίσως ανήκει κατά ένα τρόπο στις εκφράσεις του ψυχολογικού σαδισμού,

-(strapon punishment, bullwhipping, mummification,)Νομίζω είναι σαδιστικές πρακτικές.

 

Re: Απάντηση: Στυλ σαδισμού

Θα μου επιτρέψετε ελπίζω να κάνω μερικές παρατηρήσεις, αν και δεν είμαι Κ. Θα ήθελα να μιλήσω για το πώς αντιλαμβάνομαι τον σαδισμό και τους διάφορους τρόπους έκφρασής του, από τη θέση του Υ.

Θα συμφωνήσω. Υπάρχει βέβαια σαδισμός και στο D/s και στο M/s, αλλά συνήθως είναι διαφορετικού είδους (όχι πάντα). Πιστεύω ότι ο ωμός σαδισμός αντιτίθεται σε όλα όσα πρεσβεύει το D/s και το M/s κι εμένα προσωπικά μου κάθεται στο στομάχι, καθώς τον βρίσκω εξαιρετικά δύσπεπτο. Η συνταγή του ωμού σαδισμού περιέχει "βαριά υλικά", που δεν ταιριάζουν σε ένα θεσπέσιο έδεσμα, του οποίου η μοναδικότητα θα έπρεπε να παραπέμπει σε νέκταρ των θεών και όχι σε...μπουγιουρντί. 

Ήξερα έναν τύπο που ήταν Monster sadist, ή τουλάχιστον έκανε συχνές εκδρομές στον σαδισμό αυτού του τύπου. Είχα μία εξ αποστάσεως σχέση μαζί του, δεν ήταν καθόλου άσχημα. Με τρόμαζε μερικές φορές, αλλά η απόλαυση ήταν ικανοποιητική. Ένιωθα ότι κάνω υπερβάσεις. Σήμερα δεν θα δεχόμουν τον σαδισμό αυτού του είδους, γιατί τον θεωρώ ευτελή και είναι μάλλον ακατάλληλος για μένα (σαν ταινία για εφήβους, κάπως όπως το American pie, ενώ τώρα μου αρέσει ο Αγγελόπουλος, λολ). Τότε όμως, ήταν μια χαρά.

Ο τύπος του Monk sadist νομίζω θυμίζει πολύ έναν Κ σε σχέση D/s, ο οποίος συχνά "κουλαντρίζει" το Υ του να προσπαθεί περισσότερο, να γίνεται καλύτερο κλπ. Εγώ θα τον έλεγα coach περισσότερο ή προπονητή ή εκπαιδευτή. Άλλοι σε ενθαρρύνουν, άλλοι σε σκυλοβρίζουν και άλλοι κάνουν μία το ένα και μία το άλλο. Στο στάδιο που βρίσκομαι σήμερα, βρίσκω το coaching ανώφελο και βαρετό, πόσο μάλλον όταν ο άλλος προβάλλει την εικόνα του ισχυρού και του τέλειου. Για να πω την αλήθεια, με ξενερώνει ένας Κυρίαρχος που το παίζει ισχυρός και τέλειος. Προτιμώ έναν άντρα με σάρκα και οστά, που "ματώνει" και που νιώθει του κόσμου τα πράγματα για μένα. Με συγκινεί αυτό και βρίσκω ότι ανταποκρίνομαι πολύ καλύτερα.

Αυτό το στυλ που παραθέτεις πρώτο βρίσκεται πιο κοντά στο στυλ των σαδιστών Κυρίαρχων που βρίσκω ότι έχουν απήχηση σε μένα, σ' αυτό το σημείο της πορείας μου. Ίσως να είναι κάπως ατυχής ο όρος "αισθησιακός σαδισμός", γιατί παραπέμπει σε ψεύτικη βία, σε ελαφρά χτυπήματα με ροζ φτερά και τα τοιαύτα. Το Δογματικό BDSM με καλύπτει καλύτερα, όπως το έχω αναλύσει.

Όταν κάνω μαλακία, είναι αληθινή και η μαλακία και η συνέπειά της. Αυτό όσον αφορά τις τιμωρίες, οι οποίες αναγκαστικά φέρνουν στην επιφάνεια τον σαδισμό του Κ, αν και η κύρια μέριμνά του τότε είναι να μην ενδώσει αλλά να κάνει ψυχρά αυτό που πρέπει. Πάντως, ο σαδισμός είναι εκεί, ιδίως στην επιλογή της τιμωρίας. Κάτι ακόμη που έχω παρατηρήσει, είναι πως ο σαδισμός αυξάνεται όσο υποχωρώ εγώ και απαιτείται τρομακτική αυτοσυγκέντρωση του Κ για να σταματήσει να αυξάνεται (ο σαδισμός τείνει να τρέφεται από τον εαυτό του, κάπως όπως και ο μαζοχισμός).

Επίσης, ο τρόπος με τον οποίο ο DM εκφράζει τον σαδισμό του επάνω μου, δεν είναι σκηνοθεσία, αλλά είναι μέρος της καθημερινότητάς μας, σύμφωνα με το Δόγμα. Για παράδειγμα, όταν καθαρίζω το δωμάτιό μου, με προτρέπει να το κάνω γυμνή και στα τέσσερα, με ένα μικρό σφουγγάρι. Αυτή η πρακτική είναι η πλέον κατάλληλη για μένα, όχι μόνο γιατί με αναγκάζει να σέβομαι τον χώρο όπου περνάω τόσες ώρες της ημέρας μου και της νύχτας μου, αλλά και επειδή επιφέρει έναν ικανοποιητικό βαθμό ταπείνωσης σε μένα. Φυσικά, η πρακτική θα ήταν εντελώς ανώφελη, εάν δεν ήμουν σνομπ.

Ένα άλλο παράδειγμα μη σκηνοθετημένου, υπαρκτού και Δογματικού σαδισμού, είναι η τάση του DM να μην κάνει ο ίδιος "πράγματα" σε μένα, αλλά να με βάζει να αντιμάχομαι τον ίδιο μου τον εαυτό και τις αδυναμίες του, με στόχο να βγω νικήτρια. Π.χ., με αναγκάζει να μένω ακίνητη στα γόνατα, για χρονικά διαστήματα που κρίνει αρκετά ο ίδιος. Έτσι, το ίδιο το βάρος του σώματός μου και οι σωματικές μου αντοχές, είναι αυτά που εναντιώνονται στη θέλησή μου και στην επιθυμία μου να παραμείνω στη θέση μου. Ένα άλλο παράδειγμα, είναι η αδυναμία που έχω στον τομέα της απόλαυσης. Αυτό είναι αγαπημένο πεδίο δράσης του. Μπορεί να μην μου επιτρέψει να φτάσω σε οργασμό για πολλές μέρες και μετά, όταν μου το επιτρέψει, να με βάλει να στέκομαι ξυπόλυτη πάνω σε βίδες για μία ώρα, πριν μου δοθεί η άδεια να απολαύσω έναν οργασμό. Εάν δεν τα καταφέρω να έρθω σε οργασμό όρθια πάνω στις βίδες, απλά θα χάσω την απόλαυσή μου. Την πρώτη φορά που τα κατάφερα, έβαλα τα κλάματα από την ένταση. [Το κόλπο είναι να ακυρώσετε το ερέθισμα του πόνου. Μόλις πάτησα γερά πάνω στις βίδες με τις πατούσες μου, μόλις δηλαδή σταμάτησα να με νοιάζει που πονούσα, έχυσα.]

Βρίσκω τον όρο πολύ καλύτερο από τον "αισθησιακό σαδισμό".

Κομψό! Υπάρχει και ο Νταλικιέρης.  Ξύλο μετά μουσικής, κυρίως με στόχο τη στύση και τον οργασμό. Μου έχει τύχει στο παρελθόν, άντρας που δηλώνει Κυρίαρχος να με σέρνει στο πάτωμα και να με κλωτσάει στην κοιλιά με τις μπότες του. Μου έκανε τεράστια εντύπωση αυτό, το θεώρησα κακοποίηση και παραπονέθηκα, αν και δεν ωφέλησε σε τίποτα αυτό, διότι επρόκειτο περί "στυλ". Γι αυτό το νήμα είναι πολύ καλό. Προσέχοντας τί στυλ έχει ο καθένας, μπορούμε να καταλάβουμε τον τρόπο που βλέπει το BDSM αλλά και τις ανθρώπινες σχέσεις γενικότερα, ακόμη και το image που έχει κάποιος για τον εαυτό του - ή και την ιδεώδη μορφή που επιχειρεί να φτάσει. Πριν μερικούς μήνες, που συνευρέθηκα με έναν αγαπημένο μου πλέον φίλο, Δανό Dom, τον ρώτησα αν κλώτσησε ποτέ γυναίκα στην κοιλιά. Μου είπε πως όχι. Του είπα ότι μαζί μου μπορεί να το κάνει και δεν θα θυμώσω καθόλου και τώρα είναι η ευκαιρία του. Αρνήθηκε πολύ έντονα, νόμιζω θύμωσε και λίγο. Το έβρισκε τόσο κατώτερό του και τόσο κατώτερο του BDSM που είχε στο νου του...Συμμερίζομαι τις απόψεις του.

Κι εγώ από την πλευρά μου, έτσι το βλέπω. Όμως θέλει προσοχή. Το βήμα από τον Αριστοκράτη στον Νταλικιέρη είναι πολύ μικρό και δεν έχουμε πολλές άμυνες, αντιμέτωποι με τέτοια μεγέθη απόλαυσης...

Ήταν να μη μου δώσεις βήμα...Του έδωσα και κατάλαβε...