Συγχώρεση

Brilliant moment είναι πάντα αυτό!!!

 

Συγχωρώ ανάλογα την βαρύτητα του θέματος και του συμβάντος. Για τους ίδιους λόγους συγχωρούν κι εμένα. Για ασήμαντα ζητήματα κι μικρό παρεξηγήσεις αρκεί κι ένα χαμόγελο . Δύναμη απαιτείται , να συγχωρείς κι να γυρίζεις σελίδα, σαν να μην έγινε τίποτα. Ας πάει και το παλιάμπελο, βάλε μια ρακί ☀️☀️☀️☀️

 

Άποψη μου, είναι κάτι που άκουσα πρίν κάποια χρόνια και βασίζομαι πολύ σε αυτή, Για να μπορέσεις να αγαπήσεις έναν άλλον άνθρωπο πρέπει πρώτα να αγαπήσεις τον εαυτό σου. Είναι παρόμοιο με το θέμα σου που αφορά την συγχώρεση -θυμος
Τώρα όσο αναφέρεσαι για το αν έγινε ακούσια ή σκόπιμα έτσι ώστε να το θυμάσαι, αυτό αφορά τις άμυνες που έχουμε ώστε να μην πληγωνόμαστε , όσο κρατάμε τις άμυνες μας τόσο θα συνεχίσουμε να πληγωνόμαστε , όταν μπορέσεις να βρεις την δύναμη να ρίξεις αυτήν την άμυνα τότε θα μπορέσεις να δεις καθαρά και αντικειμενικά και βρεις και τις απαντήσεις που ψάχνεις

 

Κάποτε πίστευα στη συγχώρεση. Με το καιρό, κατάλαβα ότι δεν έχω να συγχωρήσω τίποτα και σε κανέναν κι αντίστοιχα κάποιος άλλος σε μένα .Απλά πατάω το delete, χωρίς δεύτερες σχέσεις στους ανθρώπους που δεν έχω κάτι να πω πλέον. Ο καθένας κάνει τις επιλογές του και αναλόγως λαμβάνει τις συνέπειες αυτών, συμπεριλαμβανομένης κι εμένα βεβαιως.

 

αναλογα τι μου εκανε Αν δεν σκοτωσε, πειραξε καποιον πολυ κοντινο μου, τοτε δεν κρατω κακιες. Προσπερναω.

 

Νομίζω πως το σημαντικό "διακυβευμα" είναι...not to look back in anger που λέει και το τραγούδι.
Και αυτό όχι για να μην αδικήσουμε τον άλλο, αλλά γιατί δεν έχουμε εμείς peace of mind. Κάποιος μου έλεγε πάντα ότι ο θυμός μου είναι για μένα δηλητήριο, όχι για τους άλλους. Κι ας έκανα χρόνια να το δω 

 

Ο θυμός από μόνος του δεν είναι κακό συναίσθημα είναι χρήσιμο συναίσθημα, μας χτυπάει καμπανάκια και πολλές φορές μας προστατεύει, μας δίνει την ώθηση να αποφύγουμε επιβλαβείς καταστάσεις και ανθρωπους. Όταν όμως τον αφήνουμε να πετρώσει μέσα μας τότε πράγματι κάνουμε κακό στον εαυτό μας.

 

Συμφωνώ απόλυτα!
Ο θυμός είναι φρουρός (όπως μου έλεγε Κάποιος). Αυτό όμως έχει να κάνει με το παρόν θεωρώ, το σήμα στο τώρα. Για αυτό είπα το back in anger  

 

Θέλει πολύ χτύπημα στο σάρκινο τοίχο μας, για να φτάσουμε - αν ποτέ τα καταφέρουμε -, στο σημείο να καταλάβουμε. Ποια ήταν η "προδοσία", που έκανε το κτήνος να ξυπνήσει μέσα μας. ΟΚ, βοηθάει και ο σολομώντιος επιμερισμός των ευθυνών, βοηθάει η σκέψη αποφυγής του κακού κάρμα. Κάποιους βοηθάει να βουτούν με τα μούτρα στην δουλειά/χόμπυ/κορμιά/κουλουπού κουλουπού.

Εγώ στα πρώτα πια γεράματα μου, κατάλαβα για τον δικό μου εαυτό, ότι ήταν πάντα θέμα προδομένων προσδοκιών δικών μου. Τουτέστιν, δεν έφταιγε ο όποιος άλλος αν προέβαλα στον τοίχο του, εικόνες που ήθελε να πλάσει το δικό μου το μυαλό. Και ας μου ήταν εμφανές κάποιες φορές, ότι επρόκειτο περί ατόμου που του έλειπαν τα κατάλληλα για μένα πόδια, αλλά παρ' αυτά, περίμενα από κείνο να τρέξει.

Πια συνειδητοποίησα, ότι ειλικρινά δεν συγχώρεσα ποτέ μου κανέναν. Με κάποιους μετά από ένα σημείο, προσπάθησα να μπω στη θέση τους. Ίσως και να το έκανα από "διαστροφή". Πιθανότατα, για να μην θεωρήσω - λανθασμένα πάντα -, ότι είχα απλά σπαταληθεί. Όπως πιθανότατα, είχαν και κείνοι σπαταληθεί μαζί μου. Με κάποιους τα κατάφερα, με άλλους όχι. Σε κανέναν δεν κράτησα στο τέλος κακία. Μάλλον επειδή τους έσβησα τελείως από την "ιστορία" μου. Όχι από καλοσύνη. Απλά έφτασε ένα ωραίο πρωί/βράδυ/σούρουπο, που ακόμη και κάποια παραπεταμένη φωτογραφία τους, δεν μου θύμιζε πια τίποτα. Σαν να μην τους είχα γνωρίσει ποτέ, σαν να μην είχα μοιραστεί μαζί τους ούτε μια στιγμή.

Για αυτό το λόγο όταν απομακρύνομαι από κάποιον, δεν εύχομαι ποτέ τίποτα, ούτε καλό, ούτε άσχημο. Όπως κάποτε είπα σε κάποια πολύ σημαντική : "Μην ποτίζεις το φέρετρο μου, για δεν ανθίζουν οι νεκροί. Το φως, είναι σκοτάδι κι ένα, πηγαίνω να βρω το χιόνι".

 

Όλοι μας στην πορεία της ζωής μας έχουμε αδικήσει, φερθεί άσχημα, τόσο σε άλλους όσο και στον εαυτό μας...
Το δεύτερο συνθετικό της λέξης.... χωρέω... σημαίνει από "υποχωρώ" μέχρι "προχωρώ και από "κατανοώ" μέχρι "επιστρέφω"
Η συγχώρεση είναι λυτρωτική... για μας τους ίδιους....
Προφανώς και υπάρχουν άνθρωποι που πέρασαν απ την ζωή μας που δεν τους πρέπει η συγχώρεση... Υπάρχουν και άνθρωποι που τους "αξίζει" η διαγραφή όπως είπε η @skia
Η συγχώρεση δεν σημαίνει πάντα "να το δούμε και πάλι" , σημαίνει ότι μαλακώνει μέσα μας ο θυμός, η πίκρα, η στεναχώρια...
Κι όταν μαλακώσουν αυτά ... όλα είναι δυνατά...

 

Νομίζω ότι δεν χρειάζεται να καταπιεζουμε τπυς εαυτούς μας. Καθε άνθρωπος ειναι διαφορετικός και εαν δεν ταιριάζουμε με καποιον δεν πειράζει παμε παρακάτω. Ειμαστε 8 δις ανθρωποι πανω στον πλανήτη δεν θα ταιριάζουμε με ολους. Απλα κάποιους ανθρώπους δεν θες να τους χάσεις εύκολα απο την ζωη σου και αυτοβσε οδηγεί στην συγχώρεση. Παντα μιλαω για πράγματα τα οποία εχειςβσαν κόκκινη γραμμή, σε καθημερινά πρεπει να σκεφτούμε ότι όλοι κάνουμε λαθη και καθε μερα γινόμαστε καλύτεροι ανθρωποι, μαθαίνοντας απο αυτα.

 

Να πω την αλήθεια πάντως, η μεγαλοψυχία είναι ένα από τα χαρακτηριστικά που εμένα με κάνουν να βλέπω αυτούς που πραγματικά την έχουν 10 σκαλιά ψηλότερα... Ίσως ακριβώς επειδή είναι τόσο σπάνιο χαρακτηριστικό...