Συναίνεση vs κακοποίηση

Διακρίνω μια προβληματική στην συζήτηση.

Και αυτή συνίσταται στην πλήρη απουσία της όποιας κουβέντας που αφορά το πρώτο σκέλος του αρχικού ερωτήματος που σχετίζεται με αυτή την έρμη τη συναίνεση.

Και αυτό γιατί ένας κάποιος που καλείται ως ορθολογιστής έβαλε την ατζέντα εκεί που ήθελε και όλοι, μηδενός εξαιρουμένου, και του γράφοντος συμπεριλαμβανομένου, ακολούθησαν μια παράνοια.

Την παράνοια του αχταρμά που διαλύει εγκεφάλους.

Τους αποσυνδέει από την πρίζα της συναισθηματικής νοημοσύνης και τους καθιστά α-νόητους.

Δηλαδή με λογική χωρίς σκέψη...

Με μια τέτοια παρ-άνοια συνομιλούμε σύνκαυλοι....

Δεν είμαι ούτε ορθολογιστής ούτε ιδεαλιστής.

Είμαι ρομαντικός.

Δεν πρεσβεύω μια ζωή ορθής λογικής ούτε μια ζωή όπου οι ιδέες κινούν τον κόσμο.

Ζω, δημιουργώ και εξελίσσομαι μέσα από τον ρομαντισμό.

Παρακάμπτω την αλλοφροσύνη του ορθού λόγου και θέλω να μιλήσω για τη συναίνεση.

Η συναίνεση είναι εκείνη η στιγμή όπου λαμβάνει σάρκα και οστά ένας γόνιμος και δημιουργικός διάλογος είτε δυο ανθρώπων είτε μιας ευρύτερης ομάδας ή κοινότητας ανθρώπων.

Η συναίνεση είναι μια άγνωστη λέξη στην κουλτούρα μας και τον πολιτισμό μας.

Αντίθετα η κακοποίηση είναι διαδεδομένη σε τέτοιο βαθμό ώστε να αποτελεί δομικό στοιχείο του πολιτισμού μας και ως εκ τούτου απασχολεί και περισσότερο.

Στην συναίνεση αποδέχεσαι την διαφορετικότητα του άλλου, τα όρια του, τον χαρακτήρα του, τα βίτσια του και μέσα από αυτή την αποδοχή εμπιστεύεσαι.

Στην συναίνεση μαθαίνεις να συζητάς.

Στην συναίνεση δεν υπάρχει επιβολή κανενός ανθρώπου επάνω σε άνθρωπο.

Στην συναίνεση δεν καλλιεργείται, ούτε υπάρχει η αδικία.

Η συναίνεση απαιτεί κόπο, αφοσίωση, πείσμα, ευφυΐα, ανεπτυγμένη συναισθηματική νοημοσύνη και εν- συναίσθηση.

Η κακοποίηση από την άλλη συνιστά την αλαζονεία, την φαντασιακή υπεροχή, την μοχθηρία, το μίσος και την συναισθηματική αποσύνδεση από τις λειτουργίες του ανθρώπινου μηχανισμού.

Δεν νομίζω πως κανείς μπαίνει σε μια σχέση ελέγχου με σκοπό να κακοποιήσει ή να κακοποιηθεί.

Μπαίνει για να συναινέσει.

Να φτάσει δηλαδή σε ένα σημείο όπου όλα θα ρέουν με αρμονία.

Nα φτάσει σε ένα σημείο όπου η συνείδηση να κυριαρχεί και όχι η ορθή σκέψη.

Η συναίνεση είναι μια βιωματική διαδικασία που οδηγεί στην συνείδηση.

Δεν θα φτάσεις εκεί σύνκαυλε ούτε μέσα από την ορθή λογική ούτε μέσα από τον ιδεαλισμό, δηλαδή την θεωρία.

Θα φτάσεις με κόπο, μόχθο και αγώνα.....

Και τότε το δεύτερο σκέλος, δηλαδή η κακοποίηση δεν θα είναι το θέμα της συζήτησης.....

Iagos

 

 

νομίζω πως αυτή τη στιγμή προσλάβεις πολλούς από εμάς.
γιαυτό καλό θα ήταν να ενημερωθείς πριν εκφράσεις την γνώμη σου.
τι λες;

 

Summary of Evolution of Diagnostic Criteria for Sexual
Masochism in the DSM
Masochism was not mentioned in DSM-I (American Psychiatric
Association, 1952). It was added to DSM-II for use in the
United States only (American Psychiatric Association, 1968)

(Appendix 1).
It was continued in DSM-III (American Psychiatric Association,
1980), where this diagnosis was made with either of the
items: ‘‘(1) A preferred or exclusive mode of producing sexual
excitement is to be humiliated, bound, beaten, or otherwise
made to suffer, or (2) The individual has intentionally participated
in an activity in which he or she was physically harmed or
his or her life was threatened’’(p.274).Thus, an individual could
have been diagnosed with this disorder only for participating in
such activity with a consensual partner, if this was preferred or
exclusive.

DSM-III-R (American Psychiatric Association, 1987) changed
to require two criteria:‘‘A. Over a period of at least six months,
recurrent, intense sexual urges and sexually arousing fantasies
involving the act (real, not simulated) of being humiliated,
beaten, bound, or otherwise made to suffer.’’And‘‘B. The person
has acted on these urges, or is markedly distressed by them.’’
Here again, the occurrence of such urges or fantasies in an individual
who was practicing S & M with a consensual partner
was in itself considered pathological, providing substance to the
claims by S & M practitioners that their particular behavior had
been selected out as being pathological per se.
In DSM-IV (American Psychiatric Association, 1994), the A
criterion was continued, substantially unchanged: ‘‘A. Over a
period of at least 6 months, recurrent, intense sexually arousing
fantasies, sexual urges, or behaviors involving the act (real, not
simulated) of being humiliated, beaten, bound, or otherwise
made to suffer.’’And the B criterion, as with the other paraphilias,
was modified to incorporate elements of subjective distress
or dysfunction:‘‘B. The fantasies, sexual urges, or behaviors
cause clinically significant distress or impairment in social, occupational,
or other important areas of functioning.’’Finally, DSMIV-TR
(American Psychiatric Association, 2000) made no
changes in the criteria.

 

άντεξα να διαβάσω μόνο 4 σελίδες από το νήμα.
το να κατηγορούν κάποιοι Τους Κ για κακοποιούς
και τις υ για θύματα και μάλιστα άμυαλα με βγάζει από τα ρούχα μου (και έχει και κρύο)

βρίσκομαι 11 χρόνια στο χώρο του bdsm και δεν αισθάνθηκα ούτε μια φορά κακοποιημένη.
ίσα ίσα μετά από κάθε session με τους Κ μου αισθανόμουν ευτυχής και ήρεμη  
χάζευα στον καθρέφτη τα σημάδια μου τα χάιδευα και χαμογελούσα καθώς θυμόμουν όλα τα όμορφα συναισθήματα.

μπορώ να πω με σιγουριά ότι αισθανόμουν κακοποιημένη όταν ο πρώην άντρας μου με χτυπούσε καθημερινά επειδή έπινε.
μπορώ να πω επίσης με σιγουριά ότι αισθάνθηκα κακοποίηση όταν ο πατέρας μου έσπασε στην πλάτη μου ένα ξύλινο τρίποδα ζωγραφικής επειδή άργησα μισή ώρα από την προκαθορισμένη.
μπορώ να πω με σιγουριά ότι αισθάνθηκα κακοποίηση όταν αποπειράθηκαν να με βιάσουν.

στην κακοποίηση αισθάνεσαι αηδία, τροπή, και θλίψη.
δεν κοιτάς τα σημάδια σου
δεν αναπολείς τις στιγμές
παρακαλάς να γίνει ένα θαύμα να ξεχάσεις.
δεν περιμένεις με ανυπομονησία την επόμενη φορά.

αν κάποιος που επέλεξε να ασχοληθεί με το bdsm αισθάνεται έτσι τότε καλό είναι να σταματήσει και να ζητήσει βοήθεια για να λύσει τους λόγους που τον οδήγησαν να ψάξει λύση στο bdsm.

ο άνθρωπος που θα ασχοληθεί με το bdsm θα πρέπει να είναι συνειδητοποιημένος και κυρίως να το απολαμβάνει.

 

Hypoxyphilia, or the production of sexual excitement by
asphyxia, has been reported in several studies of Sexual Masochism
(Alison, Santtila, Sandnabba, & Nordling, 2001; Freund
et al., 1995; Santtila, Sandnabba, Alison, & Nordling, 2002).
Studies of survivors of this practice indicate that nearly all individuals
fantasize about masochistic scenarios as they engage in
it (Hucker, 2008). Fifty fatalities yearly from this activity are
reported in the United States (Litman & Swearingen, 1972) and
case reports of death from electrocution during other autoerotic
procedures exist (Cairns, 1981).
Thus, studies which have been done show generally good
psychological and social functioning compared with the general
population and that sadomasochistic activity may be associated
with reductions in physiological stress and increase in relationship
closeness. There are, however, case reports of injury or
death associated with masochistic activity, and evidence that
most individuals who engage in or die during erotic or autoerotic
asphyxiation have masochistic fantasies.
Misuse of DSM in Child Custody Proceedings
and Discrimination
Klein and Moser (2006) described the case of the misuse by
forensicprofessionalsoftheDSMcriteriainachildcustodysuit,
suggesting that these not infrequent cases should be an impetus
to the editors of the DSM to reevaluate its classification of atypical
sexual behavior as pathological and to strengthen its warnings
against misuse. Wright (2006) presented information on violence
and discrimination against SM-identified individuals; of
1017 SM individuals surveyed, 36% had suffered some sort of
violence or harassment because of their SM practices, and 30%
had been victims of job discrimination.
Hypoxyphilia

The DSM-V paraphilias workgroup discussed this entity and
decided, because of the dangerousness of this activity and its
appearance as a clinical syndrome, that this might merit inclusion
as a separate paraphilic disorder.


http://www.dsm5.org/Research/Documents/Krueger_ASB Feb 2011.pdf

H Soraya κατι ειπε για ενημερωση.... Καλο ειναι να την δινουμε ομως.

 

Should Sexual Masochism Be Retained in the DSM?

Yes, for the following reasons:

1. While masochistic and/or sadomasochistic behavior occur
with some frequency in the population and is associated
with generally good psychological or social functioning,
there are a very small number of cases where masochistic
fantasy and behavior result in severe harm or even death.
These cases clearly indicate a sexual interest pattern that
has become pathological. Since so little is know about this
behavior, further research is indicated, and inclusion in the
DSM would facilitate this.

2. Although there are only a small number of studies that report
on the occurrence of sexual masochism in forensic populations,
one of these (Hill et al., 2006) reported that, of 166
sexual murderers, 5.4% received a diagnosis of sexual masochism,
and 14.8% of those with sexual sadism also had
sexual masochism. Further, because of the association of
sadism with masochism, and because the studies of forensic
populations did not use structured diagnostic inventories, the
occurrence of sexual masochism in forensic populations
could be substantially higher. In my opinion, retention of the
diagnosis of Sexual Masochism in the DSM would allow for
further research to be done on Sexual Masochism in forensic
populations.
3. The current criteria for Sexual Masochism in the DSM do
not apply to the vast majority of individuals who are practicing
this behavior. There clearly are some individuals
who present for treatment for Sexual Masochism, where
such behavior has become out of control and a source of distress
or dysfunction, and the current diagnostic criteria are
appropriate for these individuals.
4. Some of the concerns of those in the S & M community
regarding the misuse of the DSM to diagnose them could be
addressed by strengthening caveats circumscribing the appli
cation of the DSM in clinical or in forensic matters, particularly
as regards S & M.

Should There Be Any Change in the Diagnostic Criteria?

Yes. Please see Table 4 for the change I am recommending and
the reason for it. Otherwise, I think that the current criteria do a
good job of defining Sexual Masochism that has become pathological and should not be changed.Further, the paraphilias subgroup
will be discussing dimensional assessment, and this may
afford the opportunity to depict Sexual Masochism on some
continuum, or to qualify this disorder as mild, moderate, severe,
or extreme.

Acknowledgments This article was prepared with the assistance of
Dr. Meg Kaplan. The author is a member of the DSM-V Workgroup on
Sexual and Gender Identity Disorders (Chair, Kenneth J. Zucker, Ph.D.).
I wish to acknowledge the valuable input I received from members of my
Paraphilias subworkgroup (Ray Blanchard, Marty Kafka, and Niklas
La˚ngstro¨m) and Kenneth J. Zucker. Reprinted with permission from the
Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders V Workg.


http://www.dsm5.org/Research/Documents/Krueger_ASB Feb 2011.pdf

 

Ρέστα για την περιγραφή... Ρέστα..!

 

Είστε όλοι σας αχάριστοι και παλιοχαραχτήρες και παλιάρθρωπες...
Ρε, σας κάνει την χάρη κάποιος και σας λέει το μακρύ του και το κοντό του, εκτίθεται, καρακαυλώνει με τη πάρτη του, προβάλει το αλάθητον, προσπαθεί να τεκμηριώσει τα πάντα όλα με τον τρόπο του, που σας λέει κιόλας ποιος είναι = σωστός, λάθος, αδιάφορο - ...
κι εσείς ρε, αντί να πείτε φχαριστώ, μας βγάλατε από μεγάλο/μικρό/χουατέβα κόπο, ασκείτε και κριτική..?
Είσθε όλες και όλοι σας α(φ)χάριστοι και κακαναθρεμένοι και αγνώμονες.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ και στα καλόπαιδα που κουβαλήσανε και το δικό τους νερό με αραιό διάλυμα UHU παντοκολλητή, μας ξεκουράζουν και τα αγαπάμε, χαίρετε, πώς είστε, τα δέοντα στη μαμά σας, μακριά κι αγαπημένα...
Και να μάθετε όλα σας πως τα δωρεάν και ανιδιοτελη πράματα είναι πάντα ευπρόσδεκτα...

Τα πονηρά που την είδαν τη δουλειά "θα γελάσουμε με Ανίτα Πάνια σήμερα" τα χαρήκαμε κι αυτά...
Τα χαρήκαμε, τα χαρήκαμε...
Φχαρστούμε πολύ (το πολύ εδώ είναι επίρρημα, μη χέσω)...

 

και θα μου πει εμένα ο κάθένας που δεν είναι εγω το πως πρέπει η είναι σωστό να νιώθω;
ενα μουνι στον τόπο σου και πούτσο μη γυρεύεις...
τα ακουσαμε κι αυτό...

Gotham θα ήμουν ευγνώμων την επόμενη φορά που θα με πιάσεις στο στόμα σου να μοιραστείς μαζί μου ΠΡΟΣΩΠΙΚΈΣ εμπειρίες και όχι οτιδήποτε βρίσκεις στο ίντερνετ....
δεν με νοιάζουν οι επιστήμονες και οι έρευνές τους πάνω στη ψυχολογία
δεν με νοιάζουν οι εγκυρότητες και οι βαρύγδουπες αναφορές τους.
με νοιάζουν οι άνθρωποι και τα συναισθήματά τους.
κι εγώ εχω γνωρίσει ευτυχισμένους
ανθρώπους μέσα στο bdsm.

 

Η περιγραφή η δική σου και του cad στο σκηνικό που παρέθεσες, μου άρεσε. Για μένα θα προτιμούσα σκισμένο και ξεβαμμένο τζινάκι, μαύρο λεπτό ζιβάγκο, μακριά μαύρη καμπαρντίνα και μποτάκια ορειβασίας ή loafers δίχως "μπιχλιμπίδια" ( οι στρατιωτικές καθώς και οι simil περιβολές μου προκαλούν μια κάποια αλλεργία ).

Ο καθένας έχει δικαίωμα να αισθάνεται ότι θέλει, συμφωνώ απολύτως. Όπως και ότι είναι ελεύθερος, να προσδοκά ότι θέλει, συμφωνώ κι εδώ. Το μέρος της εμπιστοσύνης και της λήψεως του ρίσκου δεν τα παραβλέπω, αλλά ούτε αυτά θα έφταναν, για ν' αποφευχθεί σίγουρα η αίσθηση της κακοποιήσεως. Όπως έγραψες, κάποια συναισθήματα δεν διαλέγουμε αν και πότε θα τα νιώσουμε. Όπως και δεν είναι πουθενά γραμμένο, ότι την εμπιστοσύνη μας την τοποθετήσαμε στο σωστό για μας σημείο/άνθρωπο.

Η συναίνεση έχει ουσία, μόνο αν είναι συνειδητή. Είναι -θεωρητικά- αποτέλεσμα λογικής επεξεργασίας και κατόπιν εξωτερίκευσης της βουλήσεως του συναινούντα. Τώρα, αν κάποιος συμφωνεί/δίνει την συγκατάθεση του σε κάτι που του προτάθηκε δίχως σκέψη ( ή επειδή θα είχε παρερμηνεύσει σημαντικά "περάσματα" αναφορικά με κάτι που του είχε προταθεί ή διάφορα άλλα επειδή ανάμεσα στα οποία και η βιασύνη. Είναι άλλο ζήτημα. ).

Η συναίνεση δεν δικαιολογεί την κακοποίηση, ίσως όμως και σε κάποιες περιπτώσεις να την "αλλοιώνει". Για να το λιανίσω ακόμη περισσότερο ( όχι γιατί δεν είσαι ικανός να με καταλάβεις, αλλά γιατί γνωρίζω ότι κάποιες φορές είμαι δυσνόητος/μπουρδουκλωμένος στις εκφράσεις μου εγώ ). Π.χ.. προτείνω σε κάποια να την μαστιγώσω μέχρι να μου μείνει στα χέρια το κρέας της και δέχεται ( συναινεί στο αλύπητο μαστίγωμα ). Μπορεί να μιλήσει μετά ή κατά την διάρκεια του περιστατικού για κακοποίηση, α) Αν εκτός απ' το κρέας της με το μαστίγιο της τσάκισα και τα κόκαλα ( δηλαδή ξεπέρασα τα όρια των συμφωνηθέντων ), β) Επειδή μπορεί να μιλήσει για κακοποίηση κι έχει τις αποδείξεις στο κορμί της. Που να ένιωθε κακοποιημένη ή όχι και άντε να έτρεχα, ν' αποδείξω τ' αντίθετο. Βλέπεις, στην κακοποίηση είναι εξίσου σημαντικός ο εσωτερικός κόσμος του "κακοποιημένου" ( βάζω εισαγωγικά γιατί θέλω να πιστεύω, ότι συζητάμε με υποθέσεις ).

Για μένα δεν υπάρχει μια bdsmική ηθική, υπάρχει μόνο η ηθική που θα είχε ή δεν θα είχε ο καθένας από μας.
Σε κάθε περίπτωση, δεν βλέπω που θα διαφωνούσαμε. Μάλλον στο γεγονός ότι εγώ δεν θεωρώ ούτε την εμπιστοσύνη κολυμβήθρα του Σιλωάμ, τουναντίον, την καταπατημένη εμπιστοσύνη την θεωρώ επιβαρυντική περίσταση.

Η κακοποίηση μπορεί να τελεστεί τόσο εντός, όσο εκτός bdsm και σαν θέμα είναι πολύπλοκο και σημαντικό, για να παίζουμε με λεξικά, σοφιστείες και χαριτωμενιές. Ασχολούμαι αρκετό καιρό - για λόγους που δεν είναι της παρούσης - και με δαύτην, καθώς και με την συναίνεση και ακόμη άκρη ( δηλαδή κάποιον απαράμιλλο μπούσουλα ) δεν έχω βγάλει. Εδώ δεν έχουν βγάλει άλλοι, πολλοί πιο έμπειροι στον επαγγελματικό μου κλάδο από μένα ( καθώς και επαγγελμάτων που τον κλάδο μου θα τον πλαισίωναν, σαν τους ψυ καλή ώρα ), εγώ θα την έβγαζα?

Καλή σου μέρα και η τελευταία μου "παράγραφος" δεν ήταν μομφή, ούτε σε σένα, ούτε σε κανέναν άλλο. Μα μια απλή παρατήρηση/διαπίστωση ήταν, που όποιος θα το ήθελε, ας της έριχνε μια σκέψη.

Υ.Γ.

Μερικές απ' τις πιο όμορφες συζητήσεις της ζωής μου τις έχω κάνει με αγνώστους σε σταθμούς ( καθώς και σε λιμάνια, αεροδρόμια ) ή στάσεις, περιμένοντας. De gustibus που λένε... 

 

Μονο που οι ερευνες που "δεν σε νοιαζουν", πηγαζουν απο ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ εμπειριες που μειωνεις με τα λεγομενα σου. Λες και αυτοι ειναι κατωτεροι απο εσενα. Ολοι αυτοι οι "ανωνυμοι" και "ιντερνετικοι" για εσενα, μοιραστηκαν τις ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ εμπειριες τους με αρμοδιους επιστημονες, ωστε να γινουν οι ερευνες αυτες και να εξαχθουν συμπερασματα.

Οσον αφορα προσωπικες εμπειριες, εαν εννοεις τις δικες μου, προτιμω να τις μοιραζομαι off-line και face to face. Παρα ταυτα, εχω περασει ουκ ολιγες δυσκολες καταστασεις, κυριως πριν βιωσω συνειδητα το bdsm.

 

Εκεί είναι το πρόβλημα.
Στα ανώνυμα και τα οφ και...
Καλή τυχη