Συναίνεση vs κακοποίηση

@Μαντλίν

Εχω μεγαλώσει, όχι πολύ..., για να πιστεύω σε σωτήρες.... Όχι δεν υπάρχουν σωτήρες.... Υπάρχουν άνθρωποι που νοιάζονται, άνθρωποι με όλη την σημασία της λέξεως.
Θα σεβαστώ μια άποψη δεν σημαίνει ότι θα την αποδεχτώ.
Όπως είπα, συνεχίζω να διαφωνώ με την άποψη της κυρίας λαρα και ως εκεί.

 

διαβαζοντας τα τελευταια μηνυματα και χωρις να θελω να παρω θεση αφου δεν κατεχω...νομιζω οτι η @subwhat διευκρινισε οτι μιλαει συνηθως για αδυναμα (ψυχολογικα) ατομα τα οποια δεν μπορουν να φυγουν απο την αρρωστημενη κατασταση. Σε δευτερη φαση οταν ο "σωτηρας" σου δειχνει το δρομο δεν σε περναει και στην απεναντι πλευρα. Παλι μονος σου το κανεις. Ο "σωτηρας" σε καθε περιπτωση μπορει απλως να σου αναψει τη φλογα...

 

Ούτε καν φλόγα, ανταλλάγματα θέλει, απλό. Νταξ, υπάρχουν κ καλοί άνθρωποι.. ας μην υπερβάλλω.

 

Υπάρχουν ακόμα άνθρωποι @Μαντλίν....  

 

" Οι μεγάλες μάζες ενός λαού δεν κατανοούν τις αφηρημένες έννοιες. Μόνο το συναίσθημα τις συγκινεί. Και σε αυτό βρίσκονται οι πηγές των αντιδράσεων τους, τόσο των θετικών όσων και των αρνητικών.

Η δυνατότητα αφομοίωσης στις μεγάλες μάζες είναι πολύ περιορισμένη, η διανοητική τους δύναμη μικρή. Αντίθετα απεριόριστη είναι η τάση της μάζας να λησμονεί.

Για αυτό κάθε αποτελεσματική προπαγάνδα οφείλει να περιορίζεται σε ελάχιστα σταθερά σημεία και να τα αξιοποιεί με στερεότυπες φράσεις.

Η μάζα δεν θα θυμηθεί παρά μόνο οταν της επαναλάβουν χίλιες φορές ορισμένες απλές έννοιες.

Εαν ψεύδεστε πρέπει τα ψεύδη σας να είναι πελώρια... Και απ' το πιο μεγάλο απο τα ψέματα, πάντα γίνεται πιστευτό ένα μέρος του."

Αδόλφος Χίτλερ - Ο Αγών μου



Η τροπή που πήρε αυτό το νήμα άπαξ και μολύνθηκε σε υψηλό βαθμό από το μικρόβιο του Αγωνιστή δεν ήταν φυσικά να συζητηθεί η συναίνεση vs κακοποίηση, ήταν ο παθιασμένος Αγών του μικροβίου να ταυτίσει το σ/μ με την κακοποίηση σε έναν ολοκληρωτικό καθαρό βαθμό έτσι ώστε να προκύψει ένας άριος ορισμός υπέρτατης καθαρότητας που αυτόματα θα εξαφανίζει οποιαδήποτε συζήτηση-διερώτηση από το προσκήνιο, στο προσκήνιο θα μείνει μόνο το βδσμ=κακοποίηση, δεν χρειάζεται απολύτως καμία περαιτέρω συζήτηση επ αυτού, οι όποιες συζητήσεις πέρα η και πριν απο αυτό ανάγονται στο πεδίο του βρωμερού, του άρρωστου, αυτού που είναι καταστατικά μιαρό και πρέπει να εξαφανισθεί με κάθε θυσία και κάθε διαθέσιμο μέσο.

Αν αναλογιστούμε ότι όλοι εμείς που χρόνια τώρα σε όλα τα άλλα νήματα, συζητάμε, τσακωνόμαστε, "πλακωνόμαστε" για το τι εστί βδσμ, απο που μπαίνει, ποιος το φέρνει, ποιος το βιώνει και πως κλπ, σε αυτό το νήμα με μια θαυμαστή μαζικότητα μπήκαμε κάτω απο την μπότα της κακοποίησης και αρχίσαμε να γυροφέρνουμε γύρω απο αυτή έχοντας χάσει απο τα αποδυτήρια την δυνατότητα να προσεγγίσουμε εμείς πρώτη την έννοια και όχι η έννοια εμάς, είναι η επιτομή της λειτουργίας που επιτελεί το στρατόπεδο συγκέντρωσης, έχει μαντρώσει το μιαρό και το εξολοθρεύει.

Οι αλλεπάλληλοι ορισμοί και ιαχές περί βδσμ=κακοποίηση με μία υπέρμετρη επαναληπτικότητα προσηλωμένη σε αυτό και μόνο αυτό αποσκοπούσαν στο να ακουστεί όσες περισσότερες φορές είναι δυνατόν το "τσιτάτο", πες πες κάτι θα μείνει, μέχρι το κάτι να γίνει Όλον και ο άριος καθάριος ορισμός να επικρατήσει ολοκληρωτικά στέλνοντας στον φούρνο την αρρωστημένη διαστροφή. Ο Μισέλ Φουκώ όριζε την λογοδοσία ως πράξη εξαφάνισης, εδώ είδαμε αυτή την λογοθετική εξαφάνιση στην πιο ωμή παθιασμένη της μορφή, το πρώτο που πρέπει να εξαφανίσει είναι η ίδια η δυνατότητα του λόγου, της λογοδοσίας όχι ως νέτα - σκέτα ορισμού, αλλά ως δυνατότητα του καθενός απο εμάς να εκφραστεί - προσδιοριστεί δια μέσου του δικού του λόγου, της δικής του προσωπικής λογοδοσίας.

Αν χρησιμοποιούμε τους ορισμούς, τους χρησιμοποιούμε για να επεκτείνουμε τον λόγο και την σκέψη μας, να πάμε πέρα απο τον ορισμό, αυτή είναι και η ουσία της γνώσης. Εδώ με μια στείρα ακατάσχετη παράθεση λογοθετικών ορισμών, σκοπός είναι να μείνουμε αποκλειστικά και μόνο στον ορισμό, ο λόγος πριν και μετά απο αυτόν είναι ήδη μολυσμένος, είναι δέον να εξαφανιστεί αν είναι δυνατόν και αν δεν είναι να μολυνθεί στον ύψιστο βαθμό.

Πρόκειται για μια βιολογικοποίηση του λόγου, η βιολογία με εφαλτήριο το αλάθητο (sic) των γονιδίων δίνει ένα ασφαλές καταφύγιο στο υποκείμενο εκείνο που του έχει αφαιρεθεί η δυνατότητα να αυτοπροσδιοριστεί, να βιωθεί πολιτικά μέσα στην πολιτεία, το μόνο που έχει μείνει είναι ο κατασκευασμένος εθνοτικός βιολογικός ορισμός ο οποίος με το εργαλείο της εθνότητας μετρατρέπεται σε ολικό ορισμό, περιχαρακώνει λόγο και σώμα στα πλαίσια του οικουμενικού ορισμού, ότι δεν περιλαμβάνεται εξαφανίζεται.

Ο μεγαλύτερος φόβος του ολοκληρωτικού λόγου - ορισμού είναι η επιμιξία του με αλλότριους λόγους, αν βδσμ=κακοποίηση ως ορισμός και ταυτόχρονα περατωμένος λόγος !- οτιδήποτε δύναται να εμβάλει αυτόν τον ορισμό, να αλλοιώσει τον περατωμένο λόγο, να παρουσιάσει το βδσμ ως οτιδήποτε άλλο ακόμα και αν περιλαμβάνει τον ορισμό, αποτελεί μολυσμένο ιό και απειλεί την καθαρότητα του Άριου ορισμού. Ο Άριος Λόγος είναι λόγος θεού, το θρησκευτικό συναίσθημα έχει μετατραπεί σε σεξουαλικό κουβαλώντας μια αβάσταχτη ενοχή η οποία για να εξιλεωθεί πρέπει να εξαφανίσει ότι απειλεί την θεϊκή καταγωγή του ορισμού.

Για όποιον δεν κατάλαβε, βδσμ = όχι κακοποίηση, σε οποιαδήποτε διάσταση, κατά τον Άριο Λόγο σημαίνει ανεύρεση του Εβραίου, του ομοφυλόφιλου, του Queer, του "λαθρομετανάστη", τουτέστιν αυτού που δεν χωράει στην επικράτεια του ορισμού, ο ορισμός είναι ψυχικός και μυστικιστικός, το μυστικό δεν μπορεί να ανακαλυφθεί από άλλους λόγους και σώματα που δεν πληρούν τις Άριες προδιαγραφές. Η ανταρσία αυτή του ορισμού δεν έχει τέλος, μας βάζει κάτω απο την μπότα της κακοποίησης μέχρι εκείνο το σημείο που έλεγε ο Μπρεχτ, "μετά απο εμένα δεν υπήρχε κάποιος άλλος να πάρουν".

"Ο φασιστικός ανταρτισμός προβάλει πάντοτε εκεί, που μια επαναστατική συγκίνηση ξεστρατίζει απο φόβο μπρος την αλήθεια και καταντά φαντασιοπληξία" - Η Μαζική Ψυχολογία του Φασισμού - Βίλχελμ Ράιχ

 

Συνήθως ντρέπονται και να μιλήσουν. Το κοινωνικό σύνολο θα στρέψει τα πυρά πάνω στο κακοποιημένο άτομο.
Η αφύπνιση βοηθά. Υπάρχουν αρκετά σωματεία ενάντια στην κακοποίηση για αυτό.
Δύσκολα ζητήματα για να πετάγονται κοτρώνες αυθορμητισμού.
Συντάσσομαι με την τοποθέτησή σου και δεν νομίζω ότι χρειάζεται επέκταση εδώ. Γίνεται ανάλωση και το θέμα είναι σοβαρότατο και ιδιαίτερα λεπτό.

 

Μάλλον είχαν αρχίσει να πέφτουν τρελά χασμουρητά εδώ μέσα.
Και γι' αυτό εμφανίστηκε το παρόν νήμα κατόπιν "παρθενογενέσεως".

* Να κάνω κι εγώ για μια φορά τον χασοδίκη του διαβόλου ( και ν' αφήσω την πρώτη ελάχιστα σοβαρή μου παρέμβαση - ανάμεσα στις άπειρες μπούρδες μου - σ' αυτό το νήμα ). Μιας και - δυστυχώς για μένα - έχω πολύ γερή μνήμη.  

 

Εγω λεω να μεινουμε στο βδσμ που υπαρχουν καποιοι εδώ που το γνωριζουν και το βιωνουν και να αφήσουμε οσα δεν γνωρίζουμε και που είναι πιο σοβαρα από του πουλιου μας 'η του μουνιου μας τον χαβα. Καλο είναι να εχουμε αποψη αν αυτή η αποψη εχει διαμορφωθεί μεσα από γνωση και βιωματα και όχι κρινοντας εξ ιδιων τα αλλοτρια. Αν εχει καποιος βιωματα κακοποίησης ή γνωση που θα ηθελε να μοιραστει ας το κανει. Αλλα αποψεις όπως ολοι οι υπο είναι ειτε αλγολαγνοι ειτε εχουν κακοποιηθεί σε παιδικη ηλικια και ότι οποιος κακοποιηται και δεν φευγει από την σχεση καλα να παθει, είναι γενικευσεις που δεν προσφερουν και θα παρει πολύ κοπο και ερευνα για να ελεγχει η αληθεια τους. Από την άλλη αν βδσμ = κακοποιηση συναινεση ξε-συναινεση είναι καταπτυστο, βδελυγμα που βρισκουν καταφυγιο παθολογικες συμπεριφορες που στην πραγματικοτητα χρηζουν ψυχοθεραπείας . Προσωπικα θεωρω ότι δεν είναι ετσι, οσοι όμως το πιστευουν αυτό ,ας αναρωτηθουν οι ιδιοι γιατι παραμενουν και θελουν τέτοιες σχεσεις. Μπορούμε να μαλλιοτραβιόμαστε εις το διηνεκες αλλα λιγη προσοχή σε θεματα σοβαρα που ισως ξεπερνουν τις γνωσεις ή τα βιωματα μας ...

 

Ενα like δεν φτανει!!!! Να σαι καλα!!!!! Επιτελους!!!!!

 

Αttribute σημαινει αποδιδω. Οποιος ξερει ελληνικα καταλαβαινει τι σημαινει οταν μια ερευνα λεει πως κατι αποδιδεται σε καποιο αιτιο: Υπαρχει ενδειξη βασιμη.... Καταλαβες estelwen?

Ο φιλος μου ο Βικτωρας, κανει μια επιχειρηση αποδομησης μιας ερευνας χωρις να εχει το paper. Ετσι κανουν οι επιστημονες; Οχι βεβαια. Αυτο ειναι μπακαλικο συστημα. Μιλας με υποθεσεις προσπαθωντας να αποδομησεις κατι. Που ειναι το paper που αποδομει τις ενδειξεις περι αλγολαγνειας εκ φυσεως (γονιδιακη μεταλλαξη); Εγω δεν ειπα οτι ειμαι 100% σιγουρος για αυτο το θεμα ΑΛΛΑ υπαρχουν κλινικες μελετες που υποστηριζουν αυτην την θεωρια. Εσυ Βικτωρα ποιας αποψης εισαι; Που οφειλεται το bdsm; Μονο σε τραυματα της παιδικης ηλικιας; Ή μηπως ουτε εκει; Που θελεις να καταληξεις; Αφου εισαι γνωστης οπως διατεινεσαι, γιατι δεν δινεις τα φωτα σου παρα μονο αναλωνεσαι σε αρνητικα ποστ αποδομησης επιστημονικων αποψεων που μετεφερα εγω; Ετσι κανουν οι ειδικοι; Δε νομιζω... Η παρεμβαση που εκανες ηταν καθαρα μειωτικη, χωρις να εχεις να προσθεσεις κατι.

"γιατί υπάρχει μαζοχιστής χώρις SCN9A mutation, και μη μαζοχιστής που έχει 5 SCN9A mutations?"
Μηπως διοτι ο πρωτος μαζοχιστης, εγινε μαζοχιστης καθαρα εξαιτιας παρελθοντικων ψυχοσωματικων τραυματων;
Μηπως στην δευτερη περιπτωση, παρα τις μεταλλαξεις, δεν επηλθε μαζοχιστικη προδιαθεση εξαιτιας αλλης αναιρετικης βιοχημικης αντιδρασης του οργανισμου; Δε μπορω να ξερω.
Γιατι πολλοι μαζοχιστες εχουν συνδεθει με τις μεταλλαξεις του SCN9A; Ετσι του καβλωσε καποιου κατα τυχη και το ειπε; Ε, ας μην εισαι τοσο ισοπεδωτικος, εφοσον κι εσυ εν τελει δεν εισαι σιγουρος.

 

 

Σου δίνω άφεση αμαρτιών, είσαι ελεύθερος, vaya con dios.
Καλό τριήμερο, μην ξεχάσεις να βάλεις πίσω το ρολόι την Κυριακή, υπάρχει ένδειξη βάσιμη ότι θα μείνεις πίσω μια ώρα αλλίως.



ΥΓ Σαρανταμία σελίδες είχαμε απ'όλα, ένα γαμημένο τραγούδι δεν έβαλε κανείς, ώρα ήταν.

 

Φοβάμαι ότι μου είναι αδύνατο να σου επιτρέψω τέτοιου είδους επεμβάσεις στην θεματική και το αισθητικό πλαίσιο που ορίζει εκείνη την εικόνα. Ελπίζω ότι θα σου είναι εύκολο να κατανοήσεις τους λόγους μου, η ένδυση που επιλέγεις είναι αυτό που πιθανόν θα περίμενε να δει κάποιος που θα μοιραστεί μαζί σου ένα καφέ στο σύνταγμα. Σε εκείνη την εικόνα κρατάς την αλυσίδα του θηλυκού σου pet το οποίο το διέπουν αρσενικές gay τάσεις και ο cad διαβάζει Hürriyet, αν δεχθώ το σκισμένο και ξεβαμμένο τζινάκι χάνει όλο το νόημα η εικόνα.

Μου ακούγεται σαν να μετατοπίζουμε το βάρος από την εγκυρότητα της συναίνεσης του συναινούντα στην εγκυρότητα της συνείδησης του συναινούντα και έτσι πιστεύω ότι κερδίζουμε τίποτα στην ουσία όσο αφορά την συζήτηση τουλάχιστον. Νόημα και αποτέλεσμα νομίζω θα είχε μόνο εάν ορίζουμε ως συνείδηση την βεβαιότητα του συναινούντος ότι δεν εξαπατάται άσχετα με το αν αυτό(η βεβαιότητα του) θα μπορούσε να κριθεί ως αντικειμενικά σωστό.

Αγαπητέ Silente και παγίως εν Χριστώ αδελφέ, όσο αφορά το α σκέλος του αποτελέσματος του παραδείγματός σου νομίζω ότι δε θα μπορούσε να χαρακτηριστεί bdsm επειδή αναιρείται η δεύτερη παράμετρος αυτού, το safe και είναι αμφισβητούμενη η πρώτη του παράμετρος το sane, όσο αφορά το βου σκέλος πάλι χαρακτηρίζεται ως μη bdsm γιατί αναιρείται ο βασικός σκοπός του που είναι η αμοιβαία ευχαρίστηση μεταξύ των δύο συναινούντων και η συναίνεση χρησιμοποιείται συνειδητά από το υποτακτικό μέλος ως εργαλείο για απώτερα οφέλη και όπως πολύ σωστά αναφέρεις, άντε τράβα βρες το δίκαιο σου και πιάσε το αυγό και κούρεφτο(κατ' επέκταση).

Ως εκ τούτο θεωρώ το παράδειγμα σου μη έγκυρο.

Ακριβώς αυτό. Θα θέσω ένα παράδειγμα εκ νέου για να πάμε την συζήτηση στο ψητό. Σε ένα διαφορετικό ψητό από αυτά που έχουν σερβιριστεί στο τραπέζι του νήματος μέχρι τούδε.

Με την προυπόθεση ότι δεχόμαστε ως αξίωμα την ανούσια γυναικεία συναισθηματική περιπλοκότητα ας υποθέσουμε την ύπαρξη μίας υποτακτικής η οποία καυλεντίζεται μηνυματικός για καιρό πολύ με ένα κυριαρχικό και τελικά και οι δύο συναινούν στο να βρεθούν και να της κάνει κάποια πράγματα που πάντα φαντασιωνόταν, μέρος των οποίων είχε σχέση και με το πιο είναι το μεγαλύτερο πράγμα που θεωρητικά θα χωρούσε να μπει στον κώλο της και με πόση βία. Ας υποθέσουμε ότι τελικά βρεθήκανε και ότι πέρασαν ονειρικά και ότι την ξέσχισε ποικιλοτρόπως και τι σου κάνω μάνα μου και δεν συμμαζεύεται και όλα καλά και όλα ρόδινα στην λήξη. Στο aftermath της υπόθεσης την επόμενη μέρα όμως, η υποτακτική μετά από ένα τόσο ωραίο σεσσϊόν και ειδικά μετά από ένα τόσο μακρόχρονο συσχετισμό άρχισε να βλέπει και να συζητάει υπό σχεσιακό πρίσμα την εξέλιξη πράγμα που ωστόσο ξέκοψε ευθύς και σαφώς το κυριαρχικό μέλος με αποτέλεσμα η υποτακτική να αφαιρέσει από μέσα της όλα τα όμορφα συναισθήματα από αυτή την εμπειρία της αφήνοντας μόνο την έντονη βία που βίωσε και να αισθάνεται πληγωμένη, κακοποιημένη, βιασμένη και πολλά άλλα κακά με -μένη λήγουσα. Κάτι σαν το χειρότερο πράγμα που της έχει συμβεί στην ζωή της.

Σε αυτό το παράδειγμα, το οποίο βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα αλλά όχι δική μου εμπειρία, κατα την γνώμη σου έχει μερίδιο ευθύνης όσο αφορά την εκ του αποτελέσματος κακοποίηση της υποτακτικής ο κυριαρχικός ?

Στον επαγγελματικό σου κλάδο το τι είναι κακοποίηση είναι σαφώς ορισμένο από τον ποινικό κώδικα. Εκεί που νομίζω ότι δεν βγαίνει εύκολα άκρη αλλά εύκολα βγαίνει χρήμα στον επαγγελματικό σου κλάδο είναι το κατά πόσο συνετή και απαραίτητη σύμφωνα με τον νόμο ή ποινικώς κολάσιμη και κατακριτέα είναι μια κακοποίηση.

Στους δικούς μας χώρους από την άλλη, είναι αδύνατο να βγει άκρη γιατί κρίνουμε βάσει του υποκειμενικού συναισθηματισμού που προκαλούν οι λέξεις.
Είμεθα αισθηματίες άλλωστε, πως να το κάνουμε.