Συναίνεση vs κακοποίηση

Πολύ σωστές και οι δύο παρατηρήσεις και σας ευχαριστώ για τη συμπλήρωση. Εξηγούν γιατί τα λεξικά του '70 δεν είχαν στο λήμμα "Βούλγαρος" την υποτιμητική προσφωνηση για τους οπαδούς ομάδων της β. ελλάδας. Και την πεποίθηση μου ότι έτσι που πάμε στο συντομο μέλλον θα έχουμε μόνο ονλάιν "ζωντανά" και διαδραστικά λεξικά, όπου ο καθένας θα συμπληρώνει όποια προσωπική σημασία ή και ερμηνεία επιθυμεί στο κάθε λήμμα. Κάθε γλώσσα κι ένα μακρύ wiktionary με συνεχές update. Λευτεριά απ΄τους λεξικογράφους!!!

Σε αυτό με το μποξ, τον καυγά και τους κανόνες σας έχασα λίγο.Τί εννοείτε;

Οτι αν πάνε δύο άτομα στα επείγοντα με μαυρισμένο μάτι ο καθένας, θα τύχουν άλλης διάγνωσης και θεραπείας αν είναι από μποξ ή αν είναι από καυγά; Ή μήπως εννοείτε ότι "οι κακοποιητικές πράξεις μέσα σε ένα πλαίσιο ΔΕΝ συνιστούν από μόνες τους απόδειξη κακοποιητικής σχέσης, ακόμη και αν προκαλέσουν βλάβη που φτάσει σε γιατρό;" Ουπς! Αυτό το δεύτερο λέμε μερικοί, εδώ και κανά δυό μέρες...

Δεν καταλαβαίνω πως σε μία παράγραφο που ξεκινάει με @all βρήκατε εσείς άμεσες ή έμμεσες προσωπικές κατηγορίες. Αλλη φορά θα τραβάω γραμμή, να ξεχωρίζει. Οπως και να 'χει, αν η γενική εκτίμηση που έκανα εγώ δεν σας κάλυπτε μπορούσατε να δώσετε την δική σας απάντηση. Το κάνατε και διαφοροποιηθήκατε. Δεν κατάλαβα το πρόβλημά σας, θα απαγορευτούν τώρα και οι γενικές εκτιμήσεις;

Λέτε πάντως, αν κατάλαβα καλά, ότι εσείς δεν εξωραϊζετε, αλλά χρησιμοποιείτε σωστά (και μερικοί από μας λάθος) την ιδιόλεκτο του βδσμ, που αναγκαστικά περιλαμβάνει επανασημασιοδότηση λέξεων καθότι όλο το βδσμ ξεφεύγει από την νόρμα.

Ωραία. Να μην ρωτήσω εγώ τώρα, πού είναι καταγραμμένη αυτή η ιδιόλεκτος που συμβουλεύεστε;

Γιατί εγώ έχω διαβάσει καμμιά 20ριά γλωσσάρια όρων του βδσμ σε διάφορες γλώσσες και πουθενά δεν έχω δει τίποτα για την λέξη "κακοποίηση", "abuse" και πάει λέγοντας. Εχω δει να επανασηματοδοτούνται και να διασαφηνίζονται στο πλαίσιο του βδσμ οι λέξεις "υποταγη", "Κυριαρχία", "Τοπ", "μπότομ", "Μάστερ", "σκλάβα" κλπ. και να εισάγονται νέοι όροι ("χρυσή βροχή" κλπ.) αλλά για την "κακοποίηση", για κάτι τόσο κεντρικό στο θέμα βδσμ, δεν έχω δει τίποτα, πουθενά! Ούτε για την λέξη "πόνος" ή τη λέξη "βία", άλλα τεράστια κεφάλαια του βδσμ αυτά. Καμμία διασαφήνιση, καμμία επανασηματοδότηση.Τυχαίο θα ναι; Δεν το νομίζω.

Αν υπάρχει τέτοιο γλωσσάρι και μου διαφεύγει, παρακαλώ υποδείξτε το, εσείς ή κάποιος γνώστης. Αν δεν υπάρχει, να γραφτεί πάραυτα.

Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε τί θα λέει στα λήμματα "μώλωπες", "εκδορές", "εξάρθρωση", "χαστούκια", "μαστίγωμα", "κάψιμο με τσιγάρο" κλπ. κλπ. "μέσα στο σύστημα αξιών / αναφοράς του βδσμ."

 

Η κακοποίηση είναι η πράξη και η κάκωση είναι ένα αποτέλεσμα αυτής της πράξης. Οπως η ισχυρή βροχόπτωση και η πλημμύρα ένα πράμα. Επισης, τίποτα από τα δύο (κάκωση και κακοποίηση) δεν συνεπάγονται "κακοποιητική σχέση" που είναι άλλο πράγμα από την "κακοποίηση".

Καλέ μου άνθρωπε, πώς θέλετε να πούμε τις πράξεις τρίτων που μας προκαλούν κακώσεις; Εντάξει, παραδίνομαι, δεν θα τις πούμε "κακοποιητικές". Θέλετε να τις πούμε "κακωτικές"; Θέλετε να τις πούμε "φρίχτεν-μπούχτεν" που κάνει κάπως γερμανικό και αυστηρό, και δεν έχει τη ρίζα του "κακ-" μέσα, να ηρεμήσετε; Οπως θέλετε πείτε τις. Οπως κι αν τις πείτε, αλλάζει το αποτέλεσμά τους αν είσαι μέσα ή έξω από το BDSM; Οχι. Ελεος πια, και μετά μου λέτε εδώ μέσα δεν φοβάστε τις λέξεις...

Αντε πάλι με την πρόθεση... Πού το βρήκατε εσείς αυτό με την πρόθεση;

Καλά, δεν σας παραξενεύει έστω και λίγο ότι ούτε ένας λεξικογράφος δεν θεώρησε ειδοποιό διαφορά την πρόθεση για να την αναφέρει στη σημασία της; Ούτε λίγο δεν σας παραξενεύει; Ας αφήσουμε τους BDSMers - για κείνους τους γιατρούς, για κείνους τους αθλητές, τίποτα ο λεξικογράφος; Δεν τους λυπήθηκε, να γράψει ότι η κακοποίηση πρέπει να περιλαμβάνει πρόθεση;

Ας δεχτούμε όμως για μια στιγμή τον δικό σας ατομικό ορισμό, ότι "η κακοποίηση προϋποθέτει κακή πρόθεση, προϋποθέτει αντιπαλότητα, ομολογημένη ή μη".

Σύμφωνα με την δική σας ιδέα, ο πατέρας που δέρνει το παιδί του για να μάθει να μην αντιμιλάει και να είναι γίνει ένας "σωστός άνθρωπος", ο δάσκαλος που παλαιότερα με την βέργα του τσακιζε τα παιδικά δάχτυλα για να γίνουν τα παιδιά καλοί μαθητές, δεν κακοποιούν το παιδί, αφού η πρόθεσή τους είναι για το καλό του παιδιού, πόσο μάλλον ο πατέρας που πέραν της καλής προθέσεως, το κάνει και από αγάπη.

Υποψη ότι με κάτι τέτοιο δεν συμφωνεί ούτε η ιατρική, ούτε η ψυχιατρική, ούτε η παιδαγωγική και πιστεύω σχεδόν και κανείς άλλος. Σας τα επισημαίνω αυτά για να δείτε σε τί άτοπα και παράλογα συμπεράσματα οδηγεί ο στρεβλός ορισμός σας και η επιμονή σας να μεταθέτετε τα κριτήρια από τις πράξεις και τα αποτελέσματά τους σε ένα ΜΗ ΔΙΑΚΡΙΒΩΣΙΜΟ στοιχείο όπως είναι η πρόθεση. Μόλις ανακαλυφθεί το "προθεσιόμετρο" ή γίνουμε όλοι επαγγελματίες Ψ και διαβλέπουμε ευκολότερα τις προθέσεις, κάνουμε τις στατιστικές και το ξανασυζητάμε τί ρόλο παίζει η πρόθεση στην κακοποιητική σχέση.

Ε, τώρα τί να πω.... Τί τους θέλουμε τους αστρονόμους και τους γεωγράφους; Εχουμε τους μεγαλύτερούς σας... Ε, αυτούς ρωτήστε και για το τί είναι η κακοποίηση, τί τα θέλουμε τα λεξικά;  

Βλέπετε άλλο κανάλι μάλλον, αν εννοείτε τα δικά μου γραπτά.

 

Μου άρεσε η μόδα που εγκαινίασε η λάρα και ακολουθήθηκε σε αυτό το νήμα, ο καθένας να γράφει τί τον νευρίασε σε αυτό το νημα κάπου χωριστά για να μην παρεξηγείται από κανέναν προσωπικά ή από όσο το δυνατόν λιγότερους και την υιοθετώ.

Κατ΄αρχήν, οι θέσεις μου σε σύνοψη:

* οι bdsm σχέσεις ΔΕΝ είναι κακοποιητικές σχέσεις, εξ ορισμού.

* το bdsm μπορεί (μπορεί και όχι) να περιλαμβάνει κακοποιητικές πρακτικές, για το σώμα και την ψυχή.

* οι bdsm σχέσεις ΔΕΝ είναι περισσότερο πιθανόν να είναι κακοποιητικές, από οποιεσδήποτε άλλες

* οι bdsm σχέσεις ΔΕΝ είναι λιγότερο πιθανόν να είναι κακοποιητικές, από οποιεσδήποτε άλλες.

* μπορούν να υπάρξουν κακοποιητικές bdsm σχέσεις, όπως και κάθε άλλου είδους κακοποιητικές σχέσεις, δεν υπάρχει κανένα ασυμβίβαστο

Πάμε παρακάτω... Αγριεύτηκα πολύ σε μερικές φράσεις σε αυτό το νήμα, και πραγματικά δεν παίζει ρόλο ποιοί τις έγραψαν, γιατί είμαι σίγουρη ότι τις έγραψαν κατά λάθος, στην προσπάθεια τους να αποτινάξουν ένα "φαντασματικό" ίσον μεταξύ του bdsm και της κακοποιητικής σχέσης.

Ο λόγος που αγριεύτηκα είναι ότι υπήρξε πολύ ασέβεια κατά τη γνώμη μου απέναντι στα κακοποιημένα άτομα. Οποιος έχει προσωπικές ή κοντινές εμπειρίες, όποιος έχει διαβάσει έστω κάποιες συνεντεύξεις από κακοποιημένα άτομα γνωρίζει τον συνήθη μηχανισμό (όχι την αιτία! τον μηχανισμό...) με τον οποίο τα άτομα αυτά παρέμειναν επι μακρόν, ή παραμένουν ακόμη σε κακοποιητικές σχέσεις, συναινώντας εν τοις πράγμασι με τα δύο, ακίνητα, πόδια τους.

Ο συνήθης μηχανισμός είναι απλός: όλα τα συμβάντα, αντί να αναγνωρίζονται με το όνομά τους, ώστε το άτομο να αναγκαστεί να αποφασίσει αν τα επιθυμεί ή όχι, μετονομάζονται κάτω από το μαγικό ραβδάκι μιας λέξης. Κεντρικός πυρήνας αυτής της μετονομασίας είναι η εξαγνιστική επίκληση της αγάπης, του ενδιαφέροντος και της κατανόησης.

Και δεν είναι τυχαίο, ότι συχνά η πρώτη ρωγμή που θα οδηγήσει στην απελευθέρωση από την κακοποιητική σχέση είναι να ονοματιστούν τα τεκαταινόμενα, με το όνομα που έχουν στην κοινή ελληνική, έξω από καθε πέπλο αγάπης, ενδιαφέροντος, κατανόησης κλπ.

Θεωρώ ότι σε πολλά σημεία του νήματος, ακούσια και αθέλητα πιστεύω, έπεσε νερό στο μύλο αυτού του μηχανισμού, αφαιρώντας δυνατότητες αμφιβολίας, αναρώτησης και εν τέλει έγκυρης απόφασης για το τί αρέσει στον καθένα να κάνει vs. τί θα όφειλε να κάνει από την bdsm φύση μιας σχέσης.

Κοντολογίς, από το εξώφθαλμα λανθασμένο "κάθε bdsm σχέση είναι εξ ορισμού κακοποιητική" όχι μόνο δεν υπάρχει ουδείς λόγος να πάμε στο ακριβώς ανάποδο: "εξ ορισμού ποτέ μια bdsm σχέση δεν μπορεί να είναι κακοποιητική", αλλά θα ήταν και πολύ επικίνδυνο αν το κάναμε.

Μιας που ασχολούμαστε οψίμως με τα "άρρωστα" και τα "νοσηρά" στο φόρουμ, φρονώ ότι υγιές bdsm είναι σίγουρα το συγγνωστό bdsm, το οποίο δεν φοβάται λέξεις και ονόματα, ούτε αποζητά την έγκριση των πολλών, και δη των άσχετων με τον χώρο.

------------------------------------------------------------

Ενα άλλο θέμα που διατρέχει το φόρουμ και φάνηκε και σε αυτό το νήμα είναι τα δύο άκρως αντιφατικά αιτήματα για την θέση των bdsmers εν κοινωνία ανθρώπων.

Από τη μιά, προβάλλεται διαρκώς το αίτημα ότι είμαστε σαν όλους τους άλλους, με μια ιδιαίτερη ερωτική έκφραση, και πρέπει να γίνουμε έτσι αποδεκτοί.

Από την άλλη, το αίτημα να είμαστε μια ιδιαίτερη ομάδα, έξω από την νόρμα με τη δική μας ιδιόλεκτο, που κανείς "αμύητος" δεν μπορεί να καταλάβει όταν χρησιμοποιεί τους "παλιούς" κώδικες επικοινωνίας. Αυτό το τελευταίο, ξεκινά από απλή διαπίστωση και φτάνει την ξιπασιά των Chosen Ones, με τα ενδιάμεσα στάδια εν δράσει.

Καλό θα ήταν να αποφασίσουμε.

Εν κοινωνία και σε διάλογο με αυτήν ή στις παρυφές και στην ησυχία μας;

Το αίτημα αποδοχής από την κοινωνία χωρίς επικοινωνία μου κάνει λίγο σχιζοφρενικό.

 

Εγώ επαναλαμβάνω το ερώτημά μου, πόσες υποθέσεις bdsm κακοποίησης, συναινετικής ή μη έχουν φτάσει στα ελληνικά δικαστήρια τα τελευταία 20 χρόνια?
Eξ΄όσων γνωρίζω, καμμία, διαφωτίστε με αν κάνω λάθος, στο ακροατήριο δεν έγινε καμία αναφορά στο bdsm.
Στην Θεσσαλονίκη σημειώθηκε ο θάνατος της Βουλγάρας προντόμας, αλλά εξ΄όσων γνωρίζω δεν διαλευκάνθηκε πλήρως ως προς τα αίτια και αν είχε σχέση με κακοποίηση ή όχι.
Αν και υποθέσεις κακοποίησης bdsm (D/s, M/s) ζευγαριών όπου η κακοποίηση έγινε εξωbdsmικώς ξέρω τουλάχιστον 3 βαρβάτες, όπου και πάλι δεν ακούστηκε η έκφραση bdsm στο δικαστήριο. Αυτό που θέλω να πω, είναι ότι η κακοποίηση δεν συντελέστηκε στα πλαίσια του παιχνιδιού ή της σκηνής, ή ακόμη της bdsmικής καθημερινότητας του όποιου συνόλου ανθρώπων.
Ωστόσο διάβασα και αυτό με μία πρόχειρη ματιά που έριξα στο δδ και μου τράβηξε την προσοχή για τα βρετανικά τεκταινόμενα του χώρου, τους ''τουρίστες'' και τους ''αλεξιπτωτιστές''.

Όταν το BDSM Ξεφεύγει από τα Όρια
Το θέμα δημοσιεύτηκε αρχικά στο Broadly

Στην κοινότητα του BDSM, η συναίνεση υποτίθεται ότι είναι το κλειδί. Αλλά, όταν οι γυναίκες προσπαθούν να σταματήσουν τους βασανιστές τους, συχνά τις αντιμετωπίζουν με περιφρόνηση ή με ολοκληρωτική απόρριψη.

Η Miss Jackie* κάθεται στο πίσω μέρος ενός σκοτεινού καφέ στο Leeds στην Αγγλία, πίνει τσάι και μιλάει βιαστικά. Περιγράφει τον εαυτό της ως Τ-κορίτσι (διαφυλική γυναίκα) η οποία είναι βετεράνος στον χώρο του BDSM για περισσότερα από 20 χρόνια, εκτός από ένα διάλειμμα επτά ετών που έκανε στις αρχές της δεκαετίας του 2000.

Όταν επέστρεψε στον χώρο το 2010, μόλις και μετά βίας τον αναγνώρισε. Η Jackie μετακόμισε σε νέα πόλη και άρχισε να πηγαίνει σε έναν χώρο, τύπου παμπ, όπου συναντώνταν τα μέλη της κοινότητας για να γνωριστούν και να παίξουν. «Στην αρχή, το παιχνίδι ήταν πολύ ήπιο, οι άνθρωποι ελάχιστα χτυπούσαν ο ένας τον άλλον. Μετά από λίγο καιρό, εμφανίστηκε ένα ζευγάρι που προερχόταν από μια άλλη παμπ της κομητείας και φάνηκε να παίρνει τα ηνία», λέει. «Η γυναίκα τραυμάτισε το πόδι μου και με μαστίγωσε στο πίσω μέρος του κεφαλιού, κάτι που είναι εντελώς απαγορευμένο. Παραπατούσε φορώντας τα ψηλοτάκουνά της, επειδή ήταν μεθυσμένη, αλλά λίγο-πολύ είχε αυτοδιοριστεί ως ελεγκτής ασφαλείας».

Αυτή η συμπεριφορά πέρασε απαρατήρητη από άλλα, άπειρα μέλη που έμαθαν το BDSM κυρίως από το Διαδικτυακό πορνό. Η Jackie ανατριχιάζει όταν μιλάει για το ζευγάρι. «Ξεπερνούσαν τα όρια». Στον άνδρα έχει απαγορευτεί πλέον η είσοδος σε πολλά βρετανικά κλαμπ, μετά από περιστατικό όπου έδεσε και άγγιξε γυναίκα χωρίς άδεια.

Η Miss Jackie γρήγορα κατάλαβε ότι πολλά είχαν αλλάξει από τότε που είχε αποχωρήσει από τον χώρο. «Έπαιζα την αφέντρα για μια φίλη που ήταν πόρνη και φάνηκε να εκπλήσσεται που μετά το σκηνικό ήμουν ευγενική μαζί της» λέει, με μια ιδέα ειρωνείας στη φωνή της. «Δεν είχε συνειδητοποιήσει ότι αυτός ήταν ο κανόνας. Είχε εμπειρίες στο Λονδίνο, όπου της χορήγησαν κεταμίνη με το ζόρι, η οποία είναι αναισθητικό και την κράτησαν παρά τη θέλησή της για μέρες».

Στην κοινότητα του BDSM εάν «καταδώσεις» ή διώξεις σεξουαλικούς βασανιστές, απομονώνεσαι. Όταν η Jackie απηύθυνε έκκληση σε εξέχοντα πρόσωπα για να βοηθήσουν, την αντιμετώπισαν με απερίφραστη εχθρότητα. Κατά την ανταλλαγή μηνυμάτων -το Broadly τα έχει διαβάσει- ένα από τα πλέον σημαίνοντα πρόσωπα του χώρου, της είπε ότι κάθε «θεωρούμενη ως κακοποίηση» ήταν πιθανώς απλά μέρος του παιχνιδιού αφέντη/σκλάβου. «Ένας αξιοπρεπής αφέντης δεν θα θέλει να βλάψει την περιουσία του σε οποιοδήποτε επίπεδο» της έγραψε, προς μεγάλη φρίκη της Jackie.

«Από τότε που διάβασα την απάντησή του, δεν υπήρξα ποτέ ξανά η ίδια», λέει. «Εάν ένας κυρίαρχος παραβιάσει τον κανόνα, θεωρείται κάτι σαν φυσιολογικό και κανένας δεν θα το αναγνωρίσει».

 

Φωτογραφία από Wikimedia Commons / Grendelkhan.

Η διαπόμπευση του θύματος είναι μια οδυνηρή πραγματικότητα στην κουλτούρα του BDSM. Το 2011, η γεννημένη στην Καλιφόρνια συγγραφέας και ηθοποιός πορνό Kitty Stryker έγραψε για το blog της ένα δοκίμιο με τίτλο «Ποτέ δεν το είπα βιασμό», το οποίο περιγράφει την κακοποίησή της. Οι βασανιστές της, έβαζαν μέσα της σεξουαλικά παιχνίδια, κάτι στο οποίο κατηγορηματικά δεν είχε συναινέσει. Ο στόχος της Stryker ήταν να ενημερώσει τον κόσμο για το ταμπού που κάνει τα θύματα να ντρέπονται και να παραμένουν σιωπηλά.

«Δυστυχώς, τότε, η κοινότητα του BDSM παίζει τον ρόλο εκείνου που κλείνει το στόμα για θέματα συναίνεσης», εξηγεί στο Broadly. «Όταν κάποιος παραβιάζει την εμπιστοσύνη ή εγκαλείται για κακοποιητική συμπεριφορά, δεν κάνουμε αρκετά για να υποστηρίξουμε τα θύματα ή να διορθώσουμε την κατάσταση, ειδικά όταν ο δράστης είναι μια δημοφιλή προσωπικότητα στην τοπική κοινότητα».

«Προς τα τέλη της δεκαετίας του '90, αρχίσαμε να ακούμε για την ανταλλαγή ισχύος. Κατά τη γνώμη μου ήταν η λάθος κατεύθυνση να κινηθούμε», λέει η Jackie. Ο όρος ανταλλαγή ισχύος χρησιμοποιήθηκε για να περιγράψει το ψυχολογικό μαρτύριο με πρωταγωνιστές τον Πετρούκιο και την Κατερίνα στο The Taming of the Shrew (Το ημέρωμα της στρίγγλας), δηλαδή στο Σαιξπηρ-ικό αντίπαλο δέος του 50 Αποχρώσεις του Γκρι. Η Jackie αναγνώρισε την κακοποίηση όταν την είδε και το ένστικτό της, της είπε ότι το θέμα της συναίνεσης ήταν κάπως θολό όταν γίνονται δυσδιάκριτα τα όρια σε αυτή τη φάση. «Όταν υπάρχουν πραγματικοί κυρίαρχοι οι οποίοι έχουν πραγματικά τον έλεγχο, τα όρια ξεπερνιούνται. Χρησιμοποιούν εκφράσεις όπως "σιωπηρή συναίνεση" και "ημι-συναίνεση". Αυτό είναι που πήγε στραβά».

Σύμφωνα με τη Stryker, οι δράστες είναι συνήθως έμπειροι αφέντες που θα έπρεπε να ξέρουν τους όρους. Αλλά καθώς το BDSM γίνεται κι αυτό mainstream, ο χώρος μπορεί να φτάσει στο άλλο άκρο και να γεμίσει με «τουρίστες» που έχουν έλλειψη κατανόησης της δυναμικής μεταξύ κυρίαρχων/υποτακτικών (dom/sub). «Μεγάλα events γεμίζουν από άτομα που μπαίνουν στο παιχνίδι επειδή είναι εναλλακτικό και κατά κάποιο τρόπο ένα "άντε γαμήσου" στη συμμόρφωση» εξηγεί η Rachel*, τακτικό μέλος στο BDSM κλαμπ του Λονδίνου. «Σήμερα, οι άνθρωποι πηγαίνουν στα event σκεφτόμενοι ότι είναι κυρίαρχοι ή μαζοχιστές, χωρίς να έχουν ιδέα τι κάνουν και κάνουν τα πάντα πολύ έντονα, πολύ γρήγορα».

Τα ασφαλέστερα clubs είναι εκείνα που ακόμα προσελκύουν κόσμο από τον πυρήνα του κινήματος BDSM. «Έχουμε έναν σωρό αφέντες, αφέντρες και dungeon monitors. Ποτέ δεν είχαμε παράπονα ότι κάτι πήγε στραβά» αναφέρει ο ιδιοκτήτης του Decadence, ενός κλαμπ στο Λονδίνο. Αυτή είναι η άποψη που επικρατεί στην κοινότητα BDSM του Λονδίνου, πολλά μέλη της οποίας χρησιμοποιούν το *** για να κανονίσουν συναντήσεις. Επονομαζόμενο και «σέξι Facebook», το *** επιτρέπει στους χρήστες να κάνουν ανώνυμες αναρτήσεις σε τοίχους συζητήσεων.

«Το club Decadence είναι ένας ασφαλής χώρος. Παρόλο που κάποια παιχνίδια μπορεί να φαίνονται ακραία, όλα είναι συναινετικά και όλοι δέχονται την άρνηση συμμετοχής καλή τη πίστη», γράφει ένας χρήστης.

Ωστόσο, το *** είναι αυστηρό στο ποιοι χρήστες επιτρέπεται να κάνουν αναρτήσεις, οπότε κάποια σχόλια πρέπει να ακούγονται με σκεπτικισμό. «Εάν θέλεις την αληθινή μου άποψη, το Decadence ήταν καλό αλλά οι τακτικοί θαμώνες σταμάτησαν να συμμετέχουν. Περνάς καλά μόνο εάν είσαι με κάποιον» σημειώνει ένας χρήστης σε προσωπικό μήνυμα. Ένας άλλος επισήμανε πως το Decadence έχει ένα μικρό θέμα τελευταία αλλά έσπευσε να προσθέσει ότι «δεν θέλω να πω τίποτα πολύ κακό μήπως και μου απαγορεύσουν να γράφω!».

Η αυτολογοκρισία αυτού του τύπου είναι κλασσική στο ***. Η ιστοσελίδα έχει προκαλέσει πολλές συζητήσεις σχετικά με την πολιτική της να μην μιλούν οι χρήστες εναντίον εκείνων που κακοποιούν ή να ονομάσουν και να ντροπιάσουν οποιοδήποτε μέλος της κοινότητας. Οι αναρτήσεις που επιχειρούν κάτι από τα παραπάνω διαγράφονται αυτομάτως, ενώ οι πολλές προσπάθειες για να στηλιτευτεί η πολιτική αντιμετωπίζονται με σιωπή. Κυρίως λόγω της άρνησης του δημιουργού του John Baku να ταράξει τα νερά.

«Δεν επιτρέπουμε στον κόσμο να επιτίθεται σε άλλους ανθρώπους στην ιστοσελίδα. Η κοινότητα είναι πολύ μικρή, σωστά; Έτσι μπορείς να χάσεις όλους τους φίλους σου» δήλωσε στο Salon. «Ζούμε σε μια κοινωνία όπου είσαι αθώος μέχρι αποδείξεως του εναντίον». Οπότε, είναι ο λόγος σου εναντίον εκείνου των βασανιστών σου και στα φόρουμ του *** συζητείται εντόνως το ζήτημα.

«Εκτός *** έχουμε ελευθερία λόγου. Δεν υπάρχει τίποτα που να εμποδίζει τα θύματα από το να κατονομάσουν τους βασανιστές τους στις pub, στα πάρτι παιχνιδιού ή φωνάζοντας από την ταράτσα» γράφει ένας θυμωμένος χρήστης σε ένα νήμα συζήτησης. Ένας άλλος ισχυρίζεται ότι «όλοι θεωρούνται αθώοι μέχρι να βρεθούν ένοχοι από δικαστήριο και όχι ενώπιον ενός θυμωμένου πλήθους kinkster. Εάν ποτέ εφαρμοστεί αυτός ο κανόνας έχω φύγει από εδώ μέσα. Όχι επειδή νιώθω ένοχη, αλλά επειδή θα ένιωθα ντροπή να είμαι μέλος μιας συμμορίας κακοποιών που λιντσάρουν».

Πόσο εύκολο είναι, όμως, να βρεθεί ένοχος ένας σεξουαλικός βασανιστής ενώπιον του δικαστηρίου; Στις ΗΠΑ, οι συναινετικές BDSM δραστηριότητες δεν απαγορεύονται ρητά από τον νόμο, αλλά μερικές πολιτείες θεωρούν παράνομες κάποιες συγκεκριμένες σαδομαζοχιστικές πράξεις εντός των συνόρων τους. Στη Βρετανία, τα δικαστήρια δεν αναγνωρίζουν ότι η σωματική βλάβη μπορεί να είναι συναινετική και δεν είναι σε θέση να διαχωρίσουν τι είναι κακοποίηση και τι παιχνίδι. Σε αντίθεση με τον νόμο για τους βιασμούς στη Βρετανία, με την επίθεση στη διάρκεια BDSM το σώμα των ενόρκων θα επιτρέψει να χρησιμοποιηθούν ως στοιχεία στην κατ' αντιπαράσταση εξέταση παρελθούσες συμπεριφορές, για παράδειγμα προηγούμενες συναινετικές σχέσεις, ώστε να αποφανθεί εάν η υπόθεση θα φτάσει στο δικαστήριο.

http://www.startnow.gr/Details/2693176/Όταν-το-BDSM-Ξεφεύγει-από-τα-Όρια

 

@lara[E-p]

Πιάστηκα από την τοποθέτηση σου. Μίλησα γενικά.  

 

That's it..! Exactly this !

 

Αν ήθελα να απευθυνθώ σε κάποιον συγκεκριμένα, θα το έκανα.
"Αναρωτιέμαι" και "ίσως" έχουμε γράψει όλοι, και ο καθένας μπορεί να εξετάσει μόνος του, αν το επιθυμεί, αν τα συμφραζόμενά του εμπίπτουν ή όχι στην περιγραφή που έκανα.
Νομίζω ότι εκφράστηκα αρκετά καθαρά: δεν κατηγορώ άτομα, επισημαίνω μια στάση που δεν βοηθάει στην κουβέντα.

 

@elfcat

Από χθες που ρώτησα κοιμήθηκα και το ξανάδα.
Οχι δεν κατηγορεις ατομα. Απλά προσπαθείς να φωτογραφίσεις ίσως, κι αναρωτιέμαι αν αυτό γίνεται επειδή θεωρείς πως με κάποιο τρόπο φωτογράφησαν άλλοι εσένα.
Και θα συνεχίζω να γράφω ίσως και αναρωτιέμαι επειδή για πράγματα που άπτονται της ανθρωπινης φυσης και της ψυχολογιας, δεν είμαι ποτέ τόσο βέβαιη ώστε να δηλώνω και να μην αναρωτιέμαι.

Οπότε ίσως και τα άτομα που φωτογράφησες, μπορεί να μην είναι από υπεροψία που γράφουν τα ίσως και τα αναρωτιέμαι, αλλά αντίθετα σαν κι εμένα, γράφουν από επιθυμία να σχολιάσουν αυτά που νιώθουν σαν γενική αίσθηση. Προσωπικά δεν είχα ουτε χρόνο, αλλά ούτε την επιθυμία να ασχοληθώ μεμονωμένα με κάθε ποστ, αλλά και χρόνο να είχα και διάθεση, δεν ήθελα να γίνω σκληρή με άτομα που και εκτιμώ και συμπαθώ και δεν έχω και τίποτα, πέρα από μια ελαφρώς κιόλας διαφορετική άποψη, για να το κάνω.

Χαίρομαι που δεν αναφερόσουν σε μένα, το λέω ανοιχτά, δεν έχω πραγματικά κανένα πρόβλημα να λέει κάποιος ανοιχτά, "λάρα είσαι υπερόπτης" ακριβώς επειδή έχω τις τάσεις, όπως αρκετοί άλλοι εδω μέσα. Απλά εγώ το βλέπω όταν κοιτάζομαι στον καθρέφτη και όλη την συνειδητή μου ζωή, το πολεμώ. Και τα ίσως και τα αναρωτιέμαι, είναι ένας από τους τρόπους να μην ακούγομαι σαν κάποια που νομίζει πως τα ξέρει όλα, αλλά ΑΝΑΡΩΤΙΕΤΑΙ. Και υποσχομαι απο δω και πέρα, ότι έχω να πω για καποιον συγκεκριμένα, θα το κάνω ευθέως, όπως έκανα και με τον Gotham και με κάποια άλλα άτομα πρόσφατα. Βαρέθηκα τις μπηχτες, τις σφηκοφιλίες, τις πισώπλατες μαχαιριές και κουτσομπολιά και αρνούμαι να λάβω σ αυτά μέρος. Δεν έγραψα μεμονωμένα, γιατί δεν είχα χρόνο να κάτσω να διαβάσω 36 σελίδες (τόσες είχε όταν έγραψα το 1ο μου ποστ) για να μπορέσω να τοποθετηθώ πάνω σε συγκεκριμένες απόψεις, έτσι ειλικρινά και χωρίς πρόθεση να την πω συγκεκριμένα σε κανέναν, εξέφρασα αρχικά τις σκέψεις μου για ένα θέμα που και με αφορά και με ενδιαφέρει και μετά την αίσθηση που μου προκάλεσε ως σύνολο όλο αυτό.

Είμαστε μεγάλα παιδιά,(@underherfeet μου το κολλησες) και θέλω να πιστεύω πως τουλάχιστο εμείς κι εμείς και δεν έχουμε λόγο να υποτιμήσει ο ένας τον άλλο και λόγο να μην λέμε ευθέως πως μας φάνηκε η τάδε ή η τάδε άποψη ή και στάση, χωρίς να απορρίπτουμε ανθρώπους και χωρίς να μοιάζει πως είμαστε οι ειδήμονες που κάνουμε διαγνώσεις αριστερά δεξιά, ούτε για τα θύματα κακοποίησης που το απώθησαν και το ξορκίζουν γιατι δεν αντέχουν να το διαχειριστούν αλλιώς, ούτε για εκείνους που κατάφεραν και βρήκαν τρόπο να αντιμετωπίσουν, τα όσα μέσα τους υποθαλπταν και έτρεφαν την κακοποίησή τους και εργάστηκαν να το αλλάξουν.

Αλλά λένε και το πιστεύω πως διδάσκει κανείς εκείνα που ο ίδιος έχει ανάγκη να εμπεδώσει καλύτερα, οπότε όλα καλά.

Ναι το κατάλαβα και μου άρεσε γιατί όντως είναι ένα Ίσως ρε παιδί μου.


@elfcat ειλικρινά τα σέβη μου. Και τις ευχαριστίες μου που επεξήγησες αυτά που δεν έβρισκα καν τρόπο ν αρχίσω να εξηγώ.

 

Συμφωνώ ότι σε έναν τόπο όπου η συνδιάλεξη γίνεται με γραπτό λόγο, καλό είναι να κινούμαστε και να κρίνουμε απάνω σε αυτά μόνο, όπως επίσης θεωρώ σωστό να γινόμαστε - αν κρίνουμε ότι χρειάζεται - σκληροί με τις απόψεις που εκφράζονται. Με τα άτομα πίσω από αυτές, και με τα όποια κίνητρά τους, θεωρώ ότι δεν πρέπει να ασχολούμαστε καθόλου.

Μια παρατήρηση μόνο: έγραψες αρχικά "προσπαθείς να φωτογραφίσεις ίσως", μετά "ίσως και τα άτομα που φωτογράφησες". Είναι μια συντακτική αστοχία που έχει ως αποτέλεσμα η πρώτη έκφραση να υποθέτει, η δεύτερη να βεβαιώνει φωτογράφιση.

Την καλημέρα μου.

 

παιδγιά, όχι παιδιά! 
...και , ψιτ, δεν είναι δικό μου , το υπέκλεψα!  

 

Κακοποιώ. Ποιώ κακό. Δεν θέλει πολύ ανάλυση, το λέει η λέξη από μόνη της. Για να κακοποιούμαι σημαίνει οτι κάποιος μου κάνει κακό. Αν εγώ δεν το εκλαμβάνω ως κακό αλλά το απολαμβάνω, για οποιοδήποτε λόγο, είτε επειδή με καυλώνει είτε επειδή με φτιάχνει που καυλώνω τον άλλον ειτε με βοηθάει να επικεντρωθώ σε ένα πράγμα και να σβήσουν τα υπόλοιπα είτε είτε είτε πολλά πράγματα τοτε δεν υπαρχει κακοποίηση. Οι κακοποιημένες γυναίκες δεν απολαμβάνουν, δικαιολογούν. Εκεί θεωρώ πως έγκειται η διαφορά.

 

Πραγματικά πολύ ενδιαφέρουσα παρατήρηση, που ανοίγει μια τελείως διαφορετική κουβέντα, off topic.
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σας ότι από τέτοια εξέλιξη δύσκολα μπορούν να βγουν θετικά αποτελέσματα.
Το φαινόμενο είναι ήδη εκτεταμένο δυστυχώς, μεγάλο μερίδιο του διαδικτύου δεν είναι παρά ένα καφενείο, ένας κυκεώνας μισοχωνεμένων απόψεων και γνώσεων, επικίνδυνο στη χρήση όταν δεν συνοδευτεί από κριτική σκέψη.
Μιλώντας για τα social media, o Εco to 2015 είπε (η μετάφραση δικιά μου):
«Tα social media δίνουν δικαίωμα λόγου σε λεγεώνες ηλιθίων που παλιότερα άνοιγαν στόμα μόνο στο καφενείο, μετά από ένα ποτήρι κρασί, χωρίς να βλάπτουν την κοινότητα. Τότε τους αποστόμωναν κατευθείαν, τώρα έχουν ίδιο δικαίωμα λόγου ενός βραβευμένου με Νόμπελ. Είναι η επέλαση των ηλιθίων».
Ελιτιστικό, αφοριστικό, εστιάζει στους ηλίθιους παρά σε ηλίθιες απόψεις, αλλά σε γενικές γραμμές αυτός είναι ο λόγος που η χρήση πηγών του Ιντερνετ με βρίσκει καχύποπτη. Είναι γενικά φτωχή γνώση, συχνά ανυπόστατη και αστήρικτη.
Και δυστυχώς δεν θα απαλλαγούμε ούτε από τους λεξικογράφους, το αντίθετο, ο κάθε άσχετος θα μπορεί να αυτοπροσδιοριστεί ως τέτοιος, ήδη τώρα γίνεται, παράδειγμα το wikipedia.
Από την άλλη, ο Κικέρων ήδη παραπονιόταν στην εποχή του, ω καιροί, ω ήθη. Ίδωμεν.
Κλείνω το off topic.

Κακώσεις και διάγνωση θα είναι ίδιες, προφανώς. Και οι δυο θα λάβουν ιατρική περίθαλψη, πιθανόν ο μποξέρ θα πάει σπίτι, ο καυγατζής στο αστυνομικό τμήμα. Κατά τη γνώμη μου η διαφορά είναι σημαίνουσα.
Η δικιά μου διατύπωση είναι "οι πράξεις που προκαλούν κακώσεις ΔΕΝ συνιστούν από μόνες τους απόδειξη κακοποίησης, ακόμη και αν προκαλέσουν βλάβη που φτάσει σε γιατρό".

Σε μια έκκληση @all, θεωρώ ότι συμπεριλαμβάνομαι κι εγώ, δεν αποτελώ εξαίρεση. Και προφανώς, ας μην απαγορευτούν ούτε οι γενικές εκτιμήσεις, ούτε και οι απαντήσεις σε αυτές. Κουβέντα κάνουμε.

Ποτέ δεν μίλησα για σωστό και λάθος, ούτε διαχώρησα "εσάς και εμάς". Μίλησα για τον τρόπο που εγώ αντιλαμβάνομαι τις έννοιες μέσα στο bdsm. Στις αναρτήσεις μου χρησιμοποιώ προσεκτικά τον πρώτο πρόσωπο του ενικού ώστε να αποφεύγω παρεξηγήσεις, αναφέρω γενικές σκέψεις αν θεωρήσω ότι βοηθούν να μην φανεί αφοριστική η θέση μου.

Ούτε κι εγώ δεν το νομίζω. Έχετε σκεφτεί το ενδεχόμενο ότι δεν αναφέρονται γιατί είναι θολοί όροι, απάνω στους οποίους δεν υπάρχει κοινή αποδοχή και μονοσήμαντη τοποθέτηση; Δείτε εμάς.

Ανάλογα, "κακώσεις", "σωματικά αποτελέσματα πρακτικών bdsm", "που υπογράφω;".  

Για να κλείσω. Πολύ σωστά αναφέρετε σε άλλο ποστ το σοβαρότατο θέμα του σεβασμού προς τα κακοποιημένα άτομα. Προσωπικά δεν θα μπορούσα ποτέ να χαρακτηρίσω ως "κακοποιημένο" ένα μαζοχιστή/αλγολάγνο άτομο που σε (μη κακοποιητική, υγιή, χωρίς κόλλημα στον ορισμό) bdsm σχέση έχει υποστεί κακώσεις, μώλωπες, μαστίγωμα, εκδορές και άλλα, και έχει αντλήσει απόλαυση από αυτό. Αυτός είναι ένας από τους λόγος που στηρίζω τόσο σθεναρά τη θέση μου.

Μπορούμε να διαφωνήσουμε επ' άπειρον, νομίζω ότι καταλάβαμε η μια τη θέση της άλλης.
Συνεχίζω να είμαι στην διάθεση σας πάντως, ο μέχρι τώρα διάλογος μαζί σας ήταν απολαυστικός.