Συναίνεση vs κακοποίηση

Η λέξη η ίδια δεν θέλει ανάλυση, όχι.

Όμως:

όταν λέμε κακοποιώ εννοούνε ποιώ κακό σε κάποιον ως άτομο, ως υπόσταση ή ποιώ κακό σε κάποιο σημείο του σώματος αυτού?

Αν βάλει κάποιος κάποια στα γόνατα του και να της ροδοκοκκινίσει το κωλαράκι και στο τέλος δύο συναινούντες ενήλικοι έχουν περάσει καλά, προσωπικά δεν βλέπω που και πως θα μπορούσε να υφίσταται κακοποίηση.

Αν είναι μια υποτακτική τόσο πολύ ερωτευμένη με τον κυριαρχικό της και του ζητήσει να της προκαλέσει κάτι μόνιμο έτσι ώστε να το βλέπει και να τον θυμάται για πάντα, πχ να κάψει σε κάποιο σημείο την επιδερμίδα της ή ακόμη πιο ακραία να της κάνει πυροτατού ή ακόμη πιο ακραία να αφαιρέσει ένα μικρό κομμάτι από τα μεγάλα χείλη του κόλπου της και στο τέλος της διαδικασίας η υποτακτική είναι ευτυχισμένη και νιώθει πολύ όμορφα για ότι έγινε, τότε σίγουρα δεν υπάρχει κακοποίηση της υποτακτικής ως άτομο, ψυχολογία, προσωπικότητα ωστόσο όμως υπάρχει κακοποίηση ιστού του σώματος της και αυτό είναι άσχετο με το αν έγινε ηθελημένα ή όχι.

Αν κάποιας υποτακτικής η ψυχολογία είναι σε χρόνια βάση κώλος και επιζητεί κάποιον να την κάνει τουλούμι στο ξύλο γιατί αυτό λειτουργεί ως προσωρινό παυσίλυπο αλλά μετά και η ίδια αναρωτιέται γιατί το κάνει αυτό στον εαυτό της τότε προσωπικά θεωρώ ότι υπάρχει κακοποίηση και της ίδιας ως άτομο και του σώματος της, άσχετα με το αν αυτή προήλθε κατόπιν συναίνεση της.

Προσωπικά συμφωνώ με την elfcat στο ότι

και επίσης προσωπικά πιστεύω ότι η συναίνεση δεν παίζει κανένα ρόλο στο να κριθεί κάτι ως κακοποίηση ή όχι. Το αποτέλεσμα της πράξεις είναι αυτό που την χαρακτηρίζει.

 

Έχει υπάρξει σωματικός τραυματισμός, ναι. Κακοποίηση όμως, όχι, εφόσον δεν εκλαμβάνεται ως κάτι κακό. Ακόμα και αν μετά το μετανιώσει είναι όπως ένα δελφινάκι για τατουάζ, καλή ιδέα στα 20, κακή στα 30. Δεν είναι κακοποίηση αυτό. Κακή επιλογή απλά.

Για τα άτομα που έχουν ψυχολογικά προβλήματα ή/και κενά και προσπαθούν να τα λύσουν/καλύψουν μέσω βδσμικών διαδικασιών η κακοποίηση υφίσταται όπως θα μπορούσε να υφίσταται και σε πολλές άλλες καταστάσεις. Είναι ειδική κατηγορία.

 

Μερικές φορές την καταβρίσκουμε με αυτά που λέμε (μερικές φορές καλά κάνουμε, τεσπά), στο σκεπτικό αυτό μερικές φορές πέφτουμε στη λούμπα του αυτοθαυμασμού και μερικές φορές σταματάμε να βλέπουμε το θέμα (δάσος) και κοιτάμε το μανικιούρ στο χέρι που μας το δείχνει, ούτε καν τα δέντρα... ΟΚ, ανθρώπινα πράματα είναι αυτά, ένα κολύμπι όλοι τόχουμε ρίξει σε αυτά τα νερά...
Λέγοντας και γράφοντας, απλώνουμε εμάς τους ίδιους και με την ίδια άνεση, αποκρυπτογραφούμε τους άλλους σαν να διαβάζουμε ανοιχτό βιβλίο, μερικές φορές και μας τους ίδιους...
Τεσπά, καλό είναι να κάνουμε pause και να ξαναρίχνουμε και καμιά ματιά σε αυτά που γράφουμε, διγιότι και το κατούρημα, αν μη τι άλλο, δεν στερείται ποιάς τινος ηδονής...
Εκτός κι αν μας αρέζει να κάνουμε τση άλλοι να αναρωτιούνται χαριτωμένα...

 

Είναι ολόκληρο νήμα από μόνο του.

 

δεν εκλαμβάνεται ως κακό από το άτομο ή από τον ιστό του ανθρώπινου σώματος ο οποίος τραυματίζεται?
Ο σωματικός πόνος ως αίσθηση αφορά αποκλειστικά στην ενημέρωση ότι κάτι κακό μας συμβαίνει ή πρόκειται να μας συμβεί και είναι δυσάρεστη αίσθηση επίσης κατα αποκλειστικότητα για να μας αναγκάσει να πάρουμε μέτρα αποτροπής του κακού.
Τώρα το αν κατα εξαίρεση σε κάποιες περιπτώσεις ο εγκέφαλος το μεταφράζει και αλλιώς και προκαλεί ταυτόχρονα και ευχαρίστηση μεγαλύτερη της δυσαρέσκειας είναι άλλο θέμα.

Η κακοποίηση είναι μια λέξη με έννοια περισσότερο σχετική από ότι της φαίνεται όπως προκύπτει μετά από 54 σελίδες.
Ο πόνος είναι μια αίσθηση με απόλυτη σημασία.

Δεν θα πήγαινα ποτέ να δω ταινία στην οποία ο Steven Seagal θα γαργαλούσε τις μασχάλες κάποιου.
Για να διασκεδάσω χρειάζομαι κάποιους στην οθόνη που να μου προκαλούν έντονα την αίσθηση ότι πράττουν κάτι πολύ κακό και κάποιον σαν τον Steven Seagal να τους προκαλεί πόνο και να τους κακοποιεί μέχρι θανάτου.

Παρομοίως για να διασκεδάσω στο πλαίσια του sm χρειάζομαι κάποια η οποία ξέρω ότι της αρέσει να την πονάνε και συνάμα χρειάζομαι να βλέπω ότι προκαλώ πόνο δια μέσω του συνδυασμού των αντιδράσεων της και της εικόνας του τραυματισμένου δέρματος της κατα κύριο λόγο. Και το τραυματισμένο δέρμα, είτε είναι μώλωπας είτε είναι απλή εκδορά, εγώ, κάποιοι άλλοι σε αυτή την συζήτηση, και μία αρχή(την οποία δεν κατονομάζω γιατί εμείς εδώ λατρεύουμε τα ψυχολογικά πρόσημα των λέξεων) το θεωρούμε κακοποίηση ιστού.

Ναι η σωματική κακοποίηση είναι εξ ορισμού κάτι κακό αλλά υπάρχουν περιπτώσεις που η κακοποίηση είναι θεμιτή είτε γιατί προκαλεί άλλα οφέλη μεγαλύτερα της σωματικής ζημιάς όπως είναι η ερωτική ευχαρίστηση και ολοκλήρωση είτε γιατί είναι κάτι που είναι αναγκαίο να γίνει. Αυτοί που πλήρωσαν εισιτήριο στο τελικό του W.U.P. World Champion το 2015 δεν το έκαναν για να δουν τον Iron Mike να χορεύει μπαλέτο. Το έκαναν για να το δουν να χτυπάει μέχρι αναισθησίας τον αντίπαλο του και αυτά που διαδραματίζονται σε τέτοιους αγώνες είναι από κάθε άποψη κακοποίηση του σώματος των αθλητών. Μία κακοποίηση θεμιτή για την διοργάνωση και διασκεδαστική για τους θεατές.

Ειδική κατηγορία bdsmers, θα έλεγα.

 

@Sofei Η κατηγορία "ανθρωποι με ψυχολογικά προβλήματα" δεν νομίζω ότι μπορεί να οριοθετηθεί. Δεν έχω γνωρίσει ούτε έναν άνθρωπο στη ζωή μου που να μην κουβαλάει έστω ένα τραύμα που να του στρεβλώνει έστω και απειροελάχιστα τον τρόπο αντίληψης ή λειτουργίας σε κάποιο τομέα. Εδώ τα νεογέννητα έχουν μνήμη από τη μήτρα. Όλοι είμαστε άνθρωποι με κενά που τα γεμίζουμε μέσα από τις κοινωνικές/προσωπικές/επαγγελματικές μας "συναλλαγές". Και οι ερημίτες ακόμη είναι ατελείς...με άλλα θέματα...
Το γεγονός είναι πχ. η κάκωση, η μελανιά (αποτέλεσμα της πράξης με την ονομασία "τζίζ"). Η καύλα είναι η υποκειμενική ερμηνεία/αντίληψη του γεγονότος αυτού από τον εγκέφαλό μας.

 

Δεν διαφωνώ καθόλου. Τα λεγόμενα ψυχολογικά προβλήματα είναι μεγάλο θέμα με πολλές διακυμάνσεις. Όλοι λίγο πολύ τα έχουμε. Αν μπορώ να θέσω έναν διαχωρισμό που εγώ θεωρώ προβληματικό ειναι ενός ανθρώπου που τα ψυχολογικά του δημιουργούν δισλειτουργικότητα, τον κάνουν να δυστυχεί και ΔΕΝ ζητάει επαγγελματική βοήθεια. Εκεί για εμένα είναι πρόβλημα. Αυτός που θα πάει στον ψυχίατρο οδεύει στον σωστό δρόμο. Αναγνωρίζει το πρόβλημα και ζητάει βοήθεια. Όταν έχουμε πυρετό γα παραπάνω από το λογικό χρονικό όριο πάμε στον παθολόγο, δεν το αφήνουμε στην τύχη του για να δείξει η νεκροψία. Αν αντί αυτού ψάχνει τη λύση μόνο μέσα από άλλες διαδικασίες τι να πω, όλα είναι πιθανά αλλά οι πιθανότητες είναι μάλλον εναντίον του. Γιατί όπως νομίζω ειπες κι εσύ όλα φιλτράρονται μέσα από το κεφάλακι μας και αν αυτό είναι θολωμένο τα αποτελέσματα θα είναι αντίστοιχα. Εκεί μπορεί πολύ εύκολα να μπερδευτεί η καύλα με την αυτοκαταστροφή.

 

Μπορούμε να χαθούμε σε ένα ατελείωτο μονοπάτι στο οποίο θα μιλάμε για λέξεις, εννοιολογικά και ετυμολογικά. Θα πω μόνο ότι εγώ διαχωρίζω τον τραυματισμό με την κακοποίηση. Το δεύτερο εμπεριέχει πρόθεση, έχει ενεργητική χροιά. Για τον αθλητή λέμε τραυματίστηκε, όχι κακοποιήθηκε.
Ο Steven σαφώς κακοποιεί  

 

Το μεγαλύτερο μέρος του bdsm είναι ένα ατελείωτο μονοπάτι από φιλοσοφίες, λέξεις, ορισμούς, αφορισμούς, πρωτόκολλα, ερμηνείες και παρερμηνείες.
Δεν θα βρεις καμία άλλη έκφραση ερωτισμού διαφορετική από την βανίλα που να δημιουργεί τόσες πολλές συζητήσεις, διαφωνίες και παρεξηγήσεις.
Δεν θα βρεις καμία άλλη έκφραση ερωτισμού διαφορετική από την βανίλα που να αφορά τόσες πολλές γυναίκες (και ίσως έτσι να εξηγούνται και τα δύο παραπάνω).
Δεν θα βρεις καμία άλλη έκφραση ερωτισμού διαφορετική από την βανίλα που να επεκτείνεται τόσο πολύ και πέρα της κρεβατοκάμαρας.
Δεν θα βρεις καμία άλλη έκφραση ερωτισμού διαφορετική από την βανίλα που να έχει τόσο ψυχικό βάθος.

Οπότε και να χαθούμε δεν είναι επειδή κάτι κάνουμε λάθος.

Και πολύ ορθώς πράττει.
Δεν τον πληρώνουν για να κόβει βεντούζες.

 

Πολύ λογικά και ευκόλως εξηγήσιμα και πολύ ωραία...
Απλά οτιδήποτε φιλέτο, πάει μαζί με κόκκαλο...
Για σούπα...Τι άλλο να κάνεις με το κόκκαλο..?

 

Αυτό που αγόρασες είναι μπριζόλα μάτια μου.
Και σου είπα να προσέχεις, πάλι ότι να ΄ναι σου πούλησαν.

 

Καλά, θα σ' αφήσω τα ψώνια από τον χασάπη σε σένα...